15

Ver weg van u, mijn geboorteplaats. Het hele jaar, woonde ik aan de
 rand van de maatschapij. Vaak over je ben ik verdrietig, het onthouden
 van vrede en geluk, het verleden met jou.En in de winter land, moerassen, 
 diepe sneeuw, waar, zoals eenzaam en verdrietig ik leefde, heb ik rekening
  gehouden met de rest van de zintuigen, aan u allen, ik hou van Vlaanderen.
 Nu zal ik weer te zien zijn met jou in mijn borst het bloed weer gevlamd, 
 zal ik het leveren aan zijn lot, en zal mijn inspiratie weer  galopperen. 
 Het enige wat ik kijk in de verte, met spanning verwacht iets en elke voetpad
  roept mij.Dat vage vreugde, het stille verdriet. En ik herinner me mijn oude jaren.Zoals hier rustig en gelukkig waar ik woonde, hoe ik glimlachte al de
 schoonheid van de natuur en in de wildernis met echo's gezegd.
 Te snel, snel. Het lopen van paarden, fietsers overal,  en na een paar minuten
  zie je me, oh heilige Vlaanderen van me!