
Als bloemen in de sneeuw, dus sta ik op de grond. Ongepast en heel ongepast. En hoe te leven, iedereen adviseert me. Hoe moet ik emoties uitgeven. Ik kijk naar mensen en word verliefd op honden. In hen zijn eerlijkheid en loyaliteit met liefde. Hoewel ze niet lesgeven, maar ik zou het wel willen! Ik bereid mijn hart voor op hun lessen. En op advies van mensen, luid, hard en kwaad. Een echo van arrogante trots. Onder de honden die ik nog nooit heb ontmoet. Om wreed te spelen op de zenuwen. Ik kijk naar mensen en word verliefd op honden. In vriendelijkheid die in mijn ogen bleef. In de ogen van mensen is het cynisch, het is een puinhoop, het is jammer voor zichzelf. Mensen trainen hun gevoelens later. Dingen doen met winst. En ze plaatsen zichzelf als gevangenen in hun principes, in hun gezelschap is het benauwd en eng. Ik kijk naar mensen. Ze leren anderen het is makkelijker dan oprecht te huilen. ik kan zeker liefhebben en vergeven. Ik heb geluk! Ik ben een kleine hond.

|