Met creatie kwam ze tot leven, zachtaardig, vriendelijk en puur. Een afgelegen hoekje vinden, in ieders harten leven. Een prachtig sprookje in haar leven. Ze haast zich om te rennen, en als ze warm in haar hart is, zal ze heel goed zijn. En niet erin druppels van goed, ze vertrekt zonder te smelten, zonder een spoor achter te laten zonder een gevoel van passie en vuur. Ze kan geen enkele dag leven, en heeft vrede en slaap verloren. Liefde leeft daar niet meer. Liefde leeft waar het hart wordt gehoord, zij met hem ademt gewoon op het ritme, in vreugde, altijd, is liefde in harten altijd levend. Liefde is als een sprookje, een geschenk uit de hemel. Als een zoete droom voor een wonderland.
|