
Tegen de ochtend gebeurde er een wonder. Blozen en bloeden door tranen, buigen naar de tak van het elastische hoofd van geurige rozen. Voor jou is deze aroma, schoonheid en tranen. Een gloed van dromen.

Twee populieren groeien. Ze leven als goede buren. Winderige dagen passeren. In een onophoudelijk gesprek. Minuten, dagen, jaren gaan voorbij. Door de jaren heen wordt het steeds moeilijker om te buigen. Bomen groeien. Nooit zullen ze elkaar niet raken. Maar daar, in de ondergrondse diepte, waar houthakkers niet storen. In diepe geheimhouding, in stilte. Hun wortels zijn voor altijd geweven.

|