|
+Poëzie
Ik zeg je gedag op de laatste regel.
Met echte liefde, misschien ontmoet je elkaar.
Laat de ander, mijn lief, degene waarmee
het paradijs, nog steeds smeken:
onthoud, herinneren. Onthoud me als het
ochtendijs kraakt, als een
vliegtuig plotseling in de lucht dondert.
Als een wervelwind in warme wolken opkrult,
als de hond zich verveelt , raakt hij de maan.
Als de rode kuddes de bladeren opslokken, als na
middernacht de luiken willekeurig beginnen te kloppen.
Als in de ochtend de hanen witachtig schreeuwen.
Onthoud dan mijn tranen, lippen, handen, gedichten.
Probeer het niet te vergeten, laat het hart eruit,
probeer het niet, wrijf niet, te veel van mij.
De jaren lopen snel, we willen ze houden,
maar wat in onze jeugd was, is weg en keert
niet terug. Maar zo zijn we geregeld, alles
wordt betaald door de natuur en elk moment
heeft zijn eigen bestemming. We hebben veel
bereikt in het leven, maar niet alles is uitgeput.
Laat het tot het einde toe worden vervuld,
dat lot is aan jou geschreven.
|
