+Poëzie.

De populier heeft geen keus, het blad verdwijnt. 
De boom groeit waar hij ingegraven is en vliegt in de tijd. 
Hoeveel wordt hij gemeten, zoveel en hij bloeit. 
Er is geen keuze voor een boom, maar ik heb het.

De Heer heeft me de vrije wil gegeven, deze keuze ligt op mijn 
schouder, draaien, draaien, rollen veranderen, springen waar ik wil. 
Triljoenen van verschillende varianten, miljoenen prachtige escapades ik
 kan een vakantie voor mezelf regelen, ik kan de hel regelen voor mezelf, 
en als mijn keuze zondig is zal ik er zelf schuldig aan zijn, 
en als ik de hel schik, zal niemand schuldig zijn.

De stad heeft geen keus, haar lichaam is kristal, alles staat er
 stevig en stevig in, het zal staan ​​waar het is opgestaan. Opgesloten 
in het vertrouwde klimaat, ingeschreven in het inheemse landschap, 
ja dat en zal accepteren kan daar niet worden overgedragen.

En ik heb vrije wil, en zelfs vodden, ook al zal ik brokaat kiezen zonder
 onnodige pijn, ik ben van plan te leven waar ik wil. Alles is mij gegeven
 om gelukkig te zijn. Ik ben persoonlijk vrij om de voorkeur te geven aan vrij stromende vreugde en diva's verlangen, minachting en wraak. 
En als ik in een moeras woon ik sta zelf vast, scheur niet af, 
en als ik de hof van eden kies, is niemand de schuldige.

De Heer heeft geen keus, ik heb ook genade. 
De lange wereld van foutloze zal niet opnieuw worden gecreëerd. 
Verstreken tijd vroeg. Gezegend veel van de maker om 
een gevangene van zijn creatie te zijn tot het einde.

Overal zijn er wrede criteria, weerstand van het milieu, 
Dat is het behoud van materie, de Mendelejev gelederen. En ik kijk
 naar dit leger van het lichaam zonder angst. Wat bedoel je met mij? 
Wat ik wil, zal ik doen, zelfs als ik over mijn hoofd spring.

Aan jou, mijn mooie ziel, domineert de morele wet, 
en als hij het niet met mij eens is, zal hij naar de hel gaan. 
Ja, ik heb de vrije wil, mijn geest leeft niet bij de klok, ikzelf ben
 de meester van pijn, van mijn gelukzaligheid de meester zelf.

En als ik mijn vrijheid als stront vervreemd, sta ik op, kreunend,
 vervloek het weer en herhaal ik "maak me niet druk", 
wanneer mijn ziel kreupel is het is voor alle respondenten, en noch
 de autoriteiten noch de mensen zullen mijn schuld wegnemen.