Poëzie nr 30 vandaag 30/05.

Niet dwalen, niet verkreukelen de struiken karmozijn 
zwanen en niet op zoek naar een spoor. 
Met een bundel van je haverhaar ben je voor altijd bij me. 
Met scharlaken sap, bessen op de huid. Teder, mooi, was 
bij zonsondergang je roze vergelijkbaar. En, net als
 sneeuw, stralend en licht. De zaadjes van je ogen vielen, verdord,
de naam dun smolt weg als een geluid, maar bleef in de
 plooien van een gekreukelde sjaal.De geur van honing
 uit onschuldige handen. In het stille uur, wanneer de
 dageraad op het dak verscheen. Net als kitten, mijn mond 
met een pootje wast. Water zingend met de wind van
 honingraten. Laat mij soms in een blauwe avond fluisteren,
 dat je een lied en een droom was. Hij legde een mond 
voor een helder geheim. Dwaal niet, tast niet in de bosjes
 van scharlakenrode lieden en zoek geen spoor. 
Met een bundel van je haverhaar ben je voor altijd bij me.