Poëzie Herfst ...

Bossen van bergas rood, hoop geel gebladerte. Gevoelens, zoals bladeren, anders, maar, zoals bergas, levend. Die vreugde flikkert, twijfel dan, die woede, nou, meer dan genoeg. Heet humeur en nederigheid, en dan plotseling een liefdesparadijs. Het probleem is vallen in bladval, hangend boven mijn hoofd. Maar hier verdeelde het web van kant mij met ongeluk. En de herfstzon lacht. Laat de Indische zomer, niet mei. Laat je gevoel van twijfel vallen. En ga weg van problemen. Laat de ruisende herfstbladeren vallen, gooi ze rustig met je voet. Gooi alle problemen in de vergetelheid. Geloof, de toekomst ligt bij jou.

|