Herfst. Sprookjeskamer,
open voor iedereen voor beoordeling.
Glades van boswegen,
peering in de meren.

Zoals bij de tentoonstelling van schilderijen:
zalen, zalen, zalen, zalen van
iepen, as, esp
in een ongekende vergulding.

Linden gouden hoepel -
Als een kroon op een bruid en bruidegom.
Het gezicht van de berk is onder de bruidssluier
en transparant.

Begraven land
Onder gebladerte in greppels, kuilen.
In de gele esdoorns van het bijgebouw,
alsof in vergulde kaders.

Waar de bomen in september
bij zonsopgang staan, in paren,
en de zonsondergang op hun schors laat
een barnsteenpad achter.

Waar het onmogelijk is om in het ravijn te stappen, om
niet bij iedereen bekend te zijn:
het is zo woedend dat er geen stap is,
een blad van hout ligt onder je voeten.

Waar klinkt aan het einde van de steeg
Echo op een steile afdaling
En dageraad kersenlijm
Verstijft in de vorm van een bos.

Herfst. De oude hoek van de
oude boeken, kleding, wapens,
waar schatten catalogus draait de kou.

We hebben de kever niet opgemerkt
En de winterframes waren gesloten,
En hij leeft, hij leeft nog,
Zoemend in het raam,
Spreid zijn vleugels ...
En ik roep mijn moeder om hulp:
-Er is een levende kever!
Laten we het frame openen!

Hij bedekt al een blad goud.
Natte grond in het bos ... Ik
vertrappel moedig met mijn voet de
schoonheid van het lentebos.

Wangen branden van de kou;
Ik ben dol op rennen in het bos,
hoor de takken barsten,
laat de bladeren met je voet harken!

Ik heb hier geen eerdere geneugten!
Het bos schuilde een geheim van zichzelf:
de laatste noot was
gescheurd , bond de laatste bloem vast;

Het mos wordt niet verhoogd, niet opgeblazen door de
stapel krullende borsten; Paarse bosbessenborstels
hangen niet in de buurt van de stomp.

Lange
nachten op de bladeren, zijn nachten ijzig en door het bos
ziet het er op de een of andere manier koud uit De
helderheid van transparante luchten ...

De bladeren ritselen onder de voet;
De dood eet zijn oogst ...
Alleen ik ben opgewekt in mijn ziel
En, als een gek, zing ik!

Ik weet het, niet zonder reden tussen de mossen
scheurde ik het vroege sneeuwklokje;
Tot de herfstbloemen
ontmoette ik elke bloem.

Wat zei de ziel tegen hen,
wat zei ze tegen haar -
ik zal het me herinneren, ademend van geluk,
in winteravonden en -dagen!

De bladeren ritselen onder mijn voet ... De
dood eet zijn oogst!
Alleen was ik vrolijk in mijn ziel -
En, zo gek, ik zing!

Korenvelden worden geoogst, bosjes van doelen,
van de watermist en vocht.
Een wiel achter de blauwe bergen, de
stille zon is gedaald.
De ontplofte weg dommelt.
Ze merkte vandaag op:
Dat heel, heel weinig.
Wacht op de winter met grijs haar die over is ...

Handen bevriezen in november:
koude, wind in de tuin,
laat in de herfst de
eerste sneeuw en het eerste ijs.

BOS Bladeren cirkelen over het pad.
Het bos is transparant en karmozijnrood ...
Het is goed om met een mand
langs de randen en open plekken te dwalen !

We lopen en onder onze voeten
klinkt een geritsel van goud.
Het ruikt naar natte paddestoelen, het
ruikt naar vers bos.

En voorbij de wazige mistige
Weg, glinstert de rivier.
Verspreid
gele zijde op de open plekken van de herfst.

Een vrolijke straal door de naalden
naar het struikgewas van de dennenboom
Goed voor natte kerstbomen
Verwijder verende boletus!

Op de heuveltjes
barsten knappe Alym- esdoorns in vlammen ...
Hoeveel saffraanpaddestoelen, paddenstoelen halen we
per dag op in een bos!

Herfstwandelingen door de bossen.
Er is geen porie mooier dan deze ...
En in de bast nemen we de
bosgulle geschenken weg.