Mijn vrienden zullen vrienden blijven, wat de wereld ook is. 
En wat er ook morgen met ons gebeurt, het is niet eng, 
zolang er een vriend is. Mijn vrienden zullen bij mij blijven,  
en ik zal voor altijd bij hen blijven. De stekende, vaak bittere 
rivier. De stroom van naburige levensdagen, jaar. En ik wil
 heel, heel weinig: een beetje geluk voor trouwe vrienden. 
Ik wil voor hen een kronkelende weg, ze leiden op de 
helderste dagen. Ik wil dat de handen van de gelovigen
 elkaar raken. Mijn, naar ik hoop, even getrouwe handen. 
En wat er ook gebeurt in deze wereld, laat het niet gebeuren
 dat een vriend vertrekt. Mijn vrienden blijven vrienden  
en ik hoop ook een vriend te zijn. We allemaal allemaal
 vervaagd en scheen, maar als er vriendschap is, zullen we leven.

Ik hou van de mooie witte sneeuw
En het groene gras in de zomerweergave,
ik hou van het sprankelende sterrenlicht
En het geluid van de lente die over de druppel vliegt

Ik hou van de onvolledige schijf van de maan,
een kleine lichte hoek van de cabinegordijnen,
en de zee, lange en dreunende geluiden
Onder de schoener, vliegend over de zee, een filibuster

Ik hou van het uitzicht op de dieprode oevers
In de kustnevel van een schone zonsondergang,
en de mooie charme van de havens die
ik ooit zal zien,

hou ik van de koude herfstavond
en het scherpe aroma van een brandend vuur.
Dat vind ik leuk ...