De sering kwam tot bloei, geurig met aroma, die de blik vangt met zijn schoonheid. Er is nog een beetje over voor zonsondergang,de dag vertraagd, ga nog niet weg, wacht.Nog steeds niet ademen, niet vergeten, in de lentedagen uit de wereld van ophef. Blijf een tijdje genade, nog steeds niet gevallen bloemen zijn verbluffend. Ik ben nog niet klaar om je te verlaten. In de zonsondergang een gloed van frambozentoon. Laat me tenminste een tijdje in je paars verbijsterende gevangenschap blijven.

|