Waarom is het zo verdrietig van hart,
waarom is het zo pijnlijk in de ziel?
Zonder jou kan ik geen redding vinden,
het is alsof ik in een luchtspiegeling leef.
Nogmaals, de herfst staat op de drempel.
Een traan wegvegen van verlangen.
 De wegen vervagen in regens,
die ik niet aan jou zal doorgeven.
Ik vlieg met kranen naar je toe, in een 
mysterieuze droom van voor de dageraad.
Ik raak mijn lippen aan met de bloemblaadjes
 van de tea rose en blijf onder de douche.
U zult het kloppen van uw hart horen.
De regen op het glas klopt. En u laat de 
herfst opwarmen. Om te verdrinken in uw gevoelens.