Met een warme, ietwat verlegen glimlach. Je kijkt me weer aan ... En je zegt: "Dit is een vrouw!" En je voegt toe: "Niet van mij .
Ik denk dat dat alles is gezegd. Een dunne draad van onzichtbare stuwkracht. Wij zijn over het algemeen niet verbonden. En daarom zou het zo moeten zijn.
We zijn voorbestemd zonder elkaar. We zijn zonder elkaar voorbestemd. Eén voor één, alles verspild. Eén was besloten.
En, terwijl ik in de ogen keek, verward, weet ik niet wat ik moet zeggen. We zijn verdwaald in een broze tijd. We kunnen de fragmenten van het dagelijks leven niet verzamelen.
We hebben onze vakantie niet ontmoet. Het is niet nodig om hierover te rouwen. Wat, in essentie, wij zijn het verschil. Hoe te blijven leven zonder elkaar .
|