n
Witte nachten wachtten op mij Boven de uitgestrektheid van dichte eilanden. Weer kijken vertrouwde ogen. En het verleden flitst zonder woorden.
Met een flikkerende lange zonsondergang. Voor een minuut dommelen van de dag. Dat zijn licht stierf zonder terugkeer. Je kunt me deze nacht niet verzekeren.
|