Vrijdag 9 sept. Om 7 u. 30 vertrokken uit de ongezellige en vuile refugio van Molinaseca met enkel een koffie en 1 Prince-koekje achter de kiezen. Meer hadden we niet en inkopen hadden we niet kunnen doen wegens alles gesloten. Enkel na 2 uren stappen hebben we een bar open gevonden voor een koek en koffie. De etappe was hoogst onaangenaam door de kilometers stappen door voor- en achtersteden van Ponferrada. Enkel de laatste 4 km. liepen door wijngaarden; het weer was de ganse dag bewolk met op het einde een lichte regen. Onderweg hebben we een apotheek gevonden die open was, alhoewel hier in de streek alles gesloten is wegens een lokaal verlengd feestweekend; we hebben daar onze voorraad kunnen aanvullen. De refugio in Cacabelos is een zeer nette prefab-constructie rond een laat-romaanse kerk, met kamertjes van twee en onberispelijk sanitair. Gilbert wil een valse beschuldiging in een van de reacties ( van Luc van de Leielopers om hem niet bij naam te noemen) weerleggen : hij stapt elke dag met vers gewassen kousen en dat kunnen de andere drie getuigen, voor zover dat wij dat kunnen controleren natuurlijk. Groetjes aan alle kleinkinderen : Laurens en Kieran; Maxim, Oliver en Sara; Noor.( We missen jullie en verlangen ernaar jullie terug te zien) Tot morgen.
Donderdag 8 sept. Na een wat laattijdig ontbijt (de hospitalera was een halfuur te laat), zijn we om 7 u. 30 vertrokken uit Rabanal. Vandaag veel gestegen naar het hoogste punt van de camino (1530 m.) , en symbolisch onze lasten van ons weggegooid onder de vorm van stenen aan het Cruz de Ferro, daarna alsmaar gedaald tot 600 m., onder een blauwe hemel en volle zon. Onderweg passeerden we het verlaten dorp Foncebadon (1430m.), met de huizen volledig in puin, waar ooit nog , ongeveer 1.000 jaar geleden een Spaans concilie werd gehouden. Enkel de kerk was gerestaureerd, op kosten van Mercedes-Benz en deed dienst als refugio, gerund door een Duits echtpaar. Iets later kregen we een telefoontje van Fons dat hij ons niet zou kunnen vervoegen wegens medische redenen, en dat ze besloten hadden om de terugweg naar België aan te vatten. Zoals Luc een paar weken geleden, heeft ook Jef last van een peesontsteking aan het rechterbeen; na telefonische consultatie met Danielle en een dokter in de familie is de medicatie vastgelegd en is er hoop op genezing. De tocht van vandaag bood prachtige vergezichten over de groene heuvels, iets helemaal anders dan de dorre hoogvlakten waar we voorheen hebben gestapt. Gilbert, het spaghettimonster, bedankt zijn familie uit Leuven (F.C.L.K.) en ook de Leielopers voor hun vele reacties op onze blog; de Leielopers hebben, op kosten van Gilbert enkele Duvels/Hoegaerden (schrappen wat niet past) te goed. (meer moet dat niet zijn) Tot wederblogs.
Woensdag 7 sept. Aangezien er vandaag slechts 20 km. te stappen valt (we hebben er gisteren immers 4 bijgedaan) vertrekken we uit Astorga iets na 8 u. na het ontbijt. We hebben het rustig aan gedaan, na de nodige fotopauzes met een groep Fransen uit Rijsel, o.a. op de toren van een kerkje; de resultaten daarvan ziet u later wel. Onderweg, kort voor Rabanal del Camino, hebben Agnes en Fons ons begroet. Ze waren op weg naar Cacabelos, 2 etappes verder, waar ze zich zouden installeren in een hotelletje en Agnes zou er een 4-tal dagen blijven; Fons zou dan vanaf morgenavond bij ons komen om mee te stappen vanaf Molinaseca. Het is hier ondertussen behoorlijk fris geworden en we kunnen onze fleece goed gebruiken. Rabanal is al eeuwenoud bekend als eindpunt van een etappe en was reeds vermeld in de allereerste pelgrimsgids. Dit is ook te zien aan het aantal refugios in dit kleine dorp. Om 7 u. vanavond is er in het kerkje een gregoriaanse dienst, die erg wordt aangeraden door de uitbaters van de herberg; we zijn van plan om die bij te wonen en daarna, naar pelgrimsgewoonte, een "menu del dia" te gaan eten. Van deze beide zullen we zeker veel deugd hebben. Tot morgen.
Dinsdag 6 sept. Voor we rapporteren over vandaag, eerst nog een verhaal van gisteravond . Tijdens een drink in de vooravond, werden nog eens herinneringen opgehaald over de huttentochten en het feit dat Gilbert helemaal geen liefhebber is van spaghetti, macaroni, pollenta en andere pastas, die wel eens op het menu stonden in de hutten. In een onbewaakt ogenblik echter liet Gilbert zich ontvallen : Jef, als je spaghetti kookt ga ik er volop van eten. Waarop Jef en Jacques onmiddellijk de nodige ingredienten gingen aankopen en aan het werk gingen in de kleine keuken van de refugio. Ondertussen zorgde Gilbert voor de nodige "tinto peregrino". Zowat 20 minuten later hadden we een dampende pot spaghetti met tomatensaus en we hebben er alle VIER van genoten. Ondertussen durft Gilbert het woord macaroni niet meer uitspreken. We vertrokken deze morgen om 7 u 30 uit Villar; het was een bewolkte, winderige, licht regenachtige en koele dag: In San Justo, een voorstadje van Astorga, was er geen refugio en de prijs van de hostal leek ons te duur. Dan zijn we maar verder getrokken tot Astorga, een tocht van 32 km. in totaal. De albergue is er vlak nast de kathedraal. Tijdens de afdaling naar Astorga zagen we in de verte het gebergte waar we de twee volgende dagen over moeten. En misschien hadden jullie het ook gezien, maar we hebben dus de 500 km. overschreden. Tot volgend verslag.
Maandag 5 sept. Ja, we zijn inderdaad op tijd in het klooster geraakt ! Iets over 7 u. hebben we het klooster van Leon verlaten voor een winderige tocht van 21 km. over de paramo. Eigenlijk valt er over deze etappe niets te vertellen, ware het niet dat Gilbert weeral de boel op stelten heeft gezet. De "weeral" verwijst naar het geval Oostduinkerke (voor de ingewijden). Wat is er gebeurd ? Even vóór het voorlaatste dorp was Gilbert een beetje achterop door een kleine sanitaire stop, idem als in Oostduinkerke. De 3 anderen, aangekomen in het dorp, volgden de richting Bar, voor een kleine hap en een drankje; Gilbert echter volgde de gele pijlen en was aldus plotseling voorop. Bij aankomst in de refugio van het laatste dorp bleek hij plots helemaal alleen en werd hij ongerust over ons lot. Daarna volgde een hectisch telefoonverkeer, waarvan hieronder verslag in chronologische volgorde : * Gilbert belt naar Chris om Luc·s GSM-nr. te krijgen : lukt niet. * Gilbert belt naar Anita, maar die was bezig in de tuin en was te laat. * Gilbert belt naar Danielle, die geeft het nr. maar kan niet helpen met het landnr. en de 0. * Anita belt naar Luc : er heeft iemand gebeld met een nr. 0034; van waar zou dat kunnen komen ? * Gilbert belt naar Fons : Fons kan helpen met landnr. en de 0. * Gilbert bereikt Luc op de GSM : hij is reeds ter plaatse, geen probleem, de anderen volgen. * Anita belt naar Luc : het nr. komt uit Spanje; Luc antwoordt : dat zal Gilbert zijn, we hebben hem verloren maar hij is terecht. * Fons belt naar Luc, maar die is in gesprek met Anita. * Fons spreekt een boodschap in op Luc·s antwoordapparaat : Gilbert is jullie kwijt, hij wacht in de refugio. * Op Luc·s GSM komt er een boodschap : onbeantwoord gesprek van Fons : Niet geopend ! * Gilbert belt vanuit refugio naar Fons om hem gerust te stellen dat alles OK is. Moraal van het verhaal : voortaan houden we Gilbert beter in het oog. Terloops : Fons Dens zal ons vervoegen vanaf woensdag deze week voor de laatste etappes tot Santiago. Fons, wij slapen woensdag in Rabanal en donderdag in Molinaseca, dus aan jou om de ontmoeting te regelen in één van deze twee plaatsen of ertussen Verder valt er werkelijk niets te vermelden buiten het feit t.a.v. Marc, dat onze uitgaven in het Belgisch café zijn opgelopen tot het bedrag van 16 Euro. Tot volgend (eenvoudiger en korter) verslag.
Zondag 4 sept. Iets na 7 u. uit Mansilla vertrokken voor een wandelingetje van 19 km. naar Leon. Een deel van de weg ging over paadjes in de heuvels, het grootste deel echter over of langs de expressweg naar Leon; vandaar dat we al hoorden van pelgrims die dit stuk liever overslaan en de trein nemen. Wij logeren nu eens bij een andere orde, de Benedictinessen, waar de poort onherrroeppelijk om 9 u 30 dichtgaat, met verplicht bezoek aan de kapel voor de avonddienst. Zodra wij gehuisvest en gewassen waren, haastten we ons naar de Calle Cervantes, waar, o wee, groot was de ontgoocheling, het cafe was gesloten. Dan maar even gaan rusten, daarna de kathedraal en de oude stad bezocht, en op aanvoelen van Jef toch nog maar eens gaan kijken en , joepie, het was open : een fantastisch cafe met alle goede Belgische bieren, met 20 tappen. Wat de kathedraal betreft, zoals in de gids beschreven, heeft die bijna geen muren, alleen steunpilaren en enorme brandglasramen en rozetten. Chris ontmoet, die weer enigszins te been is, maar onvoldoende om verder te stappen. Ze reist verder per bus en trein tot Santiago. Tot morgen. ( PS. we hebben nog 20 minuten om in het klooster te geraken !!)
Zaterdag 3 sept. Rond 7 u. 30 vertrokken voor een tocht van slechts 22 km.;hetgeen we gisteren teveel gedaan hebben, ging er vandaag af. Over het traject is weinig te zeggen, buiten het feit dat het uiterst eentonig was. Specialiteit van de streek zijn de lemen huizen, (adobe) sommige perfect gerestaureerd maar het grootste deel vervallen of op instorten. Onderweg zagen we ook in enkele dorpen in de heuvel uitgegraven ingangen en in ons boekje wordt daar niets over gezegd. Dus hebben we navraag gedaan bij een autochtoon, die ons vertelde dat dit bodegas waren, d.w.z. ondergrondse opslagplaatsen voor wijn, toen in de streek nog druiven werden verbouwd. Sinds de jaren 60 echter is deze activiteit totaal uit de streek verdwenen. Gisteren telefoontje gehad van Chris; ze was door de jeep van de hulpbrigade naar Fromista gebracht, waar ze 2 dagen verzorgd zou worden door de dokter. Daarna brengt de jeep haar naar Sahagun, daar neemt ze de trein naar Leon en dan ziet ze wel verder hoe het evolueert. We zien elkaar waarschijnlijk in het Belgisch café in de Calle Cervantes in Leon. Jef vraagt aan Rita of ze hem vergeten is van de huttentochten, misschien, we zijn hier immers met zijn vieren! Tot Hoegaerdens en Leffes.
Vrijdag 2 sep. Cava of andere was niet beschikbaar, dus hebben we ons maar tevreden gesteld met een digestief. We waren trouwens een feit om te vieren vergeten te vermelden : * Noor, de kleindochter van Jacques, had gisteren haar allereerste schooldag en neemt alzo, dag op dag, de "carnassière" van Jacques over. We vertrokken deze morgen slechts om 8 uur want het zou een tamelijk korte tocht worden ( 22 km. ), maar er bleek een aangenamere alternatieve route te zijn en dus stapten we 26 km. naar een godvergeten gat : Calzadilla de los Hermanillos ( oftewel het Kasseitje van de Broertjes). Reeds meerdere dagen vinden we de Hollandse Moniek op onze weg en daar hangt ook een heel verhaal aan vast : zij is directrice van een Montessori-school, een alternatieve opvoedingsmethode, en een van haar leraars had een sabbath-jaar genomen om ergens in Afrika een project op te starten voor dove kinderen. Aangezien er daar zoveel ellende was, besloot hij te blijven en een schooltje te beginnen. Moniek laat zich nu voor dit project sponseren door familie, vrienden en collega·s, als volgt : * 15 Euro voor haar fietstocht Nederland - St Jean PdP * 22 Euro voor haar voettocht St Jean PdP tot Compostela Daarenboven zal een rijke papa van een leerling van haar school het gestorte bedrag verdubbelen. Ze hoopt zo 6 à 8.000 Euro bijeen te krijgen. Zo zie je maar waarom sommige mensen de camino doen. Tot morgen.
Donderdag 1 september Om 6 u 30 reeds trokken we de kloosterpoort achter ons dicht voor 27 km. door de Paramo. Van de Meseta over de Campos naar de Paramo, 3 verschillende benamingen voor eenzelfde fenomeen : desolate hoogvlakte met tarwestoppels. De eerste 17 km was over een kaarsrecht steenpad zonder enige voorziening ( geen water, geen dorp, niets). Dan nog 2 dorpjes door langs de autoweg tot Terradillos de Templarios. Vandaag vieren we een en ander : * Jacques had gisteren zijn laatste officiele werkdag als leraar en is dus vanaf vandaag lid van het gild der TBS-ers ( dit is geen ziekte ). * we overschreden vandaag de helft van het totale parcours tot Santiago, t.t.z. we stapten al 395 van de 784 km. * we bereikten ( ei zo na ) de 400 km. We gaan dit dus uitgebreid vieren vóór het 3-gangen-menu ( zijnde de gewone menu peregrino ) met een fles Cava of gelijkaardig, indien aanwezig. Gilbert wenst de Leielopers een vruchtbare voorbereiding op de halve marathon van Evergem dit weekend en hoopt dat ze zich daar in de prijzen lopen en dat Lotje er de mannen eens flink van langs geeft. Tot wederblogs.
Woensdag 31 aug. Na het ontbijt, uit Fromista vertrokken iets voor 8 u. voor een vlakke gezondheidswandeling van 20 km. naar Carrion de los Condes. Het grootste deel van de tocht liep over een voetgangerspad dat vlak naast de weg was aangelegd; dus een zeer eentonig stuk camino. Reeds een aantal dagen zien we zowel overdag als ·savonds in de refugio een Duitse dame en van haar hoorden we het volgende verhaal : ze was uit Hamburg helemaal alleen met de fiets tot Pamplona getrokken, daar heeft ze haar fiets afgegeven aan haar zoon, die in Bilbao woont, en nu gaat ze te voet verder naar Compostela. Om toch maar geen enkel stuk van de camino te missen, gaat ze achteraf, samen met haar zoon, het ontbrekende stuk St.JeanPdP - Pamplona afstappen; nogal moedig, vinden wij. Een meisje van de vliegende bijstandsbrigade wist ons te vertellen dat Chris door haar meegenomen was van San Nicolas tot in Fromista, en daar vandaag naar de dokter zou gaan en dan waarschijnlijk enkele dagen daar zou rusten. We zijn hier gelogeerd in het klooster van de Clarissen ( en er zijn er nog echte hier ) en dat is helemaal niet slecht ! Tot volgend verslag.
Dinsdag 30 aug. Vertrokken van bij de Hollanders na een lekker ontbijt (als het goed is mag het ook gezegd worden)om 7 u 30 . Eerst moesten we het langgerekte dorp Catrojeriz rond de heuvel helemaal door, daarna over een kleine vlakte en een steile klim van ca. 150 m. naar de Alto de Mostelares en daarna : MESETA, MESETA en nog eens MESTA ( desolate hoogvlakte) onder een schroeiende zon. Om de 7 a 8 km. een dorpje waar je iets kan eten en/of drinken en voor de rest : de grote leegte. De laatste 4 km. gingen langs een 18e eeuws kanaaltje waarop een zeer typisch irrigatiesysteem voor de velden aangesloten was : alles samen zeer uniek. Aangekomen in Fromista ( ca. 3 u 30 ) hebben we ons geïnstalleerd in een kleine hostal, d.w.z. met alle comfort en een echt bed met lakens. Chris sukkelde al enkele dagen met blaren op de voeten maar slaagde er toch in om de dagtochten op haar eigen ritme uit te lopen; vandaag echter was de schade te groot ( op elke hiel een open blaar en op ongeveer elke teen nog een). Vandaar dat ze ons gebeld heeft vanuit Ermita San Nicolas( na ongeveer 10 km) dat ze daar blijft en wacht op verzorging van de mobiele ambulance voor peregrinos, en dat ziet wat ze verder doet. We krijgen nog bericht. Tot morgen vanop een leuk terrasje in Fromista.
Verslag van maandag 29 aug. Alweer iets vóór 7 u. vertrokken uit Villalbilla, in het begin door enkele dorpjes die je als voorsteden van Burgos kan bestempelen, zelfs met enkele betere villawijken. Daarna kwamen we in de beruchte meseta, de hoogvlakte van graanvelden zonder enige beschutting tegen de zon; de temperatuur liep op tot even boven de 30 graden. We wilden vandaag weer op ons voorzien schema geraken, en daartoe was een tocht van 33 km. nodig. Driekwart van de weg ging over de hoogvlakte met halfweg, in Arroyo Sambol, een commune-achtige oase met jonge alternatievelingen waar we een koffie (nou ja, wat ze koffie noemen !) gedronken hebben. De langste tocht van de hele camino (normaal gezien) hebben we allen goed volbracht; aankomst rond 4 u 30 en je zou er misschien niet op letten maar we hebben vandaag de 300 km. ruim overschreden. We hebben ons op de eerste refugio van Castrojeriz gestort en na inschrijving bleek die uitgebaat te worden door een Nederlands Genootschap, van dezelfde orde als dit van Villamayor ( je weet nog wel, hè Teun ); het eten was vegetarisch maar goed en voldoende, en de pintjes alcoholvrij. Tot volgend verslag.
Dit is het verslag van zondag 28 aug. Vandaag was het een tocht met hindernissen. Vertrokken om iets voor 7 u. met enkel een koek uit de rugzak achter de kiezen. Chris had veel last van een migraine-aanval en Luc van zijn scheenbeenpees-ontsteking. We zijn naar Burgos gestapt, niet langs de industriezone, maar via de variante langs de rivier Arlazon, gedurende 3,5 uur zonder één enkele bar of winkel onderweg. Pas in Burgos, we hadden slechts enkele stappen gezet in de eerste avenido, vonden we op 50 meter van elkaar : * een apotheek (van wacht en dus open op zondag) voor pillen voor de migraine van Chris en voor straf spul voor Luc·s pees. * een bankautomaat voor Gilbert. * een cafetaria voor een lekker ontbijt met koffie. Daarna in Burgos hebben we de prachtige kathedraal bezocht (niet gratis maar 1 euro voor peregrinos) en toen wilden Chris en Luc de bus nemen voor de laatste 10 km. van de dag ........ maar geen bus vóór 7 u. ·s avonds. Dus toch maar gestapt en eigenlijk zonder veel problemen zijn we allen in Villalbilla geraakt. Ondertussen hebben we in Burgos de 2 Franse dames uit Toulouse teruggezien en Jan uit Hamme. In Villalbilla is de overnachting in de refugio volledig gratis maar de kwaliteit is er ook naar. Gilbert vraagt aan de Leielopers om eens te berichten hoe de Ijzer-4-daagse verlopen is; zeer benieuwd. Dank zij de goede marchandise uit de apotheek zijn zowel Chris als Luc er weer volledig bovenop. Weeral geen internet hier, dus we zien wel wanneer dit verslag doorgestuurd wordt. Tot blogs.
Wij zijn eindelijk terug in de internet-beschaving. Dit is dus het verslag van zaterdag 27 aug. Om iets voor 7 u. vertrokken met een lichte regen, daarna is het bewolkt maar droog gebleven. We hebben onze etappes her-ingedeeld : i.p.v. 17 gevolgd door 33 km doen we nu 24 km. tot Cardeñuela gevolgd door 26 morgen. Dit komt omdat we gezien hebben op lokale kaartjes dat er in Cardeñuela een "nieuwe" refugio is : 16 plaatsen boven het gemeentehuis. Dat geeft ons morgen wat meer tijd in Burgos. Teun de Hollander, je weet wel, die van de hondjes, heeft ons verlaten, want hij stapt direct tot Burgos (36 km.). We horen nog wel van hem op onze blog. En nu het medisch verslag : * bij Chris is "alles boven de knieen" nog prima, aan de knieen en alles eronder is er al werk geweest : gel smeren, knielappen dragen, verbanden op de voeten, achteruit dalen en eigen tempo stappen. * bij Luc is gisteren een ontsteking aan de linker-scheenbeenpees begonnen : gel smeren, ijs-frictie, pillen slikken en eigen tempo stappen. * bij Gilbert is er alleen wat schade geweest aan de voeten : blaren uitsteken, wat voeg- en plakwerk maar verder geen hinder.Blijkbaar hebben de pruimen uit de boomgaarden onderweg hem goed gedaan. * bij Jef en Jacques : nog niets te melden. Er zijn mensen uit Leuven die ons een SMS sturen vanop een leuke barbecue, terwijl we nog aan het stappen waren en ons daarna moeten tevreden stellen met een eenvoudige "menu peregrino". De bedoeling was waarschijnlijk om ons te doen watertanden en dat is gelukt ook. Aangekomen rond 14 u. en zie verder in volgend verslag.
Gisteren was er geen internet, maar vandaag gevonden onderweg in een heel klein dorpje Ages. Al die reacties op Hoegaerden, Leffe en Orval : niets daarvan hebben we tot nu toe gezien noch gedronken, enkel reclame. Dit doet onze goesting alleen maar vergroten. We waren om 6 u vertrokken uit Redecillo, speciaal om de zon te mijden; heel de dag lage bewolking en dus geen zon te zien, maar dus wel een uitstekend stapweer. De etappe van gisteren liep voor driekwart over een pad langs de drukbereden weg naar Burgos : eerder vervelend wegens al de vrachtwagens die over die weg denderen. Enigszins verschillend van de veldwegen door de glooiende landerijen die we hadden de vorige dagen. Wel enkele mooie vergezichten op bergen en dorpen. Nu een straf stukje toeval : Frank, de zoon van Gilbert, had reeds gehoord via via dat een dame uit Tienen op weg was naar Compostela. Wat blijkt : de schoonmoeder van Frank heeft een vriendin Agnes, die ook een vriendin is van Chris , die met ons meestapt. Na de 26 km. van gisteren waren we om 13 u. in Villafranca Montes de Oca. De refugio stond in ons boekje vermeld als niet aanbevolen : 1 WC, 1 douche en weinig comfortabel. De refugio bleek ondertussen aangepast en is qua sanitair en douches de beste totnutoe. Zo zie je maar. Tot volgend rapport ( al weten we niet goed wanneer )
Om 7 u. gestart uit Azofra met heel snel een heldere blauwe hemel en nog iets warmer dan gisteren. Ontbijt hebben we onderweg genomen na een paar km., rechtstaand en met de rugzakken bijeen als een (+/-) tafel. Vóór Cirueña, het eerste dorp op9 km., was er een nieuwe verkaveling in aanbouw, huizen, appartementen en châlets, naast de nieuwe (18 holes) golf van de provincie Rioja. Er waren wat stukadoors aan het werk en Gilbert heeft ernaar gekeken en goedgekeurd. Tussen haakjes, de woningen zijn ten zeerste aan te bevelen voor geïnteresseerden; prijzen te bekomen ter plaatse. In Cirueña hebben we onze 200 km. gevierd met een lekkere koffie (het moet niet altijd Hoegaerden zijn). In Santo Domingo de le Calzada : bezoek aan de kathedraal met de haan, die 5 maal gekraaid heeft en dat zou een "buen camino" betekenen. Waarom er een haan in de kerk zit (uniek in de wereld) is een hele legende die we hier niet gaan uit de doeken doen. Aankomst in Redecilla del Camino om 4 u., wat veel te laat is !!! Dus in het vervolg : vroeger vertrekken, minder tijd verliezen onderweg, m.a.w. doen zoals Chris, die reeds om 6u30 vertrok en om 1u30 hier was. Tot morgen.
Misschien heb je gezien dat het vorige verslag er 3 maal opstaat; maar dat ligt aan het aantal Hoegaarden dat we niet gedronken hebben, maar wegens een trage computer een aantal malen te veel geklikt. Dit is ondertussen opgelost. Uit Navarrete vertrokken om 8 uur na het ontbijt, voor 22 km. naar Azofra, een traject zonder voorzieningen van water of eten tot Najera (16 km.) waar we gepicknickt hebben. Verder blauwe hemel en reeds heel wat warmer (ca 30 gr.) Aankomst in Azofra om 2 u 30 in een nieuwe refugio; kamers van 2 en alles nogal nieuw. Gilbert had gisterenavond bij aankomst zijn sokken uitgedaan en buiten op een steen gelegd, en verder .......... vergeten natuurlijk. Deze morgen was hij dan naarstig op zoek naar die sokken tot hij buiten kwam en ze daar op dezelfde steen zag liggen; zo gaat dat meestal bij hem. Nu nog een Hollands verhaal. Teun is reeds enkele dagen op het zelfde traject als wijzelf op weg, we zien elkaar ·s avonds bij een pint en bij het eten; hij heeft zelfs al eens getrakteerd. Hij begon de camino samen met zijn vrouw en 2 honden maar de honden mochten de refugios niet binnen en één hond werd zelfs ziek. Dan heeft hij maar vrouw en honden naar huis gestuurd en trekt nu alleen verder. Tot volgend verslag en ik klik nu maar één keer.
Vandaag om 8 u. vertrokken uit Viana, na één croissant en koffie, voor een tocht van 23 km., een overgangsetappe zonder veel natuur maar gelukkig met lichte bewolking en dus niet al te warm. Voor Lagroño kwamen we voorbij het huisje van Felisa, een oude dame die alle pelgrims telt , boekjes afstempelt en koffie verkoopt. Zij staat blijkbaar vermeld in alle gidsen, maar het bleek de dochter te zijn, want de oude Felisa was gestorven in Oktober 2002. Het aantal pelgrims dat reeds was gepasseerd die dag was 44, gisteren in totaal 198 en eergisteren 230. Daarna zijn we kilometers lang door de ( redelijk grote ) stad Lagroño gewandeld. Bij het buitenkomen van de stad ontmoetten we een haveloos uitziende pezige oudere man met een hond. Het bleek een pelgrim te zijn die reeds vanuit Le Puy sinds april tot Santiago was gestapt (1600 km.) en nu op de terugweg was. Hij droeg een oude militaire rugzak van 30 kg., zei hij, inbegrepen 6 kg. hondebrokken. Hij was zo ongeveer blut en we hebben hem 10 Euro toegestopt wat voor hem voldoende was om 3 dagen te eten. Aangekomen in Navarrete om 2 u., pint gedronken, omelet gegeten en verslag opgesteld, gedoucht en gerust. Danielle, Jef heeft alle mails gelezen en zegt dat alles in orde is: Aan a. : Leuk An dat je je daarachter verschuilt, maar we komen dat dus toch te weten. Aan Anita . we hebben hier nog geen Hoegaarden gedronken maar we zijn toch een café gepasseerd waar zonneschermen waren van Hoegaarden. Aan Betty : ·s morgens ligt mijn suikerklontje in de tas niet klaar Tot Morgen
we zijn deze morgen vertrokken uit Villamayor om 7 u. voor de tweede etappe van 29 km.. Er was vandaag minder bewolking, geen regen en het was iets warmer. In Los Arcos onderweg hebben we ons internetwerk van gisteravond gedaan, wat ons vandaag een beetje vertraging opgeleverd heeft. Aankomst in Viana om 4 u; volgens onze mening een iets langere tocht dan de aangegeven 29 km. Onderweg in een klein dorpje en in een noch kleinere tienda (winkeltje) enkele belegde broodjes, drank en fruit gekocht en opgegeten op de dorpsplaats. Dit hebben we reeds enkele dagen zo gedaan. Hoe ons rapport tot stand komt : na aankomst in de refugio lessen we eerst onze dorst en daarbij wordt het verslag in het klad opgesteld. Na de was en de plas kijken we of de computer vrij is , duwen er 1 euro in en gaan aan de slag; Luc aan het klavier, Jef leest de tekst en Jacques en Gilbert volgen nauwgezet of er geen fouten getypt worden. Dit zijn hier QWERTY-klavieren met nog een paar Spaanse tekens bij. Bedankt aan allen die reageerden op de blog zelf of op een bepaald artikel. Zeer leuk om te lezen en te weten dat we gevolgd worden. Tot blogs.
Misschien hadden jullie gedacht dat we de eerste tocht van 29 km. niet hebben overleefd, maar er was gewoon geen Internet waar we sliepen alhoewel de mogelijkheid was aangekruist op onze lijst. We waren om 5 u opgestaan en om 6 u vertrokken voor die tocht van 29 km. Gelukkig was het licht bewolkt, met een heel klein beetje regen en matige temperatuur . een ideaal stapweertje om de kaap van de eerste 100 km. te ronden. Eerst en vooral danken we Frank, de zoon van Gilbert, en zijn familie voor zijn welkomst-SMS in Lorca; vooral de timing was perfect want de SMS liep binnen toen we enkele stappen hadden gezet in de straten van Lorca. Te vermelden is ook de eerste lichamelijke averij binnen onze groep : Gilbert is over en natte steen uitgegleden en zijn knie is wat geschaafd, maar de mekaniek werkt nog perfect en er is geen probleem voor het stappen, en Jef heeft een geldbeursallergie ontwikkeld, maar dat is ondertussen opgelost. Onderweg was er een bron bij een landgoed Irache, waar niet alleen water maar ook rode wijn vloeit; we hebben onze bussen gevuld en dat heeft geholpen bij het genezingsproces van Gilbert. Misschien een suggestie voor Freddy (kennis van Gilbert) om ook iets dergelijks te installeren : dat is een goede reclame en "meer moet dat niet zijn" hé Freddy. Chris heeft ondertussen een revolutionaire afdalingstechniek ontwikkeld : schuin achterwaarts met de stok op 45 graden rechts; dat schijnt haar rechterknie het minst te belasten. In Villamayor bleek helaas dat onze refugio werd uitgebaat door een Nederlands religieus genootschap, waar de soberheid troef was. Het avondmaal was zéééér sober, de kracht moest komen van het gebed en de bijbeltekst, maar er werd veel goedgemaakt door het voortreffelijk ontbijt. De bediening werd gedaan door drie jonge vriendelijke Hollandse meiden; er hing zelfs een briefje op de kamerdeur dat je kon vragen om een persoonlijk avondgebed ........???? Jef vraagt of Danielle een meer gedetailleerd verslag van haar fietsvakantie op Jef·s Hotmail kan zetten; hij is zeer benieuwd. Wij hebben op de blog reeds een paar reacties gezien van ene a. die we niet kunnen plaatsen; indien mogelijk nader kenbaar maken a.u.b. Dit verslag is verstuurd vanuit Los Arcos, 11 km. na ons vertrek uit Villamayor naar Viana. Normaal volgt vanavond het verslag van vandaag.
