Vertrek om 7u15 uit Cacabelos voor een tocht van 30 km., waarvan het grootste gedeelte in de regen en op een paadje langs de baan. Enkel een 12-tal kilometer ging over bergpaadjes, een beklimming van 400 meter met mooie vergezichten en met de sporen van verbrande bossen, waarschijnlijk zeer recent, want de geur van de brand was nog nadrukkelijk aanwezig. Verder is er over deze dag werkelijk niets te melden, tenzij dat we vandaag de 600 km. hebben overschreden. Morgen wordt er ook al regen verwacht, maar daarover berichten we wel in ons volgend verslag. Tot morgen.
Vrijdag 9 sept. Om 7 u. 30 vertrokken uit de ongezellige en vuile refugio van Molinaseca met enkel een koffie en 1 Prince-koekje achter de kiezen. Meer hadden we niet en inkopen hadden we niet kunnen doen wegens alles gesloten. Enkel na 2 uren stappen hebben we een bar open gevonden voor een koek en koffie. De etappe was hoogst onaangenaam door de kilometers stappen door voor- en achtersteden van Ponferrada. Enkel de laatste 4 km. liepen door wijngaarden; het weer was de ganse dag bewolk met op het einde een lichte regen. Onderweg hebben we een apotheek gevonden die open was, alhoewel hier in de streek alles gesloten is wegens een lokaal verlengd feestweekend; we hebben daar onze voorraad kunnen aanvullen. De refugio in Cacabelos is een zeer nette prefab-constructie rond een laat-romaanse kerk, met kamertjes van twee en onberispelijk sanitair. Gilbert wil een valse beschuldiging in een van de reacties ( van Luc van de Leielopers om hem niet bij naam te noemen) weerleggen : hij stapt elke dag met vers gewassen kousen en dat kunnen de andere drie getuigen, voor zover dat wij dat kunnen controleren natuurlijk. Groetjes aan alle kleinkinderen : Laurens en Kieran; Maxim, Oliver en Sara; Noor.( We missen jullie en verlangen ernaar jullie terug te zien) Tot morgen.
Donderdag 8 sept. Na een wat laattijdig ontbijt (de hospitalera was een halfuur te laat), zijn we om 7 u. 30 vertrokken uit Rabanal. Vandaag veel gestegen naar het hoogste punt van de camino (1530 m.) , en symbolisch onze lasten van ons weggegooid onder de vorm van stenen aan het Cruz de Ferro, daarna alsmaar gedaald tot 600 m., onder een blauwe hemel en volle zon. Onderweg passeerden we het verlaten dorp Foncebadon (1430m.), met de huizen volledig in puin, waar ooit nog , ongeveer 1.000 jaar geleden een Spaans concilie werd gehouden. Enkel de kerk was gerestaureerd, op kosten van Mercedes-Benz en deed dienst als refugio, gerund door een Duits echtpaar. Iets later kregen we een telefoontje van Fons dat hij ons niet zou kunnen vervoegen wegens medische redenen, en dat ze besloten hadden om de terugweg naar België aan te vatten. Zoals Luc een paar weken geleden, heeft ook Jef last van een peesontsteking aan het rechterbeen; na telefonische consultatie met Danielle en een dokter in de familie is de medicatie vastgelegd en is er hoop op genezing. De tocht van vandaag bood prachtige vergezichten over de groene heuvels, iets helemaal anders dan de dorre hoogvlakten waar we voorheen hebben gestapt. Gilbert, het spaghettimonster, bedankt zijn familie uit Leuven (F.C.L.K.) en ook de Leielopers voor hun vele reacties op onze blog; de Leielopers hebben, op kosten van Gilbert enkele Duvels/Hoegaerden (schrappen wat niet past) te goed. (meer moet dat niet zijn) Tot wederblogs.
Woensdag 7 sept. Aangezien er vandaag slechts 20 km. te stappen valt (we hebben er gisteren immers 4 bijgedaan) vertrekken we uit Astorga iets na 8 u. na het ontbijt. We hebben het rustig aan gedaan, na de nodige fotopauzes met een groep Fransen uit Rijsel, o.a. op de toren van een kerkje; de resultaten daarvan ziet u later wel. Onderweg, kort voor Rabanal del Camino, hebben Agnes en Fons ons begroet. Ze waren op weg naar Cacabelos, 2 etappes verder, waar ze zich zouden installeren in een hotelletje en Agnes zou er een 4-tal dagen blijven; Fons zou dan vanaf morgenavond bij ons komen om mee te stappen vanaf Molinaseca. Het is hier ondertussen behoorlijk fris geworden en we kunnen onze fleece goed gebruiken. Rabanal is al eeuwenoud bekend als eindpunt van een etappe en was reeds vermeld in de allereerste pelgrimsgids. Dit is ook te zien aan het aantal refugios in dit kleine dorp. Om 7 u. vanavond is er in het kerkje een gregoriaanse dienst, die erg wordt aangeraden door de uitbaters van de herberg; we zijn van plan om die bij te wonen en daarna, naar pelgrimsgewoonte, een "menu del dia" te gaan eten. Van deze beide zullen we zeker veel deugd hebben. Tot morgen.
Dinsdag 6 sept. Voor we rapporteren over vandaag, eerst nog een verhaal van gisteravond . Tijdens een drink in de vooravond, werden nog eens herinneringen opgehaald over de huttentochten en het feit dat Gilbert helemaal geen liefhebber is van spaghetti, macaroni, pollenta en andere pastas, die wel eens op het menu stonden in de hutten. In een onbewaakt ogenblik echter liet Gilbert zich ontvallen : Jef, als je spaghetti kookt ga ik er volop van eten. Waarop Jef en Jacques onmiddellijk de nodige ingredienten gingen aankopen en aan het werk gingen in de kleine keuken van de refugio. Ondertussen zorgde Gilbert voor de nodige "tinto peregrino". Zowat 20 minuten later hadden we een dampende pot spaghetti met tomatensaus en we hebben er alle VIER van genoten. Ondertussen durft Gilbert het woord macaroni niet meer uitspreken. We vertrokken deze morgen om 7 u 30 uit Villar; het was een bewolkte, winderige, licht regenachtige en koele dag: In San Justo, een voorstadje van Astorga, was er geen refugio en de prijs van de hostal leek ons te duur. Dan zijn we maar verder getrokken tot Astorga, een tocht van 32 km. in totaal. De albergue is er vlak nast de kathedraal. Tijdens de afdaling naar Astorga zagen we in de verte het gebergte waar we de twee volgende dagen over moeten. En misschien hadden jullie het ook gezien, maar we hebben dus de 500 km. overschreden. Tot volgend verslag.
Maandag 5 sept. Ja, we zijn inderdaad op tijd in het klooster geraakt ! Iets over 7 u. hebben we het klooster van Leon verlaten voor een winderige tocht van 21 km. over de paramo. Eigenlijk valt er over deze etappe niets te vertellen, ware het niet dat Gilbert weeral de boel op stelten heeft gezet. De "weeral" verwijst naar het geval Oostduinkerke (voor de ingewijden). Wat is er gebeurd ? Even vóór het voorlaatste dorp was Gilbert een beetje achterop door een kleine sanitaire stop, idem als in Oostduinkerke. De 3 anderen, aangekomen in het dorp, volgden de richting Bar, voor een kleine hap en een drankje; Gilbert echter volgde de gele pijlen en was aldus plotseling voorop. Bij aankomst in de refugio van het laatste dorp bleek hij plots helemaal alleen en werd hij ongerust over ons lot. Daarna volgde een hectisch telefoonverkeer, waarvan hieronder verslag in chronologische volgorde : * Gilbert belt naar Chris om Luc·s GSM-nr. te krijgen : lukt niet. * Gilbert belt naar Anita, maar die was bezig in de tuin en was te laat. * Gilbert belt naar Danielle, die geeft het nr. maar kan niet helpen met het landnr. en de 0. * Anita belt naar Luc : er heeft iemand gebeld met een nr. 0034; van waar zou dat kunnen komen ? * Gilbert belt naar Fons : Fons kan helpen met landnr. en de 0. * Gilbert bereikt Luc op de GSM : hij is reeds ter plaatse, geen probleem, de anderen volgen. * Anita belt naar Luc : het nr. komt uit Spanje; Luc antwoordt : dat zal Gilbert zijn, we hebben hem verloren maar hij is terecht. * Fons belt naar Luc, maar die is in gesprek met Anita. * Fons spreekt een boodschap in op Luc·s antwoordapparaat : Gilbert is jullie kwijt, hij wacht in de refugio. * Op Luc·s GSM komt er een boodschap : onbeantwoord gesprek van Fons : Niet geopend ! * Gilbert belt vanuit refugio naar Fons om hem gerust te stellen dat alles OK is. Moraal van het verhaal : voortaan houden we Gilbert beter in het oog. Terloops : Fons Dens zal ons vervoegen vanaf woensdag deze week voor de laatste etappes tot Santiago. Fons, wij slapen woensdag in Rabanal en donderdag in Molinaseca, dus aan jou om de ontmoeting te regelen in één van deze twee plaatsen of ertussen Verder valt er werkelijk niets te vermelden buiten het feit t.a.v. Marc, dat onze uitgaven in het Belgisch café zijn opgelopen tot het bedrag van 16 Euro. Tot volgend (eenvoudiger en korter) verslag.
