De nacht in onze hostal was verre van rustig; de jeugd van Santiago trok zingend en brallend door de oude binnenstad en dit liefst tot rond 6 u. 's morgens. Om 9 u. zijn we op zoek gegaan naar een ontbijt maar de stad leek verlaten; even buiten de oude stad vonden we een bar met ontbijt. Daarna zijn we, onder leiding van Jef de gids, op toeristenbezoek gegaan, tot het tijd werd om naar de kathedraal te trekken voor de pelgrimsmis van 12 u. Gelukkig waren we goed op tijd ( 11 u. ) want de kathedraal liep snel vol. Vroeger werden blijkbaar de namen van de pelgrims voorgelezen, maar nu enkel het aantal per land en er waren dus 8 Belgische pelgrims aanwezig die vertrokken waren uit St. Jean PdP. 's Middags zijn we naar een restaurant gegaan waar zeker macaroni te vinden was; die hebben WIJ dus voor Gilbert besteld; hij heeft er een goede helft ( de portie was nogal groot ) van gegeten en Jef heeft de rest gedaan. Opnieuw stad-, klooster- en kathedraal-bezoek onder dezelfde deskundige leiding; opstellen van het rapport onder het nuttigen van een Hoegaerden (jawel !!). Morgen plannen we een bezoek aan Finisterra, dat in de middeleeuwen werd aanzien als het einde van de wereld; daarachter lag de zee en verder niets meer. De pelgrims gingen vroeger tot daar en verbrandden daar hun (stinkende) kledij. Dinsdagmorgen de trein op om rond woensdagmiddag thuis te komen; details volgen nog. Tot volgend (laatste) verslag.
We zijn aangekomen om 13 u., samen met Monique, na de laatste 20 km. gewandeld te hebben door eucalyptusbossen, over de Monte de Gozo (Berg van de Vreugde), met een eerste zicht op de stad. Wij hebben ons geinstalleerd in een hostal in de Rua Nova, bar La Tita, ons aangeraden door caminostappers uit Waregem. We hebben onze compostela afgehaald en de kathedraal bezocht, de nodige foto's gemaakt, ook de groep Fransen geholpen met een serie foto's en ons op een terrasje getracteerd. Om het verhaal van gisteren af te ronden : we hebben de nodige aankopen gedaan ( 1 kg. braadworst, 2 kg. aardappelen en nog wat andere zaken ); iedereen heeft zijn deel van het werk gedaan en , nadat we de nodige potten en pannen hadden veroverd op de andere peregrinos, hadden we na een half uurtje een overvloedige maaltijd van braadworst met puree. En het heeft gesmaakt !! De tegenprestatie van Gilbert, macaroni eten, zullen we eerstdaags organiseren. Tot volgend verslag uit Santiago.
Vrijdag 16 sept. Gedaan: 760 km. / Te doen: 20 km.
Over de tocht is er niets speciaals te melden: eucalyptusbossen, dorpjes enz... De refugio van Pedrouzo valt nogal tegen: zeer weinig plaats, maar een bar vlakbij met Grimbergen maakt veel goed. Luc, Gilbert en Jef hebben beslist om vandaag niet te douchen om als een echte middeleeuwse pelgrim in Santiago aan te komen; met het feit dat er alleen ijskoud water was in de douche heeft dat niets te maken. Jacques daarentegen heeft zich, ook als een middeleeuwse pelgrim, gedoucht met koud water. Vanavond doen we een poging om een belofte aan Gilbert in te lossen: als wij voor hem bloedworst (braadworst is ook goed) met puree klaarmaken, dan eet hij bij de volgende gelegenheid een groot bord macaroni, wat niet zijn favoriete gerecht is zoals algemeen geweten. Het is hoge tijd om dit verslag af te sluiten want we moeten onze Grimbergen uitdrinken, inkopen doen en aan de slag gaan in de keuken van de refugio. En het moet ook een beetje in orde zijn, want Monique komt ook eten! Tot morgen met een verslag uit SANTIAGO (eindelijk!).
Donderdag 15 sept. (wegens geen internet pas doorgestuurd op vrijdag)
Gedaan : 738 km. / Tedoen : 40 km.
De tocht van vandaag, 25 km. van Palas de Rei tot Ribadiso, was, in tegenstelling tot gistern, langs paadjes en door dorpjes maar altijd op een grote afstand van de drukke verkeersweg. Gisteravond werden we tot 1 u. wakker gehouden door knallende voetzoekers, we dachten dat we in oorlogsgebied zaten, maar het ging om een dorpsfeest, met voordien optreden van een jeugdorkest. Kenmerkend voor vandaag waren vooral : * de eucalyptusbomen maar dan zonder koalas * de horreas, kleine droogplaatsen voor maiskolven, allemaal gebouwd op een typisch verhoog (tegen de muizen) Het was vandaag Danielle's verjaardag (leeftijd wordt niet gepubliceerd) en we wensen haar dus van hieruit een gelukkige verjaardag. Na de zware inspanning van vandaag, moeten we ons 500 m. verplaatsen van de albergue naar een tennisbar om iets te drinken, daarna terug om te douchen en te wassen, en vanavond nog eens 500 m. heen en terug om te eten; weliswaar zonder rugzak, maar dit kan er nog net bij. Tot volgend verslag.
Over de etappe van vandaag kunnen we kort zijn : * 24 km tot Palas de Rei * veel mist ·smorgens tot de zon er rond de middag doorbrak * bijna de hele tijd paadjes langs de autoweg * 300 m. geklommen * de kaap van de 700 km. overschreden
Bij de stop ·s middags maakte één van de Fransen uit Rijsel er ons attent op dat er in die bar "in the middle of nowhere" donkere Grimbergen van het vat te verkrijgen was; wat we natuurlijk onmiddellijk geproefd hebben !!! A propos die Fransen; die groep van 7 ( 5 mannen waarvan 3 dokters en 2 vrouwen) kruisen reeds een paar weken ons pad; ze doen de camino vanuit Le Puy in 5 jaar en zijn dus nu aan het laatste stuk toe. Moniek uit Haarlem ( de dame die zich laat sponseren voor een project in Afrika; zie 2 sept.) zit er duidelijk mentaal en fysiek onderdoor, maar ze houdt toch moedig vol wat bewonderenswaardig is nu ze al 8 weken onderweg is. Lisa, de dame uit Hamburg ( ook per fiets tot Pamplona en daarna te voet ) heeft een tandje moeten bijsteken, want haar man, die haar heeft vervoegd, moet vrijdag terug huiswaarts; daarom moet ze de laatste 3 dagen 35 à 40 km. per dag afleggen om donderdagavond in Santiago te zijn. Om eerlijk te zijn, ik zie het ons niet nadoen. Tot volgend verslag.
Uit Sarria zijn we, na het ontbijt, vertrokken om 7 u. 30 voor een tocht van 23 km. naar Portomarin. In het begin hing er wat mist maar de zon kwam er zeer snel door. Onderweg leek het echt op een Vlaamse pijltjes-wandeling, zoveel volk was er onderweg. Er zijn namelijk heel wat mensen bijgekomen die enkel de laatste 100 km. stappen vanuit Sarria en ook een aantal bussen lossen hun passagiers onderweg om een stuk van de camino te doen. Immers, wie de laatste 100 km. stapt (of de laatste 200 km. fietst) krijgt ook een compostela, een soort attest van de pelgrimstocht. HADDEN WE DAT MAAR GEWETEN !!! Gisteravond zaten we op een terrasje in Sarria, toen twee mannen van over de 70 passeerden. Eén ervan had een trui aan met reclame van een firma met de naam Menen eronder, waarop Jacques reageerde in het echt Meens : Kiek e kè doar, jèn van Meende. De man schrok zich bijna een beroerte; nadien hebben we een tijdje met beiden zitten kletsen. Het waren ook buspelgrims voor een reis van 10 dagen. Over de tocht zelf kunnen we het volgende zeggen : een mooie etappe door veel gehuchtjes, in een groene omgeving die aan Ierland of Schotland doet denken, heuvelachtig met stenen afsluitingen van de weiden. Alhoewel we aan het dalen zijn naar Compostela toe, hebben we toch een 250 m. moeten klimmen. De kilometerpaal 100 zijn we vandaag zowat halfweg voorbijgegaan en het was er aanschuiven voor de fotos. Tot na de kaap van de 700.
Maandag 12 sept. Na een even voortreffelijk ontbijt op de hoeve-hostal van Biduedo, zijn we om kwart voor acht vertrokken, via ontelbare kleine dorpjes, met evenveel koeienstront-straten, hier en daar mooie holle wegen, opnieuw mooie vergezichten, maar nu in een stralende zon. De tocht ging over 24 km., vooral in dalende lijn buiten één Alto waar we in totaal toch 250 m. hebben moeten klimmen. Sarria is een levendig stadje, waar alles in het teken staat van de St. Jacobsschelp; tot de vuilbakken langs de straat toe zijn in schelpvorm. Naast onze hostal is er een kapper waar Gilbert zijn haar heeft laten millimeteren ( 4 mm. en dat is nog korter dan van Carine) en Luc zijn baard heeft laten bijknippen ( 7 mm. ) Jef en Gilbert verzamelen om ter meest stempels; van Jef wisten we dat al lang, maar Gilbert laat zich ook niet kennen; zelfs bij de kapper vroeg hij een stempel, maar die had hij niet. Jacques heeft beide ondertussen tot ridder geslagen in de orde van de Stempeliers. Tot morgen.
Zondag 11 sept. In Vega liep de wekker af om 6 u. maar niemand had goesting om op te staan; de regen viel immers met bakken uit de hemel, en starten in de regen en in het duister zag niemand zitten. Vandaar dat we dus pas vertrokken om 8 u., na een zelfgemaakt ontbijt (inkopen gedaan de avond vooraf). De etappe is een van de mooiste van de camino door de eeuwenoude bergpaadjes en de schitterende vergezichten, maar dit alles werd verpest door mist, regen en kou. Al bij al stond er toch een totale klim van ong. 800 m. op het programma. Ondertussen zijn we begonnen met het aftellen van de km.s tot Santiago, vanaf de grens met Galicie worden we daarbij geholpen door palen die om de 500 m. aangeven hoever we nog van Santiago verwijderd zijn. In Biduedo is die afstand nog 136 km. Het dorp betaat uit 6 huizen, 30 personen, een groot aantal koeien en één hoofdstraat vol koeienvlaaien. We logeren er in een boerderij-hostal, waar de cheffin enkel kan beginnen koken nadat de koeien binnen zijn. Maar het eten was voortreffelijk en copieus, gevolgd door een zeer lekkere kaastaart, waarvan we her recept hebben gekregen van cheffa (te verkrijgen op de bijeenkomst). Smakelijk !!!
