Gisteren avond nog onder begeleiding van de huisbazin naar de kerk gegaan waar een vriendelijke dame (kosteres)een speciale doordruk stempel in ons boekje heeft gezet. Dit stempelboekje moeten we in Compostela voorleggen als bewijs dat we de Camino gedaan hebben. Over voormiddag zijn we vlug uitgesproken, regen en mist verpeste het uitzicht op de mooie natuur. Namiddag klaarde het wat uit, de zon kwam er af en toe door, net genoeg om de regenkappen te drogen vooraleer we weer een stortbui over ons kregen. In Alvorge was er een markt, d.w.z. een kraam met kleren en een met fruit. Wij konden er genieten van een fantastisch vergezicht aan het kerkje dat ook bekend staat voor zijn groot houten kruis. Wij zetten onze tocht verder door uitgestrekte velden met wijnranken tot in Rabacal.Weer nieuwe pelgrims onderweg ontmoet; Britten en Australiërs. Ook een prettig weerzien met de Oostenrijkse dames. Wij gaan nu slapen, het was een vermoeiende dag, maar toch weer de moeite waard. Bijgevoegde foto is onze eerste selfi die we maken, zeg nu zelf, niet slecht.
Vandaag staat er weer een tocht van 31,5 km op het programma.Deze tocht kan in geen geval ingekort worden omdat nergens tussen vertrek en aankomst overnachting mogelijk is. Wij lopen kilometers op een wondermooi bospad, doch, mooie liedjes duren niet lang. Eens buiten het bos bleken we de weg kwijt te zijn, met die prachtige natuur niet opgelet. Maar op een camino komt meestal alles goed, even op de grote weg is er een behulpzame Portugees om ons terug op de weg naar de camino te begeleiden. Om 10,00u houden we koffiepauze in Soianda, dit blijkt de enige plaats te zijn waar kan gedronken worden. Gelukkig dat we het op voorhand wisten en dus voldoende bij hadden. De camino loopt verder door een groot eucalyptus bos met tussendoor kurkbomen,maar het is steeds afwisselend berg op en af. We installeren ons op de rand in het bos om te eten, plots een hevige regenbui, dan maar de regenkap over ons trekken en de broodjes gezellig verder opeten. Als de bui over is,terug op weg, nogmaals benadrukken dat de natuur hier prachtig is. De laatste 5km gaan we over een prachtige"via Romana". Het is hier wel moeilijk op
wandelen, het tempo ligt lager dan we gewoon zijn, ook al omdat we moe worden en alles begint pijn te doen: voeten, schouders, rug. Maar alles is vlug vergeten na een warme ontvangst met een heerlijke porto-wijn in de auberge. Het moet gezegd zijn dat de Portugezen behulpzame en vriendelijke mensen zijn. Tinneke arriveerde uiteindelijk een uur na ons. Tot slot toch even vermelden dat we onderweg opgevangen werden door een boer die ons appelsienen liet plukken uit zijn plantage.
Vandaag is het vrijdag, normaal op ter heide, vandaag op stap voor ter heide. Golega,waar we gisteren zijn toegekomen, is bekend om zijn paarden: " Lucitano ". Volgend weekend wordt er een internationale paardenmarkt gehouden (iets groter dan die van Kuringen dus). Ook het Australische koppel logeerde bij ons en nog een Nederlandse dame: Tinneke. Vandaag was iedereen al op om 6 uur, samen gezellig ontbijten en praten over o.a. de 37 km van gisteren. Om 7,15 dus op stap voor 29 km. Er is regen voorspeld, we zien wel. Vrij snel passeren we "Quinta da Cardiga": het is een totaal verwaarloosde woonwijk met kerk, kasteel en woongelegenheden uit de tijd van de tempeliers orde. Het eucalyptus bos dat wij passeren, is moeilijk te bewandelen, nat en geen bospad maar een soort aangevoerd slib, het maakte onze schoenen kilo's zwaarder. Net op tijd halen we Atalaia voordat er een ware stortbui losbarst. Dus gebruiken we de koffiepauze om onze regenkledij aan te trekken. Verder gaat de tocht door een groot bos en over heuvels met een overweldigend uitzicht. Vervolgens wandelen we door enkele kleine woonkernen om rond 15,45 uur Tomar te bereiken en vervolgens aan een café te stoppen en iets te drinken. Morgen staat er weer 31 km op het programma, we beginnen het stilaan gewoon te worden.
Gisteren avond nog interessante ontmoeting gehad met studenten uit het Luikse.Zij zijn hier in het kader van een uitwisselingsproject. Vandaag om 6,45 op pad voor 30km naar Golega. 3 uur aan een stuk zien wij wijngaarden zo ver we konden kijken. In Vale de Figueira,waar wij ontbijten,ontmoeten we een Australisch koppel. Het viel ons wel op dat veel vrouwen de café in kwamen om koffie te drinken, met gebakjes! Verder is het dan weer wandelen over zandwegen tussen hoofdzakelijk maïsvelden en de zon laat zich ook weer goed voelen. In een klein dorpje: Pomdeionho hebben we onze middagpauze gehouden, volgens onze gids zouden we hier echter niet door komen. Oei, wat met het aantal km? In Azinhaga merkten wij aan een bepaald huis ontzettend veel zwaluwennesten, de vogels zelf ook natuurlijk, we hebben zelfs al jongen gehoord. Nu zouden de laatste km moeten beginnen, maar dan weer langs de steenweg. Als we uiteindelijk bij het eerste terras in Golega aankomen om 15,45uur , staat er een steen die 37 km aangeeft tot Santarém. Dus 7 km meer dan voorzien. Toch nog een mooie auberge gevonden, waar het andere koppel ook reeds aanwezig is. Vlug douchen en het stof weg spoelen.
Gisteren avond nog interessante ontmoeting gehad met studenten uit het Luikse.Zij zijn hier in het kader van een uitwisselingsproject. Vandaag om 6,45 op pad voor 30km naar Golega. 3 uur aan een stuk zien wij wijngaarden zo ver we konden kijken. In Vale de Figueira,waar wij ontbijten,ontmoeten we een Australisch koppel. Het viel ons wel op dat veel vrouwen de café in kwamen om koffie te drinken, met gebakjes! Verder is het dan weer wandelen over zandwegen tussen hoofdzakelijk maïsvelden en de zon laat zich ook weer goed voelen. In een klein dorpje: Pomdeionho hebben we onze middagpauze gehouden, volgens onze gids zouden we hier echter niet door komen. Oei, wat met het aantal km? In Azinhaga merkten wij aan een bepaald huis ontzettend veel zwaluwennesten, de vogels zelf ook natuurlijk, we hebben zelfs al jongen gehoord. Nu zouden de laatste km moeten beginnen, maar dan weer langs de steenweg. Als we uiteindelijk bij het eerste terras in Golega aankomen om 15,45uur , staat er een steen die 37 km aangeeft tot Santarém. Dus 7 km meer dan voorzien. Toch nog een mooie auberge gevonden, waar het andere koppel ook reeds aanwezig is. Vlug douchen en het stof weg spoelen.
Wij hebben Wifi problemen gehad, maar nu schijnt toch weer alles in orde. Deze morgen eerst andere logies gezocht, waar wij een douche konden nemen en onze kleding drogen. Hostel N1 is een splinter nieuw pelgrims hotel, dat eigenlijk nog niet gekend is. Wij hebben de bus naar Fatima genomen. Daar hebben we alle meegekregen intenties en de nodige kaarsen laten branden. De kerk zelf mochten wij niet in, onderhoudswerken. Het O.L.Vrouwenbeeld stond opgesteld in een bidkapel. Alles is daar sober gehouden, geen Scherpenheuvel toestanden. Gelukkige weer goede Wifi mogelijkheden.
Vandaag in Santarém aangekomen en voor de eerste keer Wifi.
19 april: Om 7,30 zijn we op pad. De houten boulevard langs de Tejo is iets langer dan die van Oostende. Wij wandelen vervolgens over een heel smal aarden pad. Bloemen, het geluid van vogels en kikvorsen zijn ons enige gezelschap. Na30 km mogen wij in de kazerne van de brandweer overnachten. Is eens wat anders dan een hotel.
20 april: 25 km gewandeld, waarvan 4 km mooi natuurpad. Alleen de ochtendzon over de stroom 'Tejo' was de moeite. Voor het overige was er alleen asfalt en dan nog langs de drukke N3. Het verkeer reed er alsof ze op de autostrade waren en wij hadden geen voetpad om op te lopen. De asfalt en de hitte maakte het nog ondraaglijker. Ook veel industrie, nieuwe en verlaten fabrieken. Wij hebben zelfs een complex gezien van minstens 500 m. lang, dat totaal ontmanteld was. Gelukkig toch nog iets te zien, ooievaarsnesten op 2 silo's en op zend masten. Ook de eerste pelgrims ontmoet, 2 Oostenrijkse dames en 2 Duitsers.
21 april: Opgestaan om 5,45 uur en op weg om 7 uur voor een tocht van 32km. Vertrokken uit Azambuia, bekend om zijn tomatenfabriek. Geen wolkje aan de lucht. Een tocht om snel te vergeten. Vlak en werkelijk niets te zien. Om15,30uur in Santarém aangekomen en gaan slapen in Sancta Casa miserecordia, was wel het minste van het minste. Overnachten koste er 5. Alles was klam van de vocht bij het opstaan.
Vandaag in Santarém aangekomen en voor de eerste keer Wifi.
