Nu bijna 1 jaar geleden ik ben er nog niet goed van en ik heb al lang het gevoel dat ik deze ervaring van mij af moet schrijven waarom weet ik niet want ik ben helemaal geen schrijver maar ik denk dat er veel grootmoeders zijn die zich ook zo voelen zoals ik .
Het gaat nu al een beetje beter maar er zijn vele dagen geweest dat ik opstond en begon te wenen gewoon als maar aan mijn kleinkind dacht.
Het is niet mijn bedoeling mensen slecht te maken gewoon om mijn gevoelens te verwoorden en te delen want gedeelde smart is halve smart .
Maar daarom voel ik mij juist een half bonneke want zo noemt mijn kleinzoon mij
