Hij is het symbool van het laïcisme.Hij werd gemarteld en onthoofd omdat hij de processie niet had begroet en bespot had. (9 augustus 1765) en hij werd ervan verdacht het houten kruisbeeld ,dat de 'Pont Neuf' versiert ingekerfd te hebben.. Hij was negentien.Chevalier de la Barre) (1747-1766), vrijdenker. Werd onder andere beschuldigd niet te buigen voor een religieuze processie terwijl hij een 'goddeloos' lied zong en van het bezit van boeken tegen de godsdienst waaronder de Dictionaire de la Philiosophie van Voltaire. Op verzoek van de katholieke kerk werd hij op negentienjarige leeftijd op 1 juli na een schijnproces gemarteld, onthoofd en daarna verbrand. Op 1 juli 1907 werd in Abbeville een monument voor zijn nagedachtenis opgericht. Er waren vijfentwintigduizend mensen bij de onthulling. 1 juli is sindsdien een (niet overal officieel erkende) "Dag van het Atheïsme". Elk jaar wordt dan de La Barre Demonstration gehouden waarop vrijdenkers, vrienden van de openbare school en allen die tegen de verstrengeling van kerk en staat zijn, bijeen komen.

Bijlagen:
moedertheresa.jpg (5.9 KB)   

Daniel Dennett over – onder meer – deze beladen vraag.

KIJK: De Nederlandse neurobioloog Dick Swaab noemde de vrije wil onlangs een illusie. Hersenscans tonen aan dat een halve seconde voordat iemand een bewust besluit neemt, het brein deze beslissing al in gang zet.

Daniel Dennett: “Dat is bewijsstuk A waarom neurowetenschappers een beetje meer filosofie zouden moeten leren. Ze zouden eens wat huiswerk moeten doen en deze onderwerpen beter leren begrijpen. Ik ben, wat dit betreft, behoorlijk op oorlogspad, want hij is niet de enige die deze fout maakt.”

Welke fout?

“Neurowetenschappers verwarren twee betekenissen van vrije wil. Ze denken dat als ze kunnen aantonen dat een beslissing gedetermineerd is, hij niet vrij is. In de triviale betekenis klopt dat, maar in de betekenis of het van moreel belang is niet. Want waarom zouden ongedetermineerde keuzes hoger moeten worden aangeslagen dan gedetermineerde keuzes? Die vraag is nog altijd onbeantwoord. Kijk, wetenschappers maken snel fouten zodra ze buiten hun domein stappen. Maar dit is gewoon doe-het-zelffilosofie. Ik moet er eigenlijk wel om lachen, wanneer een of andere wetenschapper een weekend vrij heeft en besluit dat hij het probleem van het bewustzijn of het probleem van de vrije wil weleens even zal oplossen – en uiteindelijk een heleboel onzin opschrijft. Volgens mij hebben ze dat zelf vaak ook wel door. Het is moeilijker dan ze dachten.”

U schreef geregeld het noodzakelijk te vinden om als filosoof gebruik te maken van wetenschappelijke bevindingen. Vindt u het jammer dat wetenschappers u geen wederdienst bewijzen?

“Ach… De traditionele arrogantie van filosofen – het denken dat ze alles kunnen oplossen vanuit hun leunstoel – wordt mooi geëvenaard door de traditionele arrogantie van wetenschappers – het denken dat ze gewoon wat kunnen aanrommelen en het dan wel goed zullen hebben. Maar in dit geval geef ik ook mijn medefilosofen de schuld, omdat velen van hen dezelfde fout maken. Neurowetenschappers vergissen zich omdat ze niet veel over de materie hebben nagedacht, dus dat kan ik ze deels vergeven. Maar filosofen mogen dat excuus niet gebruiken.”

Dit is een fragment van een interview, te vinden in KIJK 5/2012. Dit nummer ligt in de winkel van 6 april tot en met 3 mei.

Tekst: Rik Peters

Met L'islam en question verwoordt Wafa Sultan haar visie op de islam. Maar wie is deze Syrische vrouw, waarom is zij zo hard voor haar religie en wat is haar bedoeling? Wafa Sultan heeft in haar geboorteland jarenlang geleden onder de wetten van de islam. Beetje bij beetje heeft zij zich daarvan vrijgevochten, tot zij tenslotte haar land verliet en uitweek naar de VS. Daar ontwikkelde zij zich naast haar medische beroepsactiviteit tot een kritische schrijfster die tweemaal voor een debat werd uitgenodigd door de zender Al Jazeera. Op het scherm stelde zij dat de islam geen tolerante godsdienst is maar een religie van angst en haat, vooral dan voor het laatste waar het om de vrouwen gaat. Een godsdienst die de totale en blinde onderwerping eist aan een god, een soort onbekende boosaardige boeman, die zijn aanhangers hun leven lang terroriseert en hen alle natuurlijke rechten ontzegt.

Haar eerste optreden ontketende een storm van protest en maakte haar bekend in de Arabischislamitische wereld, terwijl het tweede haar tal van doodsbedreigingen opleverde van islamisten, zodat de vrouw die de Amerikaanse pers de 'Voltaire' van de moslims noemt, nu onder de permanente bescherming van de lokale politie moet leven. Het Engels origineel van het boek, A god who hates, verscheen in oktober 2010. Het kende een daverend succes in de Verenigde Staten en het Engels taalgebied. Honderdduizenden exemplaren gingen in de eerste maand van de publicatie al over de toog. Een jaar later werd het vertaald en gepubliceerd in het Frans. Op de eerste pagina van haar boek voorspelt Wafa Sultan: 'vele moslims, zo niet allen, zullen mij wanneer zij het lezen, tot de doodstraf veroordelen'. Want inderdaad, is een kritische blik op de islam geoorloofd? Mag men betwijfelen of de koran een bron van wijsheid is? Mag men bedenkingen hebben bij de vaststelling dat de ethiek van een ganse gemeenschap gesteund is op de woorden en daden van een profeet met een geweldvolle levensloop?

Wafa Sultan kijkt terug op haar jeugd en vertelt over haar opvoeding, haar universitaire studies en haar professionele ervaringen. Die flashback doet haar de leer en de voorschriften van de islam nog dieper uitpluizen, de psyche van de homo islamicus ontleden en zijn existentiële en mentale trauma's ontrafelen. L'islam en question is in de eerste plaats de kritiek van een moedige vrouw, die op een dag beslist heeft om het proces te maken van haar god waarin zij een schrikwekkende entiteit ziet. Zonder aarzelen werpt zij een scherpe blik op de totalitaire excessen van een godsdienst waarin zij vandaag een terugkeer naar de barbaarse tijd ziet. Deze visie beantwoordt precies aan de religieuze opvoeding die zij - uiteraard zoals alle andere moslims - gekregen heeft en ligt ook in het verlengde van de koranieke attributen van god die iedere moslim uit het hoofd moet leren om ze voortdurend te reciteren. Bij het bidden van hun gebedskransen herhalen zij gestadig de 'honderd mooie namen’ van god waaronder: 'de wreker, de dwingende, de heerszuchtige, de onderwerpende, de vernederende, de schrikwekkende, enz.'

Volgens de auteur bevordert dit de vorming van een autoritaire, tirannieke en vindicatieve persoonlijkheid. De revolte die Wafa Sultan in dit boek uitschreeuwt, manifesteert zich ook in haar analyse van de situatie van de moslimvrouwen en de manier waarop zij door de moslimmannen behandeld worden. De specifieke gevallen die zij heeft meegemaakt en een reeks koranvoorschriften over de behandeling van de vrouwen - o.m. de houding van de profeet tegenover zijn talrijke echtgenotes, dienstmeiden en krijgsgevangenen - bevestigen in haar ogen haar vaststelling dat de vrouwen nog altijd de voornaamste slachtoffers blijven van een hardvochtige ideologie. In een dergelijk situatie wordt iedere harmonieuze menselijke ontwikkeling in het gezin, de samenleving en die landen totaal en onherroepelijk onderuit gehaald. Deze pathologische handicap van het sociale weefsel in de moslimsamenlevingen is het kwalijk product van de reductieve visie op de vrouw in de islam. De ballingschap van de auteur naar de VS was een belangrijk keerpunt in haar leven. Haar bevrijding van de onderwerping aan een god van haat en terreur was bepalend voor haar inzet ten bate van haar gewezen geloofsgenoten.

Zij probeert die kost wat kost te helpen om zich te bevrijden van die vreselijke geest en ze te veranderen in redelijke, menselijke wezens. Voor miljoenen kijkers in de Arabische moslimwereld verklaarde zij dat de ware clash der beschavingen niets anders is dan een botsing tussen de Middeleeuwen en de 21ste eeuw, tussen beschaving en wetenschap enerzijds, barbarij en onderontwikkeling anderzijds, tussen de vrijheid van de vrouw en haar verknechting, tussen de islam en de moderniteit. Wafa Sultan hamert erop: de islam is geen tolerante noch 'onbegrepen' religie. Wat zij jaren lang aan den lijve moest ondervinden doet haar vandaag besluiten dat de islam discrimineert: discriminatie tussen gelovigen en ongelovigen, tussen meesters en slaven maar vooral tussen mannen en vrouwen. Hoe kan een samenleving die in de helft van haar leden minderwaardige wezen ziet zich harmonieus ontplooien?

De vrouw die het aandurfde om op Al Jazeera voor miljoenen kijkers een radicale imam te onderbreken en die voortdurend bedreigd wordt met de dood, geeft in dit boek zonder enig taboe een ongezouten kritiek op de excessen van een totalitaire religie en haar politiek-religieuze ideologie. Zij ontsluiert een werkelijkheid die men niet wil zien en kost wat kost toegedekt wil houden. Politici die zich over de islam zalvend willen uitspreken zouden er goed aan doen eerst even de tijd te nemen om deze ideologie wat dieper te bestuderen om zodoende na te gaan wat de politiek correcte vlag in werkelijkheid dekt. De stijl van Wafa Sultan heeft meer weg van een vertrouwde babbel over belevenissen die zijzelf, haar familie en mensen die zij ontmoet heeft, hebben meegemaakt dan een academische demonstratie. Zij synthetiseert haar kritiek op de islam niet maar verwijt hem vooral de slechte behandelingen die de vrouwen in zijn naam ondergaan.

Tot slot: L'islam en question is het boek van een moedige vrouw die niet aarzelt om de schijnwerper te richten op de totalitaire excessen van een godsdienst waarin zij een overblijfsel van de barbaarse tijden ziet. En niets zal haar beletten haar waarheid verder te blijven belijden.

Recensie door Erik Willaert

MOSLIMCREATIONISME IN VLAANDEREN

“Dieren zijn domme wezens. Een mens is een slim wezen. Volgens de islam kan uit een dom wezen nooit een slim wezen ontstaan.” Zo verwerpt de Marokkaanse Y. uit de 1^e bachelor biomedische wetenschappen de evolutietheorie. Voor moslims is een verzoening tussen die theorie en het scheppingsverhaal in de Koran een heikel punt.

In het hoger onderwijs maakt de evolutietheorie al jarenlang een vast onderdeel uit van de wetenschappelijke opleidingen. Vanaf dit schooljaar is die theorie ook verplichte leerstof in het secundair onderwijs. Vlaams minister van Onderwijs Vandenbroucke (SP.A) vindt dat een goede zaak: “Leerlingen moeten weten dat de evolutietheorie de tot nu toe meest wetenschappelijke hypothese is over het bestaan van levensvormen en soorten.” Sinds enkele jaren komen steeds meer allochtone studenten terecht in het secundair onderwijs en de universiteiten. Bij die allochtone studenten bevinden zich meer en meer diepgelovige moslims. Zijn zij wel bereid een wetenschappelijke benadering van het ontstaan van het leven te aanvaarden?

De Turkse Canan Guvenc studeerde vorig jaar af aan de Antwerpse universiteit. Zij koos voor de opleiding biomedische wetenschappen. “Ondanks het feit dat ik een wetenschapper ben, ben ik ervan overtuigd dat de mens geschapen is. De theorie van Darwin is knap gevonden maar ik mis er inspiratie in. Die inspiratie vind ik eens te meer terug in mijn geloof. Allah onderscheidde de mens van de dieren door ons een verstand mee te geven, een logica. In de Koran worden we ervoor gewaarschuwd dat niet iedereen dat zo ziet. Het wordt beschreven als een sluier voor het gezicht. Moslims hebben geen sluier voor het gezicht. Zij hebben een klare kijk op de mens en zijn ontstaan.” De Marokkaanse Y. uit de 1^e bachelor biomedische wetenschappen deelt die mening: “Het is toch onmogelijk dat wij van de apen afstammen, want de apen zijn er nog! Die zijn toch niet allemaal mens geworden?”

Darwin’s dilemma

De evolutieleer verklaart het ontstaan van soorten door natuurlijke selectie: een mechanisme waarbij de best aangepaste organismen overleven en dus voor nakomelingen zorgen. Dat ‘aangepast zijn’ vertrekt van toeval (een verandering in het genetisch materiaal) en is daarna gericht: het juiste kenmerk op het juiste moment op de juiste plaats. Na de publicatie van Darwin’s boek “On the origin of species” in 1859, is het aantal aanhangers van de theorie steeds blijven groeien. Maar met de believers is ook het aantal non-believers gestegen.

In de Antwerpse jodenscholen bijvoorbeeld is er voorlopig weinig aandacht voor een wetenschappelijke ontstaanstheorie. Katleen van Grieken geeft bijlessen biologie aan leerlingen van het Israelitisch Atheneum Jesode-Hatora-Beth-Jacob,een conservatieve joodse school in Antwerpen. “Het gaat dan vooral om studenten die geneeskunde willen gaan studeren. Ze hebben een enorme achterstand wat wetenschappelijke vorming betreft. In hun handboeken worden de hoofdstukken over de voortplanting en de evolutietheorie immers dichtgeniet. In de derde graad wordt het vak biologie in die school zelfs niet gegeven.”

Het Vaticaan boog zich enkele maanden geleden, in een commissie voorgezeten door de huidige paus Ratzinger, over de contradictie tussen de evolutieleer en het scheppingsverhaal. Het resultaat van die vergadering was een verzoening tussen het christelijke geloof en de wetenschap. Vòòr de oerknal kon plaatsvinden, moest er immers materie zijn die kon knallen. Het is dìe  materie, meent het Vaticaan, die door God werd geschapen. God schiep dus het allereerste begin en liet de rest over aan de natuur. In den beginne was er dus toch iets.

De macht van Yahya

Niet alle godsdiensten passen hun verhalen echter aan de wetenschap aan. Zo geloven moslims de Koran wel letterlijk als het gaat om de Schepping van de mens. Geen evolutie, geen Darwin, geen natuurlijke selectie.

De islam heeft intussen ook zijn eigen ‘origin of species’ , een werk dat onder de naam ‘Het bedrog van de evolutietheorie’ door moslims over de hele wereld wordt beschouwd als dè wetenschappelijke weerlegging van het darwinisme.

De auteur van ‘Het bedrog van de evolutietheorie’ draagt de schuilnaam Harun Yahya. De man achter Harun Yahya is Adnan Oktar, een binnenhuisarchitect uit Istanbul die filosofie heeft gestudeerd. Volgens de Duitse islamoloog dr. Martin Riexinger is Harun Yahya, gezien zijn hoge productiviteit, in feite een collectief van auteurs. Riexinger: ‘Yahya probeert vanuit een ultraconservatief standpunt en vooral op basis van Amerikaanse christelijk creationistische literatuur het feilen van de darwinistische leer aan te tonen. Daarbij schildert hij de evolutietheorie af als het summum van westers materialisme. Yahya staat bol van antiwesters, antidemocratisch en ook antisemitisch sentiment.’

Moeilijk te weerleggen

Aan de Vrije Universiteit van Amsterdam zorgde het moslimcreationisme al voor problemen. Toen studenten van de tweede bachelor biomedische wetenschappen een essay moesten schrijven over de evolutietheorie, kopieerden een aantal van hen Yahya’s argumenten van het internet. Ze kregen een onvoldoende en zorgden voor heel wat commotie aan de universiteit. Prof. Herwig Leirs van de Antwerpse Universiteit meent dat er ook in Antwerpen een probleem bestaat met het moslimcreationisme. “De lessen over de evolutietheorie zorgen voor heel wat opmerkingen. Ik heb nog nooit zoveel kritiek gehoord op de evolutieleer als dit schooljaar. Het ongeloof kwam vooral vanuit de hoek van de moslimstudenten. Tijdens de lessen heb ik weinig tijd om daar verder op in te gaan. Achteraf heb ik er met enkele moslimstudenten over gepraat en ze raadden me Yahya’s boek ‘het bedrog van de evolutietheorie’ aan. Ik heb dat boek  gelezen en moest besluiten dat daar als bioloog niet veel tegen in te brengen is. Als je als uitgangspunt stelt dat de islam de waarheid in zich draagt en dat darwinisme een marxistische strekking is die per definitie slecht is, dan eindigt het daar.”

Theorie wordt wet

Omdat nog weinig bekend is over moslimcreationisme in het secundair onderwijs en de evolutieleer er nu deel uitmaakt van de eindtermen, werd een enquête georganiseerd waaraan een 200-tal Antwerpse studenten van het vierde middelbaar deelnamen. Aan de hand van een aantal stellingen werd gepeild naar de bereidbaarheid van de studenten om de evolutietheorie te aanvaarden.

Dat de mens afstamt van aapachtigen, wordt door 86% van de studenten die zichzelf  als ‘katholiek’ bestempelen aanvaard. De joodse studenten hebben het daar iets moeilijker mee, met 61,5% van hen die niet gelooft dat de mens van aapachtigen afstamt. Bij de islamitische studenten is die trend nog duidelijker met maar liefst 82% die de afstamming van aapachtigen maar onzin vindt. 

Waar de mens volgens de joodse en islamitische studenten dan wel vandaan komt, is erg duidelijk. Diezelfde 61,5% van de ondervraagde joodse studenten is ervan overtuigd dat God de mens gemaakt heeft. Van de islamitische studenten gelooft maar liefst 94% in een schepping door Allah. Over de vraag “Allah of de aap?” bestaat volgens hen dus geen enkele discussie.

De genezing van Audrey Toguchi wordt toegeschreven aan Pater Damiaan en aldus kan hij toetreden tot de galerij van heiligen.

Alhoewel
Een recente reportage van Panorama toonde dat hierbij heel wat vragen kunnen worden gesteld.
Waarom verdween de punctie van Audreys longen, die moet bewijzen dat ze ooit uitzaaiingen in de longen had ? Waarom legt de Congregatie de oorspronkelijke verklaring van Audrey naast zich neer dat ze wel elf mensen bad om genezing, terwijl de procedure uitdrukkelijk vermeldt dat maar één persoon mag aanbeden worden ?
bron:  Skepp ( Wonder en is gheen Wonder ) ( Tim Trachet - Wim Betz )

Etienne Vermeersch ' ode aan Bobbejaan Schoepen

Uiteraard kende ik Bobbejaan Schoepen zoals de meeste mensen hem kenden, als de succesvolle zanger, jodelaar en fluiter van tijdens mijn jeugd. Voor mij was hij de man van ‘Ik zie zo gere mijn duivenkot’.
Komisch dat ik hem uitgerekend door dat nummer later heb leren kennen. Tijdens een van mijn colleges filosofie was er op gegeven ogenblik discussie over de vraag of de appreciatie voor kunst en muziek volstrekt subjectief is, of dat je er toch objectieve criteria voor kunt vinden. Sommige studenten waren van mening dat kunstbeleving per definitie subjectief is. Waarop ik repliceerde dat er toch objectieve criteria moesten zijn om
‘Mache dich, mein Herze, rein’ uit Bachs Mattheuspassie boven Bobbejaans ‘Duivenkot’ te kunnen plaatsen. Na de les kwam er een student naar me toe, die zei: “Professor, u hebt me diep beledigd. Bobbejaan Schoepen is mijn vader.” Uit die ontmoeting groeide tussen Tom Schoepen en mij een mooie vriendschap.
Zes jaar geleden nodigde Tom het bestuur van SKEPP, waar hij net als ik lid van is, uit naar Bobbejaanland. Diezelfde dag werd ik voorgesteld aan Bobbejaan. We begonnen te praten, en het klikte. Ik vroeg hem of ik een lied voor hem mocht zingen. Ik zette in met ‘Quand nous en serons au temps des cerises.’
Hij haalde zijn mondharmonica boven, begon me te begeleiden, en zong toen zelf de tweede strofe. Het was een magisch moment. Dat nummer staat op zijn laatste plaat, in duet met Geike Arnaert.
'Le temps des cerises' is een prachtig 19de-eeuws strijdlied over de liefde, dat door dichter Jean-Baptiste Clément in 1871 op de laatste dag van het bloederige einde van de Commune van Parijs, werd opgedragen aan la vaillante citoyenne Louise. Zij was verpleegster op de barricaden, waar ook de dichter strijd leverde tegen het regeringsleger.
De laatste strofe luidt: ‘J’aimerai toujours le temps des cerises, c’est de ce temps-là que je garde au coeur, une plaie ouverte!’ Dat is toepasselijk op het liefdesverdriet waar de dichter het over heeft, maar historici die de Parijse Commune bestudeerd hebben, denken daarbij ook aan de slachting waarmee de regeringstroepen de Commune uit elkaar hebben geslagen. Een heel mooie ambivalentie is dat.
Veel artiesten hebben dit nummer ooit gezongen. Patrick Bruel, onder andere, en Yves Montand. Bobbejaan Schoepen moet het ook vaak gezongen hebben, want hij kende het nog perfect uit het hoofd.
Het illustreert wat een versatiel, buitengewoon man hij was. Zo veel meer dan een zingende cowboy. Hij had naast de kolder ook ernst in zich, een man met serieuze capaciteiten op zeer veel gebieden.
Het doet me wat dat Bobbejaan Schoepen gestorven is. Een mens sterft altijd te vroeg, maar dankzij de liefdevolle zorgen van zijn fami- lie heeft hij een prachtige oude dag beleefd. Mooi ook hoe de laatste jaren de artiest opnieuw de over- hand kreeg op de zakenman en pretparkbaas. Het is een droevig afscheid, maar ik denk met sympathie aan hem terug.
En wat die objectieve criteria voor kunst betreft: ik vind nog altijd dat die er zijn, maar meen tezelfdertijd dat elke vorm van kunstenaarschap binnen het eigen kader bekeken moet worden. ‘Zie ik de lichtjes van de Schelde’ is in zijn genre een bijzonder mooi lied, hetzelfde geldt overigens voor ‘Le temps des cerises’. Die nummers hebben hun charme, hun poëzie en hun waarde. Bobbejaan laat een betekenisvolle muzikale erfenis na.

Opmerkelijk uit een interview met Tom Schoepen :

Mijn skepticisme en engagement voor SKEPP zijn dus ontstaan als reactie op één ding, het creationisme van mijn broer, al heeft dat onze verstandhouding nooit ondermijnd. Dat geldt, denk ik, voor de meeste skeptici: niemand wordt geboren als een totaal-skepticus, die reflex wordt eerder aangewakkerd door iets dat je tegen de borst stuit. Weinigen beslissen ook om uit puur theoretisch-filosofische redenen bij een skeptische organisatie te gaan, men vertrekt meestal vanuit de praxis.

Zelfs mensen als Wim Betz, stichtend lid van SKEPP en een van de belangrijkste figuren in de strijd tegen de erkenning van alternatieve geneeswijzen. Hij heeft zélf nog homeopathie bedreven! Totdat hij vaststelde dat hij aan een van zijn patiënten, een dame die heel tevreden was over de behandeling en ‘genezen’ leek, het verkeerde middel had voorgeschreven. Dat was voor hem de aanleiding om zichzelf kritisch in vraag te stellen. 

Elisabeth Roudinesco , de l'École Pratique des Hautes Etudes - EPHE. Ses ouvrages sont traduits en une trentaine de langues.

Élisabeth Roudinesco est universitaire, historienne et

Onfray et le fantasme antifreudien, par Elisabeth Roudinesco

LE MONDE DES LIVRES

, édition du 16.04/2010,

Élisabeth Roudinesco est universitaire, historienne et psychanalyste française, née à Paris, le 10 septembre 1944. Elle donne, depuis 1991, un séminaire sur l'histoire de la psychanalyse dans le cadre de l'École doctorale du département d'Histoire de l'Université Paris VII-Denis-Diderot (UFR de Géographie, Histoire, et Sciences de la Société, G.H.S.S.) et de l'École Pratique des Hautes Etudes - EPHE. Ses ouvrages sont traduits en une trentaine de langues

Créateur d'une Université populaire à Caen, Michel Onfray s'est fait connaître pour avoir inventé une

"contre-histoire de la philosophie" dont la méthodologie s'appuie sur le principe de la préfiguration : tout est déjà dans tout avant même la survenue d'un événement. Cela lui a permis d'affirmer des choses extravagantes : qu'Emmanuel Kant était le précurseur d'Adolf Eichmann - parce que celui-ci se disait kantien (Le Songe d'Eichmann, Galilée, 2008) -, que les trois
monothéismes (judaïsme, christianisme et islam) étaient des entreprises génocidaires, que l'évangéliste Jean préfigurait Hitler et Jésus Hiroshima, et enfin que les musulmans étaient des fascistes (Traité d'athéologie, Grasset, 2005). Fondateurs d'un monothéisme axé sur la pulsion de
mort, les juifs seraient donc les premiers responsables de tous les malheurs de l'Occident.
A cette entreprise mortifère, M. Onfray oppose une religion hédoniste, solaire et païenne, habitée par la pulsion de vie.

C'est dans la même perspective, dit-il, qu'il a lu en cinq mois l'oeuvre complète de Freud puis rédigé ce

Crépuscule d'une idole. Truffé d'erreurs, traversé de rumeurs, sans sources bibliographiques, l'ouvrage n'est que la projection des fantasmes de l'auteur sur le personnage de Freud. M. Onfray parle à la première personne pour avancer l'idée que Freud aurait perverti l'Occident en inventant,en 1897, un complot oedipien, c'est-à-dire un récit autobiographique qui ne serait que la traductionde sa propre pathologie. Il fait du théoricien viennois un "faussaire", motivé "par l'argent, la cruauté, l'envie, la haine".


Als stichter van de volksuniversiteit van Caen, is Michel Onfray bekend geworden Hij is de uitvinder van een "contra-geschiedenis van de filosofie", waarvan de methode berust op het principe van de prefiguratie alles is al overal, zelfs vóór het intreden evenement.
Dit liet hem toe schandalige dingen te zeggen: Immanuel Kant was de voorloper van Adolf Eichmann - omdat deze zich een aanhanger van Kant noemde (De Droom van Eichmann, Galilea, 2008) - dat de drie monotheïstische godsdiensten (jodendom, christendom en islam) genocidale ondernemingen zijn en dat de évangélist John voorafging aan Hitler Hiroshima en Jezus, en ten slotte dat de moslims fascisten waren(Verdrag atheology, Grasset, 2005).

Oprichters van een monotheïstische religie gebaseerd op instinct
dood, Joden zijn dus primair verantwoordelijk voor alle ellende van het Westen.
In deze dodelijke bedrijf, de heer Onfray hedonistische tussen religie en heidense zon, bewoond door het leven instinct.

Dit is hetzelfde perspectief, zei hij, las hij vijf maanden in de complete werken van Freud en vervolgens het schrijven van de Twilight van een afgod. Vol met fouten, gekruiste geruchten, bibliografische bronnen, het boek is dat de projectie van fantasieën van de auteur over de aard van Freud. De heer Onfray spreekt in de eerste persoon die vooraf het idee dat Freud zou het Westen hebben uitgevonden in 1897 geperverteerde, een oedipale plot, dat wil zeggen een autobiografisch verhaal dat alleen is de traductionde zijn eigen pathologie. Hij maakt een Weense theoreticus "vervalser" gemotiveerd "door geld, wreedheid, afgunst, haat."

Carla Rus :

Veel religieuze vrouwen worden het slachtoffer van geweld. Waar komen die vrouw- onvriendelijke monothestische godsdiensten eigenlijk vandaan? De joden, christenen en moslims hebben de godinnen uit de oudheid afgeschaft en er een abstracte mannelijke god voor in de plaats gezet. De vrouw moest ondergeschikt gemaakt worden aan de man. Daarom hebben mannen bedacht dat Eva uit de rib van Adam is ontstaan en dat zij zelf als evenbeeld van god zijn geschapen. Iets wat verder nooit meer vertoond is. Zelfs de vruchtbaarheidsgodinnen uit de oudheid wisten wel beter en werden aanbeden.

Psychiater en traumatoloog Carla Rus.

Je hebt als psychiater veel gewerkt met religieuze vrouwen die het slachtoffer waren geworden van sexueel geweld. Wat is volgens jou het verband tussen religie en geweld tegen vrouwen?

Als je naar de teksten kijkt, naar de heilige teksten in de Bijbel, de Koran, de Thora, dan staan erg
En dan nog het belangrijkste propagandapunt dat apologeten u altijd voorhouden. “De God die de wereld zo lief had dat Hij Zijn eniggeboren Zoon ....” etc. Afschuwelijk! Denk het u eens in, vanuit de achtergrond van uw eigen aangeboren ethiek, waarin geen plaats is voor mensenoffers. Kunt u iemand vereren, die - hoewel almachtig - zijn eigen zoon moedwillig liet dood martelen? Zou u het ook zelf kunnen doen als u de gelegenheid kreeg? Zou u ook zo'n vader willen hebben? Kan de marteldood van het ene individu de misstappen van een ander goedmaken? Zelfs ook van degenen die nog geboren moesten worden? En zou u de liefde van een dergelijk individu kunnen waarderen, of u er in walging vanaf keren?

X

Een tweede ongerustheid heb ik in verband met het hernieuwde belang van religie in de samenleving. Dat is een trend die niet gunstig is voor vrouwen. Ik zie het niet graag gebeuren. Vooral niet omdat ik niet zie hoe die trend bestreden kan worden, en niet weet wie daarin medestander en wie tegenstander is. Ik heb in de jaren zestig mijn leermeesters de ideologische strijd voor de maatschappelijke aanvaarding van vrijzinnigheid zien voeren en ik voelde mij daar een deel van. Zij hebben succes gekend. Op langere termijn bekeken vind ik echter dat de secularisering mislukt is. In elk sociologie boek en krant staat dat de secularisering wijd verspreid is. Nochtans is de kwantitatieve en kwalitatieve mislukking van de secularisering mijn grootste teleurstelling ( aldus Magda Michielsens )(foto )

UIt ' Onze Waarden ' ' Welke toekomst voor het Humanisme  ( Universiteit Antwerpen)
Vol ongeloof. Zwijgen of spreken ?   ( Onze Waarden ? ) ( Welke toekomst  )

Ik, vol ongeloof

kijk vrijzinnig om me heen:

zwijgen of spreken ?

Magda Michielsens (1944) is doctor in de Moraalwetenschap (Universiteit Gent, 1973). Zij doceerde Vrouwenstudies aan de universiteiten van Nijmegen en Antwerpen. Zij is gespecialiseerd in Vrouwen en Filosofie (vrouwelijke filosofes, opvattingen over vrouwen in de filosofie en feministische theorieën) en in Gender en Media (vooral beeldvorming van vrouwen op televisie). Op die terreinen heeft zij talrijke publicaties op haar naam staan.



Vermeersch is heel vriendelijk en begrijpend ten aanzien van moslima’s die zouden opgevoed zijn met een verkeerde interpretatie en verklaring van hun eigen gedrag. Ik denk echter dat mondige moslima’s (zeker die met wie Vermeersch vaker in debatgaat) heel goed weten wat ze doen en dat zij terrein proberen te veroveren voor een politieke zaak waar zij achter staan (of het gedrag in verband met hoofddoeken nu letterlijk in de koran staat of niet). Zij doen het op deze manier, en hun mannelijke geloofsgenoten doen het op andere manieren. Samen zijn ze continu bezig de ruimte voor de islam uit te breiden

Ook ik sta perplex ten aanzien van de houding van sommige feministen.’Er zijn vrouwen die dat na enige tijd gedwee aanvaarden, maar men staat perplex als sommige feministen dit spel van ongelijke machtsverhoudingen als een toonbeeld van vrouwenemancipatie voorstellen.’ (Vermeersch, p. 16)

· Ook ik ben verbaasd dat moslima’s zich niet bekommerd lijken te voelen overvrouwen in moslimlanden. Er wordt steeds geweigerd om in die richting te kijken. In alle discussies horen we hen zeggen dat we hier zijn en niet ginder, alsof ze met de andere moslims van de Ummah niets te maken hebben.

De hypothese dat God niet bestaat, is sterker dan de hypothese dat God wel bestaat. Neem de gedachte dat God oneindig goed, almachtig en alwetend zou zijn. Was God algoed terwijl talloze onschuldigen werden gedood in naam van diezelfde God? Was God almachtig toen hij de ergste plagen op de mensheid losliet, van de pest tot de Holocaust? En was God alwetend toen hij tal van massamoordenaars hun gang liet gaan zoals Stalin, Hitler en Mao? Waarom kwam die almachtige God niet tussenbeide? Waarom hielp hij de talloze joden niet die tijdens de oorlog naar de gaskamers werden gevoerd?  Had hij geen interesse voor hen of was hij onwetend? Of wist God het wel maar is hij toch niet almachtig?
In zijn boek " De hoer van de duivel " ontkracht Freddy Mortier, hoogleraar ethiek aan de Universiteit Gent, elke rationele basis waarom we in God zouden geloven. “Bijna tweeduizend jaar lang heeft het overgrote deel van de christenen de rede behandeld als de hoer van de duivel”, aldus Mortier.
Dat is niet onlogisch want juist ‘redeneren’ was de oorzaak van veel twijfel en geloofsafval.


(Tekst van Dirk Verhofstadt )

De Mithrascultus, met zijn mystieke vormen van astrologie en zonnecultus (Mithras werd wel Sol Invictus, de onoverwinnelijke zon, genoemd), maakte gebruik van donkere, onderaardse, met wierook gevulde ruimten als mysterieuze vergaderruimten en hield initiatierites om nieuwe volgelingen in te wijden in de geheimen van de leer.

Het mithraïsme was een geduchte rivaal van het in opkomst zijnde christendom. De keizer Iulianus Apostata ( 361 -363 ) probeerde nog om de cultus in ere te herstellen, maar in de 4e en 5e eeuw werd de cultus verboden en verdrongen door het zegevierende christendom. Het hoofddeksel van Mithras werd door de Romeinen een mitra of mijter genoemd.

Mithras was mogelijk gebaseerd op de Oud-Perzische god Mithra die ook een belangrijke rol speelde als goddelijk wezen in het Zoroastrisme, en die eerder ook als Mitra naast Varuna, Agni en Indra voorkwam in het pantheon van de Indo-Ariërs die zich op de Vedische traditie beriepen.

Volgens sommigen zijn bepaalde kenmerken van de figuur Jezus ontleend aan Mithras. Er zijn opvallende overeenkomsten tussen de twee: zo werd Mithras (net als volgens de traditie Jezus) op 25 december geboren van een maagdelijke moeder, was hij de zoon van God, had hij 12 discipelen en een laatste avondmaal, werd hij in een graf in de rotsen gelegd, en herrees hij na drie dagen uit de dood.^[1] Opvallend genoeg zou 25 december ook de geboortedag van Osiris, Adonis en Dionysus zijn. Volgens critici van deze visie, zoals Lee Strobel, werd de Mithrascultus juist van deze elementen voorzien nadat het christendom populair werd, wat zou duiden op een omgekeerde beïnvloeding. Zie ook Christendom en syncretisme.

De Protocollen van de wijzen van Sion is een fictief "verslag" van een vergadering van joodse leiders, die in 1897 zou hebben plaatsgevonden in Bazel. Deze joodse leiders (wijzen van Sion) zouden bijeen zijn gekomen om de christelijke maatschappij omver te werpen. Ook zouden zij plannen hebben gesmeed voor een joodse wereldheerschappij. De 'Protocollen' beschrijven tot in detail hoe deze verwezenlijkt had moeten worden. Het geschrift werd en wordt daarom graag geciteerd door antisemieten om er het 'joodse gevaar' mee aan te tonen. Omdat de vrijmetselarij ook genoemd wordt in de Protocollen, is dit voor sommigen een bewijs dat er een Joods-maçonnieke samenzwering bestaat.   (    DIT IS EEN COMPLOTTHEORIE  )

Telkens als zich in België een dodelijk geval van recidive voordoet, wordt hetzelfde debat gevoerd over de laksheid van justitie en de softheid van het systeem. Maar ten gronde verandert er nooit iets. Men is dusdanig gefixeerd op 'hulpverlening' en 'zieligheid', en dermate weinig op 'straffen' en 'verantwoordelijkheid', dat het systeem is gericht op de (re-integratie van de) dader, en niet op het (leed van het) slachtoffer. Men vindt het kort gezegd 'belangrijker' - lees: het voelt fijner in het hoofd - om zelfs daders van erg zware feiten te kunnen 're-integreren' in de maatschappij, dan om slachtoffers, mensen die het wél goed willen doen in de samenleving, te voorkomen. ( Sam Van Rooy )

Als de Verlossing door Christus inderdaad van essentieel belang is voor de mensheid, hoe moet men dan begrijpen dat die slechts 2000 jaar geleden gebeurd is, terwijl de mensheid  (Homo sapiens sapiens)  meer dan 150.000 jaar bestaat?  Hoe kan men bovendien verklaren dat ook nu nog bijvoorbeeld de verpletterende meerderheid van de Aziaten nooit van deze Verlossing hebben gehoord?  ( Etienne Vermeersch )

Hannah Arendt ( foto ) was één van de weinige joodse intellectuelen die inzag dat de vorming van de staat Israël in 1948 gebaseerd was op een belangrijke denkfout: de oprichters gingen voorbij aan het feit dat al eeuwen mensen woonden in het gebied waar de nieuwe staat werd gevestigd. Hannah Arendt voorzag dat hierdoor nog jaren geen vrede in dit gebied zou kunnen heersen en dat Israël zou verworden tot een oorlogsstaat. Een land waarin het leger immer bereid zou moeten zijn om zich te verdedigen en aanvallen uit te voeren op de omringende Arabische staten.
Hoe kon het zover komen?

08-10-2011

Divers

Goed, beter, best? Over de maakbaarheid van de mens Gisteren ( 24.02.11 ) maakte ik de voorstelling van het boek mee ( Groene Waterman Antwerpen ) Een eerste conclusie :  De mogelijkheden die dit met zich brengt om onze erfelijke eigenschappen te manipuleren zijn potentieel bijzonder groot . En vroeger moesten de Mensen zich neerleggen bij de wijze waarop God of de natuur  het leven vormgaf . Nu is de situatie echter radikaal anders en  dit stemt mij  'optimistisch.' In deze tijd is het aantal bio-ethische kwesties niet meer bij te houden: van genetisch testen en orgaandonatie, over plastische chirurgie of het menselijk brein, naar medicalisering en stamcellen. Wie door het bos de bomen niet meer ziet, is bij dit boek aan het juiste adres. Goed, beter, best? Over de maakbaarheid van de mens brengt een schat aan informatie samen. Op een overzichtelijke wijze biedt het boek inzicht in meerdere van deze medische en biotechnologische ontwikkelingen. Bovendien werpen de teksten ook een kritische blik op de ethische en maatschappelijke vragen die eruit voortvloeit Op het moment van dit schrijven vragen een aantal kwesties om politieke aandacht: draagmoederschap, uitbreiding van de euthanasie-wet, de biomedische internetmarkt. Het zijn maar enkele van de ethische problemen waarover de politiek zich de komende jaren moet buigen. De Maakbare Mens vzw. probeert als humanistische beweging via acties en campagnes het maatschappelijk debat aan te wakkeren. We hopen dan ook dat de bovenvermelde hete hangijzers de komende jaren de aandacht krijgen die ze verdienen, zodat België zijn voorbeeldfunctie op het medische en bio-ethische vlak kan voorzetten. bron      ( letterlijk overgenomen uit het boek " goed, beter, best " ) ( omdat ik het niet beter kan gezegd krijgen ) Ter informatie : Het eerste waar mijn oog op viel: "de sharia is nooit gecodifieerd".Met andere woorden: een rechtsgeleerde beslist volgens zijn eigen interpretatie van de "heilige" teksten. In ieder geval, dit moet ons allemaal niet interesseren: de sharia, dat is iets voor in islamitische landen.Wij hebben ONZE wetten, en wie HIER leeft heeft zich daarnaar te voegen, of anders de gevolgen te dragen voor het overtreden daarvan. Over het hiernamaals :Het hiernamaals wordt gevisualiseerd in de Bijbel met de hemel en in de Koran met het Paradijs. Terloops gezegd, soms slaat de verbeelding daarover echt om in het absurde. Volgens de christelijke kerkvaders Tertullianus en Augustinus bijvoorbeeld, bestaat één van de vreugden in de hemel erin dat men van daaruit de hel kan waarnemen. Vanuit de hemel ziet men hoe de bozen gestraft worden. Dat kan ook je kind, je vader, je moeder of je geliefde zijn. Het zien van die folteringen vinden de kerkvaders een vorm van wellust. Stel je voor: een moeder zou mateloos plezier beleven aan de vreselijke pijn die haar zondige zoon of dochter daar ondergaan. Afgezien van dit aberrante voorbeeld, stellen we vast dat nogal  wat mensen zich inderdaad aangetrokken voelen tot een toestand vol genot en zonder pijn , die bovendien eeuwig blijft duren. Er zijn islamcommentatoren die beweren dat mannen in het Paradijs constant met een erectie rondlopen en met de ene na de andere hoeri seks hebben.. ( uit het boek Dirk Verhofstadt in gesprek met Etienne Vermeersch - een zoektocht naar Waarheid ! ) zoals ik al zei compleet geschift Tijdens de wederopstanding zullen er in de hel vooral vrouwen zijn ( hadith). ' Vrouwen die wel naar het paradijs gaan, zullen alleen hun echtgenoot als seksuele partner hebben. Vrouwen die meermaals getrouwd waren tijdens hun aardse leven, mogen uitsluitend  met hun laatste echtgenoot zijn De man wordt daarentegen opgewacht door maagdelijke nimfen en jongens. In het paradijs  heeft de man een eeuwige erectie en duurt ieder orgasme tachtig jaar ( Al Souyouti ) Dergelijke commentaren worden in de islam niet algemeen aanvaard .

Uit de reacties op mijn vorige blogbericht blijkt dat de evolutietheorie nog altijd veel commoties losweekt. Evolutie blijft voor veel mensen een héél confronterend gegeven: het besef dat je grotendeels gestuurd wordt door biologische wetmatigheden, en niet door sociologische, juridische of andere menselijke constructies, is iets waar niet iedereen zich comfortabel bij voelt.

Evolutie door natuurlijke (en seksuele) selectie is een eenvoudig proces, gestuurd door willekeur. Toevallige genetische wijzigingen en/of toevallige veranderingen in de omgeving kunnen ertoe leiden dat sommige individuen het beter gaan doen dan andere, waardoor een soort er anders kan gaan uitzien. De natuur barst van de beesten (mensen inbegrepen) die het best zijn aangepast aan hun leefomgeving, maar ook van toevalligheden die het anders proberen, meestal zonder succes.

Als een aanpassing echter gunstig blijkt te zijn, kan ze versneld worden uitgebouwd. De explosieve aangroei van onze hersenen is er een goed voorbeeld van. Ze heeft gemaakt dat we ons bewust zijn van wat we doen. En dat we ons hoofd kunnen breken over de evolutietheorie en haar greep op het leven.

We moeten eerlijk zijn: de evolutietheorie zal nooit door iedereen aanvaard worden. Ze is als theorie zo sterk, en zo sterk onderbouwd geraakt door een massa gegevens, dat ze nooit meer uit het geestelijk patrimonium van de mens zal verdwijnen. Maar er zullen altijd mensen zijn, vooral in weinig breeddenkende gemeenschappen, die ze niet zullen tolereren. In de wereld van fundamentalisten en hardcore creationisten is geen plaats voor een niet-schepping. Hoewel ook in deze context cyclische bewegingen bestaan. In de Verenigde Staten van Barack Obama worden de officiële geldkranen richting creationisme langzaam dichtgedraaid.

Bij ons probeert de Kerk op bijna aandoenlijke wijze de evolutietheorie met haar denkkader te verzoenen. Uit het interview van Joël De Ceulaer met kardinaal Godfried Danneels in de extra Knack over de heiligverklaring van pater Damiaan, meen ik begrepen te hebben dat de kardinaal stelt dat God de evolutietheorie schiep (met de mens als orgelpunt). In een van de reacties op mijn vorige blog schuift iemand abortus (provocatus, zegt hij er provocerend bij) naar voren als bewijs voor het feit dat de mens niet zomaar de drang tot voortplanting volgt. Het christelijke gedachtegoed als grote promotor van een biologische levenswijze (zolang die maar in de kraam van de christelijke principes past).

Abortus hoeft echter niet onbiologisch te zijn, net zo min als anticonceptie of het krijgen van véél minder kinderen dan je zou kunnen. Het zou een vorm van groepselectie kunnen zijn, waarbij individuen al dan niet bewust weinig kinderen krijgen om het leven op termijn leefbaar te houden voor de groep waarvan zij (en hun kinderen) deel uitmaken. Selectie op het niveau van de groep dus, en niet op het niveau van het individu, zoals meestal. Een uiterst controversiële theorie, ook voor evolutiebiologen, hoewel ze voor Charles Darwin zelf evident leek.

Tenslotte, hoe valt een blasfemiewet te verenigen met een wetenschappelijk-seculier georganiseerde maatschappij? Wordt daarmee niet de indruk gewekt dat religies nog altijd een geprivilegieerde bescherming genieten? Zeker wanneer het een grondwettelijke bescherming betreft en bovendien enkel het christendom met een aureool omringt. Daar zit een geurtje staatsgodsdienst aan. Blasfemiewetten staan lijnrecht tegenover de moderne samenleving waarin het kritisch rationalisme en de vrijheid van meningsuiting cruciaal staan. Het zou maken dat bijvoorbeeld kunstenaars zich niet langer vrij mogen uiten. Daarmee zou men zelfs het werk van Salman Rushdie wettelijk kunnen bestraffen. Tenslotte lijkt het me soms nodig om God, Allah of welke vermeende almachtige ook eens goed te kunnen vervloeken als we weten en zien hoeveel moorden, gewelddaden en onderdrukking namens hem gebeuren.

Meldigingen van mirakels komen uiteraard vooral uit devote milieus, waar een sfeer heerst die onverenigbaar is met enige kritische zin. Dat de katholieke kerk instellingen heeft die deze meldigingen kritisch moeten onderzoeken is, zo toont de praktijk aan geen garantie dat er geen zwakke en omstreden gevallen worden erkend.
Omdat de Congregatie voor de Heiligenzaken al  heel selectief is met meldigingen, kan ze zichzelf wijsmaken dat ze zeer streng optreedt als ze enkel de minst omstreden gevallen aanvaardt.
Zo waren er voor de zaligverklaring van Josémaria Escriva de Balaguer, de stichter van het Opus Dei, liefst 75.000 mogelijke mirakels gemeld. De Congregatie selecteerde er een twintigtal genezingen uit voor verder onderzoek, waarvan er uiteindelijk één erkend werd.
De druk om uiteindelijk niet al te kritisch te zijn is groot zeker als het, zoals Damiaan, om een mirakel ' pour le besoin de la cause 'gaat : de pret die met een canonisering gepaard gaat mag niet worden bedorven door een skeptische houding.


bron :   SKEPP

: Job 36:32 In beide handen neemt Hij schichten die Hij op hun doelwit richt.

Koran: Surah 24:43 Hij treft daarmee wie Hij wil en wendt het af van wie Hij wil.

Geen enkele profeet, zoon van god, heilige of kerkgeleerde kon ons vertellen wat de bliksem werkelijk was en hoe we ons daar succesvol tegen konden verweren. Zo stelde bijvoorbeeld de profeet Mohammed dat de donder en de bliksem twee engelen zijn die volkeren kunnen treffen wanneer ze de geboden van Allah overtreden. (51:44) Zijn laatste rustplaats, de moskee van de profeet in Medina, werd echter in 1481 bijna helemaal verwoest door een inslag van dezelfde ‘engelen’. Ook de Heilige Grafkerk in Jeruzalem, die op de plek staat waar Jezus zou zijn gekruisigd, brandde door blikseminslag grotendeels af. En dat terwijl de lager gebouwde bordelen buiten schot bleven. Ondanks deze voorvallen bleef men halsstarrig geloven dat de bliksem afkomstig was van God en dat men zich hiertegen met gezamelijk gebed en klokkenluiden tijdens de storm kon verweren. Met als gevolg dat er tijdens onweersbuien regelmatig een onfortuinlijke klokkenluider via het natte touw van de kerkklok werd geëlektrocuteerd.

Het duurde tot 1752 tot Benjamin Franklin vliegerend in het onweer aantoonde dat de bliksem altijd in het hoogste geleidende punt zal inslaan. Dankzij dit levensgevaarlijke experiment vond hij de bliksemafleider uit. Hiermee toonde Benjamin Franklin ook aan dat de heilige boeken het wederom bij het verkeerde eind hadden: wie zich onder een correct geinstalleerde bliksemafleider bevindt, zal nooit door de bliksem kúnnen worden getroffen. Waarmee we dus ook vraagtekens bij de vermeende almacht van God kunnen plaatsen.

Nou kunnen we wel stellen dat al die getroffen kerktorens en klokkenluiders voor de uitvinding van de bliksemafleider een triest gevolg zijn van onwetendheid, maar wat gebeurde er nou ná 1752? Vele kerkleiders bleven halsstarrig geloven dat er niet met de toorn van God gespot mocht worden en weigerden aanvankelijk deze ‘duivelse roede’ op de kerk te plaatsen. Als God met zijn schichten een gebedshuis raakt, dan heeft God daar vast een goede reden voor, zo luidde de redenatie.

De engel op de fraaie basiliek van San Marco in Venetië kon niet voorkomen dat de San Marco regelmatig ernstig getroffen werd door de elektrische ontladingen van de atmosfeer. Pas na de plaatsing van een bliksemafleider in 1766 werd deze basiliek nooit meer getroffen. Helaas verzuimde men indertijd hetzelfde te doen in de italiaanse plaats Brescia. De republiek van Venetië had hier in de kerk van San Nazaro 200.000 pond buskruit opgeslagen omdat men geloofde dat ‘het Huis van God’ werd beschermd door de onzichtbare huiseigenaar. In 1767 sloeg de bliksem echter toe en het buskruit ontplofte. Hierbij werd een zesde deel van de stad verwoest, vielen 3000 slachtoffers en verstomde terstond de kerkelijke kritiek op de ‘demonische’ bliksemafleider. In Frankrijk ging de invoering van de bliksemafleider ook niet zonder slag of stoot. Er werden 386 kerktorens getroffen en 103 klokkenluiders gedood tussen 1753 en 1786. Hierop besloot de franse regering de bliksemafleiders verplicht op alle kerken te laten plaatsen en klokkenluiden tijdens onweer te verbieden.

De aarde wordt ongeveer honderd keer per seconde ergens geraakt door een bliksem. De bliksemafleider op de Empire State Building in New York wordt jaarlijks gemiddeld 23 keer geraakt. We kunnen dus rustig stellen dat de vinding van Franklin ontelbare mensenlevens heeft gered en die hoge kerken, moskeeën en tempels op deze aardbol voor vernietigende inslagen heeft weten te behoeden. Een uitvinding die niet alleen een vermeende eigenschap van God heeft ontkracht maar in één klap alle levensreddende daden van heiligverklaarden heeft doen verbleken. Een uitvinding die we te danken hebben aan een man die mede dankzij zijn volstrekte afwezigheid van godsgeloof niet bang was om door de toorn van God te worden getroffen. Is het niet ironisch dat sindsdien onder andere de moskee van de profeet en de Heilige grafkerk in Jeruzalem worden beschermd tegen blikseminslag door een uitvinding van iemand die volgens beide religies ‘verloren’ is en in de hel brandt?

Deze column werd eerder gepubliceerd op religie.blog.nl

Heeft de mens een eigen onsterfelijke ziel en is dit concept aantoonbaar of een kwestie van geloven?
Nee, mens heeft geen onsterfelijke ziel. En dit is zelfs eenvoudig aan te tonen. Iemand met een herseninfarct, de ziekte van Alzheimer of een ernstig ongeluk waarbij de hersenen zijn beschadigd, kan namelijk compleet van karakter veranderen. Het karakter wordt als ‘de ziel’ gezien, maar als die ziel onstoffelijk en onsterfelijk zou zijn, dan zou deze ook niet kunnen veranderen dankzij dergelijke ‘materiële’ schade aan de hersenen.Die onsterfelijke ziel is dus een kwestie van geloven, eerder een wens dan een realistische hypothese

De eerste cellen ontstonden meer dan 3 miljard jaar geleden. Het is natuurlijk niet met zekerheid te achterhalen hoe dit precies gebeurde, maar volgens de gangbare hypothese waren de bouwstenen van het leven er al, namelijk de biomoleculen: nucleïnezuren, eiwitten en fosfolipiden. Deze waren "spontaan" ontstaan in de oersoep die onze jonge Aarde bedekte (eens de planeet voldoende afgekoeld was dat er water kon condenseren). Er was toen nog geen zuurstof, en er was zeer veel energie voor chemische reacties onder de vorm van warmte, ultravioletstralen en electriciteit (bliksem). 

Deze vraag werd beantwoord door:
Prof. Dr. Luc Bouwens
gewoon hoogleraar