Op 96 jarige leeftijd is moeder overleden.Haar nieren werkte niet meer en een operatie was niet meer mogelijk aan gezien haar ouderdom. Het is voor mij een groot verlies en kan er nu pas iets over schrijven . Zij was voor mij een moeder ut de duizend ,ik kon met haar over alles praten en ze had steeds een oplossing of een idee voor mijn vraag.Nietemin haar hoge leeftijd was ze nog zeer ter taal en was haar wil wet.Zo ook had ze haar begrafenis tot in de puntjes geregeld en betaalt.Zelfs het aantal brieven was juist en ook haar verzoek om samen begraven te worden met vader was geregeld en is ook uit gevoerd. Moeder we missen U . Het leven dat jij gehad hebt is een boek op zich,je zag het licht in 1911 en hebt twee oorlogen meegemaakt.Zo ook moest je in de WO II een zoon afstaan maar je hebt nooit de moed en de glimlach verloren. Steeds was je in de weer voor andere en hielp daar waar het nodig was ,je was eel sociaal en iedereen in het dorp kende je.Dit was te merken op je begrafenis,de kerk zat vol en we kwammen gedenkprentjes te kort. Zo ook hadt je voor alles een oplossing en was je handig met doe het zelf klussen.Het geen wij van jou geleert hebben.Steeds ik een klus moet doen denk ik "zou ons moe dit wel goed vinden"wandt ook voor zulke dingen kon ik bij U terecht. Waar je nu ook bent ik denk steeds aan je en praat nog tegen je ook alweet ik niet of je me hoort .Maar moets er een hiernamaals bestaan doe dan iedereen de groet en wacht op mij.
