Uit mijn dagelijks bestaan, met een lach en een traan
02-04-2008
Binnenkort wordt het lente, zeker weten !
'k Was daarstraks het avondeten aan het voorbereiden. Groente schoongemaakt en de afval naar buiten gebracht. En opeens overviel het mij, dat gevoel dat de natuur stilaan uit haar winterslaap aan het ontwaken is. Niet te houden was ik, het schuifraam moest open. Hier zit ik nu te bloggen met de geluiden van buiten die tot hier doordringen. Ik weet het wel,'t is bewolkt en hooguit 13°C, maar toch.... al geraakt ze niet door het wolkendek, de zon doet geweldig haar best. En 't ruikt anders. Niet meer die winterlucht, maar de geur van hier en daar een klein beetje eerste lentegroen en van narcissen. De vogels die je hier rondom hoort! Onze jongste dochter wees mij er trouwens vanmorgen al op. " Moet je eens buiten komen ma ", zei ze. " Hoor je het ook? Net of we in het bos zijn !" Alhoewel we hier landelijk wonen en een redelijk grote tuin hebben, er is hier geen bos te bespeuren maar toch hoorde ik het ook, het ochtendgezang van de vogels. Wij lieten samen dat gevoel over ons komen dat je moeilijk kan omschrijven maar er toch is. Het gevoel dat het eerste voorzichtig ontwaken van de natuur je kan geven. Heel even intens met je kind verbonden zijn in dat ene moment voor ze naar haar werk vertrok. Wat mij betreft, mogen er nog meer van zulke momenten komen.
Nooit gedacht dat ik ooit een blog zou hebben! Maar 't is vanaf vandaag wel degelijk zo. Met mijn hartelijke dank overigens aan de makers van het dossier " maak je eigen website of blog " uit het Pasc@l nummer van deze maand, want zonder die hulp had ik het waarschijnlijk nooit aangedurfd.
Zoals altijd was de eerste stap de moeilijkste, maar ik ben ervan overtuigd dat het plezantste nu beetje bij beetje zal komen.
