Alleen met kerst komen deze mooie glaasjes op tafel. Ik kreeg ze toen mijn grootmoederke jaren geleden heenging. Ze zijn me zo dierbaar dat ze telkens een flink sopje krijgen deze tijd van het jaar om dan weer te kunnen schitteren als we samen kerst vieren
Met blijdschap kondig ik jullie de geboorte aan van een tweede blogje
"quiltmieke"
Ik ben besmet geraakt met het "lapjesvirus" en geniet van het patchworken. Voorlopig ben ik nog autodidact maar hoop in t najaar een cursus te kunnen volgen.
Ik was al een tijdje op zoek naar een oude blikken doos, ofwel waren ze zo duur....ofwel waren ze niet mooi............. tot ik er vorige week eentje cadeau kreeg van de papa van mijn vriendin, Nogmaals bedankt Maurice.
Ze gaat dienen voor het bewaren van mijn reeds geknipte stofjes van mijn patchworklapjes
Hier enkele plekjes van ons tuintje, hier heb ik dus de twee laatste weken veel vertoefd om het weer gezellig te maken en alles op te ruimen na de veel te lange winter.
Gisteren voor de eerste keer gaan bloemschikken. Is me erg bevallen, dus volgende keer ga ik weer mee, en dan wordt het een kruidenkrans. Hier zien jullie het resultaat.
Dit is nog een werkje in de boutis-techniek, Het was voor mijn vriendin die in frankrijk woont en waar we een kerstpakketje voor gemaakt hadden, haar beroep is berenmaakster, dus leek me dit wel een geschikt patroontje.
Al vele jaren werk ik voor de stad waar ik woon, steeds in hetzelfde gebouw.
In februari staat er een definitieve verhuis te wachten naar een nieuwe plek in , dus kon ik het niet laten om nog even in de archieven te gaan rondkijken.
Ik vond daar 2 koffers die ooit nog gediend hadden, bij vermoedelijk gemeenteraadsverkiezingen. Waarom denk ik dat, wel omdat er zich binnenin allemaal nog rode lakschilfers zaten van ooit verzegelde stukken. En ook, zoals je kan zien op de foto's zijn de koffers genummerd, dit is nr 7 en ik ben nu ook de bezitster van nr 8.
Rechtsonder kan u zien hoe de koffer was en de andere foto's hoe ze er nu al uitziet, ze zal nog heel wat laagjes boenwas nog hebben alvorens het hout weer tot leven komt, maar geduld is mooie zaak.
Ik heb er ook nog snel een mooi kussen opgemaakt, omdat de mand die er voorheen stond de favoriete slaapplek is van onze oudste poes, robbe.
Weet niet of iedereen dit zo'n fantastisch ding zal vinden maar voor mij zit er natuurlijk een stuk sentiment aan, een stukje van je "oude" werkplek in je huis.
De koffer doet nu trouwens dienst als "linnenkist"
Ik had het genoegen een workshop kartonnage te volgen in mijn favoriete handwerkwinkel: Naald en draad op de markt in schoten Een winkeltje waar je steeds met de glimlach geholpen wordt en waar de nodige deskundigheid aanwezig is.
Een walhallah voor de handwerkster, dus als je in de buurt ben, ga er zeker eens langs je zal er geen spijt van hebben.
Nu de map,
Zo begin je eraan:
Na een 5tal uurtjes ziet het er zo uit:
Ik ga deze map gebruiken voor alle receptjes die ik her en der verzamel, soms geschreven op een servietje of een rekening van een restaurant, omdat ik soms probeer om dingen na te maken maar toch steeds iets van mezelf erin stop. Enfin een map zoals iedere foodie wel nodig heeft vind ik.
