We zien elkaar tweemaal per jaar op onze verjaardagen, maar sinds ze een laptop heeft, stuurt mijn zusje Loes me lange e-mails met 'aanvullingen op mijn wereldbeeld'.
Lief broerke, Ben je blij met het nieuwe kabinet? Ik ten dele wel. De Keniase vrouwen die ik Nederlandse taalles geef, kunnen bijna niet geloven dat er een generaal pardon komt.
Dat die rechtdoorzee mevrouw bestuurlijk niets meer heeft te zeggen, is een verademing. Je weet hoe ik me door haar liefdeloze taal soms schaamde voor mijn eigen vrouwzijn.
Hebben de zeven mannen aan de onderhandelingstafel aan De Vrouw gedacht? Nauwelijks. Dus hebben die topmannen gisteren een haastig emancipatieparagraafje toegevoegd over 'meer vrouwen in topposities'.
Toch schuilt er een addertje onder het gras. Rouvoet kon niet aan de abortuswet tornen, maar om zijn achterban koest te houden, moest hij wat ethische puntjes 'binnenhalen'.
Het zit 'm in de bedenktijd bij de overtijdbehandeling. Ik zie je nu alweer glazig kijken, maar de overtijdbehandeling was al onder de abortuswet geplaatst, maar nu wordt vrouwen die maar net overtijd zijn toch een bedenktijd opgelegd. Waardoor ze soms te lang wachten, naar een abortuskliniek moeten en geen veel simpeler overtijdbehandeling krijgen.
Jij hebt je nooit geïnteresseerd voor de acties van je zus ten tijde van de abortusstrijd, maar weet, dat ik me er anno 2007 nog even kwaad om kan maken dat zo'n tafel met mannen ons zit te betuttelen.
Laten die kereltjes zichzelf maar een bedenktijd van vijf dagen opleggen voordat ze hem onbeschermd in hun vrouwtjes hangen! (Omdat jij het zo leuk vindt als je zuster vieze taal uitslaat.)
Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen, haast dravend en vaak hakend in de mat, lelijk en onbeholpen aan zusters arm gebogen, gaat elke week de idioot naar 't bad.
De damp, die van het warme water slaat maakt hem geruster: witte stoom... En bij elk kledingstuk, dat van hem afgaat, bevangt hem meer en meer een oud vertrouwde droom.
De zuster laat hem in het water glijden, hij vouwt zijn dunne armen op zijn borst, hij zucht, als bij het lessen van zijn eerste dorst en om zijn mond gloort langzaamaan een groot verblijden.
Zijn zorgelijk gezicht is leeg en mooi geworden, zijn dunne voeten staan rechtop als bleke bloemen, zijn lange, bleke benen, die reeds licht verdorden komen als berkenstammen door het groen opdoemen.
Hij is in dit groen water nog als ongeboren, hij weet nog niet, dat sommige vruchten nimmer rijpen, hij heeft de wijsheid van het lichaam niet verloren en hoeft de dingen van de geest niet te begrijpen.
En elke keer, dat hij uit 't bad gehaald wordt, en stevig met een handdoek drooggewreven en in zijn stijve, harde kleren wordt gesjord stribbelt hij tegen en dan huilt hij even.
En elke week wordt hij opnieuw geboren en wreed gescheiden van het veilig water-leven, en elke week is hem het lot beschoren opnieuw een bange idioot te zijn gebleven.
M. Vasalis (1909-1998)
Uit: Parken en woestijnen, A.A.M. Stols, Rijswijk 1940.
Komt een rijke kakmadam bij de dokter nadat ze gestoken was door een wesp.
Vraagt de dokter: "Waar bent u gestoken mevrouw?" "Oh dokter, dat kan ik u
niet zeggen, want dan schaam ik me zo." "Maar ik moet het toch echt weten
hoor, anders kan ik u niet helpen." "Nee dokter, als andere mensen dit weten
dan word ik uitgelachen en schaam ik me dood." "Luister," zegt de dokter,
"ik heb een geheimhoudingsplicht, dus ik zal echt tegen niemand zeggen waar
u gestoken bent." "Oke dan," zegt de vrouw: ".............. bij de Aldi."
Kleurenblind
Een man en vrouw zijn 25 jaar getrouwd. dan zegt die man:na 25 jaar moet ik je toch echt iets vertellen. ik ben kleurenblind. oh ja maarre..., zegt die vrouw ik moet jou ook iets vertellen,ik kom niet uit Gouda maar uit Ghana