had ik ze door het raam zien aankomen!Ditmaal droeg ze een schoendoos onder haar arm.Wat zou dat kunnen zijn?want bij andere bezoeken had ze nooit iets bij.Ik liet haar binnen zonder dat zij had moeten aanbellen daarover was zij zichtbaar verrast."Dag tante " zei ik zo vriendelijk mogelijk "dag Treesje" zei ze met haar grove stem en met forse stap ging zij door de gang recht naar de keuken.Daar was mijn mama doende met de voorbereiding van het deeg voor lekkere pannekoeken.Tante Fien snoof hoorbaar en zette zich reeds aan de tafel,wel'n beetje te vroeg vond ik, maar de schoendoos kreeg al mijn aandacht.Toen het deeg klaar was begon mijn mama te bakken,de keuken rook heerlijk naar de vanille.De eerste pannekoek is nooit de best gelukte daarom kreeg ik die tot mijn grote vreugde.Tante Fien zat in wachtende houding en snoot haar te grote neus.Toen kwam zij aan de beurt,dan weer ik en zo ging dat een tijdje verder,ze vond ze héél lekker, zei ze en at inderdaad met smaak.Ik zat tegenover haar aan de keukentafel,en plots zei ze, dat ik er nu genoeg gekregen had en dat de volgende lekkernij nu voor mama was.Ik kon haar gemoei niet verwerken en inwendig zeer woedend spuwde ik vlak in haar lelijk aangezicht!!Mijn mama schrok zich een ongeluk,ze gaf er mij van langs en zei dat zulks méér veel méér dan onbeleefd was.Ik kroop onder de tafel van schaamte en bromde al wat door mijn kinderhoofd ging.Tante Fien was één en al verontwaardging maar, ze had nog een opdracht van Mijnheer pastoor,daarom kwam zij met haar doos voor de dag en deelde mee dat zij zilverpapier kwam inzamelen voor de zwarte kindjes in Kongo.Helaas wij hadden geen zilverpapier daarom ging mama in haar beurs en gaf mild, vond ik.Natuurlijk was ik vanonder de tafel terug gekropen en zei geen woord meer. Met mild bedoelde ik véél,want ik kon nog geen geld tellen.Nu moest ik nog mijn excuses aanbieden, daarop stond mama te wachten ik deed het omdat de door mij verfoeide tante dan zou weggaan wat ze ook deed zonder mij nog een blik te gunnen. Wij hebben Tante Fien nooit meer weer gezien en daar had ik voor gezorgd!
Tante Fien was de tante en meter van mijn grootmoeder,die 42j.oud was.De leeftijd van tante Fien heb ik nooit gekend.Zij was voor mij een onuitstaanbaar schepsel.Dat kwam vooral door haar uiterlijke verschijning.Ze kwam,naar mijn zin te dikwijls op bezoek en telkens moest ik naar haar figuur en vestimentaire expositie kijken.Ik mocht haar binnen laten en moest haar groeten met een zoen.Daar begon mijn afkeer reeds!.Ze had een zwarte snor die ik telkens moest voelen prikken in mijn vijfjarige wang.Dan keek ik naar haar bottinnen,zwarte afschuwelijke schoeisels met te lange nestels in een wrong gedraaid.Op haar hoofd prijkte een zwarte toren met blinkende pareltjes en ander modistenversiersels,haar rok natuurlijk in zwarte grove stof hing tot juist boven haar bottinnen.Daarboven een zwarte bloese met heel veel knoopjes versierd.Dan stapte ze met mij naar binnen en vroeg telkens aan mijn mama of ik braaf geweest was en of ik mijn best deed tussen de kindjes op school nog zoiets waarvoor ik haar buiten wenste.Ik vond dat zij daar geen zaken mee had,mijn mama antwoordde gelukkig positief.Tante Fien kwam natuurlijk omdat ze veel tijd had en voor de lekkere tas koffie die mijn moeder uitzonderlijk lekker kon klaarmaken en de koeken lagen natuurlijk in de buurt.Op een keertje.......... wordt vervolgd
Dagelijks zat Pieter onder zijn merelboom,zijn beste vriend.Zoals hij kon zingen kon geen ander.Hij had er een gedicht over gevonden dat hij ook dagelijks overliep zo mooi vond hij het en dat was het ook.Hier volgt het: De merel gooit als klaar kristal een klaterende waterval van frisse tonen door de lucht dat ieder blaadje trilt en zucht Hij drijft het droppelend geluid zijn boordevole zieltje uit uitbundig als een orgelspel diepzalig als een altaarbel gelijk een kindeke dat lacht zo wonderwel en wonderzacht schatert hij in een lange teug maar vrij en blij naar heug en meug Hij tokkelt in de zijde snaar grijpt zijn akkoorden hier en daar te grabbel tussen 't wit gebloemd waar 't gonst en zingt en zoemt.
Pieter is gek op gedichten,hij kan er zo van genieten en u?
Zij waren vriedinnen van mijn moeder en kwamen op bezoek.Ditmaal hadden zij een meisje bij van mijn leeftijd,zo ongeveer 6 jaar.Zij heette Hilda en was een mooi kind. Terwijl de grote mensen ik rook lont" gingen taterekatn moesten wij in de veranda spelen met de poppen en al wat daar bij hoorden.Heel plezierig vond ik dat niet omdat dit meisje voor mij totaal vreemd was en ik zo van moedertje met onechte kindjes niet graag speelde. Opeens stootte ik mij aan een houtenstoel met houten armleuningen en zei"ha,mijn kont"Ik schrok zelf van deze uitspraak die ik van de dagelijkse melkboer gehoord had toen hij het over zijn paard had,maar wilde gewoon voortspelen.Hilda hield op met spelen en zette een voet richting grote mensen en ik vroeg haar "ge gaat dat toch niet zeggen hé?"nee,nee, zei de valse kat"en weg was ze.Geen minuut later stond mijn moeder er inde veranda met een grote wijsvinger inde lucht en ik moest haar volgen naar het saalon waar de grote mensen koffie slurpten.Ik vloog erop mijn knieen in de hoek en schaamde mij dood.Hilda moest nooit meer in mijn buurt komen ik heb haar nooit meer bezien noch gezien,ze stond fier te kijken naar mijn nederige positie.Bij dat al kwam er juist nog bezoek bij die mee genoten van mijn situatie! NU hoort men het woord langs alle kanten,door iedereen,en als de gewoonste zaak v an de wereld.Kont zowel als kontje zijn in,en daar heb ik mij zo moeten voor schamen,wat kan er toch veel vernderen in deze vreemde aardbol,en wat zal er nog wijzigen????
'kbeloof mooi Klaartje ik doe het nimmer meer, maar ze is zo mooi,zo lelijk ik mijnheer dat ik mijn lust om haar in 't glinsterend oog schouwen en haar te kussen zelfs,niet langer kon weerhouden snikkend gilt ze ' uit en schreit en kermt en klaagt ik werd bij ieder spel meedoogloos verjaacht de jongens jouwen mij uit,de meisjes moet ik mijden geen kus die ooit mij troost voor al mijn bitter lijden maar ach ' t is niets 'k beloofhet ik zal het nooit mer doen toen gaf de meester haar op ieder wang een zoen
Dan ziet hij Leentje aan het arm misvormde wezen pokdalig,lelijk ook,wier schaamrood hem doet lezen in haar berouwvol hart,dat zij zich schuldig weet spreek Klaartje!zegt hij dan,vertel wat zij misdeed mooi Klaartje zegt met wraaklust in haar ogen een blos op't fier gelaat,hard zonder mededogen, dat frank en lelijk wicht dat mij steeds tart en plaagt heeft onverhoeds,o,meester het gewaagd met hare vieze mond de mijne aan te raken en mij te kussen zelfs,los kon ik mij niet maken zo hield zij mij omarmd,ik gaf haar toen een slag in 't hatelijkaangezicht wat de ondermeester zag die beiden ons strafte, maar zij heeft alleen misdreven had zij mij niet gekust ik had haar geen slag gegeven. Wel Leentje,zegt hij dan wat dreef u tot die daad? met tranenin het oog heft zij het misvormd gelaat en spreekt met zachte stem bedeesd,ontroerd,weemoedig, vergeef het mij,Mijneer,wees in uw oordeel goedig
Aan mijn trouwe lezers wil ik dit gedicht niet onthouden:
ze stonden in de hoek en zouden weldra horen wat straf de meester hen voor't misdrijf had beschoren mooi Klaartje's hartje klopte hoorbaar in haar keel, want meester strafte streng al deed hij het niet veel doch Leentje fluistert zacht,mooi Klaartje moet niet vrezen ik zeg de meester straks dat ik heb schuld in deze doch Klaartje antwoordt niet,maar stampvoet op de grond en mompelt voor zich uit"houd lelijk nest je mond" daar roept de Meester luid en streng de beide kindernamen en zegt,dat beiden zich wel ernstig mogen schamen om, meisjes als ze zijn, te vechten met elkaar mooi Klaartje heft het hoofd met golvend goudblond haar en richt de fiere blik met bruine glinsterend ogen met wimpers van fluweel en zijde wenkbrouwbogen vol moed naar meester heen die welgevallig staart naar 't schoon gevormde kind, een engeltje op aard wordt vervolgd
Vandaag dus het grote kinderfeest!ik ga de lezer toch mijn grote ontchoogeling nog eens vertellen!In onze straat reed een jongetje vaneen jaar of vijf zes in een knalrood autootje met alles eraan;rond stuur,deurtje,toeter enz.Ik was dol op zo'n ding!Ons mama verstond dat want alstoen nog enig kind,dat nooit op de straat mocht spelen had iknood aan een speelgoeddat mij plezier en beweging,gaf daaromhielp ze mij aan de Heilige man te schrijven met mijn vurig verzoek; een rood autootje!! Toen ik dan heel braaf geweest was en ik op de grote morgen naar beneden kwam vol verwachting en overtuiging,stond daar .........een fietsje met drie wielen!Ik kon mijn ontgoocheling niet verbergenSint Niklaas had mij niet verstaan,maar daar was geen lieve moederen meer aan.Ik heb me er moeten bij neerleggen en dertig jaar later een echte wagen aangeschaft met dubbel plezier!!Destijds zei mama "ik denk dat gij geen autootje kreeg omdat gij een meisje zijt!!vanaf die dag ben ik een feministe geworden!!
Toen ik nog opvallend jong was dacht ik soms reeds aan de oude dag.Dat kwam door tante Mie,de moeder van nonkel Fons.Hij nam zijn moeder steeds mee als hij moest verhuizen voor de zaak.Die zaak van kinderkoetsen nam steeds maar uitbreiding en dergelijke verplaatsingstuigjes vroegen veel ruimte.De laatste verplaatsing was voor tante Mie eigenlijk de beste.Haar woonkamer keek door een groot glasraam recht in de grote winkel waar steeds veel beweging was,klanten die keurden en overwogen en ook klanten die kochten en tevreden naar huis huppelden.Ik mocht langs de brede trap naar boven gaan om haar te bezoeken,die trap was de verbinding tussen haar kamer en de grote winkel.Tante Mie was steeds zo blij dat een kind van zes jaar naar haar toekwam.Onmiddellijk schonk zij mij een tas zwarte koffie in en legde er een stuk peperkoek naast.Ik had een hekel aan beide maar ik deed alsof ik het een lekkernij vond en dat deed haar zichtbaar plezier.Zij had een licht Hollands accent maar we verstonden elkaar en dat was het voornaamste. Nu ik zelf oud ben nu begrijp ik die vreugde van tante Mie heel goed.Ik heb zelf geen kinderen maar als een van mijn zus eens binnen komt dan ben ik ook zo blij ofschoon zijzelf dit nog niet kunnen begrijpen.Ze hebben hun huishouden en hun werk en de tijden zijn zo enorm gewijzigd! Toch zou ik durven aanraden aan wat jonge mensen;denk eens aan oude eenzamen.
Ik kreeg een aanbod om op voordelige wijze een koffiezetapparaat aan te kopen met bovendien 85% vermindering bij het aanschaffen van een digitaalfotoapparaat .Ik vroeg aan een beste vriendinwat zij daarover dacht.Terwijl wij aan ' spreken waren in de looptelefoon werd ons gesprek afgebroken.Intussen gaf mijn hoorapparaat me te kennen dat de batterij ging aflopen.Ik neem de GSM en daarop komt"batterij dringend opladen.Dan neem ik de vaste telefoon die forfait gaf. Dus 4 bronnen lieten ons in de steek,en om daarover een brief te schrijven over depost vonden wij het ietske erover.Dus gaan wij terug oploskoffie slurpen,ieder neemt zoveel hij of zij wil en de batterijtjes komen niet ter sprake!!Veel eenvoudiger vindt u ook niet. ?
