Israël bombardeert grote delen van Libanon plat, jaagt duizenden burgers op de vlucht en het enige dat de Europese landen kunnen doen is een hulporganisatie voor Libanon opstarten. Met geld van de Europese burger zal schade, aangericht door de Israëlische oorlogsmachine, worden hersteld. Onze Amerikaanse vrienden kunnen in de vervanging voorzien van de bommen en gevechtsuitrusting van het Israëlische leger.
Eèn Israëlische soldaat wordt ontvoerd en het gehele Nabije Oosten wordt door het Israëlische leger onder vuur genomen en als ze zouden kunnen, van de kaart geveegd. Het is lang geleden, en waarschijnlijk zijn het alleen de Palestijnen die zich nog herinneren hoe in hun gebied met geweld een Israëlische staat werd gesticht. Millioenen Palestijnen werden uit hun land verdreven. Internationaal werd een Israëlische staat erkend, maar de Palestijnen kregen geen compensatie. Het verweer van de Palestijnen wordt afgeschilderd als terrorisme. De Israëlische staat blijft de Palestijnse bevolking op de meest schaamteloze wijze vernederen en miskennen. Het water van de Jordaan, dat de grens vormt tussen Israël en de Palestijnse gebieden ten Osten van Israël, wordt aan de Palestijnen ontnomen; Joodse kolonies worden opgezet in Palestijns gebied buiten Israel en worden verdedigd door Israëlische militairen. Deze kolonies zijn de aanzet van uitbreidingsgebieden voor Israël. Palestijnse reacties, die gaan van stenen gooien tot zelfmoordaanslagen, worden op de meest gruwelijke wijze gewroken door Israël. Feit is Israël wil geen rechtvaardige vrede met de Palestijnen. Er zijn al meer Palestijnen gesneuveld onder de Israëlische wapens dan dat er joden gestorven zijn in de holocaust. Dat geeft te denken. Israël kan het rolletje van verdrukte en vervolgde natie niet blijven spelen. De westerse maatschappij blijft afzijdig. Men wil zeker niet in botsing komen met de Verenigde Staten van Amerika, die in alles wat hun belangen niet dient, schurken ontwaren. Voor mij is het duidelijk ik koop geen Israëlische producten meer zolang als Israël geen rechtvaardige vrede sluit met de Palestijnen. Een druppel water in de wijde zee.
Murat Kaplan, een zware crimineel met op zijn strafblad gewapende roofovervallen, inbraken, gewapend verzet tegen de politie, autodiefstallen, verschillende ontsnappingen uit de gevangenis, enz... krijgt penitair verlof. Genoeg tijd om zijn palmares van misdaden nog wat bij te werken. Als hij zich na zijn verlof niet aanmeldt (wat verwachtte je?) dan moet de politie er achteraan. Een kostelijke en levensbedreigende onderneming met als enig resultaat dat Kaplan de stad Waver op zijn kop zet met alle gevolgen vandien en verder onvindbaar is. Een gangster van eerste categorie, een bedreiging voor elke burger wordt door de minister van Justitie van dit land vrijgelaten om zijn gewone gangetje te gaan. Wie is er de crimineel in dit geval? Telt het leven van een burger en van een politieman niet meer mee? Wanneer barst ook voor dergelijke gevallen de witte woede los?
