Eèn Israëlische soldaat wordt ontvoerd en het gehele Nabije Oosten wordt door het Israëlische leger onder vuur genomen en als ze zouden kunnen, van de kaart geveegd. Het is lang geleden, en waarschijnlijk zijn het alleen de Palestijnen die zich nog herinneren hoe in hun gebied met geweld een Israëlische staat werd gesticht. Millioenen Palestijnen werden uit hun land verdreven. Internationaal werd een Israëlische staat erkend, maar de Palestijnen kregen geen compensatie. Het verweer van de Palestijnen wordt afgeschilderd als terrorisme. De Israëlische staat blijft de Palestijnse bevolking op de meest schaamteloze wijze vernederen en miskennen. Het water van de Jordaan, dat de grens vormt tussen Israël en de Palestijnse gebieden ten Osten van Israël, wordt aan de Palestijnen ontnomen; Joodse kolonies worden opgezet in Palestijns gebied buiten Israel en worden verdedigd door Israëlische militairen. Deze kolonies zijn de aanzet van uitbreidingsgebieden voor Israël. Palestijnse reacties, die gaan van stenen gooien tot zelfmoordaanslagen, worden op de meest gruwelijke wijze gewroken door Israël. Feit is Israël wil geen rechtvaardige vrede met de Palestijnen. Er zijn al meer Palestijnen gesneuveld onder de Israëlische wapens dan dat er joden gestorven zijn in de holocaust. Dat geeft te denken. Israël kan het rolletje van verdrukte en vervolgde natie niet blijven spelen. De westerse maatschappij blijft afzijdig. Men wil zeker niet in botsing komen met de Verenigde Staten van Amerika, die in alles wat hun belangen niet dient, schurken ontwaren. Voor mij is het duidelijk ik koop geen Israëlische producten meer zolang als Israël geen rechtvaardige vrede sluit met de Palestijnen. Een druppel water in de wijde zee.