Het is hoogst merkwaardig dat niet meer politici aan een slecht gezichtsvermogen lijden, hoewel ze voortdurend met een half oog naar de volgende verkiezingen kijken.
Niets is zo lullig als wanneer iemand tegen je liegt, en jij weet dat hij liegt - en hij weet dat jij weet dat hij liegt en ondertussen blijft hij liegen.
Dit boek wordt aangekondigd als een literaire thriller.
In de achterflap situuert de actie zich in Rome in het jaar 1700. Paus Innocentius XII ligt op sterven. Politici en machtige kardinalen voeren in het geheim onderhandelingen over de belangrijkste pausverkiezing in eeuwen. Abt Atto Melani - voormalige castraatzanger, diplomaat en spion van de Zonnekoning - verschijnt ten tonele om de uitkomst van het conclaaf te manipuleren. Een beeldschone prinses, minnares van vorsten en staatslieden, kent meer geheimen dan ze kan prijsgeven. Op het spel staat de toekomst van Europa.
In een bijlage getiteld "documentatie" halen de auteurs bewijzen aan voor de historische juistheid van de beschreven personnages en gebeurtenissen, alsof ze voorzien dat hun onthullingen vaak ongeloofwaardig lijken. Gaat het over een thriller of over geschiedschrijving?
De beschrijving van Rome, anno 1700, is verdienstelijk en interessant. Van hoog tot laag is deze stad en zijn inwoners niet zo "heilig" als zou kunnen aangenomen worden. Het contrast tussen de hogere en geestelijke klasse, de middenklasse van o.a.de verteller, de profiteurs, de toeristen(pelgrims) en het volk wordt behoorlijk ontwikkeld.
De intelligentie van de verteller is in zijn geschetste achtergrond niet aanneembaar en vaak daarom lachwekkend.
Voor de auteurs is hun originele taal hopelijk heel wat beter dan de vertaling. Het hoogdravende taalgebruik van de verteller maakt deze laatste er niet geloofwaardiger of grappig om.
Het is dus niet verwonderlijk dat dit boek geen 40 miljoen lezers zal bereiken.
Deze avond heb ik gekeken naar deze opera van Berlioz naar libretto van Wolfgang von Goethe.(DVD Arthaus - Musik). Het was een opname uit 1999 tijdens de Salzbürger Festspiele. Een heel goede productie van François Duplat en schitterende belichtingseffecten van Heinrich Brunke.
Het verhaal: De philosoof Faust denkt aan zelfmoord maar de satan, Mefisto, brengt hem op andere gedachten door hem eerst bij drinkebroers, vervolgens naar de natuur en uiteindelijk naar Marguerite te brengen. Zijn verliefdheid voor deze prachtig vertolkte Marguerite(Vesseline Kasarova) betekent meteen zijn doodvonnis dat hij zelve fataal voor de satan ondertekent.
Sancho: " Neemt u mijn raad aan en leeft u nog vele jaren; de grootste dwaasheid die een mens kan begaan in dit leven, is immers zomaar dood te gaan, zonder dat iemand hem vermoordt of andere handen dan die van de zwaarmoedigheid hem wurgen." CERVANTES, Don Quijote de la Macha,11, hoofdstuk 74
De strandcabines zijn er weer. Hoera? Misschien typisch, maar uit de tijd. Tenslotte zijn het verkleeedhokjes( in 2006 ?) en opbergkasten voor rommel. Een systeem lockers zou volstaan en van op de zeedijk een vrij en veel mooier uitzicht geven. Dit is trouwens geen nieuw idee als we denken aan de vroegere badinstallaties onder de zeedijk. Nu zijn daar voor een groot deel lege en onverkochte autoboxen ondergebracht.
