Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
26-08-2010
Middeltjes uit de oude doos!
Je moet vooral niet teveel naar buiten kijken want dan word je helemaal depressief! Waar blijven ze de nattigheid toch maar halen. De wereld slaat tilt: op de ene plaats vallen ze om van de hitte en op de andere plaats verdrinken ze in de nattigheid. Bojako schreef dat de herfst een maand te vroeg begonnen was en ze heeft overschot van gelijk. Maar na die herfst komt dan weer de winter en dat herinnert mij aan iets wat ik gelezen heb bij Natoken. Die ongelooflijk vindingrijke middeltjes, die onze ouders steeds weer wisten te produceren om ons in goede staat de winter te laten doorkomen. Van vitamienen slikken had men in die tijd nog niet gehoord. Betwijfel zelfs, of die pilletjes toen al te krijgen waren. Er moest dus iets anders op gevonden worden om tekorten aan te vullen en de ziekten buiten de deur te houden. Een van die beroemde en verafschuwde middeltjes was levertraan en zoals Natoken al vertelde, je ging ervan over je nek! Die vettige substantie die niet alleen afschuwelijk rook, maar nog afschuwelijker smaakte en waarvan de smaak minstens een halve dag op je tong bleef plakken. Ik kneep mijn ogen altijd dicht in de hoop dat het dan niet zo erg was! We werden verondersteld daar allemaal veel sterker van te worden en alle ziekten te kunnen trotseren. Dat was trouwens niet het enige recept, dat ons thuis voorgeschoteld werd. Mijn ma maakte een soort hoestsiroop op basis van rammenas en kandijsuiker. Dat werd een bruin bitter goedje, dat een hele tijd moest trekken en ons dan als hoestmiddeltje voorgeschoteld werd. En hoeveel suiker er ook bij was, het bleef een mottig drankje. Mijn smaakpapillen konden het in elk geval niet op prijs stellen. En dan volgde het obligate rauwe-ei-drankje. Sportmensen kennen het wel, vooral dan diegene die krachtsporten beoefenen. Elke avond werden er enkele eieren stevig opgeklopt met suiker en melk. De melk kreeg dan een vanillegele kleur. Als de klopbeurt lang genoeg geduurd had, goot mijn ma alles door een zeefje, zodat er geen slijm in het drankje achterbleef. En allemaal moesten we hiervan een beker drinken. Het probleem voor mij was echter, dat ik geen melk lustte en dus werd er voor mij een beetje melk toegevoegd en voor de rest koffie. Ik kan je verzekeren, dat het echt lekker was en bovendien zeer gezond. M. heeft dat jarenlang gedronken in de tijd dat hij erg veel sportte. En zelfs nu heb ik de kast een zelfgemaakt drankje staan. Nu ja: drankje! Het is vloeibaar maar wordt niet gedronken maar onder de tong gedruppeld: Verbascum. Als de koningskaars in bloei staat, plukt men telkens de gele bloemetjes uit de stamper en die worden in een fles of glazen pot gedaan en met alcohol overgoten, zodat ze helemaal onderstaan. De fles wordt in de zon gezet (binnen) en regelmatig gedraaid. Na een week of zeven kunnen de restanten van de bloemetjes verwijderd worden en het drankje is klaar. Het bewaart goed, wat geen wonder is met zoveel alcohol. Het smaakt ongelooflijk bitter en kan onder de tong gdruppeld worden tegen hoesten en kriebelhoest. Het heeft echter ook de eigenschap de luchtpijp te verwijden zodat je makkelijker adem krijgt. Het is dus ook een heel practisch middeltje om te gebruiken als je gaat sporten. Weet echter niet of het op de lijst van de verboden middelen staat, dus uitkijken geblazen! En zo zie je maar weer dat een mens niet al zijn geld naar de apotheker moet dragen om gezond de winter door te komen, maar gewoon wat vindingrijk moet zijn.
Inderdaad, ik heb te vroeg viktorie gekraaid, dat we toch zo'n mooi weertje te pakken hadden, en het genieten kon niet meer op! Ja, ja, ik durf amper naar buiten kijken en naar buiten gaan, is helemaal geen optie of het zou moeten zijn met een alles verhullende regenjas en een grote vissersparaplu, zodat je nog een beetje droog kunt blijven. Hier schijnt af en toe de zon en als je je dan verbeeldt; dat het eindelijk gaat verbeteren, begint het prompt te regenen om je woorden te logenstraffen! Kermis in de hel, noemt men dat hier, als de zon schijnt en het terzelfder tijd toch regent. Of iemand van daarginds is teruggekomen om ons dat mee te delen, weet ik niet maar een rare uitdrukking is het in elk geval. Mijn kleinkinderen, die in Nederland wonen, en eerst sinds twee weken verlof hebben, hebben nog niet echt kunnen genieten van het zonnetje, maar zijn wel in die verschrikkelijke hitte naar school moeten gaan en hebben in die tijd hun examens moeten afleggen. Mijn kleindochter zegde al: omi, je zult zien, als wij op vakantie vertrekken, wordt het hier ook terug mooi weer. Hopelijk krijgt ze gelijk, want ik heb het gevoel dat de herfst in aantocht is. Begin augustus en 's avonds veel te fris in huis, zodat je een vestje moet aantrekken over je T-shirt of topje en een terrasje doen, zit er al helemaal niet in, of je moet je warm bibberen, of onder een terrasvuurtje kunnen zitten. Augustus is toch de periode van zomeravonden, die niet eindigen. Terrasjesweer tot een stuk in de nacht en onder het genot van een wijntje met vrienden palaberen en lui de nacht voorbij praten tot het ochtendgloren. Luisteren naar mooie muziek op de achtergrond, net luid genoeg om romantisch te zijn en niet zo hard, dat het stoort. Je lichaam verzadigen aan zon en zomer, zodat je helemaal opgeladen bent voor de komende herfst en winter. Ik werp weer een blik naar buiten en krijg weer de illusie, dat het gaat opklaren. Nu ja, zolang we die illusies nog hebben, zullen ze zeker op een keer bewaarheid worden en hoe zegt men dat zo mooi: hoop doet leven. Awel, ik ben springlevend!
Je moet vooral niet teveel naar buiten kijken want dan word je helemaal depressief! Waar blijven ze de nattigheid toch maar halen. De wereld slaat tilt: op de ene plaats vallen ze om van de hitte en op de andere plaats verdrinken ze in de nattigheid. Bojako schreef dat de herfst een maand te vroeg begonnen was en ze heeft overschot van gelijk. Maar na die herfst komt dan weer de winter en dat herinnert mij aan iets wat ik gelezen heb bij Natoken. Die ongelooflijk vindingrijke middeltjes, die onze ouders steeds weer wisten te produceren om ons in goede staat de winter te laten doorkomen. Van vitamienen slikken had men in die tijd nog niet gehoord. Betwijfel zelfs, of die pilletjes toen al te krijgen waren. Er moest dus iets anders op gevonden worden om tekorten aan te vullen en de ziekten buiten de deur te houden. Een van die beroemde en verafschuwde middeltjes was levertraan en zoals Natoken al vertelde, je ging ervan over je nek! Die vettige substantie die niet alleen afschuwelijk rook, maar nog afschuwelijker smaakte en waarvan de smaak minstens een halve dag op je tong bleef plakken. Ik kneep mijn ogen altijd dicht in de hoop dat het dan niet zo erg was! We werden verondersteld daar allemaal veel sterker van te worden en alle ziekten te kunnen trotseren. Dat was trouwens niet het enige recept, dat ons thuis voorgeschoteld werd. Mijn ma maakte een soort hoestsiroop op basis van rammenas en kandijsuiker. Dat werd een bruin bitter goedje, dat een hele tijd moest trekken en ons dan als hoestmiddeltje voorgeschoteld werd. En hoeveel suiker er ook bij was, het bleef een mottig drankje. Mijn smaakpapillen konden het in elk geval niet op prijs stellen. En dan volgde het obligate rauwe-ei-drankje. Sportmensen kennen het wel, vooral dan diegene die krachtsporten beoefenen. Elke avond werden er enkele eieren stevig opgeklopt met suiker en melk. De melk kreeg dan een vanillegele kleur. Als de klopbeurt lang genoeg geduurd had, goot mijn ma alles door een zeefje, zodat er geen slijm in het drankje achterbleef. En allemaal moesten we hiervan een beker drinken. Het probleem voor mij was echter, dat ik geen melk lustte en dus werd er voor mij een beetje melk toegevoegd en voor de rest koffie. Ik kan je verzekeren, dat het echt lekker was en bovendien zeer gezond. M. heeft dat jarenlang gedronken in de tijd dat hij erg veel sportte.
Inderdaad, ik heb te vroeg viktorie gekraaid, dat we toch zo'n mooi weertje te pakken hadden, en het genieten kon niet meer op! Ja, ja, ik durf amper naar buiten kijken en naar buiten gaan, is helemaal geen optie of het zou moeten zijn met een alles verhullende regenjas en een grote vissersparaplu, zodat je nog een beetje droog kunt blijven. 
