Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
31-05-2011
Goed geraden!!!
Hoe kunnen jullie het raden??? Ik was er inderdaad weer tussenuit en ditmaal naar Salou in Spanje om eens echt lui te zijn en alleen maar te genieten en me te laten verwennen. Wakker worden, wanneer je daar zin in hebt en je niet moeten afvragen wat er nu weer op tafel moet komen en daarvoor naar de winkel gaan: dat alleen al is vakantie. Vind ik dan toch. We gaan al een jaar of zeven in mei steeds naar Salou, omdat het daar dan al warm genoeg is en niet te heet. Dus echt genieten van zalige zonnewarmte, die je botten vertroetelen na een, gewoonlijk donkere en koude winter hier. We hebben daar al verschillende hotels gehad en kennen die dan ook erg goed en landen dan ook elke keer weer opnieuw op een van die gekende adressen. Zeer goede hotels, veel te goed eten en ruime mooie kamers met een héél breed bed, safe, ijskast en een flatscreen, waar ik toch geen gebruik van maak! Overdag mogelijkheid te over om vanalles te doen of te laten. Zelfs spaanse les kan je gaan volgen, fitnessen, een massage, manicure etc halen in de welnessruimte, spelen op speelautomaten, en een computerruimte waar 6 PC's staan en nog twee schermen voor de WII, die gratis is. Elke avond animatie of shows, ook niet direct aan mij besteed, maar toch. Zeg nu zelf, waarvoor zou een mens thuisblijven en daar niet van genieten. Elke avond, na het uitgebreide avondmaal, maken we een lange wandeling tot aan de boulevard aan zee, die gekend is voor zijn schoonheid en prachtige fonteinen, waaruit water spuit in alle kleuren van de regenboog. Dat heeft een zodanige fascinatie, dat je er uren naar kunt kijken . Ik heb het nog al gezegd, water in beweging heeft op mij dezelfde uitwerking als een vlammenspel. Ik kan er mijn ogen niet vanaf houden en droom er helemaal bij weg. Om de avond af te sluiten gingen we dan steeds op hetzelfde terrasje zitten om iets te drinken. Bij de terugkeer in het hotel, hadden we dan toch enkele kilometers gelopen en hoefde ik me niet meer schuldig te voelen over een al te lekker dessertbuffet bij het avondmaal! De reis maken we steeds per autocar met dezelfde touroperator, die bekend staat voor zijn goede service en indien nodig, zéér goede gidsen. Die reis was ook al een beetje speciaal, door enkele medereizigers, maar dat is een verhaal voor een volgende keer. Dus ik beloof om niet weg te dromen en tijdig hier weer present te zijn.
Ja hoor, hier zijn we weer en echt terug van weggeweest, letterlijk en figuurlijk. Heb net een verblijf aan zee achter de rug, helemaal in mijn eentje. Dat verblijf heeft deugd gedaan om meer dan één reden en heeft me een boost gegeven. Vrienden ontmoet, kilometers gewandeld in de zon en de wind met steeds die deinende watermassa, die mij elke keer weer meer fascineert. Ik kom er niet op uitgekeken en verlies me totaal in die wijdsheid, die voor mij synoniem is van alle verlangen in mijn hart en wezen. Als ik zoveel kilometers wandel, ga ik natuurlijk regelmatig op een bankje zitten in de zon of ergens op de pier. Die eeuwig golvenden beweging brengt me als het ware in trance en mijn ogen kunnen zich er niet van losmaken. Hetzelfde effect wat vuur in de open haard op me heeft. Mijn ogen verliezen zich in een droomstand en willen dan niet meer loslaten. Ben me dan nauwelijks bewust van al het volk dat voorbijwandelt. Kinderen roepen en zeuren om een ijsje, honden keffen naar elkaar en de meeuwen, die laag over onze hoofden scheren, krijsen en maken af en toe een geluid als van blaffende honden. Het heeft niets vogelachtig meer. Regelmatig komen mensen naast me zitten en sommigen van hen beginnen een praatje. In de branding staan enkele mensen, die vliegers oplaten en die kleurige vogels zweven heel hoog boven het water en worden door de wind meegedragen in grillige buitelingen en glijvluchten. OP deze afstand kan ik niet zien of het kinderen of volwassenen zijn, maar ze amuseren zich reeds uren met dit spel van wind en zon, water en zand. IK zit een beetje uit de wind en de zon omarmt mij met een koesterende warmte die tot in mijn botten dringt. Plots komt er een jonge gast van een jaar of 25 naast me zitten. Eerst deponeert hij een zakje met frieten op de bank en draait zich dan om om een en ander van de grond te nemen en korterbij te plaatsen achter de bank. Een grote meeuw drentelt zonder ophouden voor ons uit en houdt het eten nauwlettend in de gaten. Ik verwacht eigenlijk dat het dier een duikvlucht gaat nemen om er met een hoop frieten vandoor te gaan. Zover betrouwt ze het blijkbaar niet, of is het omdat ik op de bank zit??? Heb dan duidelijk gefungeerd als vogelschrik of meeuwenschrik.;-) De jonge man zegt vriendelijk goedendag in het frans en heeft zich eindelijk naast mij op de bank gezet en begint aan zijn frieten te peuzelen. De meeuw maakt voortdurend bewegingingen in de richting van de etende jonge man en trekt zich dan weer terug. Zonder ophouden die op en neergaande beweging van komen en terugtrekken, komen en terugtrekken, net als de golven van de zee. Ondertussen heeft ze gezelschap gekregen van grote zwarte kraaien en één enkele duif. De jonge man heeft het intussen ook in de gaten en gooit af en toe een stukje friet naar de vogel toe. Bliksemsnel heeft ze het stukje naar binnen geschrokt en wil steeds meer. Nu en dan gooit hij ook kleine plukjes friet naar de kraaien en de duif, die steeds opzij wijken voor de meeuw. Als er een andere meeuw opduikt zet de eerste meeuw de achtervolging in, tot dat de tweede ver genoeg verjaagd is en het op den duur voor bekeken houdt. Ze duldt dus wel de andere vogels maar geen van haar eigen soort. Gek eigenlijk om dat vast te stellen. Ik sta op en vervolg mijn wandeling. Straks vind ik wel weer een bankje, waarop ik kan wegdromen over het water.
Hoe kunnen jullie het raden??? Ik was er inderdaad weer tussenuit en ditmaal naar Salou in Spanje om eens echt lui te zijn en alleen maar te genieten en me te laten verwennen. Wakker worden, wanneer je daar zin in hebt en je niet moeten afvragen wat er nu weer op tafel moet komen en daarvoor naar de winkel gaan: dat alleen al is vakantie. Vind ik dan toch. We gaan al een jaar of zeven in mei steeds naar Salou, omdat het daar dan al warm genoeg is en niet te heet. Dus echt genieten van zalige zonnewarmte, die je botten vertroetelen na een, gewoonlijk donkere en koude winter hier. We hebben daar al verschillende hotels gehad en kennen die dan ook erg goed en landen dan ook elke keer weer opnieuw op een van die gekende adressen. Zeer goede hotels, veel te goed eten 
en ruime mooie kamers met een héél breed bed, safe, ijskast en een flatscreen, waar ik toch geen gebruik van maak! Overdag mogelijkheid te over om vanalles te doen of te laten. Zelfs spaanse les kan je gaan volgen, fitnessen, een massage, manicure etc halen in de welnessruimte, spelen op speelautomaten, en een computerruimte waar 6 PC's staan en nog twee schermen voor de WII, die gratis is. Elke avond animatie of shows, ook niet direct aan mij besteed, maar toch.
Ja hoor, hier zijn we weer en echt terug van weggeweest, letterlijk en figuurlijk.
