Mijn persoonlijke belevingswereld. Lieve bezoekers van mijn blog.
Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
26-02-2012
Sri Lanka (2)
Niemand is veel van zeggen want de vermoeiheid laat zich voelen. Enkelen knikkebollen en hier en daar zie je mensen languit op de harde stoelen liggen om temidden van al het tumult een poging te doen om een uiltje te vangen. M. kan dat zonder problemen. Verdenk hem ervan dat hij zelfs rechtopstaand kan slapen.,-))) Door het feit dat we een uur vertraging hadden hoeven we nu minder lang te wachten op de aansluiting naar Colombo. We hangen dus maar wat in die harde stoelen totdat het ogenblik aanbreekt om in te stappen. Het vliegtuig vertrekt om 02u10 plaatselijke tijd en arriveert in Colombo om 04u15. We worden er opgewacht door Lionel, onze plaatselijke gids, die vooral belgische groepen begeleidt en ook al verschillende malen in België te gast was. Als we eindelijk in het bezit zijn van onze bagage, begeleidt hij ons naar het wachtende busje, dat voor de komende veertien dagen ons vervoermiddel zal zijn. Een vaste chauffeur en bagagedrager, manusje van alles, zitten rustig op ons tewachten. Lionel spreekt een komisch engels en sommigen van de medereizigers, die niet zo goed overweg kunnen met de taal, hebben regelmatig moeite om te volgen wat hij zegt. Dan springt Tony, onze vlaamse begeleider in en vertaalt in het kort wat hij verteld heeft. Engels is een verplicht vak op school en Sri Lanka maar het valt me op dat ze bepaalde woorden op hun eigen manier schrijven! Night schrijven ze "Nite" en zo zijn er nog meer van die opvallende aanpassingen. Het gaat nu rechtstreeks van Colombo naar Negombo en we bezoeken daar een grote vismarkt. De vis ligt in hoopjes op een zeil op de grond en daar kan je dan tussendoor wandelen. De geur van de vis is doordringend en penetrant in de hitte van de dag. Kan me niet voorstellen dat ik hier vis zou kopen en die dan voor consumptie zou klaar maken! Maar wij zijn qua hygiëne natuurlijk rotverwend en die is hier dus duidelijk zoek! Aansluitend gaan we ergens lunchen en maken we echt kennis met de srilankese keuken. Lionel verwittigt ons, welke gerechten héél pikant zijn en we maar beter links laten liggen. En zelfs de zogenaamde milde gerechten zetten je mond en lippen in brand! Kip curry, is een andere variante dan hier, want wij gebruiken milde curry en zij pikante en dat zul je geweten hebben! Toch zijn al die kruiden, hoe pikant dan ook, mild voor de maag, want M. die op dat gebied snel maagproblemen krijgt, heeft nergens weet van gehad tijdens die veertien dagen. Ik probeer om onze zoon een mailtje te sturen en ik heb totaal geen bereik meer en de simkaart doet het gewoon niet meer. Blijkbaar had ik roaming moeten aanvragen in België en dat heb ik niet gedaan, want dacht dat het niet nodig was, als je een abonnement hebt. Mis gedacht en ik kan dus niemand per gsm bereiken, noch telefonisch noch via sms. Daarvoor zal ik dus een andere oplossing moeten verzinnen. We bezoeken nog een batikfabriek, waar mooie frêle meisjes in sarong stoffen versieren met tekeningen en deze dan met de hand inkleuren en daarna in baden dompelen om die kleur te fixeren. Wat me opvalt is dat ze werken in het halfduister. Begrijp niet dat ze ook maar iets secuur kunnen presteren. Die vaststelling zal ik elke keer opnieuw maken. Er wordt licht ontstoken als wij het vragen omdat we nauwelijks wat zien en zij moeten op die manier werken, dag in dag uit, uren en uren. En dan vragen ze met hun liefste glimlach naar kauwgom, die ik niet heb, of snoepjes. Heb een klein doosje kruidenbonbons Ricola bij en geef het hen om te verdelen. Na dit bezoek gaat het eindelijk richting hotel, waar we één nacht blijven om morgen weer verder te trekken. Maar we kunnen tenminste een uitgebreide douche of bad nemen en even op onze positieven komen voor het diner. (Wordt vevolgd)
Donderdag 02.02.2012. Ik tref de laatste voorbereidselen voor een niet alledaagse reis. Hier wat opruimen, daar wat nazien. Zien dat er niets blijft rondslingeren en het huis netjes en zuiver achterlaten. Alsof dat ook maar iemand zou interesseren, als er al iets met ons zou gebeuren! Een mens doet zichzelf toch wat aan hé! Vannacht of liever gezegd morgenvroeg om 05u15 worden we opgehaald door een taxi-busje om naar het vliegveld te vertrekken. M. is al om 22u00 naar bed getrokken om uitgerust te zijn voor de lange reis. Ik zie het niet zitten om naar bed te gaan. Ga nooit voor 01u00 's nachts slapen en als ik dat doe, en om 03u45 weer moet opstaan, ben ik alleen maar geradbraakt en niet uitgerust. Dus heb ik besloten om op te blijven, wat TV te kijken en te lezen. Er is ons gezegd geen al te warme kleren aan te doen om te vertrekken, want die draag je ook als je daarginds aankomt en bij 30-35°C is dat niet erg practisch. Als dan eindelijk het stijdstip aangebroken is dat de taxi voor de deur stopt, staan we gepakt en gezakt klaar. De sneeuw van de vorige dagen en nachten, is alleen nog maar meer aangevroren, want in onze straat, die niet in het centrum ligt, wordt natuurlijk niet gestrooid. Het gevolg daarvan is dat we bijzonder goed moeten uitkijken bij het inladen van de koffers en de opstap in het busje. Je zal maar uitschuiven en een been breken op zo'n moment, dan was die reis meteen van de baan. En het is verdorie koud!!!! Er moeten nog mensen opgehaald worden onderweg en dat gaat allemaal heel vlot in zijn werk. De chauffeur heeft rekening gehouden met mogelijke files naar Brussel. Daar zijn we echter aan ontsnapt en we zijn een uur te vroeg op de luchthaven. We staan daar op een kluitje te wachten op de laatste reiziger, die uit Sint-Pieters-Leeuw moet komen, en die natuurlijk niet zo vroeg vertrokken is. Ons groepje bestaat uit twee koppels uit Oost-Vlaanderen, één man uit Sint-Pieters-Leeuw, drie koppels en één single-man uit Limburg en dan onze reisbegeleider. Op de plaats van bestemming zullen daar nog onze Singalese gids, chauffeur en bagagedrager bijkomen. Dat gezelschap zal dus 14 dagen van 's morgens tot 's avonds met elkaar optrekken. Het uur van vertrek is 10u05 maar uiteindelijk verlaat het vliegtuig de thuishaven om 11u15, dus met meer dan een uur vertraging. De piloot zet koers naar Mumbai of Bombay waar we om 19h30 aankomen en daar moeten we drie uren doorbrengen in de transitzone om vervolgens opnieuw het vliegtuig te nemen naar Colombo op Sri Lanka. Door het latere vertrek wordt de wachttijd met een uur ingekort en daar is niemand rouwig om. We vertrekken naar Colombo om 02u30 plaatselijke tijd en die is 4u30 later dan in België. De controle in Mumbai is een klucht op zich en je kunt er maar best mee lachen want anders is het begin van je reis al verpest bij voorbaat. Zeker vijfmaal worden we gecontroleerd en dat in de transitzone. Je komt van een vliegtuig waarvoor je de controle gepasseerd bent, gaat rechtstreeks naar de transitzone en wordt dan telkens opnieuw gecontroleerd, tot lijfcontrole toe, mannen en vrouwen apart natuurlijk. Horloges, riemen, tassen, jassen, alles moet apart in een bakje gelegd en moest gescand worden en bij de terugreis moeten we zelfs onze schoenen uit doen!;-))) Je zult maar kapotte sokken aan hebben!;-)) Mijn handtas is het onderwerp van hun bijzondere aandacht. Die moet opnieuw door de scanner en wordt daarna gewoon ergens op de grond gezet en daar staat ze dan en geen mens kijkt er meer naar om. En ik sta daar te wachten en laat dat ding geen moment uit het oog, want alles aan waarde, wat ik bij me heb, zit in die tas! Iedereen van onze groep is ondertussen al voorbij en staat op mij te wachten. Dan schijnt die tas toch een van de controlerende militairen op te vallen en hij gebiedt iemand die van de grond op te nemen en na te kijken. Als dat gebeurd is krijg ik eindelijk mijn eigendom terug en kan ik de rest van de groep vervoegen. En nu op weg naar gate nummer zoveel om rustig te wachten voor het inschepen naar Colombo. (wordt vervolgd)
Niemand is veel van zeggen want de vermoeiheid laat zich voelen. Enkelen knikkebollen en hier en daar zie je mensen languit op de harde stoelen liggen om temidden van al het tumult een poging te doen om een uiltje te vangen. M. kan dat zonder problemen. Verdenk hem ervan dat hij zelfs rechtopstaand kan slapen.,-))) Door het feit dat we een uur vertraging hadden hoeven we nu minder lang te wachten op de aansluiting naar Colombo. We hangen dus maar wat in die harde stoelen totdat het ogenblik aanbreekt om in te stappen. Het vliegtuig vertrekt om 02u10 plaatselijke tijd en arriveert in Colombo om 04u15. We worden er opgewacht door Lionel, onze plaatselijke gids, die vooral belgische groepen begeleidt en ook al verschillende malen in België te gast was. Als we eindelijk in het bezit zijn van onze bagage, begeleidt hij ons naar het wachtende busje, dat voor de komende veertien dagen ons vervoermiddel zal zijn. Een vaste chauffeur en bagagedrager, manusje van alles, zitten rustig op ons tewachten. Lionel spreekt een komisch engels en sommigen van de medereizigers, die niet zo goed overweg kunnen met de taal, hebben regelmatig moeite om te volgen wat hij zegt. Dan springt Tony, onze vlaamse begeleider in en vertaalt in het kort wat hij verteld heeft. Engels is een verplicht vak op school en Sri Lanka maar het valt me op dat ze bepaalde woorden op hun eigen manier schrijven! Night schrijven ze "Nite" en zo zijn er nog meer van die opvallende aanpassingen.
Donderdag 02.02.2012. 
