Ik kwam tot de vaststelling, dat ik maar beter nog even naar de Colruyt reed om wat inkopen te doen. Volgende week zou daar niet veel van in huis komen door een operatie aan mijn rechtse oog. Na die ingreep mag er niet gebukt of getild worden en dat is niet erg handig hé, als je van alles en nog wat mee naar huis moet slepen!;-)

Maar eerst reed ik even naar de winkel van een nichtje, die allerlei mooie dingen  als accessoires te koop aanbiedt. Voor het komende kerstconcert worden  we verondersteld volledig in het zwart te verschijnen, maar dat zwart wel opgefleurd met vuurrode attributen. Dat kan dan van alles zijn: halssnoer, oorbellen, rode roos, rode oorbellen, rode sjaaltje, laarzen enz....

In de schattige winkel dus wat rondgesnuisterd en mijn keuze gemaakt.

Daarna maar verder op weg naar de winkel. Het was er ongelooflijk druk, en dat is ondermeer één van de redenen dat ik normaal gesproken nooit op vrijdag of zaterdag naar een grootwarenhuis ga. Er was nauwelijks een parkeerplaats te vinden op de grote parking en dat wil al wat zeggen. Ik was blij als de inkopen afgerekend waren en ik alles in het koffer van de wagen kon laden.  

Ik stond heel kort bij de uitrit geparkeerd en hoefde alleen maar achteruit te stoten en enkele meters te rijden tot aan de uitrit van de parking. Snelheid had ik dan ook absoluut niet. Ik wilde net de draai naar rechts nemen, maar had de parking nog niet verlaten toen er een kleine Opel Corsa met een rotvaart van rechts aangereden kwam en de parking opreed en mij helemaal sneed terwijl hij de helft van mijn bumper meenam.

Kan niet beschrijven wat er door me heen ging. Niet weer! De auto was nog maar hersteld van in het begin van het jaar en dat voor dezelfde stukken.

Er stapt een jonge kerel met een petje op uit de auto en hij zegt doodleuk: je had me toch kunnen zien aankomen!! Maar ik stond helemaal correct en hij snijdt mij de hoek af en dat vindt hij niet eens abnormaal. Na wat tevergeefse pogingen om M. te bereiken belde ik zijn broer, die in Bree woont. Deze is direct naar me toegekomen om me behulpzaam te zijn bij het invullen van de gegevens. Plots kwam er een jonge vrouw naar ons toe en ze  zegde zachtjes: ik raad u aan om de politie in te schakelen, want ik ken die jonge man en die is heel dikwijls onder invloed. Er had me ook al een man aangesproken, die me een briefje in de hand duwde met zijn naam en telefoonnummer en de opmerking: als je me nodig hebt, bel me maar, ik ben getuige van hetgeen gebeurd is.

Ik heb dan de politie gebeld en na een lange tijd wachten kwamen die om de toestand op te nemen. Ik stond te beven van de spanning en de koude en dan is méér dan een uur buiten staan echt geen opkikker!

Mijn schoonbroer had de ongevalaangifte al ingevuld en ik moest maar even in de combi van de politie gaan om nog wat toe te voegen en te ondertekenen.  De jonge man had nog niets ingevuld en dat moest allemaal gebeuren in de combi. Nadien kwam de agent en overhandigde mij mijn exemplaar. Het was half vijf en begon al donker te worden. Als ik thuis het ingevulde papier opnieuw bekeek, zag ik dat de aanrijder onderaan geschreven had, dat ik midden op de uitrit stond, wat pertinent onwaar was. Maar zelfs als dat waar geweest was, moet hij me daar nog niet aanrijden!

Ik voel me nog steeds opgefokt en boos en dat ligt als een steen op mijn maag!

Voor zover mijn fijne rustige zaterdag!!!!