Foto
Foto
Inhoud blog
  • De kanker steekt de kop op.
  • Een zondagnamiddag
  • Verloren?
  • Wankel evenwicht
  • Desinteresse?
  • Leeg.
  • Vakantie en dan........
  • Weeral afwachten....
  • Teveel verdriet.
  • Naweeën
  • De chemoperikelen.
  • Mijn ellendige dagen.
  • Verbeten strijd.
  • Mijn leven op zijn kop.
  • Rollercoaster
  • Herfstgedachten
  • Zorgen.
  • Het leven gaat door.
  • Maria
  • Schijn bedriegt!
  • Druk, druk, druk....
  • Zo eenvoudig is genieten!
  • Mijmeringen.
  • Kleine ingreep.
  • Mijn zoon.
  • Roots
  • Die oogjes toch!
  • Luie zondagnamiddag......
  • Gezond en gelukkig 2013!!
  • Virtuele en reële vrienden..
  • Daar gaan we weer!!!
    Foto
    Zoeken in blog

    Startpagina !
    Mijn eigen wondere wereld.
    Mijn persoonlijke belevingswereld.
    Lieve bezoekers van mijn blog. Ik wil jullie vragen om geen grote prenten als button te gebruiken omdat het mijn blog onnoemelijk langzaam maakt en slecht te openen, wat anderen dan weer afschrikt. Ik hoop op jullie begrip! Bedankt.
    31-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Het is weer zover: 04/01 en we worden verwacht in het ziekenhuis voor een CT-scan en bloedafname voor onderzoek naar kankercellen. Normaliter gaat de bloedafname via de port-a-cath zonder problemen maar vandaag zit er duidelijk iets scheef. Eén buisje vult zich zonder problemen en dan is het gedaan en komt er niets meer. De verpleegster probeert en probeert maar het lukt gewoon niet. Hoe komt dat nu opeens? Verstopt kan het niet zijn want het eerste buisje is gemakkelijk gevuld. Teneinde raad heeft ze het bed, waarop ik lig, met het voeteinde volledig omhoog gezet en voilà, daar vloeit het rode goedje zonder verdere problemen in de buisjes.

    Ik voel me redelijk goed vandaag en we gaan dan aansluitend in het cafetaria een cappuccino drinken. Er is voorzien dat er ook foto's  gemaakt worden voor de chirurg in Genk. Die worden dan via P.C. doorgestuurd en ik hoef niet speciaal naar Genk te rijden. Die foto's gaan echter niet door omdat ze in Maaseik beweren dat dit niet op één en dezelfde dag kan als de CT-scan.  Op 11/01 word ik dus opnieuw verwacht om 09.30u om desbetreffende foto's te maken en om 11.00u heb ik afspraak met de  oncoloog om de uitslag van de CT-scan en het bloedonderzoek te bespreken. Vooral met dit laatste zit ik de hele week in mijn hoofd. Vingers kruisen dat alles goed is en er niet een nieuwe sessie van 6 chemobeurten aan zit te komen.

    Op 11/01 zijn we al vroeg op de afspraak: 09.00u. Wie weet kunnen ze ook vroeger beginnen met het maken van de foto's? Dat is dus helemaal verkeerd gehoopt. We zitten in een overvolle wachtzaal en wachten en wachten.... Om 10.00u gaat Michel dan even vragen of ze ons soms vergeten zijn, want alle aanwezigen in de wachtzaal zijn al geholpen en die heeft zich opnieuw gevuld met nieuwe patiënten en wij zitten daar nog steeds. Neen ze hebben ons niet vergeten maar er is een spoedgeval tussengekomen. Daar hebben we natuurlijk begrip voor maar hoe komt het dan dat de andere patiënten wel geholpen worden?? Nu ja, we kunnen toch niets anders doen dan afwachten en we nemen dan ook terug plaats. Om 10.45u ben ik nog steeds niet aan de beurt en ik word behoorlijk zenuwachtig want om 11.00u is mijn afspraak met de oncoloog en die kan ik absoluut niet verpassen. Michel loopt door de gang en treft daar de oncoloog. Hij brengt hem op de hoogte van het probleem en hij stelt ons gerust. Hij blijft op ons wachten tot hij ons gesproken heeft.

    Om 11.15u word ik eindelijk binnengeroepen. De verpleegster deelt me mee, dat ik mij volledig moet ontkleden en dat ze me zo komt halen. En daar zit ik dan in mijn blootje op een klein krukje te wachten totdat ik helemaal ril van de koude. Ik hoor hoe aan beide zijden andere patiënten komen en gaan en ik zit daar maar te wachten. Tenslotte klop ik op de deur en komt de verpleegster kijken. Ja, ja, ik kom u zo halen zegt ze en reikt me een operatiehemd aan, wat ik kan aantrekken. Dat katoenen hemd helpt natuurlijk voor geen zier om me wat te verwarmen. Na nog een kwartier nagelbijten (niet letterlijk) komt ze me eindelijk halen en kan de voorbereiding voor de foto's beginnen. Er wordt weer contrastvloeistof opgespoten en dan worden in alle mogelijke ligstanden foto's genomen van de buikholte om te zien of daar alles mooi genezen is. Mijn botten doen vreselijk pijn ten gevolge van de chemo en het liggen op die harde ondergrond. Er loopt dan ook nog een en ander fout waardoor ze opnieuw moeten beginnen, maar daar wil ik niet eens meer over uitwijden omdat het vooral voor mezelf te gênant is.

    Tegen 12.00u kunnen we dan eindelijk naar onze afspraak van 11.00u bij de oncoloog gaan. Gelukkig heeft hij er alle begrip voor en kan het gesprek doorgaan. Hetgeen hij vertelt is een lichtpuntje in de verder ellendige voormiddag. Er is geen enkele tumorcel gevonden op de CT-scan en in het bloed. Dus voorlopig mag ik blij zijn en hopen. Wel heb ik weer bloedarmoede maar nu wordt er geen bloedtransfusie gegeven want ik heb er op korte tijd reeds tweemaal een gehad. Mijn lichaam zal het deze keer zelf moeten doen. Er wordt een nieuwe afspraak gemaakt voor de laatste week van april. Dan wordt er opnieuw een CT-scan gemaakt en bloedonderzoek gedaan. De afspraak voor de bespreking van de resulaten wordt vastgelegd op 02/05.

    Als ik eindelijk terug thuis ben, leg ik me neer en slaap, uitgeput van de onderzoeken en emotie, diep van 15.00u tot 17.00u. En 's avonds ga ik voor de eerste keer sinds verleden jaar begin mei, terug naar de repetitie van het koor. Ik houd het misschien niet vol, maar ik probeer het wel. Michel brengt me en gaat ondertussen iets drinken in het CC. Als ik het niet red, hoef ik maar te bellen en komt hij me halen.

    Maar ik red het. Ik ben wel totaal op als de twee uren voorbij zijn maar dat heb ik ervoor over. En de verrassing is compleet!  Als mijn koormaatjes me zien staan in de deur, is de verwelkoming ongeloolfijk. Als ik er aan terugdenk, word ik nog emotioneel. De gevoelens die door me heengaan, kan ik niet eens beschrijven en zouden als overdreven betiteld worden. Maar wat doet het oneindig veel deugd om zoveel warmte en vriendschap te ervaren in een periode van verdriet en ellende.

    31-01-2016 om 15:39 geschreven door Michelly


    >> Reageer (2)
    24-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Het is 13/12 en de volgende rit naar het ziekenhuis staat op het programma.

    Ditmaal voor een mammografie en een echo. Hopelijk is alles oké maar dat weet ik vrij snel want krijg de code mee om de beelden op mijn PC te bekijken. Niet dat ik daar veel van snap maar als er iets mis is, vertellen ze dat onmiddellijk. Het neemt allemaal niet veel tijd in beslag en ben blij als ik weer rustig thuis ben en het leven zijn gangetje gaat. 's Avonds krijg ik onverwacht telefoon van mijn vroegere baas. Dat is en aangename verrassing, want ben toch al 14 jaar weg op de firma. Ben 15 jaar zijn secretaresse geweest en dat is voor mijn maatstaven erg lang, want heb bij geen enkele firma zo lang gewerkt. Een termijn van 6 jaren was het maximum en dat is best wel een groot verschil. Hij en zijn vrouw hebben van een van mijn vriendinnen gehoord dat ik ziek ben en wilden absoluut even met me spreken. Ik weet namelijk dat hijzelf ook kanker heeft en aan zijn zoveelste chemokuur bezig is. Lotgenoten zullen we het maar noemen hé.

    De week die hierop volgt is er een om heel snel te vergeten. Verschillende overlijdens van mensen, die we van erg dichtbij kennen en zomaar even 5 begrafenissen. Het is allemaal teveel en erg belastend. Een van de overlijdens was het gevolg van zelfdoding, wat alles nog veel erger maakt. Maar ook zo'n week gaat voorbij en maar goed ook dat het leven steeds maar verder gaat en zijn ritme herneemt.

    De dagen rijgen zich aan elkaar en ik probeer niet teveel te piekeren. Dat is niet gemakkelijk en lukt dan ook niet altijd. Er zijn dagen dat ik naar een diep dal zak maar ik probeer dat vooral voor mijn geliefden te verbergen. Ze hebben al genoeg te verwerken en daar moet mijn getob niet nog bovenop komen. Daar heeft niemand iets aan. Het wordt alleen nog een stuk moeilijker voor hen en ik wil dat niet. Trouwens wat kunnen ze me vertellen? Ik weet hoe ik er voorsta en wat de kansen zijn. Daaraan helpt geen jammeren, daarmee zal ik het moeten doen en kop in het zand steken heeft geen zin en doen of er niets aan de hand is, nog minder.

    Dus als zoonlief met zijn gezinnetje binnenspringt, laat ik chinees halen en zitten we gezellig te kletsen en te babbelen, en krijgen zij het gevoel dat alles picobello in orde is.In de loop van die week komt mijn beste vriendin op bezoek en wordt er de hele namiddag lekker gekletst en verteld. Dat is ook een opkikker natuurlijk en ik kijk weer een beetje positiever naar de komende maanden en jaren.

    En er is natuurlijk nog iets om me op te verheugen: Kerstavond bij de kinderen. We worden, zoals elk jaar, behoorlijk in de watten gelegd en ik geniet met volle teugen. Dat is achteraf doodmoe ben, neem ik er graag bij, maar het was lekker en heel gezellig. Na afloop ga ik ook nog eens met een supergroot boeket bloemen naar huis, geschonken door onze kinderen.

    Kerstdag zelf is dan rustdag om terug op mijn positieven te komen. 

    Op 01/01 zorg ik normaal voor een feestmaal en de kinderen worden dan door ons in de watten gelegd. Dat zit er natuurlijk niet in dit jaar. Een wrak als ik kan geen uren in de keuken staan en dus heb ik in een plaatselijk restaurant besproken om lekker à la carte te gaan eten. Changement de décor is ook wel eens prettig. En inderdaad, het is super lekker en wij zijn niet de enige gasten, die genieten van een avondje uit en een lekkere menu.

    Het is heerlijk maar ik ben zo oneindig moe, dat ik bijna in elkaar zak en op den duur mijn eten niet meer naar binnen krijg. Ik heb het gevoel dat ik in twee breek en toch heeft het hele gebeuren maar goed 3 uren geduurd. 

    De dagen erna doe ik niet veel meer dan rusten en rusten..... Maar het nieuwe jaar is ingezet en mijn schatten bekommeren zich om mij alsof ik een onbetaalbaar kleinood ben. En zij zijn onbetaalbaar voor mij. 

    24-01-2016 om 00:00 geschreven door Michelly


    >> Reageer (3)
    03-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    De dagen slepen zich voort en ik onderga het allemaal maar. Afwisseling is er nauwelijks of niet en dus duik ik maar in mijn boeken en lees de ene dikke pil na de andere. Boeken van 600 blz en meer zijn geen uitzondering.

    Gelukkig bestaat er zoiets, waarin je alle zorgen kunt vergeten en onderduiken in een andere wereld, spannend of romantisch of allebei.

    Ondertussen is het 13 december en vanmiddag heeft het kerstconcert plaats van "mijn" koor. Ik heb kaarten besteld voor de opvoering van 14u30 want die van 19u30 valt wat laat voor mij en dan red ik het weer niet. Mijn koormaatjes hebben plaatsen voorbehouden voor Michel en mij, want anders moet je zeker een uur bij voorbaat in de kerk zijn en dan wordt het weer te lang om vol te houden.  We zorgen toch dat we tijdig ter plaatse zijn, want anders kun je tevergeefs naar een parkeerplaats zoeken.

    We zitten mooi op de voorste rij en ik kan het van heel dichtbij volgen en genieten. Er treedt een mannenkoor op en nadien een harpiste met prachtige muziek. Als mijn maatjes van het vrouwenpopkoor hun plaatsen innemen op het podium en de muzikanten zich klaar zetten om te starten voel ik het roeren op de plaats waar mijn hart schijnt te zitten. De verschillende optredens worden aan elkaar gepraat door een dame, die dat prachtig doet. Ons koor wordt ingeleid door een gedicht door mij geschreven.

    Koor.

    Gezichten opgeheven

    ogen waarin lichtjes leven

    een kerk vol warme mensen

    meer kunnen wij niet wensen

    dicht bij elkaar

    in warm vertrouwen

    ons koor, je kunt er

    een huis op bouwen

    zingt vol emotie

    met hart en ziel

    volgt in gezang

    zoals Lieve dat wil

    ze voert ons langs paden

    van vreugde, ontroering

    en zorgt steeds opnieuw

    voor intense beroering

    van elke bezoeker

    elke man

    elke vrouw

    we zingen met elk lied

    ik hou van jou.

    Als dan het eerste lied wordt ingezet, overspoelt de emotie mij zo erg, dat ik de grootste moeite heb om mezelf onder controle te houden en niet als een hoopje ellende in snikken uit te barsten. Ik wil daarbij staan en mee de sterren van de hemel zingen! En dan vraag ik me af of dat ooit nog het  geval zal zijn en of ik er ooit nog bij zal horen. Ik heb het gevoel alsof mijn lijf in stukken gereten wordt. En toch wil ik hier geen minuut van missen en word ik meegevoerd op al die tonen en klanken, woorden en gedachten en verlies me totaal  in de muziek.

    Als het concert afgelopen is en het publiek zijn waardering luidruchtig te kennen heeft gegeven, word ik geknuffeld door mijn koormaatjes en vertrekken we allemaal naar het CC voor een drankje en eventueel een hapje. Dat laat ik ook niet aan me voorbijgaan en de vermoeidheid schuif ik maar opzij . Tijd om uit te rusten krijg ik nog genoeg in die lange eenzame dagen. De helft van mijn fanclub is trouw aanwezig en de andere helft heeft andere verplichtingen. Ik word omspoeld met warmte en genegenheid en heb het gevoel dat ik er, tenminste nu nog, bij hoor.

    03-01-2016 om 17:09 geschreven door Michelly


    >> Reageer (4)

    Foto

    Welkom op mijn blog!


    Archief per maand
  • 08-2019
  • 11-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 04-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 07-2017
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 10-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 04-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 01-2006
  • 12-2005
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
  • 08-2005
  • 07-2005
  • 06-2005
  • 05-2005
  • 04-2005

    Laatste commentaren
  • innige deelneming (redpoppy)
        op De kanker steekt de kop op.
  • innige deelneming (redpoppy)
        op De kanker steekt de kop op.
  • Fijne donderdag (Jan en Elena )
        op De kanker steekt de kop op.
  • Jan en Elena wensen u een prettig weekend (Jan en Elena )
        op De kanker steekt de kop op.
  • Goedemorgen (Dirk)
        op De kanker steekt de kop op.
  • Een denkbeeltje (Julien)
        op De kanker steekt de kop op.
  • Situs Judi Online | Situs Poker Online| Poker Online Terpercaya (Dewa Poker 88)
        op Vakantie en dan........
  • Situs Pengeluaran Sgp Tercepat Dan Data SGP Terlengkap Nomor 1 Didunia (Data Sgp)
        op Vakantie en dan........
  • Situs Pengeluaran SGP Terbaik dan Data SGP Terlengkap (Data Sgp)
        op Vakantie en dan........
  • antika ekspertiz (antika ekspertiz)
        op Vakantie en dan........
  • Foto

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Foto

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Blog als favoriet !

    Mijn favorieten
  • Natoken
  • Ludovikus
  • Herman
  • Petra (Lulu-Mus)
  • Julien
  • Kees
  • Lidia PPS-kes
  • Willy
  • Kommaneuker

    Mijn favorieten
  • Uilenspiegel
  • Bojako
  • godelieve
  • Hartendame2
  • Jenthe
  • Roelfi
  • Floreanne
  • Viv

    Mijn favorieten
  • Arlette Paradis
  • Ive
  • Jann
  • Wim-del-arte
  • Computerspecialist
  • Johan
  • Luigi
  • Mia

  • Blog als favoriet !

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!