Weet niet goed blijf met mezelf. Gevoelens die nu eens die kant opzwenken en dan weer de andere. Ik lees me te pletter van het ene boek in het andere. Gelukkig bestaat zoiets en kun je in de BIB terecht voor een veelvoud aan interessante lectuur. Als ik zo zit te piekeren denk ik soms: zeur niet en maak er van wat je kunt. Maar wat kan ik? Soms meen ik dat het heel wat is en dan breng ik het weer tot niets. Verdoe ik de tijd, die ik nog heb, met nietsdoen en vegeteren? Soms heb ik die indruk en dat neem ik mezelf dan behoorlijk kwalijk. Maar als ik dan de handen uit de mouwen steek, krijg ik prompt de rekening gepresenteerd en raak ik in ademnood en wordt alles grijs voor mijn ogen en beginnen mijn oren te suizen. Weeral een bloeddrukval op komst. Maar ja, die krijg ik ook als ik gewoon op een stoel zit en helemaal niets uitricht. Douchen en mijn haren wassen is nog zo'n heikele aangelegenheid! Heel dikwijls volgt daarop een bloeddrukval en als ik dan niet snel ervoor zorg dat ik kan liggen of in een diepe zetel wegzakken, dan ga ik onderuit. Is vroeger ook wel gebeurd met de nodige kwetsuren tot gevolg. Raar hoe mijn lijf die toeren met me uithaalt. Natuurlijk verzeil in dan af en toe in een dip. Word dan stil en in mezelf getrokken en heb even tijd nodig om daar weer uit te geraken. Soms zou ik willen dat ik eens heel hard kon wenen om alle ellende van me af te spoelen. Maar dat kan ik niet en dus blijft alles opgekropt zitten daar binnen en sleur ik al die emoties steeds maar met me mee. Ik denk dat ik, als ik eens begin te wenen, niet meer kan stoppen en daar wordt niemand beter van en ikzelf al helemaal niet.  En toch is het niet allemaal kommer en kwel. Er zijn dagen en momenten dat ik me goed voel in mijn huid en ik voel me dan opgewekt en content en ben blij met al die lieve en attente vrienden en vriendinnen, die mij voortdurend een hart onder de riem steken en voor me klaar staan. Maar vooral mijn man en zoonlief met zijn gezinnetje, die zoveel voor me over hebben en regelmatig aan de deur staan met een grote bos bloemen. Die bloemen, dat hoeft niet eens maar vind  het wel  lief. Ben echter vooral blij met hun aanwezigheid en warme bekommernis en daar trek ik me dan telkens weer aan op. Ik wil niet dat ze nog meer verdriet hebben om mij maar weet niet hoe ik dat kan voorkomen. 

15-02-2018 om 17:30 geschreven door Michelly