Ik heb het gevoel dat ik mijn eigenheid verlies en alle interesse in wat ik zo graag deed, verloren gaat. 

De behoefte om te schrijven bijvoorbeeld. Die is er wel nog maar als ik dan moet beginnen, vind ik het plots niet meer nodig en begin er niet eens aan. Samen met mijn gezondheid en vitaliteit heb ik heel veel meer verloren denk ik en ik weet niet waar ik het weer moet zoeken en moet aanboren. Het maakt me heel erg verdrietig en begrijp niet waar al die inspiratie plots gebleven is en waar ik ze terug kan vinden. Ik kon echt voor een leeg blad gaan zitten, niet weten wat te schrijven en nadat de eerste letters op het papier stonden, een stroom van zinnen die bleven vloeien produceren. Het was een heerlijk gevoel en nu ben ik bang dat ik het helemaal kwijt ben. Of is dat alleen maar onzekerheid en verdriet dat me in zijn greep houdt en me belemmert in het vrije uiten van wat er in me leeft. 

Trouwens aan gevoelens geen gebrek. Teveel misschien zodat ze een opstopping veroorzaken? Ik zou het niet weten. Maar als ik buiten onder de beukenboom zit en de wind hoor ruisen met het geluid van golven aan het strand, dan word ik overspoeld door gevoelens, die je heimwee kunt noemen. Heimwee naar de zee, waar ik nu al sinds 2014 niet meer was. Maar dat heeft natuurlijk allemaal geen zin en vrolijk word ik er ook niet van. Dus wordt dat allemaal maar terzijde geschoven en gaan we verder met ons dagelijks leven, of beter gezegd wat er van over is. En toch blijf ik hopen dat er op een dag alles terug is van wat ik koesterde en ik weer onuitputtelijk kan graven in de schatten in mijn hoofd en jullie eraan deel kan laten worden.

10-07-2018 om 16:29 geschreven door Michelly