Ik ben De Backer Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mams / Nicole.
Ik ben een vrouw en woon in Hoboken (België) en mijn beroep is Zelfstandige.
Ik ben geboren op 22/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Nu nog heel weinig.
Heb een gastenboek aangemaakt waar iedereen zijn verdriet en woede kan neerpennen naar aanleiding van het overlijden van mijn zoon.
Ja zoon, ik ben nog niet zo lang thuis. Is het toeval ?????? Haast hetzelfde uur als die verschrikkelijke laatste dag. Ach jongen toch , waarom toch hé ? Wat haat ik deze wereld toch. Het doet nog zo onmenselijk veel pijn.
Met naar foto's te kijken, kwam ik deze foto tegen. Eveneens op Dirk zijn jongste zusje Kelly haar achttiende verjaardag. Dat is mijn oudste broer Ronny. Dan viel mij opeens weer te binnen , dat ik zelfs mijn broer nog niet mocht uitnodigen op de koffietafel en hij ook niet mocht aanwezig zijn op de uitstrooing. Die moment dat Ronny mij in die dagen kwam opzoeken moest ik hem dit vertellen. Ik heb nog nooit iemand zo in een wip lijkbleek zien worden. Hij kreeg echt de tranen in zijn ogen. Hij wilde dit niet aanvaarden. Dirk en zijn nonkel Ronny waren tevens ook twee handen op éne buik. Heb ik nadien aan haar de toelating nog gevraagd. Nu zullen jullie wellicht denken , " het was toch uw Zoon, waar was jouw inspraak dan"? Dat is inderdaad zo, maar zoals voorheen gezegd, wat kon het mij allemaal nog schelen. Zelfs op de doodsbrief mocht ik mijn mama of broer nog niet zetten. Ik weet dat je niet alle overleden personen kan vermelden. Maar dit was niet de normale gang van zaken van sterfgevallen, omdat dit allemaal zo vlug achter elkaar was gebeurt, en omdat Dirk de lieveling was van mijn mama dacht ik dit wel te mogen doen. Neen alleen haar moeder en Dirk zijn echte vader , die dus al jaren dood waren, kwamen erop te staan. Niet dat ik daar een probleem van zou gemaakt hebben. Maar ja, mijn gedachtengang was die van haar niet waarschijnlijk. Zo wilde ieder van ons ook iets voorlezen in de kerk. Maar we wisten allen dat er vele zouden zijn die het toch niet hadden kunnen doen. Daar was dan het idee van Bart ontstaan, om ieder van ons iets te laten schrijven naar Dirk toe , en dit te laten bundelen voor aan de mensen af te geven. Die bundel hebben we dan getiteld " ONZE GEVOELENS" Daar was Sindy mee akkoord voor degene die dit wilden. Zij zou dit niet doen. Tot op de laatste dag dat Bart zijn broer Tony de papieren kwam halen om ze te bundelen. Dan heeft zij vlug nog iets opgeschreven. Ha ja, want anders zou de eerste bladzijde van de bundel niet van haar zijn. Ik ga proberen dagelijks één blad en in volgorde van de bundel hier te schrijven. Dirk ??????? Ik mis hem zo erg. Wanneer gaat er nu een beetje van pijn en verdriet milderen???? Nooit waarschijnlijk. Zulk een gemis, is gewoon niet te beschrijven. Aan allen tot morgen voor de eerste bladzijde van bundel geschreven aan Dirk.