Ik ben De Backer Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mams / Nicole.
Ik ben een vrouw en woon in Hoboken (België) en mijn beroep is Zelfstandige.
Ik ben geboren op 22/04/1953 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Nu nog heel weinig.
Heb een gastenboek aangemaakt waar iedereen zijn verdriet en woede kan neerpennen naar aanleiding van het overlijden van mijn zoon.
Omdat ik jou mijn ZOON heb mogen noemen. De herinneringen aan jou koester ik heel diep in mijn hart.
Waar je zo gek op was hé Zoon, dat voetballen. Je was er dan ook nog ne krak in.
Gastenboek voor De Backer Dirk (Alias Backéro)
Al je verdriet en woede om het heengaan van Dirk mag je hier neerpennen
06-05-2007
Zoon
Weer zulke rotdag. Dit was het echte afscheid. De zon scheen toen ook en dit was misschien een teken dat je veilig was. Hoe mis ik jou toch. Maar mijn masker blijf ik wel dragen hoor lieveling. Wat zal ik blij zijn als ik jou terug zie. Ik hou van jou. Duizend kusjes van je mamske
Ik met jou. Jij guitige knul. Kon ik de tijd maar terug draaien. Wat mis ik je ontzettend hard. Met geen woorden te beschrijven.Het knaagt echt heel hard aan mij, te weten dat de rest die schuld hebben aan je dood , hun leventje verder kunnen leiden. Mijn hoop is dat ze ooit ook zelf eens zoveel verdriet om iemand zullen hebben zoals wij. Lieve jongen , vroeger gebeurde er altijd mirakels, een blinde die terug kon zien. Een kreupele die terug kon lopen. Waarom sturen ze jou nu niet terug naar mij ?????????????? Laat mij maar egoistisch zijn , maar ik wil je terug. Nu deze moment dat ik dit schrijf , twee jaar geleden was je met je werkmakkers iets komen drinken. Raar................maar ik hoor nu nog je smakelijke lach. Wat had je een plezier. Tot de moment dat je begon na te denken en me veel hebt verteld. Ik kan me nog elk woord herinneren. Ik heb me de laatste tijd heel goed gehouden hoor jongen, heb me een taktiek aangemeten om te kunnen funktioneren in de zaak. Lukt me heel aardig hé , vind je niet.? Komt door jou zene. Jij stond 100% achter de zaak , voor jou doe ik dit verder en probeer dit met plezier te doen zoals jij het zou hebben gedaan. Maar verdomme , ik mis je wel heel erg hoor. Nooit zal dit niet slijten , jou nooit meer te zien. Eén wens heb ik ja, dat je waar je ook bent heel gelukkig moogt zijn. Dan zou ik me al een pak beter voelen. Lieve jongen ik mis je heel erg en hou heeeeeel veeel van jou. Kusjes van je mamske.
ik weet niet hoe het nu verder moet jou verliezen, ik voel me zo leeg, weet niet hoe ik met mijn verdriet moet omgaan mijn gedachten zijn voortdurend bij jou ik word gek van mijn eigen denken ben ik nog wel normaal? ik sta met jou op ik ga met je slapen heb jij me betoverd? je bent niet dood , DIRKSKE
ik wil het niet aanvaarden ik schreeuw het van de daken: "kom terug, nu het nog kan ? " waarom heb je "ons" verlaten ???
Het volgende verhaal na het heengaan van mijn zoon was het kampioenenbal van zijn voetbal. Daar ben ik niet naartoe geweest, wel eventjes Tina en Ray. Met de reden dat er iets zou afgegeven worden voor mij. Het shirt met de nummer waar mijn kind altijd mee speelde. Diezelfde avond hadden wij ook een feest in de zaal en durfde Ray of Tina nadat ze waren terug gekomen het niet zo direkt afgeven aan mij. Vond het heel mooi en was weer een emotionele toestand. Dat heeft ook zijn plaatske gekregen in zijn kast die ik voor hem heb gemaakt. Deze foto is de overhandiging van de shirt aan mijn nu twee oudste kinderen. Volgende keer een foto geplaatsts van de kast van Dirk.
Bedankt lieve Zoon om haar bij te staan. Alles is gelukt. Nu probeer ik een beetje verder te werken aan je gastenboek. Je verdere levenswijze mag ik hier niet meer neerschrijven, maar ach weet je, zoveel mensen kende je en weten wel van het reilen en zeilen. Dat je tegen mij weinig vertelde had met je respekt tegenover mij te maken en om mij geen verdriet aan te doen. Maar tegen vele mensen heb je soms je hart kunnen uitstorten en daar ben ik al blij om. Ik heb van je persoonlijke spullen verder niets meer gekregen, maar weet dat je wel heel diep in mijn hart zit hoor jongen. Jou te vergeten is het onmogelijkste wat er bestaat. En ja ze zeggen , je moet verder , maar als je maar weet dat dit verdomd moeilijk is. Als je moest weten hoeveel taktieken die ik toepas om te kunnen blijven meedraaien , tenslotte moeten mijn klanten altijd niet delen in mijn verdriet. Alhoewel zij dit allemaal heel goed kunnen snappen en ze allen heel meevoelend zijn. Heel wat anders dan sommige familieleden of halve familie die nog in hun vuistje lachen door bepaalde zaken die er nog gebeuren. Maar daar sta ik nu boven hoor. Ik weet wat ik waard ben , en zal altijd voor de waarheid uitkomen , dat doen vele anderen helemaal niet. Nu even verder met een ander verhaal. Niet zo lang na je uitstrooing. Het was de bekeruitreiking van je voetbalploeg. Er was een beker naar jou vernoemd die voor de beste speler was bestemd. Met de moed in onze handen zijn we naar de uitreiking gekomen. Heel emotioneel was dat. De beste speler van je ploeg , Wim Peeters, heeft hem in ontvangst mogen nemen. Hij heeft dan na ontvangst het woord genomen , zijn woorden waren " Er is een persoon die die beker meer zou hebben verdiend dat ik en dat is Dirk , met deze wil ik hem dan ook verder doorgeven en overhandigen aan zijn mama en weet dat hij een mooi plaatske zal krijgen. Dat is dus ook gebeurd. Ik plaats hier dan ook de foto bij van Wim.
Aan mijn lieve zoon. Jongen mag ik je vragen om iemand bij te staan die binnen enkele uurtjes een zware operatie gaat ondergaan. Ik hoop echt op goed nieuws. Zij is zo braaf en lief, en verdiend deze ziekte echt niet. En sta je achter mij met hetgeen ik bezig ben? Weet maar dat ik je nooit zal vergeten en altijd veel van je zal blijven houden. Wat ook anderen mogen zeggen , hoe ik verder zou moeten gaan, jij weet dat ik dit niet kan. Mijn verdriet zal altijd even groot blijven en het gemis wordt met de dag erger. Ook met andere zaken die er dan nog bijkomen maakt het er niet gemakkelijker op. Ik weet dat je altijd fier op me was omdat ik zo een sterke vrouw ben, dat zal ik voor jou verder proberen te blijven. Dikke kus van je Mamske
Zo ! Onze bundel staat erop. Heb dit eerst nog even willen afwerken voor ik het volgende wilde schrijven. Wekelijks op maandag ga ik nog naar mijn terapeut. Maandag 12/02/2007 was mijn uur om 16.15 . Die dag kreeg ik rond de middag telefoon van de recherche van zwijndrecht. Er was een klacht tegen mij neergelegd door de weduwe van mijn overleden zoon. Ik wil eerst even duidelijk stellen dat ik een heel meevoelende en serene rechercheur had. Ik ben er me nadien bewust van geworden dat ik op sommige momenten nogal cru en misschien ook wat onbeleefd tegen hem ben geweest. Ik ben diezelfde dag nog daar naartoe gereden na mijn gesprek. Die rechercheur was die ongelukkige dag toen dit gebeurt was met mijn kind ook ter plaatse. Ik wil maar zeggen, die persoon was echt menselijk tegenover mij , en weet nu ook wel dat hij zijn werk moest doen, maar kan daar niets verkeerd over zeggen. Hij heeft mij alles heel duidelijk uitgelegd en tevens ook het strafwetboek erbij genomen. Ik pleeg dus inbreuk op een artikel van het strafwetboek. Dat artikel is " belaging " De straf die daar opstaat is een fikse geldboete , of een gevangenisstraf van 2 maand tot 2 jaar. Ik voel me geen vrije Belg meer en heb dat ook ter plaatse gezegd. Er is niemand verplicht om op mijn gastenboek te komen lezen.!!!!! Als ik niet vervolg of gestraft wil worden zou ik moeten stoppen met die """"aantijgingen """"""" Wie het schoentje past "trekt het aan " Tevens ben ik wel blij dat de andere mensen die iets in de gastenboek hebben geschreven ( naar waarheid ) niet vervolg worden. Ik ben voor alles en wat iedereen op het gastenboek zet, verantwoordelijk. Zij voelt zich ongerust dat er ooit sommige mensen door het lint zouden kunnen gaan en bepaalde daden tegen haar zouden ondernemen. Dat is zeker nooit mijn bedoeling geweest ( dat is zij zeker niet waard ). Dus mijn wrange gevoelens kan ik nu niet meer neerpennen en zal gastenboek nog wel in ere houden om de nagedachtenis van Dirk te onderhouden. Zij heeft zich op één of ander manier al ingedekt. Zij zegde dus in haar verklaring dat ik niet vervolgd of gestraft moest worden maar dat ze wilde dat dit stopte. Ik zal nu dus alles wettelijk doen.
Ik ben De Backer Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mams / Nicole.
Dirkske, kan jij seffens je jongste zusje bijstaan bij haar operatie? Jij waakt wel over haar hé jongen.
Het volgende verhaal na het heengaan van mijn zoon was het kampioenenbal van zijn voetbal.
Bedankt lieve Zoon om haar bij te staan. Alles is gelukt.
Nadat Dirk de brief had voorgelezen heeft mijn zoon Dirk, een daverend applaus gekregen. 
Laatste blad van onze bundel
