Ik ben De Backer Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mams / Nicole.
Ik ben een vrouw en woon in Hoboken (België) en mijn beroep is Zelfstandige.
Ik ben geboren op 22/04/1953 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Nu nog heel weinig.
Heb een gastenboek aangemaakt waar iedereen zijn verdriet en woede kan neerpennen naar aanleiding van het overlijden van mijn zoon.
Omdat ik jou mijn ZOON heb mogen noemen. De herinneringen aan jou koester ik heel diep in mijn hart.
Waar je zo gek op was hé Zoon, dat voetballen. Je was er dan ook nog ne krak in.
Gastenboek voor De Backer Dirk (Alias Backéro)
Al je verdriet en woede om het heengaan van Dirk mag je hier neerpennen
19-09-2007
Aan mijn Zoon
Dirkske, Wat is het toch moeilijk ( haast onmogelijk ) om gewoon verder te kunnen. Dat gemis is voor velen onvoorstelbaar en soms niet meer te dragen.En laat sommige maar zeggen, het leven gaat verder en je mag niet blijven stilstaan! Je moet het ook nog kunnen. Twee lijden er nog heel erg onder en dat ben ik en je zus Tina. Eens goed doorhuilen moeten we kunnen had den terapeut gezegd. Wel , bij je zus is dit nu uitgebroken. Al een hele week is zij nu aan het huilen en kan niet meer stoppen. Is er echt niet goed mee nu. Is nu op weg naar mij en is juist bij de dokter geweest. Ze krijgt dus proffessionele hulp. Zal haar goed doen. Is dus even bij ons buiten strijd. Wie hebben wij nu in feite nog die zo met ons verdriet begaan is. Niemand verstaat dit niet. We worden door sommigen maar gewoon aan de kant geschoven. Niet dat ze bij ons dagelijks mee moeten komen huilen ofzo, maar gewoon het gevoel dat ze er zijn. Maar zelfs dat niet meer. Daar zal je ook al wel door geschrokken zijn zeker. Nu kan jij toch maar zien hoe sommige in elkaar steken hé jongen. Had je dit nu ooit kunnen denken.? Van één iemand verschiet ik , die nog zoveel met ons inzit, en dan weet je wel wie hé. Is dit nu omdat zij nu zelf ook een kindje heeft gekregen dat ze meer dat gevoel heeft. Maar dat doet me dan wel goed. Die heeft niks van kwade gevoelens tegenover mij, alhoewel ze daar wel wat redenen voor had, na vele gezegdes van mij naar haar toe. Weet dat ik heel veel van je hou en je ontzettend hard mis. Duizend kusjes van je mamske.
Ik mis je verschrikkelijk hard.We hadden samen nog zoveel plezier kunnen maken. Niets is meer hetzelfde. Ik verlies meer en meer mensen. En waarom?? Ik weet het niet. Als nu iedereen eens bij zichzelf ten raden ging en eerlijk durfde te zijn hé, er zijn er zovelen verkeerd. En jouw caféke(hihi) dat hou je wel in het oog hé jongen, want jouw vooruitzichten waren toch weeral juist zene. Jij geloofde er rotsvast in hé. Zeg zoon help ook eens een paar mensen die je heel nauw aan het hart lagen, je weet wel wie hé? Wat zou ik je toch nog eens graag willen omarmen en knuffelen, en je lach horen, die zo aanstekelijk was dat je wel moest meelachen. Mijn boy, ik weet dikwijls niet meer hoe ik me moet houden. Ik mis zoveel..................... En jou vooral!!!!!! Konden we alles maar eens terugdraaien, en terug dezelfde samenhangende familie zijn, die niets anders deden dan plezier te maken op feestjes enzo. Weet je, er zijn zoveel mensen waar ik boos op ben en die ik niet meer zie of bitter weinig, en langs de andere kant wil ik ze zo dicht bij mij , juist maar omdat ze ook een deel van jou waren. Moet nu alles zo moeilijk zijn? IK MIS JE!!!!!!!!!! Hele dikke kus van je mamske
Dag lieve schat. Wat denk je nu? Zolang geleden? Maar je weet wel beter hé dat ik nog dag en nacht aan je denk. Eerst en vooral hebben we echt heel veel en hard gewerkt. Maar de hoofdzaak was wel iets anders. Je weet dat ik in je gastenboek niet meer mag schrijven wat ik wil hé. Dit naar aanleiding van een neergelegde klacht van je madam. Wel zoon ik heb me echt wel in de hand gehouden en mezelf met ijzeren dicipline ervan tegengehouden om niks te schrijven die momenten want dan had ik wel heel lelijke zaken geschreven. Maar nu mag iedereen het lezen en weten. Jouw madam is in juni terug getrouwd.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Met hare italiaan, 33 jaar. Allee italiaanse afkomst. Ik heb daar geen woorden voor. Versta jij dat nu???? Heb jij het dan toch bij het rechte eind gehad de dag voor je bent heengegaan? Dat beide families nu maar eens gaan nadenken over haar , of zijn er enkele bij die van hetzelfde soort zijn? Ik heb daar van in de put gezeten, en het was mijn vriendin Leen, die voor mij de juiste woorden heeft weten te vinden die mij terug een beetje op weg hebben geholpen. En gelijk had ze........... """"Die is da ni waard om nog te kunnen zeggen , ik ben weduwe DE BACKER, jouw naam nog te gebruiken is ze helemaal niet waard """" Waar zijn nu al de spullen die ze van jou nog had , en je mooie trouwfoto's zullen nu ook wel niet meer aan de muur hangen. Laag vind ik dit. Laat de haat er zijn langs beide kanten, maar mij niets meer gunnen van zaken die van jou zijn? Ach wat had ik anders verwacht. Wat ben je toch snel vergeten hé Zoon, maar zeker niet door ons , Unforgettable... that's what you are; en zal altijd zo blijven. Mensen zeggen soms: je leert met de pijn leven Mensen zeggen soms: je ziet er goed uit Mensen zeggen soms: goed dat je terug kan lachen Mensen zeggen soms: het leven gaat verder............................ Maar mensen weten echt niet hoe het er bij mij vanbinnen uitziet. Terminaal!!!!! Ze weten niet half hoe zwaar het leven wel is om zonder jou verder te moeten. Alleen voor enkele andere kinderen ga ik nog verder. Heel veel mensen komen dikwijls een kijkje nemen op jouw gastenboek, zelfs mensen van verre omstreken en mensen van je vroegere buurt en omgeving. En weet je zoon, ik heb nu iemand gevonden. Een soort medium. Je weet er zijn zulke mensen en ja zoon ik blijf met mijn beide voeten op de grond staan. Ik heb met mensen gepraat die ernaartoe zijn geweest en overdonderd terug buiten kwamen. Het hele gesprek wordt op cd gezet , je vragen en de antwoorden. Het moet iets uniek zijn. En weet je zoon, ik weet dat je het verstaat hoor, maar als ik ernaartoe ga wil ik even eerst met moeke praten. Krijg ik van haar bepaalde antwoorden , krijg ik misschien zo ook de bevestiging dat ze wel degelijk om het leven is gebracht. Nu ben ik die prokureur des konings en de onderzoeksrechter dankbaar dat ik toen niet de toelating heb gekregen van ons mama te laten cremeren na heel dat onderzoek en autopsie. Krijg ik daar antwoorden van dan wil ik met jou een gesprek aangaan, want ik wil nog heel veel van je weten hoor zoon. En neen ik ben niet gek aan het worden. Maar weet je, tegenwoordig kunnen de mensen geen waarheden meer verdragen, of ze gaan in de aanval en als het moet zelfs met heel hun gevolg. Maar daar lig ik al lang niet meer wakker van hoor. Ja ik heb ook het berichtje van Tina gelezen. En het zal altijd blijven pijn doen dat ik van jou niks meer mag ontvangen al hoop ik dikwijls echt dat ik nog wel eens iets ga krijgen. Ja het verlangen is zo diep hé zoon. En ander zaken die gebeuren of bepaalde mensen me met iets willen krenken of verdriet aandoen,,,,,, neen zoon, daar krijgt niemand de kans meer voor. Vroeg of laat , jong of oud, zal er wel eens een moment komen dat ze eens in hun eigen hart moeten gaan kijken en eerlijk tegenover zichzelf kunnen toegeven dat ze wel degelijk verkeerd hebben gedaan of gedacht. Ik hou zoveel van jou , jij hield zoveel van ons, jij hield van het leven , je sport , je familie. Waarom hebben ze jou dit toch allemaal ontnomen???????? Ik blijf met zoveel vragen zitten en misschien krijg ik daar wel nooit een antwoord op, dan zal ik echt moeten wachten tot ik je terug zie. Lieve zoon, ik mis je. Duizend kusjes van je mams.
Weer zulke rotdag. Dit was het echte afscheid. De zon scheen toen ook en dit was misschien een teken dat je veilig was. Hoe mis ik jou toch. Maar mijn masker blijf ik wel dragen hoor lieveling. Wat zal ik blij zijn als ik jou terug zie. Ik hou van jou. Duizend kusjes van je mamske
Ik met jou. Jij guitige knul. Kon ik de tijd maar terug draaien. Wat mis ik je ontzettend hard. Met geen woorden te beschrijven.Het knaagt echt heel hard aan mij, te weten dat de rest die schuld hebben aan je dood , hun leventje verder kunnen leiden. Mijn hoop is dat ze ooit ook zelf eens zoveel verdriet om iemand zullen hebben zoals wij. Lieve jongen , vroeger gebeurde er altijd mirakels, een blinde die terug kon zien. Een kreupele die terug kon lopen. Waarom sturen ze jou nu niet terug naar mij ?????????????? Laat mij maar egoistisch zijn , maar ik wil je terug. Nu deze moment dat ik dit schrijf , twee jaar geleden was je met je werkmakkers iets komen drinken. Raar................maar ik hoor nu nog je smakelijke lach. Wat had je een plezier. Tot de moment dat je begon na te denken en me veel hebt verteld. Ik kan me nog elk woord herinneren. Ik heb me de laatste tijd heel goed gehouden hoor jongen, heb me een taktiek aangemeten om te kunnen funktioneren in de zaak. Lukt me heel aardig hé , vind je niet.? Komt door jou zene. Jij stond 100% achter de zaak , voor jou doe ik dit verder en probeer dit met plezier te doen zoals jij het zou hebben gedaan. Maar verdomme , ik mis je wel heel erg hoor. Nooit zal dit niet slijten , jou nooit meer te zien. Eén wens heb ik ja, dat je waar je ook bent heel gelukkig moogt zijn. Dan zou ik me al een pak beter voelen. Lieve jongen ik mis je heel erg en hou heeeeeel veeel van jou. Kusjes van je mamske.
ik weet niet hoe het nu verder moet jou verliezen, ik voel me zo leeg, weet niet hoe ik met mijn verdriet moet omgaan mijn gedachten zijn voortdurend bij jou ik word gek van mijn eigen denken ben ik nog wel normaal? ik sta met jou op ik ga met je slapen heb jij me betoverd? je bent niet dood , DIRKSKE
ik wil het niet aanvaarden ik schreeuw het van de daken: "kom terug, nu het nog kan ? " waarom heb je "ons" verlaten ???
Het volgende verhaal na het heengaan van mijn zoon was het kampioenenbal van zijn voetbal. Daar ben ik niet naartoe geweest, wel eventjes Tina en Ray. Met de reden dat er iets zou afgegeven worden voor mij. Het shirt met de nummer waar mijn kind altijd mee speelde. Diezelfde avond hadden wij ook een feest in de zaal en durfde Ray of Tina nadat ze waren terug gekomen het niet zo direkt afgeven aan mij. Vond het heel mooi en was weer een emotionele toestand. Dat heeft ook zijn plaatske gekregen in zijn kast die ik voor hem heb gemaakt. Deze foto is de overhandiging van de shirt aan mijn nu twee oudste kinderen. Volgende keer een foto geplaatsts van de kast van Dirk.
Bedankt lieve Zoon om haar bij te staan. Alles is gelukt. Nu probeer ik een beetje verder te werken aan je gastenboek. Je verdere levenswijze mag ik hier niet meer neerschrijven, maar ach weet je, zoveel mensen kende je en weten wel van het reilen en zeilen. Dat je tegen mij weinig vertelde had met je respekt tegenover mij te maken en om mij geen verdriet aan te doen. Maar tegen vele mensen heb je soms je hart kunnen uitstorten en daar ben ik al blij om. Ik heb van je persoonlijke spullen verder niets meer gekregen, maar weet dat je wel heel diep in mijn hart zit hoor jongen. Jou te vergeten is het onmogelijkste wat er bestaat. En ja ze zeggen , je moet verder , maar als je maar weet dat dit verdomd moeilijk is. Als je moest weten hoeveel taktieken die ik toepas om te kunnen blijven meedraaien , tenslotte moeten mijn klanten altijd niet delen in mijn verdriet. Alhoewel zij dit allemaal heel goed kunnen snappen en ze allen heel meevoelend zijn. Heel wat anders dan sommige familieleden of halve familie die nog in hun vuistje lachen door bepaalde zaken die er nog gebeuren. Maar daar sta ik nu boven hoor. Ik weet wat ik waard ben , en zal altijd voor de waarheid uitkomen , dat doen vele anderen helemaal niet. Nu even verder met een ander verhaal. Niet zo lang na je uitstrooing. Het was de bekeruitreiking van je voetbalploeg. Er was een beker naar jou vernoemd die voor de beste speler was bestemd. Met de moed in onze handen zijn we naar de uitreiking gekomen. Heel emotioneel was dat. De beste speler van je ploeg , Wim Peeters, heeft hem in ontvangst mogen nemen. Hij heeft dan na ontvangst het woord genomen , zijn woorden waren " Er is een persoon die die beker meer zou hebben verdiend dat ik en dat is Dirk , met deze wil ik hem dan ook verder doorgeven en overhandigen aan zijn mama en weet dat hij een mooi plaatske zal krijgen. Dat is dus ook gebeurd. Ik plaats hier dan ook de foto bij van Wim.
Ik ben De Backer Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mams / Nicole.
Dirkske, kan jij seffens je jongste zusje bijstaan bij haar operatie? Jij waakt wel over haar hé jongen.
Het volgende verhaal na het heengaan van mijn zoon was het kampioenenbal van zijn voetbal.
Bedankt lieve Zoon om haar bij te staan. Alles is gelukt.
