Ik ben De Backer Nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Mams / Nicole.
Ik ben een vrouw en woon in Hoboken (België) en mijn beroep is Zelfstandige.
Ik ben geboren op 22/04/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Nu nog heel weinig.
Heb een gastenboek aangemaakt waar iedereen zijn verdriet en woede kan neerpennen naar aanleiding van het overlijden van mijn zoon.
Hé lieveling, ik wil je wat vragen! Het verdriet is voor mij zo moeilijk om te dragen. Die rotdag 28 april komt er weer aan. Die rotdag dat jij bent weggegaan Ik probeer door te gaan en doe o zo mijn best Maar om je Zoon te moeten missen is de grootste pest Een moeder kan niet zonder haar kind dat ze zo erg heeft bemind Dus lieveling, ik zou je willen vragen, ook aan Mike, moeke en nonkel Paul, Probeer van boven af een beetje te helpen om het grote verdriet te verdragen Jullie krijgen alvast langs deze weg een hele dikke zoen...........
Wie ben jij die zegt:Dat ik verder moet gaan? Wie ben jij die zegt:Je moet het een plaatsje geven. Wie ben jij die zegt:Er is nog genoeg om voor te leven. Wie ben jij die zegt:Het is al bijna drie jaar geleden. Wie ben jij die zegt:Je moet niet bij de pakken neerzitten. Wie ben jij die zegt:Je doet niks je zit maar wat. Wie ben jij die zegt:De zon schijnt nog. Wie ben jij die zegt:Ga er eens uit dan vergeet je het even.
Ik weet wie je bent Je bent niet een ouder die haar kind naar het graf heeft gebracht ! !!!!!!!!! Weet lieve zoon dat ik je nooit maar dan ook nooit zal vergeten. Kusjes van je Mamske
Heel diep van binnen, zit er intens verdriet Ik zit hier alleen te huilen, want wil dat niemand het ziet Heel in de verte, hoor ik nog zachtjes je stem. Jij, je bent er niet meer, Nog 1 keer, je even aanraken, voelen, 1 keer je echt kunnen zien. Helaas het kan niet meer, Het doet me veel verdriet en pijn, dat ik niet nog even bij je kan zijn. Maar aan de hemel zal ik je zeker herkennen, want jij bent mijn allermooiste ster!!!! Miljoenen kusjes van mij aan jou zijn nog niet genoeg!!!! Je mamske
Ik weet het niet meer zene Zoon. Kan jij dit alles nog volgen? Zoveel beslissingen hebben we al moeten nemen. Neem nu Bart , heeft voor ene zoon een grote stap moeten zetten om hem niet meer te zien na hetgeen hij heeft uitgespookt. Slachtoffer en dader trekken nu terug samen op. Ongelooflijk!!!!! Wat een komedie.!!!! Onvoorstelbaar.!!!! Maar weet je, wij zullen het hier dan wel in huis onder ons gedrieen verder rooien. Geen leugens meer , geen bedriegerijen en zeker geen hippokratie. Wat kan het leven toch moeilijk zijn. Is het dan zo erg om eerlijk te kunnen zijn, blijkbaar wel. Ik hoop dat jij op je eigen plekje van deze toestanden geen last hebt. Duizenden kusjes van je Mams!!!!!!!!!!!!
Als tranen voor de zon ben jij verdwenen. Geen afscheid Geen zoen Zomaar ineens weg Ik kijk in het rond. Overal zie ik zonnestralen en lucht. Maar nergens een jij Weet niet waarheen je bent Maar iets weet ik heel zeker. Zoals jij was er maar 1. Je mamske
De lijst met vragen.. Eén die altijd terug komt.. Waarom? Waarom ben je weggegaan? Waarom stopte jou hart ineens met slaan? Waarom, waarom jij? Mijn leven is gestopt op de dag dat jij doodging.. Op de dag dat jij de wereld verliet.. Jou lichaam lag daar.. levenloos op de grond Ik dacht dat ik barste van de pijn.. Ik besefte dat het nooit meer... Nooit meer hetzelfde ging zijn.. Ik ben veranderd sinds jij wegging .. het lijkt soms wel alsof ik ook doodging.. Elke eenzame nacht fluister ik zacht.. Mijn lieve engel.. Slaap zacht..
Je liet me achter.. helemaal alleen en verdwaasd! Zoveel tranen vielen naar beneden, Niet alleen van mij.. maar ook van zoveel andere mensen. Die zoveel verdriet hadden om jouw verlies. Nog steeds is het niet te verwerken. Ben ik bang anderen te verliezen? Wat al het geval is . Want zoveel mensen hebben mij nu voorgelogen. Ik weet niet hoe ik me jou nu kan voorstellen. Want jij bent voor eeuwig weg van mij. Weg van de aarde, nu in de hemel. Ik hoop dat het goed gaat mijn lieve Zoon , Want spoedig zal ik naar je toe komen.. Je Mamske
Even naar binnen lopen en wat vragen, Dat kan je niet meer. Even naast me zitten en wat praten, dat kan je niet meer. Even een kus of een knuffel geven, Dat kan je niet meer. Even tegen me zeggen dat je van me houd Dat kan je niet meer. Alles is weg,alles voelt leeg. Maar niet in mijn hart, daar leef je in voort. Niet in mijn hoofd, daar hoor ik je nog, Je lieve woorden en je superlieve lach. Ik zal altijd blijven zeggen lieve Zoon,dat ik van je hou en altijd aan je zal blijven denken. Mijn allerliefste Zoon , het was een eer en het was fijn, Om de moeder van zo een lieve en goede Zoon te mogen zijn. Speciaal voor jou mijn Zoon van je Mamske
Heb de trouwfoto's moeten verwijderen. Fotograaf heeft klacht neergelegd omdat het zijn foto's zijn en ik mocht die zonder toelating niet plaatsten. Hij spreekt van nog verdere stappen te ondernemen. Men heeft mij dus dringend gevraagd om ze te verwijderen. Heb dit via een serene en meevoelende e-mail ontvangen van een Mevrouw. Heb dit nu gedaan maar ze zijn wel openbaar te bezichtigen. Gewoon google - Corthals Sindy en je vind de huwelijksreportage.
Als ik verdrietig ben dan kijk ik naar de lucht ik kijk naar de blauwe wolken drijf mee het lijkt alsof ik vlucht ik zie dan het gezichtje van jou het lijkt alsof je lacht ik blijf er naar kijken tot diep in de nacht
mijn tranen komen langzaam naar beneden ik kan er niet meer tegen al is het al 2.5 jaar geleden mijn tranen maken mijn wangen helemaal nat wat heb ik toch een mooie tijd met jou gehad
ik zie nog steeds in de wolken jou lieve gezicht maar wat heeft jou dood toch met mij aangericht mijn tranen vallen langzaam op de grond niets wat jou nog aan dit leven bond
het beseffen en begrijpen kan ik gewoon niet jou nooit meer zien doet mij ontzettend veel verdriet jij was hier altijd zo vanzelfsprekend nu ben je dood dat is zelfs ondertekend
al moet ik tot mijn dood pijn en verdriet hebben om jou dat kan mij dan niks schelen ik leef maar wel in diepe rouw lieve schat ik mis je begrijp dat dan begrijp alstublieft dat ik gewoon niet zonder jou kan
ik kan hier gewoon niet mee leren leven lieverd waar ben je nou toch gebleven je ogen, je mond, je stem en je lieve lach die zie ik NOOIT meer en dat brengt mij zo ontzettend van slag
Waar je zo aan gewerkt hebt. Niets heb je er van kunnen genieten. Altijd moest je er maar aan bezig zijn. Toch was je er fier op, dat je dit alles zelf hebt gedaan, nu goed voor een ander natuurlijk.