Ik vraag me af wie dit deze blogskens leest, niet enkel mijn schrijfsels, niemand of toch. Is dit enkel een spiegeltje voor onszelf, willen we hiermee iets meedelen aan de grote boze wereld of blijft dit toch enkel wat gespinsel tussen onszelf en de computer die toch nooit commentaar geeft.
ik ben thuis, mijn vrouw nog steeds in de kliniek maar normaal morgen naar huis.
Ik heb vandaag de foto van mijn vrouw haar steentjes op mijn facebook geplaats, en de meningen zijn zoals ik verwachte; verbaasd; het zijn geen kleine steentjes zoals men zou verwachten, ze zijn echt zoals muskaatnoten zo groot. Ook de dokters waren een beetje onder de indruk; een beetje met fierheid; kijk eens wat we hier uit gehaald hebben. Wat dit aan miserie en pijn heeft veroorzaakt is een beetje op de achtergrond verdwenen, het lijkt zo een beetje op een bevalling; ziedis wat een grote jongen... of meisje.
In ieder geval ik hoop dat heel wat miserie opgelost zal zijn, een neveneffect is dat we de onze vaste reis naar oostenrijk gaan moeten uitstellen, onze antwerpse vrienden gaan moeten missen, onze oostenrijkse vrienden ook, niet te vergeten het lekkere weissbier, de jagerthee ... en met ouderjaar de oostenrijkse hoempapa... dit is er wat over.
Normaal zouden we in ons stamhotel Huber Hochland in Maurach voor ons twintig jaar gevierd worden, maart dit is uitgesteld niet afgesteld .
Toch doet het deugd dat heel wat vrienden, kennissen reageren, vandaag nog gehoord door de topchief van facebook dat hij dit medium niet sociaal vindt, ik vind van wel, je moet dit gebruiken als een sociaal medium niet als een verslaving. Maar ik ben oud heb heel wat meegemaakt in de communicatie, ik heb heel mijn loopbaan als ITer versleten, ik heb het internet weten starten, als een klein groen plantje in een woestijn, enkel water gegeven door een paar bedrijven en dan is dat ontploft, ook omdat iedereen zich een computer begon aan te schaffen, en als een raket de smartphone. Jonge mensen hebben de home PC, de laptop en nu zelfs de tablet overgeslagen. Met de nieuwe smartphones kan men alles, is men overal bereikbaar en kan men alles bereiken, binnen afzienbare tijd plant men zoiets in en worden we zelf een computer.
t'sneeuwt...... vroeger als we klein waren waren we door het dolle heen als er maar een paar vlokjes vielen, het heeft iets magisch.
Met ouder te worden heeft die witte pracht heel wat van zijn magie verloren, nu heeft sneeuw vooral met ongemakken te maken, als je met de auto op de baan moet dan moet je over sterke zenuwen beschikken, iedereen rijdt alsof het eieren zijn die er naar beneden komen en geen bevroren water. Begrijp me niet verkeerd je moet niet te zot doen, maar sommigen doen het te voorzichtig wat even gevaarlijk kan zijn. En hier in Belgie moet er maar een laagje vallen en alles staat stil, de auto's de treinen, de vliegtuigen...
Ik ga al twintig jaar elk jaar met kerst en nieuwjaar naar Oostenrijk en daar mogen er bakken van die witte vlokken uit de lucht vallen op een paar uur is alles terug normaal, men strooit daar zand en kleine kiezel wat de grip sterk verbeterd en de ploegen rijden dag en nacht om de wegen berijdbaar te maken, ik weet het wel daar is dat ieder jaar wel van datte, hier om de tien jaar, maar toch.
Toch heeft sneeuw wel iets, het is dan plots veel stiller als je te voet ergens naartoe gaat, het kraken van de sneeuw onder je schoenen; vooral bij droge sneeuw; niet van die natte drasj, heeft iets romantisch. Sneeuw in je haar, op je jas, en vooral rond kerstmis, de muziek, dat doet toch iets me ne mens, allee met mij toch.
En het is de laatste jaren nogal commercieel geworden, maar zoals ik al zei normaal ben ik rond die tijd in Oostenrijk, we hebben daar altijd wel sneeuw, en gluhwein en adventwijn speciaal voor die dagen. Nu dit jaar zal het noodgedwongen Belgie zijn, mijn vrouw is pas geopereerd en we zijn genoodzaakt hier te blijven, het zal pikken zeggen ze hier.
Hopelijk hebben we toch een beetje sfeer opgespaard al die jaren en word het toch nog een vrolijke, maar ik vrees er een beetje voor.
In ieder geval wens ik ieder die dit leest een vrolijke kerst en een gelukkig nieuwjaar al op voorhand.
ik ben nog nieuw in de blogwereld maar hier toch mijn prille bijdrage,
op vrijdagnacht kon mijn vrouw de pijn die ze al een tijdje had niet meer verdragen, dus de wachtdienst ingeschakeld. Ik had in de loop van de dag onze huisarts gevraagd om langs te komen maar het lijkt wel of men momenteel 2 weken op voorhand een aanvraag moet indienen om een huisbezoek van de dokter aan te vragen, dus toch noodgedwongen de dokter van wacht gebeld. Hier in Aalst is er een wachtdienst die alles regelt en ik moet zeggen alles perfect verlopen. Een stagaire dokter; een vriendelijk meisje; binnengekregen die mijn vrouw heeft onderzocht en die geen risico wou nemen en ons naar de spoed van het hospitaal verwees.
Daar professioneel opgevangen ( het OLV in Aalst) en na een kleine wachttijd door een spoedarts onderzocht, en een onmiddellijke diagnose, een probleem met de gal, er boenk op.
Men liet ons de keuze om daar te blijven of de dag daarna terug te komen voor verder onderzoek, het was al 4 uur in de morgen maar toch naar huis gereden, een beetje geslapen en om 10 uur zaterdagvoormiddag terug naar het hospitaal.
Opnieuw onderzoeken en nu wel lang wachten om uiteindelijk de beslissing; onmiddellijk opereren. Het was ondertussen 5 uur in de namiddag en mijn vrouw werd naar het OK gevoerd. Rond 8 uur s'avond was ze terug op de kamer met een doosje met 5 nogal serieuze stenen in vond ik toch.
Ik ben dus nu op mijn eentje voor een paar dagen en dat lukt me wel perfect. Het is nu zondagavond en ik neem nu even de tijd om een blogsken te schrijven, mijn eerste.
Het gaat nog wat stroef maar ik voel dat het me wel bevalt.... dus er komen er nog.
Ja , ik heb een flexijob gedaan , met nadruk op gedaan. Ik heb 1 maand een flexijob gedaan bij hout en bouwcenter Vandenest in Hofstade.
Het werk beviel me wel, het was zeer afwisselend maar toch nogal zwaar. Ik deed daar 20 uur per week, dus op dinsdag,woensdag en donderdag, maar na een maand ben ik bedankt voor bewezen diensten. Ik was schijnbaar niet flexible genoeg. Ik zou ook nog op vrijdag moeten invallen en desnoods ook in het weekend. Dit is mi geen flex job meer maar eerder een full time job.
Dit was niet echt mijn bedoeling dus ... gedaan met flexen, voorlopig. Het is toch wel een beetje met spijt dat ik dit niet kon verder doen, maar full time, nee.
