Waardige landgenoten, ik heb van het week-end genoten maar ik heb nu ontdekt dat ik wat onzeker ben geworden, vooral wat het motorische aanbelangt. Het gaat hem hier niet over motoren en zo, wel over de sturing van de hersenen die , normaal gezien, een electrische puls moeten ontvangen via onze receptoren. Laat ik het zo stellen, ik begin wat onhandig te worden en ik vrees dat het er niet beter zal op worden. Ik kan b.v.b niet goed meer typen, heb dat in feite nooit goed gekunt, maar niettegenstaande ik weet wat voor letter enz. wil intikken, ik er soms flagrant naast zit en ik zie nochthans uitstekend ( regelmatige test van de ogen is prima ). Als ik naar mijn medisch verleden kijk, zie je wel 'k zie nog, dan kan ik jullie wel vertellen dat ik ooit nog eens geopereerd ben aan mijne nek, was niet dik of zo, maar ter hoogte van de wervels c3/c4 was er een hernia onstaan en dus liet ik vanalles en nog wat vallen. Nu vrees ik dat er terug wat druk is komen te staan op mijn ruggemerg en ik foute signalen doorgeef, onbewust wel te verstaan. Men moet niet bevreesd zijn dat ik een terrorist ga worden he. Er zijn nog signalen, dat er wat scheef zit, en deze zijn o.a. zeer pijnlijke prikkels welke zich kunnen voordoen over gans het lichaam. Dat gaat van mijn tenen, over bep.plaatsen in de benen, tics in het aangezicht, pijnscheuten aan de rug enz. maar het kan mij allemaal niet verdommen zolang dat ik er alleen last van heb en niemand anders in mijn nabije vrienden en familiale kring en of vierkant. Ik mag natuurlijk niet vergeten dat ik 70 al voorbij ben en al het een en het ander achter de rug heb, letterlijk en figuurlijk.

Zo kan het al weer: schudden en beven dat kan, zolang ik niet uit elkaar val. Daaaag.