Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Categorieën
Natuurvereniging DEN BUNT vzw
Welkom op de blog van Natuurvereniging DEN BUNT. Onze vereniging is gestart in 1981 en bestaat nu dus meer dan 40 jaar en telt ruim 200 leden in de Kempense regio. Alles wat te maken heeft met milieu, natuur en natuurfotografie, activiteiten van onze vereniging...enz. vind je terug op deze blog. En deze blog is er voor en door de leden. Wil je een bericht plaatsen, dan kan dat door mij een mailtje te sturen met de te plaatsen tekst en foto's. Volg ons ook op onze Facebookpagina.
van: 14:00 tot 16:00 uur Ecocentrum "De Goren" - Postelsesteenweg 71, MOL. Gids: Brigitte VAN DONGEN (Info: 0478/43.81.04)
Graag willen we nog eens herinneren aan deze activiteit. Behalve spinnen is er natuurlijk ook nog heel wat anders te zien. Daarom hebben we deze oude Power Point over het "Buitengoor" nog eens van onder het stof gehaald...
Klik op onderstaande foto om Power Point te bekijken. Geluid aan - Downloadtijd: +/- 30 sec
Zeldzame bijeneters broeden jongen uit op bouwwerf in Harelbeke (Natuurbericht van Natuurpunt dd 12 augustus 2015) Bericht ons bezorgd door Jan DIRKX.
Voorafgaande noot van onze voorzitter, Roger: " In Kaiserstühl (Zwarte Woud), reisbestemming van onze meerdaagse 2016, leeft en broedt al vele jaren een kleine populatie bijeneters. Begin dus maar alvast te dromen van deze exotische vogels.... en kom zeker naar de voorstelling van het reisprogramma op zaterdag 26 september" (voorlopige datum - verdere info volgt).
Bijeneters broeden in regel in Zuid-Europa en met minder dan 20 broedgevallen of –pogingen zijn Belgische broedgevallen van deze tropisch ogende vogelsoort zeldzaam. Dankzij goed overleg met de verkavelaar die aan het werk was op de bouwwerf, konden de bijeneters ongestoord hun gang gaan.
Bijeneters (Foto: Francis PATTYN)
In 1996 vonden de eerste twee Belgische broedgevallen plaats in Adinkerke. Sindsdien gebeurde het nog een aantal keer. De laatste broedgevallen in Vlaanderen dateren van 2005 in Oostakker en 2004 in Wachtebeke. Voor 2015 is dit Harelbeeks broedgeval het enige zekere van de soort voor België. Een toename van het aantal broedgevallen van de bijeneter ligt al langer binnen de verwachting; het is één van de zuidelijke vogelsoorten die haar broedgebied dankzij de klimaatopwarming langzaam naar het noorden uitbreidt.
Ten tijde van oorlog werden de paarden opgeëist door Den Duitser. Zelfs mensen hebben ooit schepen getrokken op het jaagpad van het Kempisch Kanaal. Ook nu nog kan het gebeuren dat in de hooitijd plots een paard wegvalt. De boer spant dan zijn knecht in. Als die dan nog de verdiende haver krijgt is dat ok …. Of wordt de haver vervangen door …….. ?
Ze hebben twee paar vleugels, die stevig, rijk geaderd en niet opvouwbaar zijn. Ze hebben een lang en meestal slank achterlijf. En ze hebben grote facetogen op een beweeglijke kop.... Het opvallendste aan de kopzijn de samengestelde ogen, die uit 10.000 tot 50.000 facetjes bestaan. Met deze ogen nemen libellen bewegingen waar, het bovenste gedeelte ziet scherp op afstand en het onderste dichtbij. Om licht en donker te kunnen onderscheiden heeft de libel nog drie enkelvoudige ogen. Met de forse monddelen kan een libel hard bijten, maar ze steken niet, zoals wel vaak wordt beweerd.
Libellen hebben grote facetogen.... (Foto's: Karel VERBRUGGEN)
Vorige week werd ik door veel kleur langs de akkerrand bevangen. Boeren zaaien als maar meer akkerranden in met bloemenmengsels. Dat is heel mooi en een hulp voor het in stand houden van bijenpopulaties. Niet alleen Buntlid Jos Huysmans draagt zijn bloempje bij, ook Regionaal Landschap Kleine en Grote Nete , Inagro……
Roger DAMEN
Klik op onderstaande foto om Power Point te bekijken (Geluid aan - Downloadtijd: +/- 20 sec) Locatie: "Terhofstede" nabij Sluis (NL)
"Duvelskuil" in Geel-Bel wordt hersteld Uit: "Het Nieuwsblad" van maandag 10 augustus 2015
Vlaamse Landmaatschappij (VLM) en Kempens Landschap willen het eeuwenoud ven in het natuurgebied Duivelskuil in Geel-Bel en Mol herstellen. De werken starten midden augustus. De duivelskuil is een groot natuurgebied dat zich uitstrekt over de gemeentes Mol en Geel-Bel. Het gebied herbergt een eeuwenoud ven dat 300 meter lang is en een totale oppervlakte van 6000 vierkante meter. Volgens een legende is de waterplas behekst en kwam de duivel in de put terecht door een hevig onweer en een blikseminslag. Vandaar noemt men de waterplas en het gebied errond de Duivelskuil.
“Het eeuwenoud ven is met de jaren stilaan dichtgegroeid door allerlei vegetatie, zoals wilgen en veenmossen”, zegt Guido Van Beek van de Vlaamse Landmaatschappij (VLM). “Er schieten nog drie kleine vennen over en deze willen we opnieuw met elkaar verbinden tot één groot ven. Hiervoor worden de struiken gesnoeid en het slib uitgebaggerd. We laten ook een aantal wilgen snoeien om de diversiteit van het ven te verhogen. Zo krijgen riet, waterdrieblad en wateraardbei opnieuw de kans om te groeien.”
"Duvelskuil" op de grens Mol-Volmolen en Geel-Bel (Foto: Karel VERBRUGGEN)
Grote weerschijnvlinder - Apatura iris - Purple emperor
Bij een voormiddagwandeling in de Eifel (Duitsland) hadden wij het geluk dat de prachtige (grote) weerschijnvlinders ons pad kruisten. Hij liet zich zoals je op de foto's kan zien wonderwel van alle kanten bewonderen en toonde zijn schitterende kleurenpracht. Hij liet ons ook duidelijk zien waarom hij de naam ,,weerschijnvlinder'' kreeg. Wanneer de lichtstralen van de zon onder een bepaalde hoek op de vleugels vallen, zie je een prachtige paarse weerschijn. Dat komt doordat de kleine schubjes het licht dat ze terugkaatsen, breken. De paarse kleur zit dus niet in de schubben zelf. Je ziet het trouwens enkel bij de mannetjes. Het wijfje, dat groter is, heeft donkerbruine vleugels met de zelfde witte vlekken. De onderkant is bij beide seksen even fraai. De vlinder hoort thuis in niet te droge loofbossen. In Nederland en ons land is hij alleen aan te treffen in het oosten en zuidoosten. Alleen in de morgenuren dalen de mannetjes af naar vochtplekken op boswegen om te drinken, waarbij ze een onmiskenbare voorkeur hebben voor mest (bij de eerste foto zit hij overigens op een hondendrol). Dan zijn ze ook niet schuw. Nog voor het middaguur stijgen ze naar de boomkruinen en blijven ze de rest van de dag rondvliegen met de wijfjes. Die wijfjes komen trouwens veel minder omlaag. Kans om de vlinder te bewonderen heb je van eind juni tot half augustus. De rups van de vlinder is groen.
Marleen VAN WOLPUTTE heeft het voorbije weekend de vlinders geteld in haar tuin. En ze heeft ze niet alleen geteld.... maar ook gefotografeerd. Dit is haar persoonlijke top 4 !!
Hij heeft een onwaarschijnlijk blauwe kleur, die Centaurea cyanus. Vandaar dat in de kleurenleer wel wordt gesproken van korenbloemenblauw. De korenbloem dankt zijn naam aan zijn traditionele groeiplaats: op de akkers tussen het graan. Doordat de plant slechts weinig ruimte nodig had, kon hij hier tussen het hoge graan overleven. Door de teelt met zuivere granenmengsels komt de plant vrijwel niet meer voor op de akkers. In Vlaanderen heeft de soort de status "achteruitgaand" Je treft ze hier en daar nog wel aan langs akkerranden waar weinig of niet gemaaid wordt. De bloeiperiode is van juni tot augustus... dus nu te zien!
Korenbloem - Centaurea cyanus - Cornflower(Foto's: Karel VERBRUGGEN)
Tijdens een wandeling (reeds de eerste dag) vond Annie een raar beestje op een tak. Na enig opzoekwerk bleek het om de pop van een groot koolwitje te gaan, een zeer algemene standvlinder die verspreid over het hele land voorkomt. Hij komt meestal voor langs bosranden, houtwallen, ruigten, moestuinen (vnl. op kolen), bloemrijke graslanden,.... kortom je ziet hem zowat overal! Ze vliegen van eind april-half juni en begin juli-begin september in twee generaties. Jonge rupsen leven in groepen en eten vooral van de bladranden; grotere rupsen leven solitair. De rupsen worden vaak geparasiteerd door sluipwespen. De pop is geelgroen van kleur met gele en zwarte stippen. De verpopping vindt plaats onder een natuurlijk of kunstmatig dakje. De soort overwintert als pop, hangend tegen een boomstam of een muur.
Annie heeft een raar beestje gevonden.... (Foto: Jef ADRIAENSEN)
"Samentuin Den Hof" te Dessel - Vrijdag 31 juli 2015
Vorige week vrijdag hebben enkele Bunters weer onderhoudswerk uitgevoerd in de tuin van de A. Smet-residenties. Marleen VAN WOLPUTTE was erbij en maakte enkele sfeerfoto's.
Klik op onderstaande foto om Power Point te bekijken. Geluid aan - Downloadtijd: +/- 20 sec
Succesvolle broedgevallen van bijeneters in België en Nederland
Een opvallende en tropische verschijning die met veel geluk ook in België te zien is: de bijeneter is een vogel die indruk maakt. Bijeneters leven vooral in de warme delen van Europa (Middellandse Zee), maar het lijkt erop dat de verspreiding zich in noordelijke richting uitbreidt. Ook in België werden af en toe dwaalgasten gemeld, maar er zijn inmiddels ook broedende bijeneters vastgesteld. Enkele broedpogingen waren zelfs succesvol, zo ondermeer in Harelbeke (Prov. West-Vlaanderen). Bijeneters zijn insecteneters en behendige vliegers, die ook in de vlucht insecten te grazen weten te nemen. De aanwezigheid van grote prooinsecten als sprinkhanen, libellen en ook bijen is voor bijeneters een absolute voorwaarde. Deze bonte vogels kunnen vooral aangetroffen worden bij steile wanden aan rivieren, plassen en meren, waar ze een nesttunnel uitgraven in een steile wand, net zoals de oeverzwaluwen dat ook doen.
Bijeneter - Merops apiaster - Bee-eater (Foto: Karel VERBRUGGEN) (Op de foto: vermoedelijk Witvoorhoofd bijeneter)
Onderstaande foto werd ons toegestuurd door Marleen VAN WOLPUTTE met de vraag: Welk beestje is dit? Ze had het opgemerkt en gevangen in de tuinvijver bij de buren.... Even googelen en wikipedia raadplegen bracht al vrij vlug de oplossing: een staafwants !
Het is waarschijnlijk het meest vreemd ogende insect... maar ook het grootste insect van ons land. Het is een heel langgerekt insect (4 cm) met 6 lange poten, en een lange adembuis (3 cm) aan het einde van het achterlijf. De totale lengte bedraagt dus 7 cm. De staafwantsen hebben een heel kleine kop waaronder twee poten zitten, die ze gebruiken als grijporganen om prooien te pakken. De overige vier poten zitten aan het borststuk dat naadloos overgaat in het achterlijf. Het insect is volledig bruin gekleurd en brengt zijn hele leven door onder water. De staafwants is een algemeen voorkomend insect dat vrijwel alleen voorkomt in stilstaand water. Omdat ze ademen door de adembuis zitten ze meestal vlak onder het wateroppervlak of in ondiep water. Tussen de waterplanten zoekt de staafwants dekking om van daaruit te jagen op prooidiertjes. Wanneer er een geschikte prooi langs komt, schiet hij naar voren en pakt de prooi met de voorpoten beet om hem daarna leeg te zuigen.
Helpers gevraagd voor Fietstocht "De Schakel" in Ravels - Zondag 30 augustus 2015
Dag Allemaal,
Heel wat Bunters hebben gereageerd en hun medewerking toegezegd, waarvoor dank. Zoals je in onderstaand schema kan zien (gele vakken) zijn er nog enkele taken in te vullen (versterking cafetaria en 1 controlepost) Heb je enkele uren tijd? Bel mij meteen...!!
Tijens onze 5-daagse naar de Gaume werden er o.a. ook heel wat insecten gefotografeerd. Die beestjes allemaal op naam brengen is niet altijd even gemakkelijk. Zo was er bv. onderstaand prachtig kevertje dat werd gefotografeerd door Ward DILLEN... en dus gingen we ook bij hem te rade voor de naam, en dit is wat Ward liet weten:
De bijenwolf is een kevertje dat 9 tot 13 mm groot is, en vliegt van mei tot augustus. Kop en halsschild zijn blauwzwart, dekschilden roodbruin met 2 donkere dwarsbanden en de uiteinden zwart. Volwassen kevers leven op schermbloemigen vooral nabij honingbijenkasten. In België zeldzaam, alleen bekend van de zuidelijke provincies op warme plaatsen.
Volwassen kever leeft van pollen en soms van andere kleine insecten. De kever dankt zijn naam aan de levenswijze van de larve, die bij honingbijen en solitaire bijen leven en zich niet alleen met de bijenlarven voeden, maar ook met de stuifmeelvoorraad, en dat is natuurlijk ook de reden waarom hij bij imkers niet geliefd is. De kever "bijenwolf´ moet niet worden verward met de gelijknamige wesp (Crabronidae: Philanthus triangulum).
....op donderdag 8 oktober 2009 om 14:33 uur om heel precies te zijn! Op aangeven van onze voorzitter Roger was ik gaan wandelen op "Den Diel" in Dessel, want daar stond een oude holle boom en daarin huisde een nest hoornaars. Een ideale gelegenheid om foto's te maken van deze beestjes. Maar ik heb een aangeboren vrees voor alles wat kan bijten of steken, en dus had ik vooraf "Wikipedia" geconsulteerd om de risico's in te kunnen schatten. En volgens hen waren hoornaars helemaal niet zo agressief als de gewone wesp. Ter plekke gekomen zag ik de hoornaars druk heen en weer vliegen in en uit de vliegopenening. Vanop 2 meter afstand, sterk ingezoomd, maakte ik enkele foto's, maar het resultaat was zeer teleurstellend... de beestjes waren nauwelijks te zien. Dus nog een metertje dichterbij... en nog wat dichterbij... tot ik met mijn neus bovenop het nest zat, op slechts 1 cm afstand en de hoornaars formaatvullend in beeld kwamen!! Zij bleven ongestoord in en uit vliegen ... tot ik er per ongeluk eentje tegen zijn achterste duwde... en dat was niet naar zijn zin. Met tientallen tegelijk kwamen ze naar buiten gevlogen en rond mijn hoofd zoemen ! Terwijl ik wegliep en wild met mijn armen in het rond zwaaide werd ik 5 X in het hoofd gestoken! Ik heb die dag zeker het wereldrecord 100 m sprint gebroken (maar helaas was er geen deurwaarder aanwezig om dat te homologeren) ! Ik had steken in mijn hoofd, mijn oorlel en mijn onderlip. Binnen de kortste keren begon alles te zwellen en was ik niet meer om aan te zien. Thuisgekomen zocht ik wat troost bij mijn vrouw.... maar haar enige commentaar was: "Eigen schuld... dikke bult... ge moet die beestjes maar met rust laten!" Als ik nu nog een nest hoornaars tegenkom... loop ik daar met een grote boog omheen, maar toch ben ik een beetje trots op bijgaande foto's !
Hoornaar - Vespa crabro - Hornet (Foto: Karel VERBRUGGEN)
Met zijn 3,5 centimeter is de hoornaar de grootste sociaal levende wespensoort in ons land. Maar geen paniek, ondanks hun vervaarlijke afmetingen en opvallende kleuren (oranjerode kop en geel achterlijf) zijn het absoluut geen lastige dieren, omdat ze in tegenstelling tot gewone wespen, niet of nauwelijks op limonade of zoetigheid afkomen. Wel zijn het uitgesproken rovers: ze vangen rupsen, bijen, wespen en zelfs waterjuffers en libellen. In het najaar komen ze op rottend fruit af en op lekkende boomwonden, waarvan ze de zoetige sappen oplikken. Ze maken nun nesten in boomholten, onder daken, soms vrij hangend in een boom of struik. Houd hier een veilige afstand van vijf meter aan, dan kan er niets gebeuren...
Hoornaar - Vespa crabro - Hornet (Foto: Karel VERBRUGGEN)
.jpg)
.jpg)
%2001.JPG)
%2002.JPG)
%2003.JPG)
%2004.JPG)
.JPG)
%2002.JPG)
.jpg)
