Lees niet verder...
Waarschijnlijk ga je deze tekst niet verder lezen als ik zeg dat er niets bijzonders in te leren is. Indien je toch nog aan het lezen bent, wens ik je van harte proficiat want je bent een aanhouder. Aangezien de aanhouder altijd wint, schrijf ik mijn verhaal zonder inhoud verder.
Ik weet niet of je het reeds opgemerkt hebt maar ik ben stilaan geneigd om toch iets los te laten uit mijn diepste gevoelens. Het is echt waar : ik schrijf deze tekst niet zomaar. Natuurlijk begin je als lezer te vermoeden dat er helemaal niets gaat komen dat de moeite waard is om in een blog vermeld te worden. Dan sla je de bal echt mis. In een blog staat altijd iets dat op een boodschap lijkt. Soms lijkt die boodschap erg onduidelijk als er dan wel een in zit.
En nu komt het...Als Mon en Gusta tot hier deze tekst gelezen hebben dan ben ik er van overtuigd dat binnen de kortste keren Miel en Vic opgeroepen worden om het geheim van dit raadsel uitvoerig te bespreken.
Nu blijft nog de vraag die alle andere vragen in de schaduw stelt : " Zal dit onderwerp volgende dinsdagnamiddag bij de seniorenclub 't Anker ter sprake komen, ja of neen ?"
Zo te zien moet ik volgende week terug in mijn pen kruipen om een antwoord te geven op deze levensbelangrijke vraag.
Ben je nog steeds aan het lezen ??? Wel, wees er van overtuigd, je hebt iemand gelukkig gemaakt en wie dat is, dat vertel ik volgende week.
|
