Denk jij dat er deze winter een Elfstedentocht komt?
Mijn kaart 2022 t/m heden is binnen
Mijn kaart 2016 t/m 2021 is binnen.
Mijn kaart 2015 is binnen.
Mijn kaart 2014 is binnen.
Mijn kaart 2013 is binnen.
DE HEL VAN 1963
28-2-2009 Het is 8.00 uur zaterdagmorgen in Sloten en ik ben er helemaal klaar voor als figurant voor de film "De Hel van 1963".
28-2-2009 Ook mijn zwager Ynze is helemaal gekleed in de sfeer van 1963.
28-2-2009 Nog geen 5 minuten binnen, kopje koffie in de hand en een babbeltje maken met een schaatser uit Leiden.
28-2-2009 Nog even de kleren anno 2009 opruimen en het spel kan beginnen.
28-2-2009 Een politieman uit 1963 en nog eentje die gewoon met de mensen om gaat.
28-2-2009 Eef bekijkt of deze politieman is om te kopen.
28-2-2009 Steven de Jong met Henk Gemser
28-2-2009 Allemaal in de rij en wachten op het grote moment.
28-2-2009 Een blik van boven op de set waar het vandaag allemaal moet gebeuren.
28-2-2009 De eerste indrukken moesten even worden verwerkt.
28-2-2009 De radio commentator is klaar om de eerste rijders op te vangen.
28-2-2009 Steven de Jong geeft aanwijzingen.
28-2-2009 Twee van de vier hoofdrolspelers.
28-2-2009 Wat een sfeer langs de kant in Sloten het was net of de tijd even was terug gezet.
28-2-2009 Het was niet druk bij het stempelhokje.
28-2-2009 Ynze bekijkt de langs komende Elfstedenrijders.
28-2-2009 De eerste schaatsers moeten er aan komen.
28-2-2009 Het is lang wachten op de eerste schaatsers.
28-2-2009 Nog steeds wachten.
28-2-2009 Het is 14.00 uur en het Friesche dagblad heeft enkele vragen voor Ynze.
28-2-2009 Ynze verleend assistentie bij de warme chocolademelk.
28-2-2009 Druklte bij het stempelhokje.
28-2-2009 Een overzicht van de set.
28-2-2009 Alles staat weer klaar om te beginnnen.
28-2-2009 Kilo's kunstsneeuw werden op de gevels, bomen en in de lucht gespoten om alles zo echt mogelijk te laten lijken.
28-2-2009 De plaatselijke bevolking.
Enkele foto's van de start in Leeuwarden. 28-2-2009 Het was een fantastische dag en zeer vermoeiend maar leuk om eens mee te maken en nu maar wachten op het moment dat de film uit komt. Onze complimenten gaan uit naar Steven de Jong en zijn mensen want deze dag is door de crew een puike prestatie geleverd. In november 2009 komt deze film in de bioscoop en zeker dat wij met de hele vereniging gaan kijken.
DE KONINKLIJKE VERENIGING DE FRIESCHE ELF STEDEN Leeuwarden 15-1-2009 De Vereniging de Friesche Elf Steden, die honderd jaar geleden werd opgericht, mag voortaan het predikaat koninklijk voeren. Dat maakte de Friese Commissaris van de Koningin Jorritsma bekend op het eeuwfeest van de vereniging
De Friesche Elfsteden 50 jaar
De Koninklijke Friesche Elfsteden 100 jaar en wij waren in Leeuwarden.
15-1-2009 Ynze voor De Stadsschouwburg de Harmonie hier is vanavond om 19.00 uur het eeuwfeest van De Vereniging De Elfsteden.
15-1-2009: 9.35 uur Wij zijn veel te vroeg maar Ynze neemt alvast een kijkje.
15-1-2009: 19.00 uur De Badge van de avond.
15-1-2009: 19.00 uur Het programmaboekje.
15-1-2009: 19.05 uur Het stempelhokje moet altijd blijven en mocht op deze avond dan ook niet ontbreken.
15-1-2009: 21.15 uur Alle nog levende winnaars met het speciale bord.
15-1-2009: 22.10 uur Het rayonhoofden koor zingt een speciaal lied en tot slot het Friesche Volkslied.
De Oldehove in Leeuwarden.
15-1-2009 Precies 9.45 uur
De Oldehove staat echt scheef.
15-1-2009 Gisteravond was hier de uitzending van de NOS over 100 jaar Elfstedentocht met de presentator Mart Smeets.
15-1-2009 IJs in het water bij Balk na 4 dagen dooi.
Startkaarten van Ynze. Inschrijf kaarten van Ynze.
2004/2005Startnummer 103.
2005/2006Startnummer 101.
2006/2007 Startnummer 97
2007/2008 Startnummer 95.
2008/2009Startnummer 95.
2009/2010 Startnummer 90.
2012/2013 Startnummer 83.
2013/2014 Startnummer 46.
2014/2015 Startnummer 43.
2016/2021 Startnummer 42.
De stempelkaarten van Ynze.
De 3 Elfstedenkruisjes van Ynze.
Inschrijf kaarten van Erik.
2006/2007 Startnummer 17.435.
2016/2021 Startnummer 14.232.
DE EERSTE VERMELDINGEN
1749: De oudste vermelding
De oudste vermelding van de Elfstedentocht is van 1749. Volksdichter Boelardus Augustinus van Boelens, die zich verschool achter het pseudoniem B. Bornius Alvaarsma, schreef toen: ‘’t Is Pier die ellef Steden van Vriesland, op een dag, heeft in het rond gereden, en nog zijn maal met vrede at in den Olyhoek, te Bolsward in den stal, bij Vetlap van den Hoek.’ 1848: Krant schrijft over Elfstedentocht
De Amsterdamsche Courant van 24 januari 1848 schreef onder de kop Bladvulling:
1868: Bejaarde Friezen schaatsen langs elf steden.
1890: Pim Mulier Op 21 december 1890 reed sportpionier Pim Mulier een Elfstedentocht, waarbij hij als eerste in alle steden zijn doorkomsttijden door een lokale autoriteit liet paraferen. Met die tocht en het verhaal dat hij erover schreef, legde Mulier de basis voor een traditie, die een unieke plaats inneemt in de Nederlandse cultuurgeschiedenis.
In 1934, bij het 25-jarig jubileum van de eerste Elfstedentocht, keek Mulier op verzoek van het Elfstedenbestuur terug op de droom die hem sinds die ‘zoo prettigen dag’ voor ogen had gestaan.
Sedert dien is het volbrengen van den XI-Steden-tocht een verlangen, een verleidelijk droombeeld geworden, hetwelk elke schaatsenrijder en –rijdster blijft koesteren, een fata morgana, hetwelk hen achtervolgen blijft, totdat die zoete wensch eindelijk in vervulling is gegaan.
22-1-1942: Sietse de Groot Tijd: 8.44.00 uur Weer: Strenge vorst Wedstrijdrijders: 970 Geklasseerd: 853 Tourrijders: 3.669 Geklasseerd: 3.669
8-2-1947: Jan van der Hoorn Tijd: 10.51.00 uur Weer: Strenge vorst Wedstrijdrijders: 277 Geklasseerd: 39 Tourrijders: 1.796 Geklasseerd: 270
3-2-1954: Jeen van der Berg Tijd: 7.35.00 uur Weer: Lichte vorst Wedstrijdrijders: 138 Geklasseerd: 62 Tourrijders: 2.597 Geklasseerd: 2.143
14-2-1956: Jeen Nauta Jan van der Hoorn Aad de Koning Maus Wijnhout Anton Verhoeven Alle vijf de rijders gediskwalificeerd. Jeen van de Berg werd die dag zesde, maar geen winnaar?? Tijd: 8.46.00 uur Weer: Strenge vorst Wedstrijdrijders: 259 Geklasseerd: 107 Tourrijders: 6.070 Geklasseerd: 4.739
Precies 11.687 KRUISJES werden er uitgereikt op 4 januari 1997.
17-1-2021: ???? Sven Kramer ??? Tijd: ?.?? uur Weer: Zeer strenge vorst Wedstrijdrijders: 301 Geklasseerd: 57 Tourrijders: 28.000 Geklasseerd: 1952
De legende Jeen van den Berg 8 januari 1928 Veendorp
Bijna dagelijks wordt de nu 76-jarige Jeen van den Berg herinnerd aan zijn overwinning in de Elfstedentocht van 3 februari 1954. Het doet de Jeen van den Berg zichtbaar goed en hij wil ook best bekennen dat de zege van toen hem ook heel veel goeds heeft gebracht.Toch wil Van den Berg doen geloven dat het nu maar eens afgelopen moet zijn. Daarom nog één keer het verhaal dan.
Want wie Jeen van den Berg een klein beetje kent, weet dat hij natuurlijk trots is op zijn zeven elfstedenkruisjes en dat ene gouden exemplaar dat het bewijs is dat hij toch echt één keer als eerste over de streep kwam. Van den Berg woont nu op 1374 meter van de kunstijsbaan in Heerenveen. Nog steeds schaatst hij er in het winterseizoen liefst dagelijks zijn rondjes.Van den Berg vertelt ook dat er na het succes van 1953 in zijn woonplaats Nij Beets hooguit veertien dagen daarna nog op werd aangesproken.Als Van den Berg dan toch even terug gaat naar wat van hem een halve eeuw geleden de Jeen van den Berg van nu maakte, zegt hij dat hij toen geluk heeft gehad en in de Elfstedentocht van 1956 en 1963, toen hij fysiek veel sterker was, gewoon pech had. Hij werd toen respectievelijk zesde en derde.
Van den Berg doet er alles aan om het verhaal een andere wending te geven, maar toch even terug naar de tocht van 1953. Jan Charisius lijkt favoriet. Hij zorgt voor de beslissende afscheiding en doet onderweg al het kopwerk. Van den Berg wil nu wel bekennen dat hij zo slim was dat hij steeds achter de brede rug van Charisius reed. Van den Berg weet ook dat er mensen zijn die hem mis- schien daarom de zege nog steeds niet gunnen. In de kopgroep leek het onder de rook van Leeuwarden inderdaad wel een koude oorlog, zegt Van den Berg nu. Het gaat in de nasleep zelfs zover dat het elfstedenbestuur wordt bestookt met boze brieven van mensen die het niet eens zijn met de uitslag, omdat de laatste 500 meter voor teveel verwarring heeft gezorgd. Van den Berg heeft daar op dat moment - en nu zeker - geen boodschap aan.Hoe het bestond? Van den Berg zegt dat hij gewoon de slimste was. Hij hield het hoofd koel op een moment dat er verwarring ontstond over de plaats van het finishdoek. Er hing een bordje met ‘Finish’ en Van den Berg wasde eerste die door had dat er in kleine letters ook nog onder stond ‘500 meter’.
Van den Berg is een levende legende in de schaatswereld. Hij wil zelf nog graag even kwijt dat hij de enige elfstedenwinnaar is die als langebaanschaatser ook nog tweemaal ('56 en '60) eedeed aan de Olympische Spelen. Nog een keer de Elfstedentocht rijden zit er voor hem niet in. Hij leverde zijn startrecht immers in en staat bij de Elfstedenvereniging nu nog ingeschreven als nietrijdend lid. ,,Ik nim gjin risiko's mear, ik wit no dat it libben dêr te moai is foar is.’’
Jeen van den Berg ook weer een kruisje in 1997
Jeen van den Berg met zijn kruisje en Gouden medaille.
Jeen van den Berg met zijn jubileumbord.
Jan Roelof Kruithof
Jan Roelof Kruithof is de winnaar van 11 Alternatieve Elfstedentochten, bovendien reed hij in 1994 in Baselga Di Pine een uniek wereldrecord en wel in 24 uur 655 kilometer en 700 meter of te wel 1639 rondjes. Jan Roelof Kruithof is de ongekroonde koning van de Elfstedentochten. In de jaren 70 was Kruithof de beste schaatser op natuurijs maar helaas in de bloei van zijn leven kwam er geen Friesche Elfstedentocht maar in 1985 was hij niet meer top. Maar wat is top, 48 jaar oud en dan twaalfde worden in de Friesche Elfstedentocht over 200 kilometer, ik neem diep mijn petje voor hem af.
Jan Roelof Kruithof in 1997 de eerste tourrijder die binnen is.
Piet Keyzer 18 Augustus 1918 De Lier 20 Juli 2008 Leersum
Op zaterdag 19 Juli 2008 is in Leersum op 89-jarige leeftijd oud-schaatser Piet Keyzer overleden. Hij won in 1940 de Elfstedentocht.
Piet Keyzer was in die tocht één van de vijf rijders die het 'Pact van Dokkum' sloten. De koplopers Sjouke Westra, Dirk van der Duim, Auke Adema, Cor Jongert en Keyzer spraken af niet om de zege te strijden maar gezamenlijk te finishen.
In het zicht van de haven hielden de vijf zich echter niet aan de afspraak en werd er alsnog gesprint. Vanwege de chaos op de streep gingen ze toch alle vijf als winnaar de boeken in.
Jongste winnaar Filmbeelden toonden in 2007 aan dat Keyzer, in 1946 ook nog Nederlands kampioen allround, als eerste over de finish was gegleden.
Keyzer was 21 jaar toen hij de Elfstedentocht won en is daarmee nog altijd de jongste winnaar ooit.
Een bijzondere Elfstedentocht.
Eén van de bijzonderste Elfstedentochten is wel die van 1940 geweest. In dat jaar werden er 5 winnaars uitgeroepen. Dat was nog nooit voorgekomen. Wat was er nu precies aan de hand? We laten winnaar Piet Keyzer aan het woord:
"Auke Adema, Cor Jongert, Sjouke Westra, Dirk van der Duim en ik kwamen tegelijk aan in Workum. Het was nog in de tijd dat je stempels moest halen in een café. Eenmaal in zo'n café aangekomen, werd ons verteld dat het ijs naar de finish zo dichtgesneeuwd was dat een eindsprint onmogelijk was. Immers, je kon de scheuren niet zien zitten. Het was dus te gevaarlijk om nog hard te schaatsen. Men zei dat we beter rustig naar Leeuwarden konden rijden en met z'n vijven over de streep gaan. Eenmaal bij de finish aangekomen bleek dat we wel konden sprinten. Dat deden we dus ook. Ik won de sprint met 12 meter voorsprong. Ik was dus de winnaar. Echter, na een paar uur kwam de wedstrijdleiding met de beslissing om alle vijf de rijders tot mede-winnaar te benoemen. Ik bleef wel winnaar en kampioen. Waarom ze dat gedaan hebben, zou ik niet weten. Ik was de eerste niet-Friese Elfstedenwinnaar, ik denk dat dat een beetje zwaar lag. Ik vond het leuk voor de anderen, maar ik vond het ook een rare beslissing. Want toen er in 1956 vijf rijders tegelijk over de streep gingen, werden ze gediskwalificeerd."
Daar heeft hij gelijk in. Op dinsdag 14 februari 1956 gingen Jeen Nauta, Jan van der Hoorn, Aad de Koning, Anton Verhoeven en Maus Wijnhout hand in hand over de streep. Er ontstonden gelijk discussies. Welke beslissing zou het bestuur nemen? Pas na afloop van de wedstrijd werd de beslissing genomen. Het bestuur besloot het vijftal te diskwalificeren. Er zouden geen prijzen uitgeruikt worden dat jaar.
Reinier Paping 18 Februari 1931 Dedemsvaart
DE MOOISTE 18 januari 1963. In de sportgeschiedenis van Nederland is vrijdag 18 januari 1963 ongetwijfeld de bekendste datum: die dag werd de twaalfde Elfstedentocht verreden. Het werd de meest legendarische ooit. Een slagveld, zoals nog nimmer vertoond. De temperatuur was bij de start -12 graden. Alle koude records werden die nacht gebroken. In de loop van de dag stak een noordoosterstorm op, die de baan in het noorden van Friesland volkomen onbegaanbaar maakte.
In Stavoren stapten duizenden mensen af. De trein naar Leeuwarden kon het aanbod van rijders niet verwerken. Er moesten extra bussen worden ingezet. De hospitalen langs de route lagen vol gewonde schaatsers en de EHBO maakte overal overuren.
Er gingen 9862 rijders van start. Slechts 127 zouden de eindstreep bereiken. Dat was een percentage van 1,3 procent.
Reinier Paping uit Dedemsvaart maakte zich onsterfelijk door als eerste over de finish te komen met een voorsprong van 22 minuten op Jan Uitham uit Noorderhogebrug. Zevenendertig jaar later werd hij door de kijkers van Studio Sport, het populaire sportprogramma van de NOS, uitgeroepen tot de individuele sporter, die de meest aansprekende prestatie van de twintigste eeuw had geleverd!
Bij Witmarsum had Reinier definitief afscheid genomen van Uitham, Jeen van den Berg en Anton Verhoeven. Van den Berg raakte sneeuwblind en kwam uitsluitend meet hulp van Uitham als derde over de streep. Verhoeven was eveneens sneeuwblind en waggelde als aangeschoten wild over de Dokkumer Ee om uiteindelijk als een wrak over de finish op de Grote Wielen te komen.
Kroonprinses Beatrix had in de EHBO-tent met het moeder koningin Juliana winnaar Paping gefeliciteerd. Hij werd daar met infrarood lampen weer een beetje ontdooit en de prinses had herhaaldelijk geroepen: "Oh, mijnheer Paping, ik heb zo'n bewondering voor u!"
De held van de dag werd door zijn echtgenote Joke opgehaald en samen gingen zij naar Dedemsvaart, waar ze door de plaatselijke fanfare werden opgewacht. In het holst van de nacht bereikten ze het zomerhuisje (!), waar ze na hun huwelijk in verband met de woningnood hun intrek hadden genomen. De waterleiding, de bak met water voor de hand en de aardappels zaten in de pan op het butagasstelletje van de nieuwe Nederlandse voksheld waren allemaal vastgevroren.
Toen de pers de volgende ochtend het onderkomen, diep in de bossen bij Ommen had gevonden was Reinier niet thuis. Hij had tegen Joke gezegd: "Ik ga even het bos in voor een loopje. De spieren zijn nog wat stram."
Met zijn overwinning verdiende Paping twee jaarkaarten voor de ijsbaan in Devemter en een zilveren sigarettendoos. Een onbekende had hem na zijn overwinning nog een tientje gegeven. Volgend op zijn prestatie werkte Paping mee aan een reclamecampagne voor het ontbijtproduct (Brinta), waar hij ook nog eens 500 Gulden (ca. 227 Euro), een aansteker en een föhn mee verdiende.
Reinier Paping begon na zijn overwinning een sportzaak in Zwolle.
Leeuwarden
Deelnemers arriveren met de trein op het station in Leeuwarden.
Het inschrijven van de deelnemers.
Reinier Paping voor de start in Leeuwarden.
De startplaats was in de autospuiterij van De Boer waar de rijders zich aan de lampen konden verwarmen.
Start in de Zwette-Haven.
Het is niet helemaal zeker maar het lijkt er verdomd veel op mijn zwager Ynze begint op vrijdag 18 januari 1963 aan zijn 1e Friesche Elfstedentocht. Sneek
De eerste wedstrijdrijder wie afstempelt in Sneek, de heer Speerstra.
Enkele wedstrijdrijders stempelen hun kaart af in Sneek.
IJLST
Hier passeert Appie Weijs het stadje IJlst. Sloten
Galamadammen
Wedstrijdrijders bij Galamadammen. Stavoren
Massale opgave van tochtrijders in Stavoren
Hindeloopen
Klunen door Hindeloopen.
De Elfstedenrijders verlaten Hindeloopen.
Workum
Toerrijders klunend door Workum.
Wedstrijdrijders passeren Workum waaronder de latere ijsmeester Piet Venema.
Bolsward
Tochtrijders zijn op de helft en verlaten Bolsward.
Harlingen
Het was klunen in Harlingen
Het station in Harlingen om 12.00 uur.
Franeker
Reinier Paping stempelt in Franeker.
Dokkum
Reinier Paping heeft net een stempel gehaald in Dokkum.
Birdaard
Reinier Paping loopt door het dorp Birdaard
Bartlehiem
Baanvegers proberen zo goed mogelijk het traject sneeuwvrij te maken Dokkum
Reinier Paping is bijna in Dokkum na 176 kilometers.
Leeuwarden
Koningin Juliana en Prinses Beatrix ariveren bij de finish.
Reinier Paping gaat over de finish na 200 kilometer schaatsen in 10.59 uur, 22 minuten later werd Jan Uitham tweede.
Reinier Paping sluit even de ogen na de finish.
De zelfde foto maar dan in de krant van 19 januari 1963.
De stempelkaart van Reinier Paping
George Schwiegmann bereikt als laatse de finish in Leeuwarden het is dan ongeveer 23.45 uur.
Dank aan de VPRO Anneke Bleeker
Jan van de Hoorn
Doordat zijn vier voorgangers gediskwalificeerd werden, won Jan van der Hoorn De Friesche Elfstedentocht die werd verreden op 8 februari 1947.
Het ijs en het weer waren barslecht. Er was een koude straffe wind waardoor vele schaatsers gingen 'opleggen'. Ze bleven achter een ander schaatsen om uit de wind te blijven. Behalve deze overtredingen waren er schaatsers die gedeeltes van het parcours aflegden met de auto.
Jan van der Hoorn eindigde als vijfde na 10 minuten, maar werd na een onderzoek alsnog als winnaar uitgeroepen van de eerste na-oorlogse Elfstedentocht.
De Amsterdammer Willem Augustin.
Een pracht vent met mooie verhalen die hij mij vertelde wanneer ik hem in Hindeloopen tegen kwam. Hij was er weer klaar voor maar helaas zijn geliefde tocht kwam niet meer voor hem.
6
Februari
1941
22
Januari
1942
8
Februari
1947
3
Februari
1954
14
Februari
1956
18
Januari
1963
21
Februari
1985
26
Februari
1986
4
Januari
1997
Augustin overleden. Elfstedentocht-legende Willem Augustin is zondag 1 november 2004 op 81-jarige leeftijd in een ziekenhuis in Sneek overleden.
De ras Amsterdammer, die in Hindeloopen woonde vlakbij het Schaatsmuseum, reed sinds 1941 alle edities van de Tocht der Tochten. Het mooiste verhaal is wel over zijn debuut in dat jaar, het was oorlog en hij miste de trein naar Leeuwarden. Hij besloot toen maar op de fiets over de onverlichte, besneeuwde wegen en de Afsluitdijk naar de Friese hoofdstad te gaan om mee te kunnen schaatsen. Wie leerde niet van hem schaatsen op de Jaap Edenbaan?
W.A. van Buren Prins Willem-Alexander
Februari 1986 Ook prins Willem-Alexander deed mee aan de elfstedentocht in 1986. Hij deed dit onder de naam W.A. van Buren. Om half tien 's avonds viel hij uitgeput in de armen van zijn Vader en Moeder.
Dit zijn de schaatsen van Evert van Benthem waar een stuk van is af gebroken tijdens de Friesche Elfstedentocht van 1985.
De Winnaar van De Friesche Elfsteden-tochten 1985 & 1986 Evert van Benthem.
De Dertiende Elfstedentocht werd op 21 februari 1985 geschaatst. 22 jaar na de laatste Elfstedentocht in 1963 konden de schaatsen weer ondergebonden worden. De tocht werd bekend gemaakt door de voorzitter van de Vereniging der Friesche Elfsteden, Jan Sipkema, in het eerste jaar van zijn aantreden. Evert van Benthem wist na een eindsprint met Jan Kooiman, Jos Niesten en Henri Ruitenberg met enkele decimeters verschil te winnen. Hij vestigde ook een nieuw Elfstedenrecord in 6 uur en 47 minuten. 16179 Tochtrijders en 276 wedstrijdschaatsers deden een poging het felbegeerde kruisje te bemachtigen.
De Veertiende Elfstedentocht werd op 26 februari 1986, amper een jaar na de Dertiende Elfstedentocht verreden. Evenals in 1985 won Evert van Benthem uit Sint Janklooster de tocht in een tijd van 6.55. Een unicum dat iemand de tocht der tochten twee keer wint was het niet. Coen de Koning en Auke Adema gingen hem voor. De Elfstedentocht 1986 werd verreden onder gunstige weersomstandigheden. Een totaal van 16999 begon aan de tocht, 14989 kruisjes werden uitgedeeld. De schaatsers waren onder te verdelen in 317 wedstrijdrijders, 115 buitenlanders en 862 vrouwen.
Stempelkaart 1985
Stempelkaart 1986.
Leuke tekening van Evert van Benthem.
DE TOCHT DER TOCHTEN
16-12-2024
VERHALEN VAN JAAP NIENHUIS OVER DE ELFSTEDENTOCHTEN 1963 & 1997
Laatste loodjes Elfstedentocht 1963
Mijn verhaal Elfstedentocht 1963
Ik woonde en werkte op de boerderij van mijn ouders in Usquert, een dorp met ongeveer 1600 inwoners in de kop van Groningen. Onze buurman was toen landbouwer P.K. Hopma Zijlema, die in zijn jonge jaren verschillende elfstedentochten had gereden en die heeft mij overgehaald om het ook eens te proberen. Ik reed en rijdt nog steeds op Friese houten schaatsen, welke in ieders ogen matig geschikt zijn voor een tocht van 200 kilometer. Buurman Hopma Zijlema was deze mening niet toegedaan (zelf reed hij ook op Friese doorlopers). Volgens hem was onder slechte omstandigheden het rijden op “houtjes” zelfs een voordeel. Samen hebben we in die barre winter een paar tochtjes gereden onder andere op het IJsselmeer, waar de auto’s ons voorbij reden. Je zag de tocht der tochten komen, maar je zag ook de sneeuwlaag dikker en dikker worden. De banen op sloten en kanalen werden steeds smaller en het ijs slechter. Door bemaling en andere oorzaken kwamen er steeds meer grote en kleine scheuren. Toen de datum bekend werd gemaakt door het elfstedenbestuur was het nog steeds dik winter en het zou een koude winderige tocht worden volgens de weervoorspellingen. Buurman Hopma Zijlema haakte af, hij was de 60 jaar gepasseerd, maar raadde mij wel aan om mee te doen. Hij gaf wel goede adviezen, warme kleding, gezelschap en verzorgers proberen te vinden. Dat lukte: eerst de kleding, goede warme sokken in mijn gewone hoge leren schoenen. Een pyjamabroek onder de ribfluwelen (corduroy) broek en een zeem op zekere plaats om de waterleiding niet te laten bevriezen. Verder een suède jasje met veel zakken, gebreide handschoenen en das en een gebreide muts. Verder kranten tussen hemd en overhemd en dat was het. Wij zagen kans om een groepje van vier jonge kerels te vormen en hadden ook de beschikking over twee volvo’s (kattenruggen) met damesbemanning, die ons op onze tocht zouden begeleiden. Eén van de mannen uit onze groep was een Fries, die familie in Leeuwarden had. Hij bood aan op de dag voor de tocht op tijd af te reizen om ons in te schrijven en voor onderdak te zorgen. Aan het eind van de middag belde hij op dat de inschrijving gelukt was, maar onderdak ho maar. De hele stad Leeuwarden zat propvol met rijders en journalisten. De andere twee van ons groepje hadden inmiddels zelf een slaapplaats kunnen vinden, maar Germ en ik hadden nog niks. Inmiddels was ik ook afgereisd naar Leeuwarden, waar ik Germ op het station trof (communicatie was moeilijk) die inmiddels een slaapplek had gevonden. Hij vroeg mij of ik wel eens van het Oranjehotel had gehoord, nee dus. Een luxe etablissement, waar eigenlijk ook geen plek meer was. Maar met de Elfstedentocht is er veel mogelijk en wij konden er nog bij in. Welke ruimte was voor ons tweeën beschikbaar: de bruidssuite, met midden in deze kamer een groot hemelbed, versierd met ruches en linten. Voor wij aanstalten maakten voor onze korte nachtrust, hebben wij ons met een paar Berenburgers moed ingedronken en daarna geslapen als vorsten in ons metershoge hemelbed. Ik durfde later niet tegen een ieder te vertellen dat we met twee kerels in één bed lagen, het was 1963. Op tijd gewekt en na een uitgebreid ontbijt met een taxi naar de startplaats. Dat was garage- en autospuitbedrijf Postuma, waar de ruimte werd verwarmd met open gasbranders die aan het plafond hingen. Buiten werd de schaatsonderbindplek verlicht met fakkels die enorm rookten en bar weinig licht gaven. Het was glashelder weer. De sterren fonkelden, het was goed koud (-17˚C) en het waaide matig uit het noordoosten. Ik had mijn schaatsen snel onder. Je hoeft alleen maar te zorgen dat je links en rechts goed uit elkaar houdt en met een riem trek je de zaak vast. En daar verdween je in de stikdonkere nacht. Snelle rijders op noren brulden dat ik ruimte moest maken op het smalle geveegde baantje, maar dan kwam je in de sneeuwbulten terecht die links en rechts lagen. In het begin was ik zo beleefd om dat te doen, maar je hield het niet op de been, dus daar was ik gauw mee klaar. Hij die wilde passeren, moest zelf maar door de sneeuwmassa zien te komen, wat met vallen en opstaan soms lukt. Het schaatsen was niet gemakkelijk, scheuren en pikkedonker. Dat kostte veel energie en de snelheid was niet hoog, maar op den duur kwam Sneek in ’t zicht. Vlakbij de controle stonden de vier verzorgdames te kleumen. Ik had het warm gekregen en heb daar mijn das, muts en handschoenen afgegeven. Volgens de dames onverstandig en dom. Maar ik moest die “rommel” kwijt. Later op de tocht heb ik spijt gehad van mijn niet meer aanwezige kledingstukken. Het werd langzamerhand licht en via IJlst en Sloten, ging het verder naar het zuidwestelijkste puntje Stavoren. Inmiddels was het fraai koud winterweer, maar je zag wel sneeuw stuiven en de eerste sneeuwduintjes vormden zich op de smalle baantjes tussen de opzij geveegde sneeuwbulten. Op mijn houten schaatsen liep ik daar vrij snel in vast, wat struikelen, vallen en weer opstaan tot gevolg had. De mannen op noren stoven door hun hogere stand nog vaak door die “begin”duinen heen. Toen de duinen hoger werden, liepen ook zij vast en dat harde fijne stuifsneeuw. De sneeuwduinen ontstonden doordat door de strenge vorst en harde wind het bovenste van de dikke sneeuwlaag op land en water los vroor en weg waaide. Hetzelfde gebeurt soms in de veenkoloniën en op het strand bij veel wind. Met mijn “ouderwetse” schaatsen was ik in het voordeel, want lopen, rennen door zo’n korte of lange duin gaat veel beter dan op die “hoge” noren. In Stavoren, met de neus de andere kant op, toen merkte je pas hoe hard het waaide en hoe koud het was en hoe moeilijk het zou worden richting Dokkum. Immers vanaf nu geen meter meer voor de wind. De zon scheen volop, de sneeuw stoof maar door en het zicht werd voor mij steeds waziger. Later bleek dat dat het begin was van bevroren ogen, het oogvocht bevriest dan. Niet echt gevaarlijk, maar wel erg lastig. In Hindelopen moesten we de haven uit en over het IJsselmeer naar Workum. Een heel apart gevoel geeft zoiets. Alleen op die grote vlakte, met heel veel sneeuw en wind en geen enkele beschutting. In Workum weer naar binnen, de haven in. Mijn p.k.’s minderden langzaam maar zeker, de man met de hamer kwam langs. Ik begon in te zien dat het heel moeilijk ging worden. Ik dacht: ”Als ik Bolsward haal, ben ik nog maar halfweg. Ik red het niet.” Op elke plek waar je redelijk van het ijs kon, hielden rijders er mee op. We zagen eruit als de verschrikkelijke sneeuwman, snorren, baarden, petten en dassen wit aangevroren door de eigen adem. Een bar gezicht. Eindelijk kwam Bolsward in zicht. Ik heb mijn kaart laten afstempelen en was vast van plan te stoppen. Maar bij navraag bleek het openbaar vervoer helemaal niet meer te functioneren. Ik had ook geen idee waar mijn volgauto’s zouden kunnen zijn. Wat wel duidelijk was, was dat vertrek uit Bolsward heel moeilijk was. Ook kon ik mijn schaatsen niet los krijgen. Alles was bevroren tot een klont ijs en sneeuw. Dus dan maar met de moed der wanhoop proberen Harlingen te bereiken. Daar was in ieder geval een trein om Usquert weer te zien. (Wat zou een mobieltje toen een uitkomst zijn geweest.) Via Parrega met soms een klein eindje zijwind of zelfs er vooraan, kwam ik om ongeveer 14.30 uur in Harlingen aan. Op de kade stonden mijn drie tochtgenoten en de vier volgdames. Op naar een café. Schaatsen ontdooid, een bord bonensoep en twee berenburgers en ik was weer opgepept. Instappen en naar huis was mijn boodschap, maar mijn club dacht daar anders over: “Je hoeft maar drie controles meer te hebben. Wij hebben rond Stavoren opgegeven. Het kan nog. Wij helpen, waar mogelijk is.” Daar ging ik weer, met een van de vrienden mee op weg naar Franeker. De eerste paar kilometers ging allerbelabberdst (de berenburg), maar de gang kwam er weer in, 15.30 uur in Franeker. “U bent mooi op tijd” was aldaar de mededeling. Wij sluiten om 16 uur. De reden was de hele lange tocht door Noord Friesland en het werd snel donker, te gevaarlijk. In Vrouwbuurstermolen een geheime controle. Ik was daar vlak voor 17 uur. Net voor het sluiten van de controle. Inmiddels was het pikdonker. Het waaide nog steeds hard en de sneeuw stoof maar door. Er was vrijwel geen baan meer te zien. Alleen als de wind precies in het verlengde van de te berijden baan waaide, was het ijs schoon. Verder alleen maar een wazige witte woestenij. Bij een splitsing van ijswegen moest je gokken welke kant je op moest. Geen mens meer bij de baan. Reinier Paping en de anderen waren binnen. De t.v. had de uitzendingen gestopt en zelfs de taaiste Friese supporters zaten bij de warme kachel. Zeker twee keer ben ik met schaatsen onder, naar het dichtstbij gelegen verlichte huis gelopen om te vragen welke kant ik moest gaan. Men schrok zich een ongeluk als daar zo’n halfbevroren ijsman aan de deur klopte. Maar onmiddellijk kwam men in actie en boden je alles maar aan wat in huis was om te helpen. Dat was ook het geval toen het nog licht was. Als je alles aannam wat onderweg werd aangeboden, zakte je ter plekke door het zelfs half meter dikke ijs. Immers er passeerden maar heel weinig rijders, terwijl er rond 10.000 waren gestart. De voorraden in alle tentjes en hutjes waren daar op berekend. In Bolsward en in Harlingen waren mijn ogen onder een infrarode lamp weer op zicht gebracht, maar daar boven in de uitgestrekte landerijen met een dunne bevolking zag ik langzamerhand vrijwel niets meer, alles was matglaswit. Op een gegeven ogenblik, onder een brug, waar even verder weer het pad of links- of rechtsaf ging, ben ik blijven staan met de gedachte: “Als er niemand mij achter opkomt om samen Bartlehiem of Dokkum te halen dan geef ik hier alsnog op”. Over de brug reed zo nu en dan een auto over de gladde sneeuwweg. Uit het donker kwamen plotseling drie rijders aangestrompeld: George Schweigmann, de scholier uit Harlingen en de doorzettende wedstrijdrijder van Staal. Schweigmann ontpopte zich als oudste, en met kennis van de route, als leider van onze krakkemikkige groep en wij zetten koers naar Bartlehiem. Aldaar linksaf en de Dokkumer Ee op, ’n breed water met nog vrij veel schaatsijs. Met harde wind tegen en langzamerhand botte schaatsen ging dat moeizaam. Rond 21 uur Dokkum bereikt, waar we de EHBO-post passeerden, eerst stempelen en dan naar de EHBO was het advies van Schweigmann en dat is ons geluk geweest: “U bent de laatsten die hier in Dokkum een stempel krijgen. Bij de EHBO-post werd ik onder een warmtelamp weer ziende gemaakt, helaas maar van korte duur, en kreeg Schweigmann een schoon verband om een wond in zijn scheen, die ’s morgens al was veroorzaakt door een achteruitslaande voorrijder. De wond was weer opengesprongen. De EHBO-post vertelde ons dat het nog ongeveer 18 kilometer ploeteren was. Voor de harde wind aan, op stompe schaatsen, met om de haverklap een langere of kortere betonharde sneeuwduin, ’n scheur groot of klein en niet te vergeten afgewaaide en over het ijs waaiende rietstengels veroorzaakte harde valpartijen. Maar ons groepje was een eenheid geworden. We bleven bij elkaar, en draaiden linksaf in Bartlehiem. Daar was het Siberisch, zijwind op het vrij smalle watertje met heel veel sneeuw. Het was baggeren tot in Oudkerk, waar we rond 23 uur bij de geheime controle arriveerden. Onder een brug stond een groepje jongelui en een politieagent met een bromfiets ons op te wachten. In Oudkerk was het bekend dat de vier (wij) onderweg waren gegaan vanuit Dokkum als allerlaatsten. Ze boden aan, om met ons mee te lopen en het pad te wijzen. Met elkaar doken wij opnieuw Siberië in. Wij met schaatsen onder en zij op laarzen en de politieagent met zijn brommer, die gaf enig licht. De afstand Oudkerk – Grote Wielen is om en bij 5 km. Dus wij moesten de gang er al …. goed in houden om voor 24 uur binnen te zijn. Na een tijdje sneeuwklunen kwam een van de jongelui op het idee dat lopen op de dijk naast het watertje wellicht beter zou gaan. En dat was ook zo. Veel minder sneeuw, maar aan het eind van elke boer zijn bezit staat een hek of een prikkeldraadafrastering. Daar overheen was een groot probleem, scheuren in de broek was het gevolg. Ook wilden de spieren en gewrichten niet meer wat de eigenaar wilde. Onze begeleiders bleven ons aanvuren en weer op de been helpen tot wij niet meer konden verdwalen en de finish in de verte in zicht was. De laatste meters hebben we nog zo’n beetje glijdend afgelegd. Bij het finishhutje, een zucht van verlichting, de ene lamp als eindpunt werd uitgedaan. Deze tocht zat erop. Door dokter Wiemers (?) werden wij nagekeken, de startkaart afgetekend, 23.45 uur was onze eindtijd: bijna 18 uur onderweg geweest! Een van de volgauto’s, met inmiddels een verse bemanning, had de gehele achterbank voor mij gereserveerd. Wat een weelde: warmte en zachte kussens voor de stramme en stijve ledematen. Het was een lange reis terug naar Usquert. De wegen die nog te berijden waren, waren glad en vol sneeuwduinen en vele polderwegen waren afgesloten. Om 5.30 uur weer thuis, 24 uur na de start in Leeuwarden. Een geweldige belevenis.
Verhaal Elfstedentocht 1997 Het is 3 Januari en in huize Nienhuis in Usquert is de stemming niet optimaal. Mijn vrouw Netteke ziet mijn deelname aan de tocht niet zitten: “ Je bent de 60 voorbij. Je rijdt alleen als er eens een keer natuurijs ligt. Je hebt één tochtje van 30 km gereden. Je bent geen 27 jaar meer zoals in 1963. Niet doen, dit wordt een afgang of nog erger blessures”. Ik heb in ons dorp een goede vriend wonen, Popko Westerhuis, ook lid van de club en die gebeld. Ik zei: “Advies van mijn thuisfront, niet meer meedoen. Hoe is bij jou de situatie?” Antwoord: “Hetzelfde, ook geen deelnamesteun”. Ik: “Wat doen we?” Popko: “Rieden”. Eerste probleem opgelost. “Hoe gaan we naar Leeuwarden. Rij jij of ik?” Popko: “De deelnemers aan de elfstedentocht hebben vrij reizen met de NS”. Wij om 15 uur in de trein (lijn Roodeschool-Groningen). Conducteur komt langs: “Kaartjes heren”. Popko: “Niet nodig, wij rijden de Elfstedentocht”. Conducteur: “Ik weet niet of de heren het weten, maar die tocht is morgen op zaterdag en ’t is vandaag vrijdag”. Popko: “Dan zou ik de instructies nog maar eens goed doorlezen, man. Wij zijn deelnemers en dus reizen wij voor niets”. Conducteur: “Ik meen het toch goed te hebben gelezen, alleen op de dag zelf vrij reizen. Maar goed twee man weten meer dan één. Goede reis en succes morgen heren.” Groningen-Leeuwarden: Geen probleem. Aanmelden en betalen en weer op Usquert aan. Leeuwarden-Groningen: Probleemloos. Maar van Groningen naar Usquert kwam dezelfde conducteur langs van ’s middags met een grijnzende kop en met een formulier in de hand. “Heren uw verhaal klopte niet, de mijne wel. Morgen is het vrij reizen en vandaag betalen. Dat wordt retour Usquert – Leeuwarden en twee keer dat bedrag als boete. Wilt u even afrekenen?” Onze start was dus niet om vrolijk van te worden. ’s Avonds de spullen bij elkaar zoeken, de schaatsen nog laten slijpen, niet te laat naar bed en de wekker op 3 uur om in Groningen de trein van 4 uur te halen. Het station in de stad vol met volk evenals de trein richting Leeuwarden en dat ’s morgens om 4 uur. Samenstelling van de treinreizigers, weinig scheuvellopers en heel veel supporters, die toen al berenburg uit plastic glazen dronken. Het werd een luidruchtige reis. Tot onze schrik schoot de trein niet vlot op. In Leeuwarden wij in sukkeldraf richting de FEC hallen. Onderweg zijn we nog over dranghekken geklommen, wat later de corridor naar het vertrekpunt bleek te zijn. In deze grote hallen worstelden we ons richting vak één. Daar aangekomen was dat vak al leeg. In de nog startende vakken volgepakt met rijders in de meest fraaie pakken met lampen op de kop, keek men ons meewarig aan. Die oudjes met hun houtjes om de nek willen ook nog meedoen en zijn ook nog te laat. Tussen groep 1 en 2 naar het ijs gelopen en dat had als voordeel dat wij royaal in de tv camera’s belandden en het thuisfront kon zien dat wij onderweg waren. Glad mooi ijs. Het schaatste prima, alleen moest ik met mijn houtjes drie streken maken tegenover de Noormannen één. Men vloog mij met grote snelheid voorbij. Dat geeft geen goed gevoel. Het werd een fraaie dag met zon en wind uit het noordoosten. Ik geloof dat ik tot Stavoren alleen maar ingehaald ben, niemand was langzamer dan ik. Maar het schaatste toch prima. In Stavoren de steven gewend en tegen de wind in. Dat viel tegen. Bolsward komt in zicht. De tocht zit er half op, maar de pk’s meer als half. Mijn vrouw Netteke en ik hebben drie kinderen. De oudste, zoon Freerk, was voor deze tocht ingeloot, woont in Amsterdam, en ik had hem per telefoon veel succes gewenst. Zijn starttijd was rond 10 uur. Ik gaf hem weinig kans. De oudste van de beide dochters is “potjedokter” (consultatiebureauarts) in Grou. Getrouwd en op dat moment moeder van een baby’tje van een paar maand oud en die had gezegd: “Wij moedigen je aan”. En inderdaad op een bruggetje stond een auto met een groot bord ernaast: Zet hem op Jaap uit Usquert. Uiteraard ben ik gestopt. Dochter: “Hoe gaat het?” Ik: “ ’t Valt me niet mee.” Zij: “Dat zien we. Je ziet er beroerd uit en wat is er met je linkeroog?” Ik: “Koud als een steen, het zal wel weer bevroren zijn, net als in 1963.” Zij: “Daar moet je wat aan doen, dat is gevaarlijk hoor, waarom heb je geen bril?” Ik: “Nooit een bril gehad en wat moet ik dan aan dat oog doen?” Zij: “Geen idee, alleen kleine kinderen is mijn vak” Ik: “Dat valt me tegen, ik dacht dat je met de medicijnenstudie overal wat van weet.” Zij: “Je moet je melden bij de eerstvolgende EHBO-post. Die staan overal langs de route. En ook doen hoor!” Daar ging ik weer, richting Harlingen. Na enige tijd doemde een grote legertent op met een Rode Kruis vlag in top. Ik naar binnen. Het was een hele grote, afgeladen vol met stretchers. Wanneer je daar op gaat zitten, ben je meteen verloren. Iedereen kijkt op je neer. Een hele rij verpleegsters en een soldatendokter. Men keek zorgelijk. Op mijn vraag of men niet een beetje op wilde schieten, kwam het hoge woord van de dokter eruit. “Ik heb geen idee, wat ik met dat oog aan moet”, zei hij. “De laatste dagen heb ik alles bestudeerd wat maar enigszins zou kunnen voorvallen, maar ogen heb ik laten passeren. Iedereen heeft een bril. Waarom u niet?” “Ik heb geen bril.” “Ik zal een collega-arts consulteren” was zijn idee en na enige tijd (voor mij een eeuwigheid, want tijd is bij de elfstedentocht meters) kwam arts nummer 2 tevoorschijn en samen kwamen ze tot de diagnose: “Wij doen 4 druppels in dat oog en dan heeft u 2 kansen.” Dat kon ik ook bedenken. “Het helpt of het helpt niet.” Zo was het inderdaad. Het hielp niet. Het zicht was gehalveerd. Met de strenge opdracht om mij bij de volgende EHBO tent weer te melden ging ik het ijs weer op. Het valt tegen met één oog zicht. Een scheur daar stap je niet over, maar precies in. Het afstand schatten zit fout, maar dat went vrij snel. Harlingen was heel in de verte te zien. Opeens weer een grote EHBO tent op de wal. Ik stond in twijfel, wel of niet bij het bad omhoog en naar binnen. Ik ben naar binnen gekluund. De opdracht van de vorige soldatendokters was immers duidelijk en na 21 maanden diensttijd vroeger, volg je nog steeds bevelen van een meerdere op. Nog geen meter binnen, was de ontvangst zeer vriendelijk. Men was klaarblijkelijk van mijn komst op de hoogte. “Hoe gaat het?” “Nog steeds zicht met één oog.” “Dan adviseren wij u met klem om te stoppen.” Daar zit je dan. Rondom ingebouwd door goedwillend verzorgend volk. Op mijn vraag: Hoe kom ik in Harlingen, was het antwoord. “Daar brengen wij u naar toe. Hier is vervoer plenty.” Ik was net van plan om de schaatsriemen los te trekken, toen er een wat oudere groen geüniformeerde arts op het tafereel afstapte: “Wat is hier aan de hand, heren?” “Wij hebben deze rijder geadviseerd te stoppen.” De senior bekeek mij eens goed en constateerde dat deze rijder fysiek en mentaal nog niet helemaal versleten was en kwam met de unieke diagnose om het oog af te plakken, met een grote dot watten, dan een wit verband vastgehouden door pleisters over ’t voorhoofd en neus en ik kon weer verder. Op naar Harlingen. Inmiddels was het rond de middag en de hele morgen had ik om het half uur mij via een mobieltje in het zaterdagmorgen radio Noord programma gemeld. Dus de gehele provincie en daar buiten was op de hoogte van mijn belevenissen. Helaas waren de verbindingen toen nog verre van ideaal, dus er ging wel eens een verbinding verloren en vlak voor Harlingen gaf het ding helemaal de geest. Einde van mijn radioverhalen, maar iedereen leefde voor 100 % mee en was zeer benieuwd naar het vervolg wat de volgende dag op de radio is vermeld. Ik schaats Harlingen binnen en wie ontwaar ik op de kade aldaar: Mijn vrouw Netteke. Die schrok zich een ongeluk. Haar man met een joekel van een pleister voor één oog. “Ben je tegen een brug opgevlogen?” “Nee, een bevroren oog. Koop me een bril hier in de stad. Het wordt straks donker en nog kouder en anders bevriest m’n goeie oog ook nog.” Zij op pad in de stad. Geen bril, alle winkels gesloten, alleen de horeca open. Inmiddels was ik op weg naar Franeker. Met de duidelijke opdracht van haar om daar te stoppen met hopelijk een Franeker bril. Ook mislukt. Franeker is met z’n stadswallen een geweldig podium voor duizenden toeschouwers en als daar opeens een elfstedenrijder op houtjes met een verband op z’n kop voorbij komt, reageert het publiek massaal positief. Men applaudiseerde en je zweeft als het ware op de aanmoedigingen door Franeker. Helaas buiten de stad geen applaus meer en moet je het weer helemaal alleen doen. Dan ga je op pad, het grote kale noorden in met inmiddels een ruilmobieltje. Opeens ging dat ding. Netteke belde en zij was gebeld door mijn medestrijder Popko die in Parrega had opgegeven. Zij daar heen, hem ophalen en zijn bril naar Vrouwbuurstermolen en ik was in brilbezit. Helaas lekte dat ding, door het verband op het andere oog zo erg dat er een forse windstroom langs het goede oog ontstond. De bril heeft de rest van de tocht op het voorhoofd vertoefd en niet voor het nog goede oog. Het is een lang zwaar eind tegen de wind in naar Bartlehiem. Bartlehiem is een kritiek punt. De rijders terug van Dokkum komen met een noodgang voor de wind angevlogen, rijden rechts en moeten dan linksaf richting Oudkerk. De rijders nog op weg naar Dokkum moeten tussen die raketten maar zien aan hun goede kant te komen. Daarbij is het donker, dus spannend. Om 20 uur Dokkum bereikt, waar Netteke met beide dochters me opwachtten. Dokkum met z’n natuurlijk podium en burgemeester Sybesma als een eersteklas entertainer is één en al gezelligheid. Met m’n familie op een bankje, een sigaartje in de brand, wat wil je meer. Voor de wind de laatste 18 km, een fluitje van een cent dacht ik. De eerste paar kilometer ging goed, maar toen kwam de man met de hamer, nee een moker. Bij Birdaard ging het opeens niet meer. Aan de oostkant van dat dorp een EHBO post. Ik dacht als ik daar stop, halen ze me onmiddellijk van het ijs, dus een eindje doorgereden en ben toch op de kade gaan zitten. Vrij snel kwamen een paar jonge meisjes langs gelopen met de vraag wat er aan schortte. Ik: “ ‘k Heb de lamp oet, het wil niet meer.” “Dan moet u naar de EHBO post meneer, ongeveer een ½ kilometer terug.” Dat nooit, met zo’n monstertocht alleen vooruit, nooit terug. De meisjes boden aan dat ik met hun naar huis kon, vlakbij, dat hun vader schoolmeester in Ferwerd was en ook bij de EHBO was. Daarheen gestrompeld. In ruim drie kwartier daar opgekalefaterd, met chocolademelk, massage, praten en bellen met het thuisfront. Na een hartelijk dankjewel, opnieuw de kou weer in. Het ging zwaar maar via Oudkerk, daar weer een pauze, op naar de finish. 22.30 uur staat er op mijn controlekaart. Dan moeten de schaatsen onderweg. Helaas kun je daar zelf niet meer bij komen. Heupen en kuiten weigeren dan verdere kromming. Dus gevraagd aan buurvrouw op m’n bankje: “Zou u m’n schaatsen los willen maken, m’n armen zijn te kort.” Ze kijkt me aan of ze sneeuw ziet branden, maar helpt wel. Lopen gaat gelijk een majonet, maar het gaat, kaart aftekenen, per bus naar het station om 1 uur terug in de stad. Met eigen auto door Netteke opgehaald en om 2 uur weer thuis. En nog een borreltje ingeschonken en toen opeens telefoon. Zoon Freerk belde: “Pa, jij was met George Schweigmann in 1963 de laatste. Ik heb het ook gehaald een paar minuten voor 24 uur.”. We hebben ons nog een extra borreltje ingeschonken.
Reacties op bericht (1)
04-02-2012
bedankt
bedankt voor dit verhaal, ik vond het prettig om te lezen en zo enigszins iets mee te maken van de elfstedentocht 1997 dan alleen voor de buis te zitten.
04-02-2012 om 22:56
geschreven door sandra boven
Een echte!
Volgende update Woensdag 1-1-2025 17.14 uur
HIER GAAT HET OM
4 januari 1997 Wat een dag en wij waren erbij. Armband tijdens de 15e Friesche Elfstedentocht.
Donderdag 2 januari 1997 Henk Kroes spreekt de historische woorden "It Giet Oan" en eindelijke na 11 jaar is er weer een Elfstedentocht.
Donderdag 2 januari 1997 IJstransplantatie in Sneek.
De start van De 15e Friesche Elfstedentocht voor de wedstrijdrijders.
Wedstrijdleider Gerrit v/d Ham heet iedereen van harte welkom.
Wachten in de kooi en buiten is het -12 graden.
Wachten in de kooi.
Dan eindelijk gaat de kooi open en de eerste 1900 meter moet er gelopen worden, van het FEC naar de Zwette-Haven en de gevoelstemperatuur is -26 graden.
Het was heel druk in de Zwette-Haven.
De kopgroep onder de brug in Hindeloopen
Zo gaat het stempelen en je moet alle elf stempels hebben anders geen kruisje en nog binnen de tijd ook
De achtervolgers aan het klunen in Witmarsum.
De koplopers in Harlingen.
Angenent en Hulzebosch vechten om de eerste plaats.
Henk Angenent klopt Erik Hulzebosch met slechts een meter voorsprong.
Triomfantelijk steekt Henk Angenent de handen in de lucht: Hij is de winnaar van de vijftiende Elfstedentocht.
De finish van boven gezien.
De aankomsttijd van Henk Angenent.
Angenent geeft na afloop een persconferentie.
Klasiena Seinstra kan het nog steeds niet begrijpen.
De Helden van de 15e Friesche Elfstedentocht: Klasiena Seinstra en Henk Angenent.
De Winnaar Henk Angenent
De Start van de 15e Friesche Elfstedentocht voor de tourrijders.
Na 1.900 meter lopen kunnen eindelijk de schaatsen onder in de Zwette-Haven.
De laatste toerrijders komen door in Sneek.
Doorkomst in Stavoren.
Stempelen in Stavoren.
Doorkomst van een toerrijder in Hindeloopen.
Uit de lucht de bocht in Hindeloopen.
Doorkomst in Hindeloopen
Het prachtige gedeelte tussen Workum en Bolsward .
Doorkomst in Bolsward.
Stempelen in Bolsward.
Op weg naar het beroemde trekgat 200 meter voorbij Bolsward.
Ergens tussen Bolsward en Harlingen.
Het overbekende Franker fietstunneltje.
Stempelen in Franker
De molen van Birdaard
Een molen tussen Bartlehiem en Dokkum.
Bartlehiem uit de lucht.
Het bord op het bruggetje van Bartlehiem.
Het in 2004 overleden Ex-Rayonhoofd van Bartlehiem Sjirk Velstra
Evert van Benthem tweevoudig Elfsteden winnaar reed in 1997 de Toertocht met 3 vrienden.
Aankomst in Dokkum van enkele toerrijders.
Stempelen in Dokkum en het meisje van de Snert staat al klaar op je mee te nemen naar de Unox tent.
Bart Veldkamp komt als nummer 29 over de finish samen met twee maatjes.
De laatste fles Berenburg ergens op de Bonke-Vaart in een bosje.
De politie was in grote getalen aanwezig maar mijn muts af voor deze mensen alles mocht en kon die dag.
Duizenden en duizenden schoenen achter gelaten in de Zwette-Haven.
RECORDS ZATERDAG 4-1-1997 Veel records werden gebroken bij de Vijftiende Elfstedentocht. Zo was dit met 199.6 kilometer de langste ooit. Met 9.2 miljoen kijkers had de tocht ook een kijkcijferrecord gebroken: nooit eerder zaten zoveel mensen voor de buis. Een speciaal record was er voor Klaas de Groot uit Idaard. Door ook deze tocht te voltooien wist hij zijn totaal aan Elfstedenkruisjes op negen stuks te brengen. Alle negen elfstedentochten volbracht hij op "houtjes", ook dit is een record. Nog een record was er voor het aantal mensen dat de tocht uitreed: van de 16.430 toerschaatsers kregen er 11.338 een kruisje. Van de 256 mannelijke wedstrijdschaatsers finishten er 112 binnen de limiet. Bij de vrouwelijke wedstrijdschaatsers kregen 10 van de 52 het felbegeerde Elfstedenkruisje. De PTT registreerde 57.000 mobiele telefoongesprekken, in een tijd waarin er op een normale dag 5700 gesprekken werden gepleegd. Ambulances moesten in totaal 150 keer uitrukken. De politie had een macht van 1300 agenten op de benen gebracht, maar echt grote calamiteiten deden zich niet voor.
Het Bestuur
Het bestuur van de Vereniging 'De Friesche Elf Steden' bestaat uit elf leden en is enerzijds verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van de Vereniging en anderzijds voor de organisatie van de wedstrijd en de toertocht. Bestuursleden worden in de Algemene Ledenvergadering gekozen of herkozen voor een periode van drie jaar. Aftredende bestuursleden zijn in dezelfde vergadering herkiesbaar. Personen van zeventig jaar of ouder zijn niet meer her- of verkiesbaar.
Het bestuur van de Vereniging bestaat na de Algemene Ledenvergadering van 14 december 2019 uit de volgende personen: Voorzitter: W. Wieling Penningmeester: O. de Jager Secretaris: P. J. Varekamp Wedstrijdleider: J. Bakker IJsmeester / Meteorologie: S. Prins Publiciteit: Mervr. I. Jonkman Verbindingen/Vervoer/Veiligheid: Mevr. O. Mulder Materiaal beheer: W. Kimsma Logestieke Zaken & Automatisering/ICT: W. S. Schuurmans Medische begeleiding: J. S. de Graaf
Rayonhoofden
De route is ingedeeld in 22 rayons. In elk rayon vertegenwoordigt het 'rayonhoofd' de Vereniging. De rayonhoofden zijn verantwoordelijk voor de doorgang van de tocht door hun rayon.
De belangrijkste taken van het rayonhoofd zijn:
Het eenmaal per dag meten van de ijsdikte. De ijsberichtgeving. De verzorging van ijstransplantaties. Het maken van klunvoorzieningen. De zorg voor een veilige ijsweg. Het overleg met de plaatselijke overheid. De controle van tocht- en wedstrijdrijders. Het melden van de doorkomst van de kopgroep van de wedstrijdrijders. Het waken voor een veilige passage langs het publiek.
Een rayonhoofd wordt in de meeste rayons bijgestaan door een assistent-rayonhoofd. Beiden worden door het bestuur benoemd. Bestuur en rayonhoofden bespreken tijdens de rayonhoofdenvergadering de laatste stand van zaken van de ijswegen en het weer. Daar wordt ook gekeken of, en zo ja wanneer, er een Elfstedentocht kan plaatsvinden.
In 2006 zijn er de volgende (assistent)rayonhoofden:
Rayon Zwettehaven : F. de Boer en N. Kelderhuis (assistent) Rayon Zwettehaven : K. Abma R. Haagsma (assistent)
Rayon Dille:
P. de Hoop en P. Siksma (assistent)
Rayon Sneek:
W. Cnossen en J. Hoogland (assistent)
Rayon IJlst:
J. J. Stienstra en L. Planting (assistent)
Rayon Woudsend:
R., Nagelhout en P. v/h Blik (assistent)
Rayon Sloten:
D . Schotanus en D. Kraak (assistent)
Rayon Balk:
R. G. Woudsta en P. Siemonsma (assistent)
Rayon Galamadammen:
D. N. Flapper en J. de Boer (assistent)
Rayon Stavoren:
P. Visser en mevr. M. Bouma (assistent)
Rayon Hindeloopen: W. Kelderhuis en J. Zeed (assistent) Rayon Workum:
Th. Wouda en S. A. Westra (assistent)
Rayon Bolsward:
S. La Roi en W. Minnema (assistent)
Rayon Witmarsum:
B. de Vries en H. van der Wetering (assistent)
Rayon Harlingen:
J. Bergsma en S. Krol (assistent)
Rayon Franeker:
P. Westa en Y. T. Koopmans (assistent)
Rayon Wier:
J. Pars en A. de Jong en K. J. Runia (assistent)
Rayon Oude Leije:
H. Siegersma en mevr. J. Broersma (assistent)
Rayon Bartlehiem:
H. van Althuis en F. Kloosterman (assistent)
Rayon Birdaard:
D. H. Brouwer en J. P. v/d Wal (assistent)
Rayon Dokkum:
K. Jelleman en G. J. M. Tigchelaar (assistent)
Rayon Leeuwarden:
F. de Boer (assistent start) en S. Veenstra (assistent finish)
Vrijwilligers De Vereniging heeft nadrukkelijk een niet-commercieel karakter en kent dan ook geen sponsoren. Duizenden vrijwilligers helpen als de Tocht der Tochten doorgaat. Dat is de kern van de Vereniging. Maar ook in ijsvrije jaren is er genoeg te doen: denk bijvoorbeeld aan de ledenadministratie, de financiële administratie en het oplossen van knelpunten in de route.
Wedstrijd en Reglement
Alles op een rij. Naast een toertocht wordt de Elfstedentocht ook in wedstrijdverband gereden. Aan de wedstrijd mogen mee doen Marathon A-rijders/A-rijdsters, B-rijders en veteranen in het bezit van een voor dat seizoen geldige K.N.S.B.-licentie en lidmaatschap van de Vereniging "De Friesche Elf Steden".
Wie er precies mee kunnen rijden vindt u in hetwedstrijdreglement.
Vrouwen in de wedstrijd In 1985 konden er voor het eerst vrouwen aan de wedstrijd deelnemen. In dat jaar was de eerst aankomende vrouw Lenie van der Hoorn; in 1986 was dat Tineke Dijkshoorn; in 1997 Klasina Seinstra. Vanaf de volgende tocht is er een aparte wedstrijd voor vrouwen. Er komt dan ook voor het eerst een winnares. Nadat de wedstrijdrijders om 05.20 uur zijn vertrokken zullen de dames om 05.35 vertrekken.
Prijzen Alle wedstrijdrijders die de tocht binnen de gestelde tijd voltooien en alle stempels hebben verzameld, ontvangen het Elfstedenkruisje. Daarnaast mogen de winnaars van de Elfstedenwedstrijd zich verheugen in zeer veel publieke belangstelling en een zeer grote populariteit. De elf eerst aankomende mannen en de vijf eerst aankomende vrouwen ontvangen een medaille. Het aantal prijzen voor de vrouwelijke wedstrijdrijdsters is kleiner omdat het aantal vrouwelijke deelnemers aan de wedstrijd veel lager is dan het aantal mannelijke deelnemers.
De winnaar ontvangt daarnaast de Pim Mulier wisselprijs: een grote zilveren schotel. De snelste vrouw krijgt twee wisselprijzen: een zilveren bokaal alsmede een zilveren wisselbeker. Zowel de mannelijke als de vrouwelijke winnaar krijgen een krans. Beide namen worden voorts ingegraveerd in het beeld van de Elfstedenrijder, dat zich voor het FEC te Leeuwarden bevindt. De uitreiking van de prijzen vindt plaats tijdens de huldiging in de namiddag van de wedstrijddag in Leeuwarden. Alle medailles en wisselprijzen bestemd voor de prijswinnaars van de eerstvolgende Elfstedenwedstrijd zijn tentoongesteld in het museum De Fryske Winter. Dit museum is ondergebracht in het Fries Scheepvaartmuseum te Sneek.
Het aantal toertocht deelnemers. Het deelnemersaantal bedraagt ca. 16.000. Tot aan het begin van de tocht is het bestuur van de Vereniging gerechtigd van dit aantal af te wijken.
Start en controlekaart. Aan de tocht kan slechts worden deelgenomen, indien men over een start-controlekaart beschikt.
Deelnemer. Indien zij ook aan de overige in dit reglement gestelde voorwaarden kunnen voldoen, komen in aanmerking voor een start-controlekaart: a. Leden met startrecht die vóór 1 december voorafgaand aan de tocht als zodanig staan ingeschreven en in het bezit zijn van een geldige legitimatiekaart van de Vereniging. b. Leden met lotingsrecht die zijn ingeloot voor de betreffende winter.
Inschrijving. Zij die voor een start-controlekaart in aanmerking willen komen, dienen zich in te schrijven. Hiervoor gelden de volgende voorwaarden: a. Inschrijving dient persoonlijk te geschieden tegen betaling van het inschrijfgeld of tekenen van een machtiging. b. Inschrijving vindt uitsluitend plaats op de dag voorafgaande aan de tocht van 10.00 – 19.30 uur in Leeuwarden; c. Men kan slechts inschrijven, indien men op de dag van de tocht de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt. De deelnemer ontvangt na inschrijving, indien aan de voorwaarden daarvoor is voldaan, één start-controlekaart met op de achterzijde zijn foto + n.a.w. (naam, adres, woonplaats)-gegevens.
Start-controlekaart. Het bovenste gedeelte van de start-controlekaart en het startbewijs, worden bij de start afgescheurd en ingenomen. Iedere deelnemer dient de stempelkaart persoonlijk bij de controleposten aan te bieden. Bij verlies worden geen duplicaatkaarten uitgereikt. Stempels voorkomende op andere voorwerpen, dan de aan de deelnemer uitgereikte stempelkaart zijn van onwaarde.
Start en startplaats. De start vindt plaats vanuit het FEC. De starttijd en de startvolgorde wordt bij de inschrijving bekend gemaakt. Indien een deelnemer eerder start, dan door het bestuur wordt toegestaan, volgt diskwalificatie.
Route-aanduiding. Bij belangrijke splitsing van ijswegen staan rechthoekige oranje borden met daarop een zwarte pijl. Op de meren zullen ter aanduiding van de route, voor zover nodig, groene lichtbakens worden geplaatst. Eventuele wakken, kistwerken en andere gevaarlijke plekken zullen zoveel mogelijk worden aangegeven (bij donker o.a. met een oranje lantaarn). Indien een klúnplaats niet te overzien is, wordt zoveel mogelijk op een wit bord met zwarte cijfers aangegeven hoeveel meter er geklúnd moet worden.
Controleposten. In elke stad is een controlepost. Deze wordt aangegeven door middel van een knipperende pijl (zoals bij wegwerkzaamheden) voorzien van het bord “Controle 200 m”. Op het dak van de controlepost staat de Friese Vlag en de Verenigingsvlag. De controleposten dienen zo duidelijk mogelijk te worden weergegeven. Iedere deelnemer dient de stempelkaart persoonlijk en handmatig bij de controleposten aan te bieden. Het is ten strengste verboden om de stempelkaart met tape of ander plakmateriaal te beplakken. De stempelkaart mag niet op een arm of een ander lichaamsdeel worden bevestigd.
Geheime controleposten. Langs de route is een aantal geheime controleposten aangebracht. Deze worden aangegeven door middel van een knipperende pijl (zoals bij wegwerkzaamheden) voorzien van het bord “Geheime controle 200 m”. Op het dak van de controlepost staat de Friese Vlag en de Verenigingsvlag. De controlepost dient zo duidelijk mogelijk te worden aangegeven. Iedere deelnemer dient de stempelkaart persoonlijk bij de geheime controleposten aan te bieden.
Eindcontrole. De stempelkaart wordt voor het laatst gestempeld bij de finish te Leeuwarden en daarna, voorzien van alle benodigde stempels en tekens van de geheime controles persoonlijk door de deelnemer in het FEC ingeleverd tegen het startbewijs.
Sluiting controle, afsluiten van de route, beëindigen van de tocht. De controlepost te Stavoren wordt om 15.30 uur gesloten; De controlepost te Hindeloopen wordt om 16.00 uur gesloten; De controlepost te Workum wordt om 16.30 uur gesloten; De controlepost te Harlingen wordt om 18.15 uur gesloten; De controlepost te Franeker wordt om 19.00 uur gesloten; De laatste doorkomst te Oude Leije (8 km voor Bartlehiem) wordt bepaald op 21.00 uur; De controlepost te Dokkum wordt om 22.45 uur gesloten; De controlepost te Leeuwarden wordt om 0.00 uur gesloten. De omstandigheden kunnen noodzakelijk maken, dat de diverse controleposten en doorkomsten voortijdig door het bestuur moeten worden gesloten.
Staken van de tocht. Het bestuur kan wegens zwaarwegende omstandigheden de tocht staken.
Elfstedenkruisje. Iedere deelnemer die vóór 00.00 uur het eindpunt te Leeuwarden bereikt, krijgt ter herinnering het Elfstedenkruisje per aangetekende post toegezonden, mits is voldaan aan de bepalingen volgens dit reglement. Tezamen met het kruisje wordt de ingeleverde stempelkaart toegezonden. Indien de rechthebbende zijn Elfstedenkruisje verliest, stelt het bestuur geen tweede exemplaar ter beschikking. Zij, die door het slechter worden van de weersomstandigheden of anderszins de tocht niet kunnen volbrengen of daartoe niet in staat zijn gesteld, ontvangen geen Elfstedenkruisje.
Wim, Raimon en Johan. Foto's op natuurijs januari 2009.
Erik, Rik en Sterre
Mari op het ijs.
Wim, Gre, Marloes en Ellen.
Akke op het Elfsteden traject bij Sloten.
Marathonspeaker Ben Lieferink plotseling overleden.
Donderdagmorgen 10 mei 2007 is marathonspeaker Ben Lieferink plotseling overleden aan een hartstilstand. Ben stond bekend als zeer enthousiast speaker en als gedreven voorzitter van de GTC marathon van het gewest Noord-Holland/Utrecht. Alle disciplines binnen het marathonschaatsen waren hem even lief. Door zijn enthousiasme was hij zeer geliefd bij de marathonrijders.
19 Januari 2008 Alkmaar.
Het marathonpeloton draait dit seizoen zijn rondjes zonder Ben Lieferink, maar de speaker die in mei vorig jaar overleed, is zeker niet vergeten. Bij ijsbaan De Meent in Alkmaar werd zaterdag een plaquette onthuld als een mooie ode aan de geliefde speaker.
Als het doek valt, kijkt hij de mensen in de zaal aan. Precies zoals ze Ben Lieferink kenden. Brilletje op de neus, microfoon in de hand, en de witte krullen wapperend in de wind. De foto van Harm de Boer heeft de sympathieke speaker exact gevangen zoals hij is. Ruim een half jaar na zijn overlijden maakt de aanblik van Lieferink nog steeds emoties los bij de mensen in het restaurant van De Meent. Het zegt meer dan voldoende over de positie die Lieferink innam binnen de door hem zo geliefde marathonsport. Vanaf de muur waar zijn portret wordt bevestigd ziet hij ze in de jaren die komen voorbijgaan, elke wedstrijd weer. De rijders die hij zo vaak interviewde na wéér een podiumplek, de mannen die hij als jongens heeft zien komen, en de oudgedienden die er al bij waren toen hij zelf net kwam kijken. En allemaal zullen ze even terugkijken. Omdat ze Ben Lieferink niet vergeten.
Op een speciale, Italiaanse steensoort wordt de beeltenis van Ben Lieferink met behulp van lasertechniek overgebracht. Levensecht, als een foto op steen. ’Stem van de Marathon’ staat eronder te lezen. En dat is precies wat Lieferink was.
7-1-2007 N.K. Marathon in Amsterdam
Essent Nederlandse Kampioenschappen Zondag 7 januari 2007 Amsterdam
Ingmar Berga en Elma de Vries nieuwe kampioenen
Winnaars N.K. Kunstijs
JAAR
NAAM
1973
Jeen v/d Berg
1974
Ton Groot
1975
Henk Portengen
1976
Wout List
1977
Co Giling
1978
Henk Portengen
1979
Rien de Roon
1980
Co Giling
1981
Co Giling
1982
Jan Kooiman
1983
Jan Kooiman
1984
Emiel Hopman
1985
Lex Cazemier
1986
Jan Kooiman
1987
Dirk Maarssen
1988
Jos Nisten
1989
Dries van Wijhe
1990
Piet Kleine
1991
Richard van Kempen
1992
Rene Ruitenberg
1993
Lammert Huitema
1994
Lammert Huitema
1995
Arnold Stam
1996
Lammert Huitema
1997
Peter Baars
1998
Hans Pieterse
1999
Ruud Borst
2000
Jan Maarten Heideman
2001
Bertjan v/d Veen
2002
Jan Maarten Heideman
2003
Bertjan v/d Veen
2004
Jan Maarten Heideman
2005
Bertjan v/d Veen
2006
Arjan Smit
2007
Ingmar Bergma
2008
Arjan Stoetinga
2009
Yoeri Lissenberg
2010
Arjan Stroetinga
2011
Arjan Stroetinga
2012
Arjan Stroetinga
2013
Ingmar Bergma
2014
Arjan Stroetinga
2015
Jorrit Bergsma
2016
Arjan Stroetinga
2017
Bob de Vries
2018
Simon Schouten
2019
Arjan Stroetinga
2020
Gary Hekman
2021
N. V. I.V.M. CORONA
2022
Jorrit Bergsma
2023
Evert Hoolwerf
2024
Christian Haasjes
Winnaars KNSB CUP
JAAR
NAAM
1973
Bennie van der Weide
1974
Henk Portengen
1975
Johan Wardenier
1976
Co Giling
1977
Co Giling
1978
Co Giling
1979
Ari Eriks
1980
Co Giling
1981
Ari Eriks
1982
Jan Kooiman
1983
Henk Portengen
1984
Emiel Hopmman
1985
Henri Ruitenberg
1986
Richard van Kempen
1987
Richard van Kempen
1988
Richard van Kempen
1989
Yep Kramer
1990
Yep Kramer
1991
Olg Bogiev
1992
Richard van Kempen
1993
Lammert Huitema
1994
Frans de Ronde
1995
Arnold Stam
1996
Lammert Huitema
1997
Rene Ruitenberg
1998
Peter de Vries
1999
Henk Angenent
2000
Jan Maarten Heideman
2001
Jan Maarten heideman
2002
Miel Rozendaal
2003
Cedric Michaud
2004
Jan Maarten Heideman
2005
Jan Maarten Heideman
2006
Cedric Michaud
2007
Jan Maarten Heideman
2008
Bob de Vries
2009
Arjan Stroetinga
2010
Sjoerd Huisman
2011
Karlo Timmerman
2012
Crispijn Ariëns
2013
Christijn Groeneveld
2014
Bob de Vries
2015
Bob de Vries
2016
Ingmar Berga
2017
Simom Schouten
2018
Sjoerd den Hertog
2019
Sjoerd den Hertog
2020
Bart Hoolwerf
2021
NIET VERREDEN
2022
Sjoerd den Hartog
2023
Harm Visser
2024
Harm Visser
Winnaars Essentcup SBS6
JAAR
NAAM
2008
Bob de Vries
2009
Bob de Vries
Wedstrijden natuurijs Wiessensee.
Jan roelof Kruithof 11 maal winnaar Winnaars Alternatieve Elfstedentocht
JAAR
NAAM
1974
Jan-Roelof Kruithof
1976
Jan-Roelof Kruithof
1976
Johan Wardenier
1977
Jan-Roelof Kruithof
1978
Jan-Roelof Kruithof
1978
Karel Jonkman
1979
Dries van Wijhe
1979
Dries van Wijhe
1979
Jan-Roelof Kruithof
1980
Jan-Roelof Kruithof
1981
Jan-Roelof Kruithof
1982
Jos Niesten
1982
Jan-Roelof Kruithof
1983
Jan-Roelof Kruithof
1984
Jan Westeveld
1984
Jan-Roelof Kruithof
1985
Arie Boon
1985
Jos Niesten
1991
Jan-Roelof Kruithof
De Alternatieve Elfstedentochten dateren van 2 maart 1974 en zijn 200 kilometer wedstrijden die steeds op een baan van maximaal 50 kilometer werden gehouden. Sinds 1989 wordt deze Alternatieve Elfstedentocht in Oostenrijk op de Weissensee gereden.
Winnaars Weissensee Alternatieve Elfstedentocht
JAAR
NAAM
1989
Dries van Wijhe
1990
Jan Oliemans
1991
Hylke Boerstra
1992
Egbert Vossebelt
1993
Jan Kooiman
1994
Erik Hulzebosch
1995
Lammert Huitema
1996
Peter de Vries
1997
Ruud Borst
1998
Peter de Vries
1999
Peter Baars
2000
Arjan Schreuder
2001
Erik Hulzenbosch
2002
Miel Rozendaal
2003
Ruud Borst
2004
Henk Angenent
2005
Jeroen de Vries
2006
Bertjan van de Veen
2007
AFGELAST
2008
Lars Hoogeboom
2009
Casper Helling
2010
Jorrit Bergsma
2011
Karlo Timmerman
2012
Jens Zwitser
2013
Simon Schouten
2014
AFGELAST
2015
Erwin Mesu
2016
Niels Mesu
2017
Crispijn Ariëns
2018
Erik Jan Kooiman
2019
Frank Vreugdenhil
2020
Frank Vreugdenhil
2023
Crispijn Ariéns
2024
Christian Haasjes
Winnaars Open N.K. Buitenland.
JAAR
NAAM
1990
Erik Hulzenbosch
1992
Fausto Marreiros
1993
Bert Verduin
1995
Fausto Marreiros
1996
Richard van Kempen
1997
Lammert Huitema
1998
Jan Maarten Heideman
1999
Ruud Borst
2000
Jan Maarten Heideman
2001
Erik Hulzenbosch
2002
Rene Ruitenberg
2003
Eik Hulzenbosch
2004
Peter de Vries
2005
Peter Baars
2006
Jan Maarten Heideman
2007
Casper Helling
2008
Arjan Stroetinga
2009
Stristan Loy
2010
Sjoerd Huisman
2011
Gary Hekman
2012
Arjan Stroetinga
2013
Jorrit Bergsma
2014
Ingmar Berga
2015
Gary Hekman
2016
Jorrit Bergsma
2017
Ingmar Berga
2018
Bart Hoolwerf
2019
Mart Bruggink
2020
Jouke Hoogeveen
2021
Ging niet door Corona
2022
Jordy Harink
2023
Gerry Hekman
2024
Daan Gelling
Winnaars Aart Koopmans Memorial.
JAAR
NAAM
2006
Arjan Mombarg
2007
Jens Zwitser
2008
René Ruitenberg
2009
Ruud Aerts
2010
Pieter Jan van Eck
2011
Sjoerd Huisman
2012
Rob Harders
2013
Crispijn Ariëns
2014
Gary Hekman
2015
Jouke Hoogeveen
2016
Gary Hekman
2017
AFGELAST
2018
AFGELAST
2019
Sjoerd den Hertog
2020
Gary Hekman
2023
Marco v/d Tuin
2024
Jeroen Janissen
Winnaars KNSB Grand Prix Natuurijs
JAAR
NAAM
2008
Casper Helling
2009
Martijn Kromkamp
2010
J. M. Heidenman
2011
Karlo Timmerman
2012
Jouke Hoogeveen
2013
Chrispijn Ariëns
2014
Niet vereden
2015
Simon Schouten
2016
Simon Schouten
2017
Frank Vreugdenhil
2018
Crispijn Ariëns
2019
Crispijn Ariëns
2020
Crispijn Ariëns
2023
Jordy Harink
NATUURIJS KLASSIEKERS
Winnaars Klassiekercup
JAAR
NAAM
1991
Jos Pronk
1996
Henri Ruitenberg
1997
Hans Pieterse
2012
Rob Harders
Winnaars Noorder Rondrit
JAAR
NAAM
1940
Gerrit Duiker
1941
Lo Geveke
1942
Anne de Vries
1946
Anne de Vries
1954
Piet Kruger
1961
Anton Verhoeven
1963
Jan Uitham
1985
Albert Bakker
1986
Albert Bakker
1987
Harry Kiers
1997
Arnold Stam
Winnaar alternatief voor Noorder Rondrit Ronde van Duurswold
JAAR
NAAM
2011
Jorrit Bergsma
2012
Rob Harders
Winnaars Ronde van Loosdrecht
JAAR
NAAM
1947
Hein Vermeulen
1950
Anton Verhoeven
1954
Anton Verhoeven
1963
Angelo Damo
1964
Jeen van den Berg
1970
Tinus Rozendaal
1979
Henk Portengen
1987
Edward Hagen
1991
Edward Hagen
1996
Jan Eise Kromkamp
2010
Ralf Zwitser
Winnaars Elfmerentocht
JAAR
NAAM
1940
Henk Holtrop
1941
Geen Winnaar
1942
Joop Bosman
1946
Anton Verhoeven
1954
Anton Verhoeven
1963
Henk Fennema
Winnaars Oltdamrit
JAAR
NAAM
1954
Martin Tuin
1955
Peter Kruger
1956
Peter Kruger
1961
Henk ten Have
1962
Siep Schuiling
1964
Siep Schuiling
1968
Hans van Helden
1969
Jan-Roelof Kruithof
1972
Tinus Rozendaal
1976
Jan-Roelof Kruithof
1977
Jan-Roelof Kruithof
1980
Jan-Roelof Kruithof
1982
Henk Ensing
1985
Anne Postmus
1986
Dries Klein
1987
Henk Ensing
1996
Ruud Bosrt
Winnaars Westland Marathon Maasland
JAAR
NAAM
1946
Marinus Boekestijn
1950
Nico Oltshoorn
1954
Jacob van der Leky
1955
Anton Verhoeven
1956
Anton Verhoeven
1956
Maus Warnhout
1963
Anton Verhoeven
1976
Jan Visser
1979
Frans Boom
1981
Jan Visser
1986
Jos Pronk
1987
Jos Niesten
1991
Marcel Kooy
1993
Erik Hulzebosch
1996
Arnold Gaasenbeek
1997
Ruud Borst
Winnaars Noordwest Hoekrit
JAAR
NAAM
1946
laas Schipper
1954
Ruud Knol
1961
Gijs Elsink
1963
Johannes Wondergem
1982
Jan Visser
1985
Jan-Roelof Kruithof
1986
Evert van Benthem
1987
Frits Schalij
1991
Yep Kramer
1996
Jan Bakker
Winnaars Holland Venetietocht
JAAR
NAAM
1956
Roelof Bakker
1970
Jan-Roelof Kruithof
1972
Jan-Roelof Kruithof
1978
Dries van Wijhe
1979
Dries van Wijhe
1982
Hans Bouma
1985
Marten Hoekstra
1986
Dries van Wijhe
1986
Dries van Wijhe
1987
Henri Ruitenberg
1991
Yep Kramer
1994
Lammert Huitema
1995
Lammert Huitema
1996
Erik Hulzebosch
2012
Rob Harders
Winnaars Veluwemeer Tocht
JAAR
NAAM
1963
Roelof Bakker
1963
Roelof Bakker
1970
Jan Visser
1976
Dries van Wijhe
1979
Ton Groot
1979
Dries van Wijhe
1980
Co Giling
1985
Frans Boon
1987
Jan-Roelof Kruithof
1996
Erik Hulzebosch
1997
Rene Ruitenberg
2010
Geert-Jan van der Wal
2012
Ruud Aerts
Winnaars Amstelmeer Marathon
JAAR
NAAM
1963
Jan van der Hoorn
1979
Ari Eriks
1982
Henk Portengen
1985
Henri Ruitenberg
1987
Jan Hopman
1991
Rene Ruitenberg
1996
Erik Hulzebosch
1997
Yep Kramer
Winnaars De 100 van Earnewald
JAAR
NAAM
1979
Ludwig Meiijering
1980
Dries van Wijhe
1986
Jos Niesten
1991
Yep Kramer
1994
Bert Verduin
1996
Henk Angenent
1997
Hans Pieterse
2010
Arjan Stroetinga
2012
Simon Schouten
Winnaars Ronde van Skarsterlân
JAAR
NAAM
2011
Ralf Zwitser
2012
Rob Harders
2013
Bob de Vries
Winnaars Henk Angenent Classic
JAAR
NAAM
2011
Peter van der Pol
2012
Durk Fabriek
Soorten Elfsteden Tochten Op de Schaats Vissend Op de Fiets Wandelend Hardlopend Estafette Op de Traktor Op een Bed Surfend Staand op een Surfplank met een duwstok Cabaret Klûnend Zwemmend Op Zonneenergie In een Roeiboot In een Moterboot In een Kano In een Kajak In een Auto -'50 In een Auto -'75 In een Auto +'75 Zingend Schakend Dammend Drinkend Toneel Op de Motor -'50 Op de Motor +'50 Op een Paard Op een Pony Met een Huifkar Mens erger je niet Op een step Achteruitlopend Op een Pyramidefiets Op een Skateboard Zweefvliegtuig Culinair Pipo Woonwagen Liggend op een surfplank Staand in een gondel met duwstok
Kleinvlietuigje Fiets vierdaagse Met een brommobiel en zo weinig mogelijk benzine. Bridge Op een Cuiseschip De 11-Steden Fietsvijfdaagse De 11-Steden Stepvijfdaagse Winter Fiets 11-Steden. Winter Step 11-Steden. Oldtimer truck Elfstedentocht Met een F16 Totaal 52 maal.
NEDERLANDS UURRECORD WERELD UURRECORD Erik Jan Kooiman 43.735.094 mtr Inzell 09-12-2016 Douwe de Vries 42.244.050 mtr Calgary 13-3-2015 Casper Helling 41.969.10 mtr Salt Lake City 15-3-2007 Henk Angenent 41.669.49 mtr Calgary 13-3-2004 Roberto Sighel 41.040.54 mtr Calgary 24-3-1999 Robert Vunderink 39.986.59 mtr Heerenveen 28-11-1988 Jan Kooiman 38.558.45 mtr Inzell 8-3-1983 Jos Niesten 37.638.26 mtr Inzell 13-2-1981 Jan-Roelof Kruithof 36.971.00 mtr Inzell 23-2-1976 Jan-Roelof Kruithof 35.246.82 mtr Assen 16-2-1973 Coen de Koning 32.370.00 mtr Davos 2-1-1906
25-11-2007 Vip-Arrangement op de Jaap Eden IJsbaan. Via één van de Hoofdsponsors, Bertus de Jong, van De Friesche Elfsteden Vistocht hadden Ynze en ik zondag 25-11-2007 een Vip arrangement bij de firma Nefit van Erik Hulzebosch, het was gezellig met veel drank, soep en broodjes en natuurlijk een onderhoud met de nummer twee van de laatste Friesche Elfstedentocht op de schaats.
In gesprek met Erik Hulzebosch.
Zaterdag 25-11-2006 op de schaatsbaan in Alkmaar. De drie kenners zijn het er over eens Jan-Maarten Heideman heeft gelukkig niet gewonnen. Mijn dank gaat uit naar Ton Thomassen voor het maken van deze unieke foto.
Unieke kunstijsbaan van 2.6 kilometer lang dwars door landelijk gebied! FlevOnice is een absolute wereld- primeur! Een in de vrije natuur gelegen kunstijsbaan voorzien van 2600 meter ECHT IJS en gegarandeerd meer dan 100 dagen schaatsen per jaar. Ruim vijftig hectare Flevolandse klei is omgeploegd en heringericht tot een multifunctioneel vrijetijdscomplex van wereldformaat.