Inhoud blog
  • EEN HEMELS LIED
  • ECHTE VRIENDEN
  • DE POORT
  • EEN GLIMLACH
  • HET OUDE JAAR
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    GEESTELIJKE GEDICHTEN

    25-11-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN HEMELS LIED

    Ik hoor ineens heel zacht een lied weerklinken

    en ’t plant zich fluist’rend in mijn ziele voort

    zo schoon, dat alles in het niet gaat zinken

    wat ooit mijn oor aan klanken heeft gehoord.

    Verbaasd richt ik mijn blik naar alle zijden,

    doch waar ik kijk, ik nergens zangers zie.

    Mijn God, hoe kan een lied mij zo verblijden;

    het is zo’n wonderschone melodie!

     

    Het lijkt wel of er zingend wordt gebeden.

    Hoor, duidelijk verneem ik ieder woord.

    Men zingt van liefde en van ware vrede,

    van vreugde die door niets meer wordt verstoord.

    Steeds schoner zich de tonen samenrijgen

    totdat het uitgroeit tot één groots akkoord.

    Als in een droom voel ik mij opwaarts stijgen

    en dankend knielen voor Gods hemelpoort.

     

    Dan wordt het stil, ik ben weer hier beneden,

    alleen met al mijn zorgen en verdriet,

    doch in mijn ziel draag ik een wonder mede:

    de slotakkoorden van een hemels lied!

     

    En boven, zie, daar glimlacht God tevreden.

    Hij spreekt dan tot Zijn machtig eng’lenheir:

    ”Als er op aarde innig wordt gebeden,

     ach, zing dat schone lied dan nog een keer!”

     

    Frits Deubel
    www.gedichtensite.com 

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    25-11-2005 om 22:07 geschreven door Frits Deubel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (100 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ECHTE VRIENDEN

    Er  zijn van die echte vrienden

    die dicht bij je de levensweg gaan

    zonder bijzondere wensen

    en van al wat niet echt is ontdaan.

    Je ziet ze daar waar verdriet is

    met een troostwoord, verkwikkend en warm,

    met het gebaar: Ik begrijp jou!

    van hun alles omvattende arm.

     

    Er zijn van die echte vrienden

    die, gelouterd door zorgen en pijn,

    zonder een veelvoud van woorden

    een rustplaats en een zegenaar zijn.

    Je kunt ze eig’lijk nooit missen

    en  toch gaan ze eens van je vandaan,

    de felle pijn achterlatend

    van een wond die niet snel dicht zal gaan.

     

    Ik sta bij een van die vrienden

    die ik nooit ofte nimmer vergeet,

    omdat zijn rijke vermogen

    ware liefd’ en zachtmoedigheid heet.

    En dikwijls zal ik vertellen

    van de geheimenis van zijn kracht,

    hoe hij door simpele woorden

    mij de hemel nabij heeft gebracht.

     

    Frits Deubel
    www.gedichtensite.com
     

    25-11-2005 om 22:04 geschreven door Frits Deubel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (38 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE POORT

    Ik ga met jou tot aan de poort
    en in je laatste nachten

    zal ik daar blijven wachten

    tot je een hemels welkom hoort.

     

    Ik zal wel bij je blijven staan

    totdat we moeten scheiden.

    Er is geen plaats voor beiden

    om samen door de poort te gaan.

     

    En bij de allerlaatste groet

    zal ik je hoofd neerleggen

    en zacht als afscheid zeggen:

     

    Vaarwel, tot ik je weer ontmoet.

     

    Frits Deubel
    www.gedichtensite.com

    25-11-2005 om 17:33 geschreven door Frits Deubel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (42 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN GLIMLACH

    Ik zou je zo graag willen helpen,

    maar eigenlijk weet ik niet hoe.

    Misschien door eens even te zwijgen,

    want praten, dat maakt je zo moe.

    Je hebt me nog laatst, toen ik belde,

    je vragen en zorgen gezegd

    en zonder het antwoord te weten

    heb’k stil weer de hoorn neergelegd.

     

    Ik zou je zo graag willen helpen,

    iets dragen van al je verdriet.

    Ik zou in je oor willen fluist’ren

    de woorden: Zo blijft het toch niet!

    Ik zou je wel willen omhelzen,

    maar vaak zijn mijn armen te klein,

    te kort om je warmte te geven

    en troost voor je hevige pijn.

     

    Ik zou je zo graag willen helpen.

    Vertel me in hemelsnaam hoé

    en wáár je ’t geluk hoopt te vinden,

    dan gaan we er samen naar toe.

    Wellicht is het dagenlang lopen

    of ligt het een stuk dichterbij,

    als Vader de deur even opent …

    door ’n glimlach voor jou en voor mij!

     

    Frits Deubel
    www.gedichtensite.com

    25-11-2005 om 16:39 geschreven door Frits Deubel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (28 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET OUDE JAAR

    Ik blader nog eens in mijn jaarboek.

    Het lukt haast niet het dicht te slaan.

    Er zijn als ik bewogen rondkijk

    veel beelden om bij stil te staan.

    Zowel de zorgen als de vreugden

    gaan als een filmband langs mijn oog.

    ’k Zie naast voorbije wolkenvelden

    een lichtstraal aan de hemelboog.

     

    Kijk, op een maanden oude foto

    lacht een beminde mij nog toe.

    ’t Is een herinnering aan vreugde

    en toch maakt het mij droef en moe.

    Hier staat een groet van alle kind’ren

    met een vakantiekiek erbij

    en verderop zie ik een versje.

    Als ik het zing dan troost het mij.

     

    Ik lees een kaart met enk’le regels,

    een kostbare verjaardagswens

    en op de pagina erachter

    groet mij een lief en dierbaar mens.

    Een foto laat mij weer genieten

    van dagen lang voorbij gegaan.

    Wat kunnen mensen je verwarmen

    wanneer ze heel dicht naast je staan.

     

    ’k Verdeel de pagina’s nog eenmaal

    in wat ik kreeg en wat ik mis,

    mijn winsten links, rechts mijn verliezen,

    alsof dit ook mijn kasboek is.

    Dan breng ik al die tere beelden
    naar binnen of iets meer omhoog.

    Misschien dat soms verdriet zal blijken

    een lichtstraal aan de hemelboog.

     

    Frits Deubel
    www.gedichtensite.com 

     

     

     

     

    25-11-2005 om 16:36 geschreven door Frits Deubel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (25 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN SPROOKJE

    Wie zegt dat het geen sprookje was,

    zoals het is gelopen?

    Er was eens iemand die voor God

    het wereldrijk moest kopen.

    Hij hoorde bij een koningshuis,

    maar was dat te bewijzen,

    wanneer je niets van waarde hebt,

    geen kronen of paleizen?

     

    Hij zei dat Hij uit d’hemel kwam,

    een opdracht moest vervullen,

    een plan dat er reeds eeuwen was

    nu eind’lijk zou onthullen.

    Een enk’ling die Zijn stem verstond,

    begon Hem te geloven.

    Voorwaar, dit fascinerend mens

    was een gezant van boven!

     

    Wat eenmaal op een sprookje leek,

    is werk’lijkheid gebleken,

    toen God vanuit een schaam’le stal

    het licht wist te ontsteken.

    Het eeuwigdurend welzijn is

    daardoor elk mens gegeven,

    die met dat kind uit Bethlehem,

    de Zoon van God, wil leven!

     

    Frits Deubel

    www.gedichtensite.com

    25-11-2005 om 16:27 geschreven door Frits Deubel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (24 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE TROOST
    De troost verraste mij vannacht.
    Ik trof haar aan terwijl ik sliep.
    Het was al wekenlang dat'k dacht,
    dat iemand mij heel zachtjes riep.

    Maar in een wereld vol lawaai
    versta je zulke klanken niet.
    Pas als het stil vanbinnen wordt,
    dan lijkt het of de troost dat ziet.

    Hij keek mij lang doordringend aan,
    zoals mijn liefste mij aanschouwt.
    Toen heb ik hem heel vast omarmd
    en al mijn zorgen toevertrouwd.

    Hij luisterde bewogen toe
    en toen ik uitgesproken was,
    leek het of een geslagen wond
    door zachte handen weer genas!

    Frits Deubel
    www.gedichtensite.com  

    25-11-2005 om 16:03 geschreven door Frits Deubel

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (212 Stemmen)
    >> Reageer (1)


    Archief per week
  • 21/11-27/11 2005

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!