drie maal per week, vier uur in een stoel liggen, in beide armen geprikt, niets kunnen doen, niet kunnen lezen, alleen liggen en de minuten aftellen
alles moeten vragen, afhangen van de goodwill van de verpleegsters zijn ze goedgezind ok ze zullen uw helpen, zijn ze vies gezind kun je wachten wat kan je zeggen ? ik moet hier tenslotte drie maal per week komen, misschien voor jaren...... alhoewel ik heb de vorige keer maar zes maanden moeten wachten, zou het weer zo vlot gaan ?
ik kom thuis en ik ben dan doodmoe, zelfs de kinderen zijn mij te veel waarom heb ik mijn kinderen niet vroeger gehad dan waren zo nu misschien het huis uit. vijf kinderen thuis, vier in hun apejaren, ik kan het niet aan, ik hou van hen maar ik schiet tekort mijn man die in shiften werkt, vroege, late, nacht, moet een groot deel van het huishouden voor zich nemen, dit zal sporen achterlaten.
zou iedereen niet beter af zijn zonder mij als ik niet meer naar de dialyse ga ben ik in de kortste keren weg, en vind ik eindelijk rust
als ik een kerkhof zie denk ik "wat liggen al die mensen hier rustig" ik wou dat ik ook kon rusten die verdomde moeheid