|
Een andere foto (wallpaper) zorgde voor een tweede gedicht:
Ten Zuiden van Verdriet
ten zuiden van verdriet
staan dode muren vol onbegrip
gekneld te sterven
verweerd door de tranen van de zee
is het pad steeds verder afgebrokkeld
en enkel een steile weg omlaag
eindigt waar golven beuken
waar eens de visvangst
schapen deed vergeten
verdronk de hoop
de storm is voorbij
en in hun harten blijft
enkel nog
een steile weg omhoog
waar golven niet langer beuken
maar groene heuvels zingen
ten zuiden van verdriet
© 26-06-2006
|
