Telkens als ik ze zie, moet ik onwillekeurig terugdenken aan de Fabeltjeskrant.

-Oogjes dicht en snaveltjes toe. ( of is het Oogjes toe en snaveltjes dicht ?... Het is ook al zo lang geleden... )

Nu het meer en meer op zomer gaat lijken, duiken ze van alle kanten op. En in alle vormen. De een al wat meer versierd dan de andere. Sommige zie je niet meteen - het is even zoeken... anderen neem je waar van op afstand. Je hoeft er zelfs niet eens je bril voor op te zetten. Bestonden ze vroeger ook ? Uiteraard, maar waren ze zo duidelijk waarneembaar als nu ? Ik kan het me niet herinneren. Tijden veranderen – en met de tijden ook de zeden. Dat ze toen misschien niet zo opgemerkt werden, wil niet zeggen dat het toen beter was. We hebben steeds maar de neiging om het wel en wee van opeenvolgende generaties onder de loep te nemen, te analyseren en automatisch tot de slotsom te komen dat het in onze tijd beter was.

Verkeerd. Duidelijk verkeerd.

Misschien ging het er een tikkeltje zediger aan toe, maar dan ook maar een heel klein tikkeltje. Met de komst van de Franse sekssymbolen, die met een half-ontblote borst meer demonstreerden dan de andere helft verborg, brak onmiskenbaar het tijdperk aan waarin onze wenkbrauwen zich veelvuldiger dienden te fronsen dan voorheen. En dat beperkte zich niet enkel tot de Franse luchtigheden. Ook de Amerikaanse wisten van wanten.

Bij ons is alles beter en groter was hun motto en de Marylins en Janes konden niet zonder risico boven een gasfornuis gaan staan. Het leek allemaal onschuldig, maar dat was het ongetwijfeld niet. En met de komst van de bikini (Gek is dat eigenlijk: hoe meer je ervoor betaalt, hoe minder je krijgt.) werd demonstratief een einde gesteld aan de zich boven een luchtrooster bevindende opzwaaiende rokken. Het tweedelige paradijs belovende (kleding?)stuk, dat zedig de beiden Polen camoufleerde, toverde een glimlach op sommige en een grijnslach op andere lippen.

Je kon uiteraard geen bikini dragen als je niet toeliet dat het publiek ernaar keek. Naar je bikini in de eerste plaats en naar je navel in de tweede plaats. Niet per sé in die volgorde.

De Belgen hebben er een professioneel woord voor. Nagelbuik. Wát precies het met een nagel te maken heeft, zal voor de meesten onder ons wel een raadsel blijven, maar dat het voor sommigen een nagel aan hun doodskist was, staat buiten kijf. De Britten, romantisch als ze zijn, noemen het belly-button. Het knopje van je buik... Net boven de ritssluiting van je jeans...

Het was het alombekende tijdperk van Sex, Drugs en Rock 'n' Roll. Hoewel, drugs heb ik steeds angstvallig gemeden.

De bloem in je oor en je hoofd diep weggeborgen onder een bos haar. Ik denk er nog vaak aan, telkens wanneer ik een naveltje ontwaar onder een topje en boven een gevaarlijk afzakkende jeans.

Aan Fabeltjeskrant, bedoel ik.