Deze vrouw loopt de wereld rond voor de strijd tegen borstkanker. Via verschillende sites kan ze haar strijd voortzetten.Dus,neem haar mee naar jouw site om haar daar verder te laten lopen.... xxx thnks!Graag stel ik je twee ontzettende lieve dames voor die onovertreffelijk met de ziekte omgaan ...neem ook eens een kijkje op hun blog ...waar echte vriendschap waarlijk troef staat !! http://anita-angele.skynetblogs.be
Onze Leonberger Dolcé (zachte) is een echte dier/ en mensenvriend ... hij was kind aan huis ... !Met veel pijn in t hart is hij zachtjes van ons heen gegaan ...
Op foto Dolce met Wim (zoon),2 dagen voor hij heen ging !!
Illona een 20 jarige Trackener merrie heeft last van doorgezakte kogels (pezen ) aan voorbenen
Getse , een 3 jarig ruin paardje . Eigenaars kunnen hem niet bereiken , en moet tevens nog ... zadelmak !
Lezing : hondentraining , Pfiiiieeeet training , werken met chakra's en magnetisme
Enkele Foto's van het ooh zo prachtig Polen
Dierenopvoedster & Magnetiseur.
** Dierenopvoedster Miryam ! **
**Magnetisme voor alle dieren**
Probleemgedrag paard,hond & pijnverlichting voor uw geliefde huisdier
09-06-2013
De Coton de Tuléar ...voelt katoenachtig aan ... en word bestempeld als de clown onder de honden...
De Coton de Tuléar ...voelt katoenachtig aan ... en word bestempeld als de clown onder de honden...
De Coton de Tuléar is een kleine witte gezelschapshond.Hij valt dan ook in groep 9, de groep gezelschapshonden. Hij dankt zijn moeilijke naam die je uitspreekt als kooton de tuleeaar aan de structuur van zijn vacht, die katoenachtig moet aanvoelen en aan de plaats waar hij vandaan komt nml. het plaatsje Tuléar op het eiland Madagascar.
De vacht van de Coton is halflang tot lang.Wit van kleur, met mogelijk hier en daar een zweem van champagne kleur of lichtgrijs tot donkergrijs mn. aan de oren. Het behoeft weinig verzorging als we het hebben over trimwerk, wel moet hij regelmatig geborsteld worden.
Vele noemen hem de clown onder de honden, een naam die hij zeker eer aan doet, zowel qua uiterlijk als qua karakter. Ghiiiiiii ... amaai ... hier een super grappig filmpke van deze " clown" ... hiii ..... Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
De coton heeft een vrolijk en open karaktertje.Is leergierig maar behoeft wel een consequente opvoeding.De Coton is ook waaks, als er onraad in de buurt is zal hij dan ook zeker van zich laten horen.
Enkele rassen die genoemd worden als mogelijk voorouders van onze Cotons zijn de Bichon, het Vlinderhondje (vanwege de kleurtjes) en de Bedlington terrier vanwege de welving die de Coton in de rug heeft.
Toen in 1966 enkele mensen in Madagascar de Madagaskische kennelclub oprichtte vroegen ze ook onmiddellijk erkenning aan bij de FCI voor hun plaatselijke rasje de Coton de Tuléar. Die erkenning volgde in 1970 en in 71 is de eerste rasstandaard gepubliceerd, de laatste standaard dateert van 2000 en Madagascar heeft niet langer de rasstandaard in handen, deze ligt nu in Frankrijk.
Het gebeurt soms : het moederdier overleeft een bevalling niet, of verstoot haar jongen of geeft onvoldoende tot geen melk. Wat ook al eens voorvalt - spijtig genoeg - is dat mensen ongewenste kittens op straat zetten. Een toevallige wandelaar neemt dat hoopje ellende mee naar huis en hoe moet het nou verder ?
Weet dat u een enorme taak op zich neemt, want een kattenmoeder vervangen is geen sinecure. De gulden regel is zeer kort samen te vatten in drie woorden : warmte - voedsel - rust.
Warmte Een kitten is zeer gevoelig aan onderkoeling, immers de vacht is nagenoeg onbestaande, het relatief groot lichaamsoppervlak zorgt voor een intense warmteuitwisseling en de 'lichaamsthermostaat' werkt nog niet optimaal zoals bij volwassen dieren. Wanneer er een moederdier en nestgenoten zijn, geeft dit minder problemen : ze houden elkaar lekker warm, alhoewel zelfs in zulke normale omstandigheden, een warmte-lamp toch gewenst is. Het kleine ding op zichzelf moet dus zeker verwarming krijgen, het best via de rode warmte lampen.
Een ideaal 'nest' is een houten wijnkist met een dikke laag krantenpapier op de bodem met daar bovenop een laken. Het hout geeft een warme, tochtvrije beschutting, het diertje kan dankzij de wanden niet uit het nest wegrollen en zodoende in de kou terecht komen. De warmte-lamp is nodig zowel overdag als 's nachts tot het diertje zo'n week of 4 is, daarna is bijverwarming nodig 's nachts, eventueel overdag afhankelijk van de verwarmingssituatie in huis
Rust Net als kleine mensjes hebben ook kleine diertjes hun rust broodnodig. Let dus goed op : voor kinderen is zo'n kitten onweerstaanbaar en ze zullen het diertje te pas en te onpas wakker maken, knuffelen en storen. Dit moet zeker vermeden worden. Het diertje moet enkel wakker gemaakt worden voor de voeding, tussen 2 eetbeurten in laat u het slapen.Zorg ook dat het 'nest' niet op drukke plaatsen van het huis staat, een rustig schemerig hoekje is het best.
Voedsel Dit hoofdstuk geeft de meeste problemen en is de echte struikelblok in de verzorging van de moederloze. Een eerste moeilijkheid: heeft het kitten de biestmelk gedronken of niet. De biestmelk is de eerste melk die de moeder produceert en bevat tal van afweerstoffen die het jonge ding bij de eerste zuigbeurt binnen krijgt. Deze afweerstoffen verdedigen het jong de eerste paar weken tegen allerlei ziekten. Deze biest is door niets te vervangen. Als het jong het niet heeft gezogen, zijn de overlevingskansen beduidend kleiner.Daarna de echte melkvoeding : er zijn nu zeer goede melkvervangers op de markt, die de kwaliteit van kattenmelk sterk benaderen (te koop bij dierenarts of apotheek).
Ziehier een schattig lief filmpje ... een adoptiekitten van amper 3 dagen oud , zowel mens als dier ( hond ) ontfermen zich liefdevol over 't kitten !! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
Deze melk wordt verkocht onder de vorm van poeder dat moet opgelost worden in gekookt afgekoeld water (temperatuur van 38 °C). Het jong moet om de 3 à 4 uur gevoed worden (ook 's nachts) met een pipet kunstmelk. De hoeveelheid geeft het jong perfect aan : het zal zuigen tot ie voldoende heeft gehad voor de lopende voederbeurt.
Zeer belangrijk is het feit dat u het jong zal moeten helpen met urineren en defeceren. Als u de kans krijgt moet u eens een normaal nest van moeder met jongen observeren : de eerste weken zal u geen bevuild nest zien, voor de simpele reden dat het moederdier de kleintjes helpt met de behoeftenproductie en die zelf oplikt. Het moederdier zal geregeld de jongen krachtig over de buik likken : deze massage zorgt er voor dat het jong zal urineren en defeceren, dit likt de moeder meteen op.Het masseren zal u dus ook moeten doen : met een doekje masseert u het buikje enkele malen per dag zodat het jong z'n afvalstoffen kwijt kan.
Een druppeltje olie aan het jong geven helpt wel bij echt lastige stoelgang. De melkvoeding moet volgehouden worden tot een leeftijd van ca 6 weken, uiteraard neemt het aantal voederbeurten per dag af met de vorderende leeftijd.Vanaf de leeftijd van circa 3 weken mag u het jong al aangepast blikvoer voorschotelen (poes : whiskas voor jonge poesjes, hiervan hebben al veel verschillende merken iets op de markt gebracht). Hier een onweerstaanbaar schattig filmpke ... van een tijgertje dat zorgvuldig en met veel liefde de nodige warmte krijgt ... smile ... u kijkt toch ook é ??? zeker de moeite ...knipoogje ...
Zorg er wel voor dat het blikvoer op lichaamstemperatuur en in kleine hoeveelheden wordt verstrekt.De regel is : als u het redt tot het diertje blikvoer begint te eten en zelfstandig zijn behoeften kan doen, is er een zeer grote overlevingskans.Hou de tips in uw achterhoofd, heb een ijzeren wilskracht en de natuur zal u belonen met een gezond en lief kitten.
Rocky Mountain Horse ! Zelfs mensen met rugklachten hebben weer de mogelijkheid om paard te rijden....
Rocky Mountain Horse ... Zelfs mensen met rugklachten hebben weer de mogelijkheid om paard te rijden.
Een droompaard voor iedere ruiter. Behalve een schitterende kleur en een rank uiterlijk, heeft de Rocky Mountain Horse een vriendelijk karakter en een extra gang.De Rocky Mountain Horse is bij uitstek geschikt voor de recreatierijder en endurance. Ze worden ook gebruikt als westernpaard en zijn geschikt voor het aangespannen rijden. Deze paarden hebben van nature een groot uithoudingsvermogen, zijn zeker op ruwe grond en vragen een minimum aan inspanning van de ruiter.
Extra gang (fourbeat gait of tölt genoemd) Vanaf de geboorte heeft iedere Rocky Mountain Horse een extra gang - fourbeat gait of tölt genoemd. Deze natuurlijke ganglaat vier afzonderlijke hoefslagen horen in een gelijk ritme. Met deze gang is er geen zweefmoment en kun je als ruiter onafhankelijk van de snelheid lekker in het zadel blijven zitten. Hier een aangename kennismaking met deze prachtige edele viervoeter !!! Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ...
Het voelt alsof je een massage krijgt en de ruiter zal merkendat hij minder snel vermoeid raakt, ook op de grotere afstanden. Zelfs mensen met rugklachten hebben weer de mogelijkheid om paard te rijden.
Karakteristiek .Alle Rocky Mountain Horses hebben de volgende karakteristieken: een mooi hoofd met ronde ogen en welgevormde oren en een gracieuze nek die langer kan zijn dan je verwacht. Dit kenmerk draagt in grote mate bij aan een goede algehele balans.
De schofthoogte ligt tussen 1.40 - 1.60 meter. Over het algemeen is de Rocky Mountain Horse 1.50 - 1.55 m. De schoften zijn niet scherp afgetekend, maar de structuur van de rug is mooi en van daaruit een geleidelijk verloop naar de croup. De schouderligging is 45 graden. De hoeven zijn hard en het beenwerk fijn en droog.
Witte aftekening is toegestaan, maar aan de benen niet hoger dan de knie en hak.Ziehier een prachtige voorstelling van Mountain Horses , waaronder de Rocky ...
De Rocky Mountain Horse heeft een zekere vaste pas (zal niet snel struikelen), heeft over het algemeen een koudbloedige aard en kan winters goed doorstaan met een minimum aan onderdak. Rocky Mountain Horses staan bekend om hun kalme, welwillende temperament en hun uithoudingsvermogen en ze zijn sober in onderhoud. Het koudbloed onder de volbloeden.
Je moet de Hongaarse puszta's gezien hebben, om te ervaren hoe immens die uitgestrektheid is. Met daarop het ontelbare vee. Er was geen herder die dat allemaal kon overzien. Logisch dan ook, dat zij drijvende en bewakende honden moesten hebben, die het werk zelfstandig konden doen. En dan uiteraard wel onder alle omstandigheden; 's zomers in de zinderende hitte en 's winters in de gemeenste kou. (Hongarije heeft een landklimaat; dit betekent in de zomer zeer hoge en in de winter extreem lage temperaturen!).
De Komondor is dus een hond die zijn werk volledig zelfstandig verricht. Hij is een zelfdenker, de je het bewaken absoluut niet hoeft te leren. Hij beoordeelt eigenmachtig elke situatie en handelt naar eigen inzichten. ... Hij zit derhalve niet te wachten op commando's van zijn baas. Deze karaktereigenschap is zeer zwaarwegend en een Komondor eigenaar moet hiervan volledig doordrongen zijn! Het betekent echter niet, dat een Komondor niet naar zijn baas moet luisteren en aan hem of haar ondergeschikt moet zijn. Dat moet hij wel degelijk, anders is hij de baas.
Het betekent echter ook, dat hij niet slaafs en zonder nadenken de wensen van zijn baas uitvoert. Als hij een commando krijgt, zal hij altijd eerst zelf nadenken waarom en/of dat wel nodig is, voordat hij doet wat van hem gevraagd wordt. De Komondor is dus niet bij uitstek een hond voor de africhting of om 'kunstjes' te leren. Komondors zijn uitermate trouw aan hun baas, maar dan wel op basis van wederzijds respect. Straf hem nimmer ten onrechte en inconsequent, want dat begrijpt en verdraagt hij niet. Agressie wekt bij de Komondor agressie op, met alle gevolgen van dien.
De Komondor is zeer eerlijk en recht door zee. Hij valt dan ook altijd frontaal aan; nimmer van achteren. Typisch voor dit ras is dat hij bij het gevecht, opgericht staand op de achterbenen, zijn zeer machtig geschapen voorbenen gebruikt. De Komondor legt zijn tegenstander gewoon neer. Ondanks zijn grootte en gewicht is hij extreem snel en elastisch.
Hiii .... je ziet het inderdaad goed ... ook dit is een Komondor ... euh ...
Hij verstaat zonder moeite de kunst om in volle vaart via een sprong in de lucht 180 graden te draaien! En dat terwijl sommige honden van 5-6 jaar oud toch een gewicht kunnen hebben van rond de 80 kilo!Ziehier een toch wat iet specialer filmpke van deze prachtige wolbaal .... heel anders naar voor gebracht in een heerlijk natuurgeluid ... Vergeet evenwel t liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ! !
Overigens, van dat gewicht is op die leeftijd pakweg 20 kg vacht. Dit vormt dan ook een echt pantser, waardoor de Komondor tegen vijanden vrijwel volledig wordt beschermd. Zo lomp als een pup kan zijn, omdat hij zijn kracht en gewicht nog niet kent, zo voorzichtig is een volwassen Komondor. Hij is bij uitstek een kindervriend en werd dan ook veelvuldig voor kinderbewaking, als babysit gebruikt.
Waarschijnlijk het meest waardevolle van de Komondor, ten opzichte van soortgelijke rassen, is zijn vermogen om goed van kwaad te onderscheiden. Hij voelt heel goed aan of een vreemde met goede of slechte bedoelingen zijn baas of zijn te verdedigen territorium nadert.
De Devon Rex ......( huiskat )!!!Ook deze wordt aanbevolen aan mensen die allergisch zijn voor katten .....
De Devon Rex .....( huiskat )! Ook deze wordt aanbevolen aan mensen die allergisch zijn voor katten .... ! !
In 1960 vond men in het Engelse Graafschap Devonschire een kat met een krullende vacht. Tien jaar eerder was in cornwall ook een dergelijke kat aange troffen,de eerste Cornish Rex.De nieuw gevonden kat en zijn nakomelingen werden aanvankelijk dan ook gekruist met Cornish Rexen, omdat men dacht dat het om een identieke vachtmutatie ging.
Al gauw bleek het om een ander soort krullende vacht te gaan en besloot men de tweede vachtmutatie separaat door te fokken en deze te noemen naar het gebied van oorsprong. Het type van de allereerste Devon Rex, een zwarte kater met de naam Kirlee,was erg apart en werd gekenmerkt door een grappig, koboldachtig kopje en een gematigd elegant lichaam. Deze kat vertegenwoordigde het gewenste rasbeeld. Met behulp van vele andere kattenrassen en huiskatten werd de Devon Rex als ras opgebouwd.
Karakter. De Devon is een intelligente kat met een zachtaardig,aanhankelijk karakter. Hij is zeer op mensen gericht, en kan er moeilijk tegen om alleen te zijn. Het liefst heeft hij de hele dag mensen om zich heen; het is dan ook niet verstandig om een Devon Rex zijn dagen in een buitenren te laten slijten, het dier zou wegkwijnen en ziek worden van eenzaamheid.
Hoe intelligent ze wel zijn kun je in het hieropvolgend filmpje zien ! De Devon Rex is wel een leergierig katje ... ghiiiiii ...vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... enjoy it ...smile !!
Ze zijn erg nieuwschierig en willen overal bij betrokken worden. Omdat ze zo intelligent zijn en zo gericht op hun verzorgers kunnen deze katten allerlei kunstjes leren, zoals apporteren van propjes papier en het lopen aan een tuigje. Devon Rexen gaan gewoonlijk goed om met andere katten, maar ook met honden kunnen de meeste het prima vinden. Omdat ze amper verharen, zijn ze voor veel mensen ideale huisdieren.
Uiterlijk De Devon Rex is een vrij kleine kat met een slank, stevig gespierd lichaam.
Bijzonderheden Omdat een Devon Rex erg weinig verhaart, wordt hij wel aanbevolen als huisdier voor mensen die allergisch zijn voor katten. Toch zullen niet alle mensen goed reageren op een Devon Rex als huisgenoot.Kittens van de Devon Rex zijn over het algemeen schaars behaard, de krullende vacht ontwikkelt zich pas later.
Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ......
Wat is ringrijden? ... een eeuwenoude traditie ...
Het ringrijden is afgeleid van de steekspelen en toernooien, die de krijgszuchtige en strijdbare adel in de middeleeuwen organiseerden.
Het was toen de gewoonte dat de jonkvrouwen - bij wijze van ereprijs - één van hun ringen lieten ophangen. De ridders moesten deze ring in galop aan hun lans proberen te steken.Het is bij deze dan ook nog steeds een folkloristische traditie met opsmuk van straten en paarden met meestal folkloristische klederdracht !
Bij ringrijden is het de bedoeling dat men op een ongezadeld paard in galop door de baan een ring probeerd te steken met een lans. De ruiter is hierbij geheel in het wit gekleed met een orange sjerp om de rechter schouder heen. De rijder die aan het eind van de dag de meeste ringen heeft weten te steken is de dagwinnaar.
De baan is ongeveer 1 meter breed en 36 meter lang. De ring hoogte is 2.20 meter. De ring hangt in een bus in het midden van de baan aan een touw. De ring kan over het hele touw verschoven worden. De rijder geeft dan met de lans aan de ringhanger aan waar de ring moet hangen. Dit doet hij door met de lans naar links of rechts te wijzen. Als de ring goed hangt wijst hij met de punt van de lans naar boven.
Over de hele dag worden er 30 beurten gereden op de ring van 38 mm. Pas als men de ring gestoken heeft en de ring wordt aan de ringoppasser afgeven wordt deze geteld. Het aantal ingestoken ringen per rijder wordt dan bijgehouden op het scorebord en op papier. Als de ring ingestoken wordt zet men een verticaal streepje op het scorebord, bij een misser een horizontaal streepje. Hoe alles juist te werk gaat zie je in dit prachtig folkloristich filmpke ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...
Als alle beurten gereden zijn wordt er door de rijders die de meeste ringen op de bekers hebben gestoken gekampt op de bekers.
Kampen wil zeggen dat er gestreden wordt om 1 prijs. Hierbij wordt de grootte van de ring steeds kleiner, na de 38 mm komt de 32 mm dan de 26 mm, 20 mm, 14 mm en de 10 mm.
Degene die de enige is die een (kleinere) ring steekt is de winnaar van de kamp. Aan het einde van de wedstrijd wordt de dagwinnaar en meestal ook de winnaar van de 1e beker en de pollepel ''gejonast''. Hierbij wordt de rijder door alle andere deelnemers in het midden van de baan 3 keer in de lucht gegooid.
Wat als een hond tijdens onze afwezigheid de kamer heeft verbouwd ...!
Wat als een hond tijdens onze afwezigheid de kamer heeft verbouwd ... !
Het lijkt niet zo evident ... maar net als beloningen worden straffen vaak op een incorrecte manier uitgevoerd. Net zoals bij het geven van een beloning moet ook de straf direct volgen op het gedrag. Het heeft dus geen zin een hond die tijdens onze afwezigheid de kamer heeft verbouwd, te straffen voor dit gedrag.
De hond heeft er immers geen idee van dat hij voor de thuiskomst van de eigenaar iets heeft uitespookt dat door de eigenaar van de hond niet als aangenaam wordt ervaren. Hij koppelt slechts bepaalde omgevinsfactoren aan elkaar voor het krijgen van straf, in dit geval de aanwezigheid van, bijvoorbeeld, een vernielde stoel en de binnenkomst van de eigenaar. Het dier heeft er echter geen idee van dat hij zelf verantwoordelijk was voor het vernielen van de stoel.
Bovendien kan voor sommige mensen het straffen verslavend werken, men vergeet dan het gewenste gedrag te belonen, waardoor de hond angstig en onzeker wordt, en de kans dat hij dus agressief zal reageren toeneemt (angst-agressie). Als de hond zich onderworpen heeft, moet er niet worden doorgegaan met straffen. Daarnaast kan het geven van straf ook negatieve effecten hebben. Te hard straffen kan leiden tot angstgedrag en naarmate men hierin verder gaat, soms agressief gedrag.
Gebruik maken van straf en/of correctie is dus bij de meeste problemen nauwelijks aanvaardbaar of effectief.De beste manier om een hond een bepaald gedrag af te leren is de hond een alternatief te geven, wat dan weer beloond kan worden. Ziehier een leuk candid camera filmpje ... ghiiiiiii ... hoe slim honden wel kunnen zijn als ze het huis ff voor hun alleen hebben ... knipoogje ! Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...
Probleemgedrag ontstaat vaak doordat de fouten zijn gemaakt bij het belonen of straffen. Het is dan weer zaak de hond alternatieven aan te bieden, voordat men overgaat tot corrigeren.
Zoals al eerder vermeld is behalve de sterkte van de straf en de beloning ook de timing van beide erg belangrijk. Indien het gaat om zaken die we niet kunnen controleren (zoals het vernielen van het meubilair tijdens afwezigheid van de eigenaar), is het beter om te voorkomen dat de hond ongewenst gedrag kan gaan vertonen.
In dat geval kan een kamerkennel (= bench) een uitkomst zijn. Hiermee wordt ongewenst gedrag voorkomen en als de hond de kamerkennel heeft aangeleerd als een prettige ervaring, zal hij er ook geen moeite mee hebben om in zijn eigen veilig en aangnaam plekje te vertoeven ... maar vergeet vooral het belonen niet en slecht gedrag kan men beter negeren door de hond links te laten liggen ... en totaal geen aandacht te schenken !
Hetzelfde geldt voor het straffen van de hond als hij na eindeloos roepen eindelijk komt. Wordt de hond op het moment dat hij dan toch bij de eigenaar komt gestraft, dan wordt niet het treuzelen van de hond maar het terugkomen bestraft. Met als gevolg dat de hond de volgende keer twee keer zal "nadenken" vooraleer hij terug tot bij u komt want er hangt hem tenslotte een straf boven het hoofd... oei oei ... knipoogje
Als de kat geen zwarte nagels heeft, kun je bij goed licht zien waar " het leven " in de nagel zit, in de vorm van een klein bloedvaatje. Daar mag je niet in knippen, want dan schreeuwt de kat moord en brand! Het kan behoorlijk gaan bloeden. Het is mijzelf toch wel eens gebeurd hoor. Niet een echte ramp. Het geneest weer snel.
Je schrikt zelf net zo erg als de kat. Geen reden dus om het daarom maar niet te doen. Als je het eng vindt, eerst het uiterste scherpe puntje, de volgende keer iets meer, enz. Als de nagels zwart zijn en niet doorschijnen, is het niet te zien tot hoever je mag knippen. Je moet dan een veilige marge houden. Probeer eens bij een andere kat te kijken hoe dat daar zit, om te weten wat er zo ongeveer af mag.
De voorpootnagels zijn het belangrijkste. De achterpootnagels worden zelden zo extreem lang. Maar als je kat op schoot zit en hij / zij springt eraf, kun je gaatjes in je dijen krijgen, van het afzetten met nagels. Die nagels knip je dus in je eigen belang. Als je, je onzeker voelt, vraag dan of de dierenarts het een keer wil voordoen
Hoe vaak ?
Als je frequent knipt, bij voorbeeld eens in de 10 dagen, hoeven alle nageltje nog niet gedaan te worden. Je doet dan alleen de langste. Geen langdurige kwelling. Nooit wilde achtervolgingen om het beest te pakken te krijgen. Als het niet gemakkelijk gaat, de volgende keer weer proberen, als het buikje vol is en de kat volledig ontspannen is. Met wat moed en heel veel geduld is succes bijna altijd verzekerd ! Effe een heel andere trend , één van de laatste nieuwtjes !!!
De SOFT CLAWS NAIL CAPS voor katten ... graag stel ik het je voor met bijhorend filmpje !
Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é .... !!
De Marwari is afkomstig uit de landen rond Afghanistan, het ras zou ontstaan zijn toen een aantal arabische paarden schipbreuk leed en aanspoelde op de stranden en zich daar voortplantten met de inheemse Aziatische pony's. Het ras is nauw verwant aan de Akhal-Teke en de Kathiawari.
De Marwari is altijd een oorlogspaard geweest. Het is gefokt door de koninklijke families en de krijgers van India om te dienen als rijpaard. Het paard stond zo hoog aangeschreven dat 'gewone' mensen ze niet mochten berijden, dit was voorgehouden aan twee hoge 'kastes': de Rajput (heersers) en de Kshatriyas (strijders).
Het ras was bijna uitgestorven tijdens de Britse overheersing van India en de periode van democratisering die daarop volgde, maar in 1995 is de Indeginious Horse Society of India opgericht die het ras van de ondergang probeert te redden, er is onder andere een standaard voor het ras opgesteld en met succes: de fokkerij is op gang gekomen en recent zijn er zelfs paarden geëxporteerd.
Een normale Marwari is ongeveer 1.50 meter hoog en is een zeer elegante verschijning. Het ras is sterk pezig en meestal goed gespierd. Ze hebben lange benen en zeer harde hoeven. Hierdoor hoeven ze alleen in zeer rostachtige gebieden ijzers te dragen. De Marwari heeft vaak een aangeboren tölt die in Azie revaal wordt genoemd. Deze gang word door meerdere Aziatische rassen vertoond. De vacht van een Marwari is, zoals bij alle woestijnpaarden, fijn en zijdeachtig. De kleuren lopen uiteen van bruin, vos, isabel tot bont, alle kleuren zijn toegestaan.
De oren zijn ook zeer bijzonder. De oren lopen namelijk van boven in een krulletje naar elkaar toe. Er wordt bij de Marwari veel belang gehecht aan de werveling van het haar op het lichaam. Het haar heeft dan ook een zeer mooie structuur.
De Marwari is gefokt om in de oorlog zijn ruiter zoveel mogelijk te helpen. Zijn karakter is hierop aangepast, het is een intelligent paard dat trots maar trouw is en de wil heeft om te winnen. Het is een hard paard dat makkelijk oud kan worden met een zeer groot uithoudingsvermogen dat zich makkelijk aanpast aan veranderende omstandigheden.
Hoe prachtig en ellegant ze wel zijn zie je in het hieropvolgend filmpke ... ff het cultuur van ginds opsnuiven ... Vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt ... knipoogje !!
De Marwari werd gebruikt als rijpaard van de adel en strijders in diverse oorlogen. Door de vlakke tölt die het dier heeft kan het makkelijk lange afstanden in de woestijn afleggen. Op dit moment zijn er nog weinig Marwari-paarden over. Volgens de Indeginious Horse Society heeft de Marwari het in zich om te excellereren in elke moderne ruitersport. In India zelf worden de paarden vooral gebruikt voor officiële gelegenheden en shows.
Een Rhodesian Ridgeback heeft een uitstekende zesde zintuig voor gevaar !!.....
Een Rhodesian Ridgeback heeft een uitstekende zesde zintuig voor gevaar !!
"Deze Zuid-Afrikaanse hond ontleent zijn naam aan de streep van haren op de rug (ridge of pronk) die juist verkeerd zijn geïmplanteerd, vandaar zijn bijnaam "pronkrug".
Zijn voorouders zouden honden zijn die destijds door de Hottentotten gebruikt werden en die gekruist werden met honden geïmporteerd door de eerste kolonialen komend uit Europa in de 17e eeuw; en meer bepaald mastino's, doggen en bloedhonden.
Hij werd door de boeren in Zuid-Afrika ontwikkeld, en zijn standaard werd in 1922 vastgelegd in ex-Rhodesia. Zuid-Afrikaanse jagers gebruikten de ridgeback om grof wild op te jagen en terug te vinden, maar ook voor de leeuwenjacht."
"Vergeleken met andere hondenrassen kan het karakter van de Ridgeback het best worden omschreven als excentriek. De volwassen Ridgeback is onafhankelijk, straalt rust uit en kan gereserveerd zijn tegenover vreemden. Ook laat hij een bepaalde vorm van arrogantie en zelfverzekerdheid zien.
Een Rhodesian Ridgeback is een bijzonder hondenras voor wat betreft de inprenting. Hij heeft namelijk een zeer goed associatievermogen en neemt dan ook alle positieve maar vooral de negatieve indrukken, die zijn omgeving hem bieden, in zich op. Deze indrukken zijn van beslissende invloed op zijn gedrag gedurende de rest van zijn leven.
Zijn eigen wil, vastberadenheid en gevoel voor eigenwaarde maken dat de Rhodesian Ridgeback niet tot onderworpenheid gedwongen kan worden. De houding van deze hond is niet die van een slaaf maar van een partner en de Rhodesian Ridgeback dient als zodanig behandeld te worden. De enige manier om een Ridgeback goed te laten functioneren en om respect van hem te krijgen is gebaseerd op wederzijds vertrouwen en een goede training.
Als huisgenoot en vriend demonstreert de Ridgeback een bijzondere trouw en toewijding aan zijn huisgenoten en zoekt een individu uit die hij als van hem beschouwt. Vaak wordt er gezegd dat "U" een hond bezit, uw Ridgeback ziet dat anders; "hij" bezit U. Om deze reden is een Ridgeback een uitstekende bodyguard en waakhond. Hij beschouwt namelijk uw eigendom als het zijne.
Van nature een luilak, zal hij geen onnodige energie verspillen om zijn doel te bereiken. Hij zal vaak tevreden zijn als hij zijn tijd kan gebruiken met dutten. Dit mag gezien worden als het tegenovergestelde op de omschrijving van de energieke en dynamische hond waarvoor de Rhodesian Ridgeback vaak doorgaat. Voor de beweging en de conditie van de volwassen Ridgeback zijn lange wandelingen noodzakelijk.Hier een prachtige Duitstalige docu van deze toch wel uitzonderlijk biezonder mooie ras ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é
Van oorsprong is de Rhodesian Ridgeback een jachthond met een grote presentatie en aanwezigheid. Hij heeft een uitstekende "neus".
Specialisten spreken dit ras toch enigsinds tegen , daar ze het over de " pronkrug hebben , zij beschrijven dit eerder aan aangeboren afwijking nml Spina bifida of "open rug" is een aangeboren afwijking die het gevolg is van een ontwikkelingsstoornis van ruggenmerg en wervelkolom. Meestal is de afwijking ter hoogte van de lendenwervels (lumbaal) gelegen, soms ter hoogte van het heiligbeen (sacraal) of de borstwervels (thoracaal). Fokkers beweren het tegendeel Ziehier een pro en contra van specialisten en fokkers ... !!
De Ridgeback heeft een zesde zintuig voor gevaar en staat open voor indrukken uit zijn omgeving, zoals men dat vaker kan vinden bij wilde dieren. Wellicht is dit het gevolg van de strenge selectie die de jagers op groot wild vroeger doorvoerden. Deze eigenschappen zijn in de erfmassa van de Rhodesian Ridgeback verankerd.
Hij is intelligent en toegewijd zonder dat hij zijn aanhankelijkheid verbergt. De Ridgeback laat zijn toewijding zien bij het werken met zijn eigenaar en het beschermen van zijn eigendom. Kortom een hond die voor eenieder, die eerlijk met hem omgaat, een trouwe en toegenegen huisgenoot is die in extreme omstandigheden tot buitengewone prestaties bereid en in staat is."
Katten houden ervan om hun nagels te scherpen. Dit doen ze instinctief, bij voorkeur aan mooie meubels en mandwerk. Katten kennen de waarde van uw spulletjes niet. Gelukkig willen ze ook wel een krabpaal / plank of sisal / kokosdeurmat gebruiken.
Zo raken ze wat losse nagelschede's kwijt. Maar dat ze daarmee hun nagels zelf mooi kort zouden houden, is een fabeltje, wel mooi scherp! Zeker als de poes met haar nageltjes in het tapijt blijft hangen, is het gewenst de nageltjes te knippen. Katten die veel buiten komen, slijten hun nagels op een natuurlijke manier af, zodat die niet extreem lang worden.
Binnen - katten kunnen echt last krijgen van lange nagels. Bovendien zijn die binnenshuis overbodig. Zij hoeven bijvoorbeeld niet in een boom te kunnen klimmen om aan een agressieve hond te ontkomen. Bij oude katten gebeurt het ook niet zelden dat een duimnageltje sterk gekromd in het vlees van het pootje groeit. Bovendien scheuren nagels dikwijls af, als ze ergens in blijven hangen, erg pijnlijk !
Waarmee ?
Bij de dierenarts of speciaalzaak hebben ze een uitgebreid assortiment nagelknippers. Ik heb zelf ook een guillotinemodel aangeschaft, maar kan er niet mee omgaan. Ik gebruik een gewoon tangetje, zoals ik voor mijn eigen nagels ook gebruik, een nailclipper, maar niet zo'n hele kleine ! De tang moet in ieder geval goed scherp zijn, dus geen afgedankte teennagel - tang. Als de tang niet scherp is, plet en splijt hij de nagels terwijl ze geknipt worden. Je verricht hiermee onnodige schade aan de nagels
Hoe te knippen ?
Zorg altijd voor goede verlichting. Als je het eng vindt om het alleen te doen, kan het handig zijn als er iemand wil helpen de kat vast te houden. In het begin een of twee nagels per keer, later verder ... Zo went de kat eraan zonder dat de " knipcessie " te lang duurt. Vasthouden kan o.a. gebeuren door de kat op tafel te zetten, zijn nekvel stevig vast te grijpen en haar / hem iets omhoog te trekken, zodat haar voorpootjes net los van tafel komen.
Als je een kat stevig bij haar nekvel pakt, ontspant ze automatisch. Je kunt daar handig gebruik van maken door dan snel een pootje te pakken (als je rechtshandig bent), de klauwtjes tussen je linker duim en wijsvinger, om de beurt vast te pakken, er zacht op te drukken, zodat het nageltje tevoorschijn komt, en knippen maar! Een zware, volwassen poes mag je nooit optillen aan haar nekvel. Ze moet met haar achterpoten op tafel kunnen blijven steunen. Misschien dat je een andere manier wel prettiger vindt. Uiteindelijk heeft iedereen zijn eigen manier van vasthouden en knippen. De kat zal eraan wennen.
Voordat je dit de eerste keer doet, verdient het aanbeveling, bijvoorbeeld tijdens het knuffelen met de kat, te oefenen hoe je het pootje vast moet pakken om de nageltjes te voorschijn te toveren. Als een poes haar pootje wordt vastgepakt, trekt zij dit meestal in een reflex terug. Als je het opnieuw pakt, laat ze meestal toch wel toe dat er even aan haar pootjes gefrummeld wordt. Zo begint de kat, zowel als het baasje aan het ritueel van nageltjes knippen, te wennen.Hier een knap filmpke van hoet het eventueel zou moeten .... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt é ....
De Appaloosa ... betrouwbaar, verdraagzaam en evenwichtig paard ....
De Appaloosa ... betrouwbaar, verdraagzaam en evenwichtig paard ...
Een Appaloosa valt direct op. Met zijn bijzondere vachttekening trekt hij onmiddellijk de aandacht. En toch is de Appaloosa meer dan een gevlekt paard, veel meer ... ! De door de Nez Perce indianen gefokte Appaloosas stammen af van de door de Spanjaarden rond 1600 meegebrachte gevlekte paarden.
Deze stam, gefascineerd door de kleur, snelheid, uithoudingsvermogen en het karakter van deze paarden, werd de Appaloosa fokker bij uitstek. Alleen de beste dieren werden voor de fokkerij gebruikt; minder goede exemplaren werden verhandeld of gecastreerd. Aan het einde van de 19e eeuw kwam er bijna een einde aan het bestaan van de Appaloosa. De indianen werden door de regering gedwongen in reservaten te gaan wonen.
De Nez Perce indianen weigerden dit, vluchtten richting Canada, maar werden vlakbij de Canadese grens door het leger overmeesterd. De indianen werden naar een reservaat gebracht. Enkele honderden Appaloosas werden neergeschoten om te voorkomen dat de indianen opnieuw zouden proberen te vluchten.
De Appaloosa is een zeer betrouwbaar en verdraagzaam paard met een evenwichtig karakter dat net zo van mensen houdt als deze van hem. De Appaloosa is intelligent, gemakkelijk te trainen, ideaal voor oudere alsook jongere mensen en daarmee het paard voor de hele familie. Maar het is ook hèt paard wanneer er hoge eisen gesteld worden. Het is een solide paard maar gelijkertijd ook een super atleet met grote successen in de westernsport, lange afstandsritten en op de renbaan.
Een veel voorkomende fout is echter dat elk gevlekt paard een Appaloosa genoemd wordt. Dit is verre van juist! Er zijn namelijk ook nog andere, gevlekte rassen zoals bijvoorbeeld de Knabstrupper uit Denemarken en de Pinzgauer uit Oostenrijk.Ziehier een prachtige voorstelling... vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken é ....
Veel gevlekte paarden in Nederland zijn ontstaan uit kruisingen met deze rassen en worden ten onrechte "Appaloosa" genoemd. Tegenwoordig spreekt men in Nederland vaak over Amerikaanse Appaloosas en Nederlandse Appaloosas.
Eigenlijk is dit jammer en geheel overbodig; een Appaloosa stamt altijd af van de paarden uit Noord Amerika en heeft altijd een Amerikaans registratiepapier; het is het enige paard dat met recht APPALOOSA genoemd mag worden!
De Boxer . onvoorwaardelijk trouw aan zijn baas en gezin
De Boxer ... onvoorwaardelijk trouw aan zijn baas en gezin
De verre voorouders van de Boxer waren zware, dogachtige honden die gebruikt werden als verdedings- en als vechthond tegen stieren en beren. Het waren dus vaak woeste en agressieve dieren.
Al gauw bleek dat een kleinere variant een betere vechter zou zijn en daarop werd de Duitse Bullenbijter, die deze eigenschappen had, populair. Het is deze Bullenbijter die met de Engelse Bulldog werd gekruist en aanleiding gaf tot het ontstaan van de Boxer zoals we die nu kennen.De Boxer is een opgewekte en temperamentvolle hond die nu meer een huishond geworden is.Hij is onvoorwaardelijk trouw aan zijn baas en gezin en zal deze als het nodig blijkt ook sterk verdedigen.
Een goed opgevoede Boxer is rustig, lief voor kinderen en vraagt om genegenheid van zijn leefomgeving.Hij is vrolijk en is altijd te vinden voor spelletjes.Hoe rustig en trouw hij wel is zie je in het hierop volgend filmpje ... smile ... ik kreeg er een kippevelletje van ... een hond midden in een groep eenden laten zitten ... komen er ook nog enkele katten aan hem snuffelen ... en geen greintje van ontrouw te bespeuren van deze schattige hond ... prachtig op een rustgevend melodieke naar voor gebracht ... !! .Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten ...alvorens dit aan te klikken hé ... ! !
We mogen echter niet vergeten dat hij nog steeds het bloed heeft van een echte vechthond. En daarom is het uiterst belangrijk om hem reeds vanaf zijn jonge jaren léren te gehoorzamen.
Mits de juiste toenadering is hij immers goed af te richten. Deze dynamische en onvermoeibare hond is strijdlustig en zal, indien de omstandigheden van die aard zijn, een geduchte tegenstander onverschrokken aanvallen. Zijn sterke eigenschappen kunnen echter ook positief gebruikt worden en daarom is deze hond bijvoorbeeld ook geschikt als politiehond.
Katten hebben slimmere baasjes dan honden ... the battle !! ...
Katten hebben slimmere baasjes dan honden... the battle ...
Katten staan al langer bekend als slimmer dan honden, die vooral uitblinken in trouw aan hun baasjes. En nu is er ook een studie die aantoont dat eigenaars van katten slimmer zijn dan eigenaars van honden, of toch minstens hoger opgeleid. Wat die studies ook mogen inhouden ... zie hier een prachtig samengesteld filmpke , Dogs vs Cats ... vergeet evenwel het muziekje bovenaan niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken
Dat in Groot-Brittannië, het walhalla van de dierenvrienden waar een op de drie inwoners een hond of kat in huis heeft, onderzoek wordt uitgevoerd naar de band tussen mens en dier zal niemand verbazen.
Wel verbazend is de link die vorsers van de universiteit van Bristol nu hebben gelegd tussen de keuze van het huisdier en de status van het baasje. Want uit gesprekken met bijna 3.000 mensen bleek dat mensen met een kat veel vaker een universitair diploma bezitten dan eigenaars van een hond.
Minder verrassend was de conclusie dat zowel mensen die een hond hebben als mensen die een kat hebben, vaak op het platteland wonen, in een huis met een tuin. Ook bleken katteneigenaars door de band wat ouder dan hondenbaasjes en vaker van het vrouwelijk geslacht.
Volgens de onderzoekers is het hogere intellectuele niveau van katteneigenaars vooral een gevolg van het feit dat hoger opgeleiden vaak langere en onregelmatige werkdagen hebben en een huisdier kiezen dat past bij hun levensritme. Want met een kat moet je nu eenmaal niet enkele keren per dag op wandel...
Wel ... ik heb ze steeds beiden gehad .. elk is een unikum om hebben , en t werk met of zonder kattenbak met of zonder drop-in zakje voor onze geliefde huisdieren nemen we er toch graag bij ! Want de liefde wat zij ons schenken is onbetaalbaar
Boulonnais ,word ook wel gezien als het edelste trekpaard
De Boulonnais ...word ook wel gezien als het edelste trekpaard ...! !
De Boulonnais is afkomstig uit Noord-Frankrijk. Dit koudbloedpaard beschikt via de Arabier over oosters bloed. Hij komt voort uit kruisingen met inlandse paarden, die rond het begin van onze jaartelling al hebben plaatsgevonden.
Later werden ook andere rassen bij het fokken gebruikt, waaronder het Middeleeuwse Groot oorlogspaard en de Andalusiër. Van het inlandse paard, waarschijnlijk het Bospaard, erfde de Boulonnais zijn maat en zijn massa.
De Arabier zorgde voor de verfijning en de beweging, terwijl de Andalusiër de fysieke toestand bepaalde. In de loop van de zeventiende eeuw begon men twee typen te onderscheiden: de grotere Boulonnais en de kleinere Mareyeur ('getijdenpaard'). Dit paard werd speciaal gebruikt voor snel vervoer, zoals het vistransport van de Franse kust naar Parijs. Dit type komt bijna niet meer voor.
De Boulonnais, ook wel gezien als het edelste trekpaard, wordt tegenwoordig veelvuldig voor de slacht gefokt. De Boulonnais wordt onder andere ingezet bij het fokken van de Normandische Cob en de Breton Postier. Ziehier een prachtige docu over let wel ... de Boulonnais de Percherons en De Shire ... ... vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... ...
Een poging dit ras bij het fokken van het Italiaans zwaar trekpaard te betrekken, mislukte. De Boulonnais heeft over het algemeen een sierlijk voorkomen. Hij is sterk en heeft een goed geproportioneerd lichaam met een brede rug en borst. De borstkas is stevig. De schoft steekt licht uit, de schouders hellen sterker af dan bij de meeste zware trekpaarden.
De hoogte van dit ras ligt tussen de 1,58 en 1,68 m. met een gemiddelde stokmaat van 1,65 m. De Mareyeur was duidelijk kleiner met een hoogte van 1,53 tot 1,58 m. De achterhand is stevig gespierd en het kruis is voorzien van extra spieren. De benen van de Boulonnais zijn sterk en krachtig gespierd en hebben geen 'behang'. Ze zijn droog, vertonen dus geen overtollig vet, plooien en rimpels, en hebben platte voeten.
De Chihuahua wordt beschouwd als de kleinste rashond ter wereld...
De Chihuahua wordt beschouwd als de kleinste rashond ter wereld...
De Chihuahua wordt beschouwd als de kleinste rashond ter wereld en draagt de naam van de grootste staat van de Mexicaanse Republiek (Chihuahua). Men neemt aan dat deze honden vroeger in het wild leefden en, rond de tijd van de beschaving van de Toltecs, werden gevangen en door de inwoners tam gemaakt. Illustraties van een gezelschapshondje, "Techichi" genaamd, dat in Tula leefde, werden gebruikt als decoraties op stadsarchitectuur.
Zo ver als bekend is van de geschiedenis van Mexico en zijn inwoners is het duidelijk dat honden, speciaal kleine honden, belangrijk waren voor veel van de indianen, speciaal voor de Azteken. De indianen gebruikten veel honden bij geboorte-, huwelijks- en begrafenisrituelen. De honden werden goed verzorgd, ze hielden de teefjes, de reutjes werden meestal gecastreerd, De chiwawa is over heel Mexico bekend.
Ziehier het prachtig filmpje en thevens de trailer van de film "Beverly Hills Chihuahua " ... ! Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten voor je dit aanklikt hé ... ! !
Er is waarschijnlijk geen Mexicaan die de kleine chihuahueno, zoals zij de chiwawa noemen, niet kent, hoewel er maar weinig Mexicanen zijn die hem ooit in werkelijkheid gezien hebben.
chiwawa's bestaan in kortharige en langharige variant. De kortharige heeft een glanzende, gladliggende en zachte vacht. De langharige heeft lang, fijn, zacht haar; dit kan sluik of licht golvend zijn. Deze variëteit heeft een forse kraag en oorfranjes rond de nek.
Ze zijn door geen andere hond uit het veld te slaan. Ze kunnen zeer fel en scherp zijn ten opzichte van andere honden,soortgenoten worden in het algemeen goed accepteerd. Ze zijn wantrouwig tegenover vreemden. Hun gewicht schommelt tussen 1.5 en 3 kg.
De oriental ,Oosterse Korthaar hetzelfde type als de Siamees maar ....!...
De oriental ...Oosterse Korthaar hetzelfde type als de Siamees maar ...
Deze katten zijn van hetzelfde type als de Siamees, alleen ontbreken de siamese aftekening en de blauwe ogen.
Deze katten hebben allemaal groene ogen. Het zijn katten met een geheel gekleurd lichaam in effen, schildpad of diverse soorten tabby tekening.
Ze komen ook voor met zilver en heten dan in effen kleur: Smoke; met tabbytekening heten ze Silvertabby, Silvershaded of Silvertipped.
De allereerste 'officiële' Oosterse Korthaar, een bruine kater genaamd Elmtower Bronze Idol, werd geboren in 1952. In 1958 werd de bruine varieëeit, de Havana, door de Engelse organisatie GCCF erkend. In de jaren '70 volgde de Oosters Korthaar Lilac of Lavendel. De Oosters Korthaar Zwart, ook wel Ebony genoemd, bestaat als erkende varieteit sinds 1972. Sindsdien is er een bijna onoverzienbare hoeveelheid nieuwe varieteiten ontstaan.
Er zijn kleuren bijgekomen: Blauw, Cinnamon, Fawn, Rood en Creme. Met het rood kwamen de Torties of 'Schildpadjes'. Dan de tabbies, in vier categorieen: Blotched, Mackerel, Spotted en Ticked Tabby, met de bijbehorende Tortie-Tabbies.
Ziehier een prachtig filmpje ... we gaan ff mee op wandel met een black cat oriental ... vergeet eerst het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken ... ! !
Een heel bijzonder effect geeft het zilver, dat in combinatie met alle kleuren en patronen kan voorkomen.
Opmerkelijk is dat, bij al dit getover met kleuren, de Havana zich nog altijd handhaaft als de meest populaire variëteit. De meest recente ontwikkeling is de fok van wit gevlekte variëteiten. Hetgeen een groot gevaar kan betekenen voor de siamees. Als twee wit gevlekte dieren kittens krijgen, met de siamese aftekening, dan hebben ook deze siamese kittens witte vlekken. Wat een fout betekent in het siamese ras. Men zou moeten streven naar een fokverbod op siamezen met deze witte vlekken.
Garnaalvissers te paard ! ....indrukwekkend schouwspel ...
Garnaalvissers te paard ! ... indrukwekkend schouwspel ... !
Een uniek en indrukwekkend vertoon, van visser en paard één in volkomen harmonie, in de schuimende baren en onder het spel van de wolken.
Duizenden keren werden en worden ze vereeuwigd door fotografen, kunstschilders, beeldhouwers. De vissers te paard zijn werkelijk wereldberoemd.
Steeds opnieuw brengen ze een indrukwekkend schouwspel van een vrij eigenaardige visserijmethode die vroeger over heel de Vlaamse kust beoefend werd, maar die tot op vandaag enkel in Oostduinkerke standhield. Het bonkige boerenpaard trekt aan lange koorden een net door het strandwater. Dat net schuurt over het zand. De garnalen springen op en belanden in het net.
Garnaalvissen te paard gebeurt altijd met laagwater: anderhalf uur vòòr het precieze tijdstip van laag tij, en anderhalf uur erna. Er wordt in totaal dus telkens zon drie uur gevist. Eén trek, zoals men dat zegt, duurt ongeveer een half uur.
De garnaalvisser komt dus vijf à zes keer uit het water om het net te ledigen en de vangst over te gieten in een rieten mand of ben. Ondertussen wordt het paard wat rust gegund.
Na het vissen stappen ruiter en paard weer naar huis, waar de garnalen onmiddellijk gewassen en gekookt worden. Elke garnaalvisser heeft wel zijn eigen geheimpjes om de lekkerste garnaal op te dienen. Nog dezelfde dag blinken ze levende vers in de handpalmen van vele fijnproevers!
Ziehier een prachtige intro van " De laatste der garnaalvissers " Vergeet evenwel het liedje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit aan te klikken !
De beste periode om het garnaalvissen te paard te beoefenen is het voorjaar en het najaar: vanaf eind april tot eind juni enerzijds, en anderzijds de maanden september en oktober. Dan is de temperatuur van het strandwater op zijn best en voelen de garnalen zich in hun sas. Met wat geluk wacht de garnaalvissers in die maanden een rijke vangst.
Oostduinkerke telt nog een zevental actieve garnaalvissers te paard. Hier een prachtige docu van dit alomvattende spectakel te Oostduinkerke ....De gemeente koestert ze allen als kostbare parels.
Jonge mannen die houden van de zee en van het paard zorgen voor de verderzetting van deze uitzonderlijke traditie.
Geen wonder dat de paardenvissers, na een lange en rijkgevulde loopbaan, als ereburgers van de gemeente beschouwd worden
De Lundehond ...... het meest interressante en ongewone ras door zijn specifieke unieke kenmerken.....
De Lundehond ... het meest interressante en ongewone ras door zijn specifieke unieke kenmerken...
De Lundehund is het meest interressante en ongewone ras door zijn specifieke unieke kenmerken. Ze zijn een zoölogische rariteit die minstens 6 volledig ontwikkelde tenen aan elke poot hebben.
Ze kunnen hun gehoorgang afsluiten en zijn in staat om hun hoofd achterwaarts over hun schouders te bewegen. De poten zijn extreem flexibel en kunnen uitgestrekt worden naar de zijkant toe. Door de extra tenen en de flexibiliteit van hun poten hebben ze een speciale manier van lopen. Ze peddelen met hun voorpoten, steeds kleine circels makend in de lucht.
6 volledig ontwikkelde tenen.De kop over hun schouders naar achter buigen.De voorpoten zijn erg flexibel en hij kan ze tegelijkertijd naar links en naar rechts spreiden .De gehoorgang afsluiten. Hun ovale voeten zijn licht naar buiten gedraaid. Er zijn zes tenen aan elke voet, 8 voetzooltjes aan de voorbenen en 7 voetzooltjes aan de achterbenen.(bij andere honden is dit 6 voor en 5 achter )
Er bestaat een speciale band tussen de Lundehund en zijn baas. Je kan je hond los laten zonder bang te hoeven zijn dat hij wegloopt. Ze zijn van nature "geprogrameerd" om altijd bij je in de buurt te blijven. Ze blijven altijd op zicht- of gehoorafstand.
De Noorse Lundehund heeft zich zelf ontwikkeld zonder ingrijpen van de mens. "Lunde" is Noors voor papegaaiduiker en "hund" is hond. Als je naar de bouw en unieke kenmerken van de hond kijkt, kun je zien hoe hij heeft kunnen overleven op zo'n ruig eiland.
Sinds de jacht op de papegaaiduiker verboden is, is het overleven van het ras volledig in handen van de mens. We moeten dan ook samen proberen de unieke eigenschappen van dit ras te behouden, anders gaan ze voor altijd verloren.
De Lundehund komt van origine van de Lofoten eilanden aan de noord- west kust van Noorwegen. Een goede jager was net zo waardevol voor zijn eigenaar als een melk koe.De lundehund heeft 38 tanden, een "gewone" hond heeft er 42. Alle standen zijn toegestaan op shows, behalve overbijt en een grote onderbijt.
Hier een prachtige docu van reizigers die de afkomst van de Lundehund nader gaan bekijken ... let wel ... dit is een Duitstalige docu ...vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zetten alvorens dit te bekijken é ...
Een Lundehund hebben is het hebben van een mix van een kat, net zo lenig, een vos, net zo slim, en een wolf, net zo wild.
Ze leren snel en gemakkelijk, ze leren jou meer dan jij hun. De gouden regel is:"werk altijd samen met je hond, niet tegen hem".Lundehunden zijn heel graag bij hun eigenaar. Ze geven weinig om vreemden. Door hun kleine formaat zijn ze heel gemakkelijk overal mee naar toe te nemen.
Na de Lundehond nu ook een meertenige kat ... meer bepaald de Polydactyle kat ...
Na de Lundehond nu ook een meertenige kat ... meer bepaald de Polydactyle kat ...
Katten hebben gewoonlijk 18 tenen, 5 aan elk van de voorpoten en 4 aan elk van de achterpoten. Polydactyle katten (ook wel hyperdactyl genoemd) hebben extra tenen aan hun poten. Bij polydactylie zijn er meer dan het normale aantal tenen. Het komt van het Griekse "poly" dat "veel" en "dactylo" dat "vinger of teen" betekent.
Vroeger waren ongeveer 40% van de Maine Coons Polydactyl. In de Amerikaanse volksverhalen werd gezegd dat deze katten wilde jagers waren en dat ze hun overgrote voeten daar bij gebruikten om levende vis uit de rivieren te vangen. Onderzoeken aan katten met Polydactyl tussen de 40er en 70er jaren wezen uit dat het begin van deze eigenschap bij katten waarschijnlijk zijn voorgekomen door de uit Engeland meegebrachte katten door Puriteinen naar de Boston omgeving.
Volgens de engelstalige wikipedia is een polydactyle kat een kat die meer dan de normaal aantal tenen heeft aan zijn poten. Polydactylie bestaat in de dierenwereld, maar ook bij mensen. Normaal gezien hebben katten vijf tenen aan elke voorpoot en vier aan elke achterpoot. Bij polydactyle katten is het zelfs mogelijk om 7 tenen te hebben aan voor- en/of achterpoten.
Polydactylie is afkomstig van een dominant gen in één van de voorouders van een poes. Het is niet schadelijk voor de poes. Tegendeel zelfs, het kan soms een voordeel zijn voor de poes. Het komt vaak voor dat een polydactyle kat een extra teen heeft die te vergelijken is met de menselijke duim. Door deze extra teen wordt de poes in staat gesteld om dingen vast te grijpen of te openen.
Hier een korte voorstelling van een Polydactyle kat ... vergeet evenwel het muziekje bovenaan het logje niet uit te zettenalvorens dit te bekijken é ...
Polydactylie lijkt het meest voor te komen aan de Oostkust van de Verenigde Staten en in Zuid-West Engeland. Geruchten bestaat dat polydactyle katten een uitzondering zijn in Europa omdat deze aanzien werden als gelijken met heksen.
Andere geruchten vertellen dan weer dat polydactyle katten veel voorkomend zijn in de Cardigan gebieden aan Wales. Daar zijn ze beter gekend als Cardi-cats. Nobelprijswinnaar Ernest Hemingway is de meest bekende polydactyle kattenliefhebber. Na zijn dood werd zijn huis dan ook omgevormd tot museum en opvangtehuis voor katten, waaronder verschillende polydactyle katten)
.
