met al ben ik blij dat nog te mogen meemaken: dank zij die Univ in het district Devon (Engeland) en de onlangs daar gemaakte vaststellingen, minstens zo oud kunnen worden als de Bijbelse Mathusalem. Die werd 969 jaar, net geen 1.000 zoals Dr Lecolmpte (Knokke) het wel zou gewild hebben.
*
Ik neem via Wikipedia als mijn getuige voor gezegde Mathusalem
om weer geen bloempotten naar het hoofd te worden geslingerd zoals eertijds door wijlen vriend Ray van Angeltjes uit een zijstraat van de Van Rijswijcklaan helemaal in Antwerpen. Die schold mij toen voor het oog van zijn vele honderden lezers uit voor Trans Alpnees (Ultramontaan) omdat ik zijn vrijzinnigheid niet zo maar deelde. Had die maar bijtijds onderstaand artikel kunnen lezen, hij zou gegarandeerd nog onder ons zijn geweest. Nu beluistert hij Daarboven (of hier beneden?) misschien met heel veel pijn in he hart, het lied van Joe Harris ‘Drink Rode wijn’…
Wat hij echter niet meer kan, maar wel zou willen doen in alle eeuwen der eeuwen, Amen, doen wij het (mits een beetje geduld voor de reclame), met des te meer plezier…
in de hoop dat de mirakel-medicijn voor elk van ons nog op tijd komt.
*
Doorbraak in strijd tegen veroudering: stof die ook in rode wijn zit, kan oude cellen verjongen
*
Bron: The Independent, Exeter University
Britse onderzoekers hebben een nieuwe manier ontdekt om inactieve, verouderde cellen te verjongen. Ze behandelden de cellen met een chemische stof, en amper enkele uren later begonnen die zich te delen. Interessant gegeven: de stof die ze gebruikten, resveratrol, komt voor in onder andere rode wijn en chocolade.
*
De ontdekking bouwt voort op eerdere bevindingen dat sommige genen geleidelijk uitgeschakeld worden als we ouder worden. Onderzoekers van de universiteiten van Exeter en Brighton ontdekten dat deze genen weer geactiveerd kunnen worden door gebruik te maken van chemische stoffen. Oude cellen gaan er zo niet alleen fysiek jonger uitzien, maar gaan zich ook gedragen als jonge cellen.
De onderzoekers gebruikten resveratrol, een chemische samenstelling die van nature voorkomt in rode wijn, donkere chocolade, blauwe druiven en bosbessen. Binnen enkele uren begonnen de oudere cellen te delen en kregen ze langere telomeren. Dat zijn de beschermende 'kapjes' aan het einde van de chromosomen van het DNA, die korter worden als we verouderen.
De onderzoekers hopen dat hun doorbraak kan leiden tot therapieën die verouderingsverschijnselen en degeneratieve problemen tegengaan.
Eerste stap
Een van de redenen dat oudere mensen vatbaarder zijn voor ziektes, is dat hun weefsels inactieve cellen opstapelen. Een bepaald soort genen, splicingfactoren, gaat dat tegen. Maar bij oudere mensen werken die minder efficiënt, of zelfs helemaal niet. Eerdere studies toonden aan dat inactieve cellen, die bij oude mensen in de meeste organen zitten, minder splicingfactoren hebben.
"Onze gegevens suggereren dat we deze genen met behulp van een chemische stof weer kunnen activeren", zeggen de onderzoekers. "Dit is een eerste stap om ervoor te zorgen dat mensen een normale levensduur hebben, maar met een goede gezondheid gedurende hun hele leven."
Dit is het meest hoopvolle maar simpele bericht sedert jaren. En dat niet alleen omdat het mij, ondergetekende, in ons huishouden grotendeels in het gelijk stelt voor wat betreft de consumptie van prima Italiaanse rode wijn (de beste en vooral de meest verkochte ter wereld), maar ook dat er hoop bestaat om wijlen Dr Lecompte (overleden 03/01/2008), die ook de kaap van de 1.000 wilde bereiken, de loef af te steken.
*
Vandaar de spontane bedenking, om een soort v an “Ouderenbond’ in het leven te roepen, omdat gedeelde vreugde gewoon dubbele vreugde is. En omdat ‘al etende de appetijt komt’. Het is gewoon ’n kwestie van volhouden. Waar ’n wl is, is ’n weg.
In mijn voorwoord geef ik de (voorbarige) indruk dat de strijd reeds gestreden is. Maar dat kan alleen lukken, als de “schwung’ van de getormenteerde Beangers eindelijk zou kunnen insijpelen in de gelederen van de bestaande NV Arrogantie. Een partij die nog altijd gepokt en gemazeld is met de na-weeën van de ter ziele gegane Volks Unie van Hufgo Schiltz, de belgizilst.
Die hoeven daarom niet zij-aan-zij in rijen van acht door de straten van Bruxellabad te defileren, zoals de Forza Nuva in Rome, maar figuren als Theo Francken, Jan Achterhesp, ja zelfs Hendrik Vuye en Mevr. Wouters, zouden dan… beter tot hun recht kunnen komen.
Figuren als de Eerste Blauwe Geschelpte (Sjarel Premier) staan dan meteen, zoals ’t Pallieterke het ziet, als mens-apen in hun blootje…
**
*
Maandag, als de beloofde 2de brief van Haantje-Vooruit Joël de Kuekeleure met (fijne) drek voor BDW verschijnt, zal er aan onderstaande tekst wel een staartje worden gebreid. Een duivels-staartje. Rood van het bloed der afgunst.
Wever haalt fors uit naar Beke na interview in 'Terzake': "Een van de pijnlijkste interviews van de laatste jaren"
*
N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft in het Canvas-programma De Afspraak scherp uitgehaald naar zijn collega van CD&V Wouter Beke. Die had zijn coalitiepartners in een interview in Terzake opgeroepen om het "Catalaanse conflict niet te importeren".
"Nonsens", vindt De Wever. "Dat interview was een van de meest pijnlijke die ik de jongste jaren heb gezien."
Beke reageerde in Terzake op de suggestie dat coalitiepartner N-VA in het verleden al kritiek uitte op "activistische rechters". Hij verwees naar de scheiding der machten. "Op het ogenblik dat men zou zeggen 'Het zijn activistische rechters', dan associeert men zich niet meer met de Belgische regering", aldus Beke. Zelf bleef hij voorzichtig met kritiek op Spanje.
De N-VA-voorzitter heeft daar geen begrip voor. "Iemand die geen vlieg kwaad doet, die alleen maar een opinie uit, zit in de gevangenis. Als je dan nog niet kan zeggen dat dit een dictatuur van slechte wetten is, ben je je aan het verstoppen. Volgens die logica moet je de Dalai Lama aan China uitleveren en mag Nelson Mandela nog in de gevangenis zitten."
Gechoqueerd
De Wever zegt vertrouwen te hebben in de Belgische rechter die moet oordelen over de uitlevering van de afgezette Catalaanse leider Carles Puigdemont en vier van zijn ministers, én in de Spaanse rechters. Alleen betreurt hij dat deze zaak door het gerecht beslecht wordt.
"Ik ben gechoqueerd dat iemand dat nog durft tegenspreken", aldus De Wever. "Hier is toch duidelijk sprake van een verdrukker en iemand die in de gevangenis zit. Als je ministers in een rechtsstaat voor rebellie laat vervolgen omdat ze een opinie hebben geuit, is dat niet conform de fundamentele rechten die wij in Europa gewoon achten."
"En toch hult Europa zich in stilzwijgen. Er gaat een moment komen dat men heel beschaamd gaat terugkijken op dit soort interviews."
Wouter Beke is, spijts zijn West-Vlaamse (Wielsbeke) roots, samen met wat nog rest van zijn Partij, geen beek met kristalhelder water, maar eerder een soort van open riool door onze als wiegende zeeën weelderige Vlaamse velden . De Tsjeven, helemaal in rechte lijn op de roetsbaan naar af, blijven zich vastklampen aan de illusie van de Macht en het zeggings schap. Ze verdienen dus ten volle de hen toegediende knock-out door Vlaanderens Grootste Meneer.
Tsjeven in Europees verband maken deel uit van de E.V.P. van Merkel en zijn derhalve niets meer dan ‘Her Masters voice’. In doordeweeks geactualiseerd West-Vlaams zou dat luiden, dat ze gewoon haar slippendragers zijn. Maar dan met verwaarlozing van het begrip ‘grensoverschrijdend gedrag’ bevat in het dragen van de slippen van een vrouwelijk scharminkel. Het erotieke Cijfer 69 in de 6de Macht…
Het is dus vandaag Herdenking van Wapenstilstand I.
Er komen er dus nog veel achter, want de Mensheid geraakt maar niet geleerd.. Denk daarbij aan die ezel van gisteren (voorgande blog) die zich geen tweemaal bezeert aan dezelfde steen. Ezels wel niet, neen, maar mensen wel. Waarmee bij deze meteen bewezen is, voor zover nog nodig, dat President Trump in het Verre Oosten, geen ezel is. Daar lagen, dank zij zijn alom geprezen voorgangers, de Clintons en vooral Mo-bama, wel degelijk veel stenen om over te vallen, maar deze geniale President heeft die allemaal ontmijnd…. Hij heeft daar letterlijk het vuur (het hardste overlevend communisme maar ook de islam) verzoend met het water van de Beschaving.
*
Maar laten wij bij onze schaapjes van vandaag blijven. WO I, en hoe de tegenwoordige reacties wel enigszins veranderd zijn van toon. Slachtpartij? Vijanden? Alles moet onder de broedlamp van de EU-Moloch.
Enfin, ik laat de lezer zelf oordelen….
*
Het verschrikkelijkste aan de Eerste Wereldoorlog, is dat wij hem verloren hebben
…. is woordvoerder van Bart De Wever (N-VA) en schrijver van Een unie van het eigen. Zijn column verschijnt wekelijks.
“Wat vond u het verschrikkelijkst aan de Eerste Wereldoorlog?”, vroeg een journalist in 1984 bij een herdenking van de Slag van Verdun aan Ernst Jünger. Die was toen een zowel gelauwerde als verguisde auteur, alsook de hoogst gedecoreerde en een van de laatste Duitse veteranen.
*
Hij had net met bondskanselier Kohl en president Mitterrand een krans neergelegd voor de gesneuvelden. De journalist verwachtte dan ook iets in de trant van ‘het nodeloze bloedvergieten’ of ‘de waanzin van de slachting’. Jünger antwoordde doodleuk: “Dat we verloren hebben.”
Als wij morgen de gesneuvelden herdenken, is dat in de geest van Erich Maria Remarques Im Westen nichts Neues, John McCraes In Flanders Fields of Louis Ferdinand Célines Voyage au bout de la nuit. Ingetogenheid, walging voor geweld en afgrijzen voor de zinloosheid staan dan centraal.
Als velen trok Jünger met een romantisch beeld naar de slagvelden. Hij was een Achilles die niet streed voor natie en keizer, maar voor eigen eer en glorie. De ontnuchtering volgde snel: de technologie van gifgas, tanks, prikkeldraad, machinegeweren … had het van de held overgenomen.
Schok
Jünger schrijft over de schok die hij ervoer als hij voor het eerst een soldaat met staalhelm en gasmasker zag. Hijzelf droeg op dat moment nog het napoleontische plunje met de typische pickelhaube en voor hem stond een bijna buitenaardse krijger, meer machine dan mens.
Individuele inzet – hoe heroïsch ook – had amper nog impact op de krijgskansen. Wat Jünger onthecht beschreef was de waarheid van industriële oorlogsvoering, waarbij golf na golf van naamloze en bionische wezens worden neergemaaid door enorme robotten In een storm van staal.
Dat boek is de gestileerde ontleding van geweld door een koele observator die de bloederige realiteit onverbloemd en zeer plastisch weergeeft, maar elk moreel oordeel achterwege laat. Bij de andere literatoren ligt de focus op het zinledige lijden van de soldaat. En net dat kon Jünger niet aanvaarden.
Hij zag het als zijn heilige plicht tegenover de doden om die oorlog zin te geven. Het werd de ineenstorting van de Europese cultuur, de doorbraak van het nihilisme en het ontwaken van een tijdperk waarin alle macht, middelen en mensen gemobiliseerd werden voor de oorlogsinzet.
Naamloos
Jünger beschreef een totalitair systeem dat angstaanjagend herkenbaar is. En opnieuw bleef hij ongemoeid. De dood van zoveel miljoenen had die wereld mogelijk gemaakt, of dat nu goed of fout was. Pas in het midden van de jaren 30 drong het tot Jünger door tot wat die wereld in staat was en zou hij zich keren tegen de gestage mechanisering van de mens.
Morgen zal In Flanders Fields veelvuldig gereciteerd worden, Jünger zal men niet voorlezen. Al had hij in 1984 misschien wel gelijk. Het verschrikkelijkste aan de Eerste Wereldoorlog is dat wij hem verloren hebben. Niet wij als Duitser – of als Brit, Fransman, Rus … – maar wij als mensheid.
Om, na lezing van dit artikel, terug met de twee voeten op (deze) aarde te komen, volstaat het de door de Belgische Staat in 1945 gedynamiteerde eerste IJzertoren in gedachten te nemen. De boodschap van toen, hernomen op de Pax-Poort, een open doorgang opgetrokken met de brokstukken van de gedynamiteerde toren; was al even duidelijk als onmogelijk. Nooit meer oorlog – no more war – Nniemals wieder Krieg – lus jamais la guerre -¨
Deze verzuchting staat op de vier hoeken van de poort, wijzend naar de vier windstreken….
Ha Jan allemaal goed en wel. Maar dat was vòòr de Tweede Wereldoorlog en, om terug te vallen op het heden, vòòr de islam-invasie…
Maar de NV Arrogantie zou zichzelf niet zijn, als daar de EU-Nazistaat niet wordt bij betrokken. U las het ook, maar mij (wegens de klemtoon op het romatisme) heeft het getroffen als een zweepslag:
“Als wij morgen de gesneuvelden herdenken, is dat in de geest van Erich Maria Remarques Im Westen nichts Neues, John McCraes In Flanders Fields of Louis Ferdinand Célines Voyage au bout de la nuit.
Met andere woorden: oorlog is slecht, maar de Europese Eenmaking zal dat voor de vechtende partijen van toen, in de toekomst wel voorkomen.
‘Alle Menschen werden Brüder’….
Mij volstaat het als opgegroeid in de frontstreek, even stil te staan (zie boven-aan) bij he Duits kerkhof van Vladslo, bij het ‘Treurend Ouderpaar’ van Kate Kollwitz. Dat was een Duitse moeder die haar enige zoon verloor door Franse bajonetten aan het IJzerfront als ‘plaaats delict’.. Om precies te zijn en dus dat nutteloos gedood worden aanschouwelijk te make: in Merkem, Leffinge, op het gehucht De Kippe (baan Ieper-Diksluide), in de onmiddellijke nabijheid van de beschermde landelijke kapel op die plaats. Dat woordeloos verdriet zonder naam is het luidste verwijt dat er ooit bestaan heeft tegen het voortdurend afslachten van mede-mensen.
**
*
Als U wilt, kunt U er ook het ‘Soldaten Friedhof’ in Langemark er bij betrekken. Een impressie die meer aansluit bij de uitdrukking ‘Jammer dat wij hem verloren hebben’. Dat is een uitdrukking waarvan afstand moet genomen worden, want die vraagt om herhaling!
Na lezing van dit, onderstaand media-artikel, viel het mij op, dat onze Verlichte Extreem Grote Verstanden (zeggen ze zelf) dan toch, in hun achteruitlijkspiegels, dit debacle moeten kunnen waarnemen. Of durven die niet meer recht vooruit naar de toekomst kijken, pm onze Landen te besturen zoals het hoort?
*
Waarom doen ze er dan niets aan?
’t Pallieterke van deze week doet een weinig goeds voorspellende vaststelling… Al ze er al iets aan doen, dan is het ‘safari’s’ in die no-go zones verbieden, zoals in Molenbeek. Het ‘hellegat’ dat dud in niets moet onderdoen voor Groot Berlijn…
*
Berlijn zinkt dankzij migranten en linkse politiek weg in chaos en geweld
*
Hoofdofficier Justitie: Berlijn heeft geen functionerend rechtssysteem meer – Boekings-platforms zoals Expedia en Hotels.com geven inmiddels reiswaarschuwingen voor delen Duitse hoofdstad af
Niet de politie, maar criminele migranten-bendes beheersen almaar grotere delen van Berlijn.
Berlijn, ‘Hauptstadt der BRD’, ende 2017. Een stad vol ‘Baustelles’ waar het werk maar niet wil vlotten, en die de forens tot wanhoop drijven. Trein- en metrostations met langdurig defecte kaartscanners en slecht verlichte trappen die stinken naar urine en uitwerpselen. Straten waar het vuil zich ophoopt, pleinen die dag en nacht worden bezet door tientallen, soms honderden migranten, die regelmatig omstanders en elkaar met messen, stokken en afgebroken flessen naar de keel vliegen. No-go zones waar de criminaliteit volgens de statistieken is gedaald, echter niet omdat het beter gaat, maar omdat het de politie aan mankracht ontbreekt, omdat tal van misdrijven niet meer worden geregistreerd, en omdat steeds meer agenten buitenlanders zijn die banden hebben met de Turkse en Arabische misdaadclans die ze zouden moeten bestrijden.
Op de voor de toerist bekende hotspots ziet Berlijn er op het oog nog prima uit, maar schijn bedriegt. ‘De verwaarlozing van Berlijn is dodelijk geworden,’ stelt onderzoeksjournalist Alexander Wendt. Voorbeeld: onlangs wurgde ene Ilyas A., een afgewezen criminele asielzoeker uit Tsjetsjenië, de 60 jarige kunsthistoricus Susanne Fontaine. Zijn buit? 50 euro en haar mobieltje. De Berlijnse rood-rood-groene gemeentecoalitie gaf als excuus dat ze Ilyas niet hadden kunnen uitzetten, omdat hij destijds nog geen 18 geweest zou zijn. Dat dit uit veiligheidsoverwegingen volgens de wet wel degelijk met minderjarigen mag gebeuren, boeit op het gemeentehuis helemaal niemand.
De roofmoord vond plaats in de bekende Tiergarten, op slechts 300 meter afstand van Bahnhof Zoo. Ter plekke lijkt het gebied op een grote vuilnisbelt, overal liggen gebruikte drugsnaalden en ander afval, kamperen daklozen, en zijn types zoals Ilyas A. op jacht naar hun volgende slachtoffer. Na het invallen van de duisternis zijn drugsdealers en rivaliserende jongerenbendes er de baas. Velen van hen komen rechtstreeks uit het naburige AZC. Boekingsplatforms zoals Expedia en Hotels.com adviseren reizigers daarom dringend zich daar niet meer te vertonen.
Territorium van migrantenbendes
Ook de bekende Alexander Platz is tegenwoordig 24/7 het territorium van ‘Syrische’ en Afghaanse migranten. Regelmatig gaan grote groepen elkaar met messen en afgebroken flessen te lijf, waar ook toevallige passanten, zoals laatst een 13 jarige jongen, middenin belanden en gewond raken (3). Een paar nachten geleden begonnen zo’n 100 migrantenjongeren voorbijgangers en auto’s met vuurwerk te bekogelen. De politie had urenlang nodig om de orde te herstellen, en arresteerde welgeteld twee relschoppers.
Het zijn inmiddels gebruikelijke taferelen in de Duitse hoofdstad. Zeker als het donker is worden veel straten en wijken beheerst door Turkse en Arabische misdaadclans. Minderjarige meisjes uit Oost Europa worden in de Kurfürstenstrasse door hun pooiers openlijk ‘aan de man’ gebracht, zonder dat er iets tegen ondernomen wordt. Bewoners van veel wijken zitten na de zoveelste bezuinigingsronde omhoog met hun afval, en gooien dat tegenwoordig maar op straat.
‘Berlijn heeft geen functionerend rechtssysteem meer’
Het is dus niet zo verwonderlijk dat de Hoofdofficier van Justitie Ralph Knispel recent opzien baarde met zijn uitspraak dat er in Berlijn ‘geen functionerend rechtssysteem meer bestaat’ (2). Zowel de politie als de rechtbanken zijn volledig überfordert. Het aantal onopgeloste en niet behandelde misdrijven en misdaden is dermate gigantisch, dat aan de meesten geen seconde aandacht meer wordt besteed. Die worden – overigens net als in ons eigen land - vervolgens simpelweg uit de statistieken geschrapt, waardoor er in de media kan worden beweerd dat het ‘nog nooit zo veilig was’. (4).
Een ander, almaar groter wordend probleem is dat op de politieschool steeds meer mensen met een Arabische en Turkse achtergrond komen, waarvan sommigen afkomstig zijn uit de kringen van de misdaadclans die ze juist moeten gaan bestrijden. Politie instructeurs klagen dat deze migrantenagenten zich al in de klas gedragen als straatgangsters. De oplossing van de leiding? Aan het einde van de opleiding een testje uitvoeren of de nieuwe agenten wel voldoende Duits kunnen verstaan en spreken.
Burgers en politici leven in twee totaal verschillende realiteiten
Nergens leven politiek en burgers in een zo gescheiden realiteit als in Berlijn, schrijft Wendt. Minister van Justitie Dirk Behrendt, politicus van de Groenen, liet in oktober weten dat hij zich niet van de wijs laat brengen door een paar moorden en wat massale straatgevechten, en schreef op zijn website over de tentoonstelling ‘Op naar Casablanca – Levensrealiteiten van transgendere mensen tussen 1945 en 1980’. Groenen-districtsburgemeester van Kreuzberg-Friedrichshain, Monika Herrmann, presenteerde vol trots een app waarmee mensen kunnen klagen over ‘seksistische reclame’.
Tegelijkertijd wijst de ‘bonte en wereld-open’ rood-rood-groene gemeentecoalitie cameratoezicht in Tiergarten en andere criminele zones af. Met drugsdealers wil men enkel ‘het gesprek aangaan’, en vragen ‘of ze zich wat minder agressief kunnen gedragen.’ Ook weigert de stad zwaar criminele asielzoekers uit te zetten. Die wordt enkel gevraagd of ze ‘vrijwillig willen terugkeren’ (naar Casablanca en contreien, waar men doorgaans heel anders met ‘transgendere’ types omgaat). Dan zouden de criminele migranten nog wettelijk kunnen worden uitgezet door de bondsregering, maar ook die doet dat zelden of nooit.
Wendt: ‘Het is fascinerend te zien hoe Angela Merkel en haar ambtenaren nadenken over een Marshallplan voor –onder andere- Afrika, terwijl de bevoegde staatsinstanties zelfs niet de kleinste gebieden veiligheidstechnisch onder de knie krijgen, zelfs niet als deze -ondanks het Berlijnse Baustelle- omleidingsverkeer- maar 30 autominuten verwijderd zijn van het bureau van de kanselier.’
Weeral onbegrijpelijk dat een cultuur-land als Duitsland tot drie keer toe (4 keer, de Frans-Duitse Oorlog van 1870 inbegrepen) niet alleen zichzelf in de vernieling rijdt, maar meteen alle volkeren in die zelfmoord meesleept. Ezels stoten zich geen twee keer aan dezelfde steen, Duitse regeringsleiders doen dat voortdurend en zonder onderbreking. Die geraken maar niet geleerd.. Vroeger vielen ze met de waoens andere landen lastig, voornamelijk hun naaste buren. Nu gebruiken ze daarvoor de pietrol-volkeren. Waarbij onze ‘Overheden’ dapper de knekeldans meespelen…
*
En maar afgeven op de ‘opwarming der Globe’, gewoon om de aandacht af te leiden van de afkoeling der Waarden. Men is ‘globalist’ of men is het niet…
Het mag dan ook niemand verwonderen, dat ‘De Rattenvanger van Haleln’ een ras-zuiver Duits verhaal is van het zuiverste water…
Volgende week Zaterdag 18 November wordt Bart DeWever voor de elfedertigste keer gekozen als Voorzitter van zijn Partij, hier steevast de NV Arrogantie genoemd. Hangt er dan blijdschap in de lucht, niettegenstaande deze donkere koude winterse dagen?
Morgen, 11 November, is het precies 99 jaar geleden dat de mensonterende Eerste Wereldoorlog ten einde kwam. De Koning-Ridderr, Albert Premier, de latere Held van Marcje-les-Dames, had de Vlamingen gesmeekt om voor hen in het vuur te staan. Dan zou hij ervoor zorgen dat dezen, ide meerderheid, na de te winnen oorlog, gelijk zouden worden met de Franstalige minderheid die leefde op de kap der Vlamingen. Die plechtige Koninklijke Belofte was, ‘gelijkheid in rechte en in de feiten’. Belofte die hij, om zijn troon te redden, nadien op ’n kleinigheid na, compleet vergat. Hoe het er nu nog aljijd aan toegaat, bijna 100 jaar later, leest U in onderstaand overgenomen artikel.
*
En ja, wees niet verwonderd over die afbeelding (hier bovenaan) met naam en toenaam van die wereldberoemde bouwer van de allerbeste weefautomaten ter wereld: Picanol uit Ieper. Want dat bedfrijf in de stad waar ik zoals U weet,opgroeide, verschaft werk en welstand aan de hele streek. Het is sedert mensen-geheugenis een vast populair gegeven, dat als Picanol goed ‘draait’, de wereld-ecpnomie floreert. Als Picanol slabakt en er moet ‘gedopt’ worden, spreekt iedereen van een wereld-recessie. Picanol(Spreek uit Picaniol, want Spaanse wortels) is, voortgaande op de feiten, in het Ieperse zowat hetzelfde als de barometer van de plaatselijke welstand…
*
De Antwerpse Burgemeester verheffen tot de eer der nobele wevers-gilde doe ik dan ook met enige tegenzin. Gewoon omdat die, nuchtere realist zijnde, de uitgestoken hand van de besten zijner broeders, weigert. Hij wil namelijk niet in hetzelfde beddeke ziek worden als Geert Wilders en het Vlaams Belang, beiden in een soort leeuwenkooi achter tralies aan de kant gehouden.
Leeuwenkooien en repressie in de omgeving van de Antwerpse Zoo liggen inderdaad nog altijd vers in het geheugen…
*
U hebt, mijnheer De Wever, zowel de scherpste tong als de langste tenen
Brieven aan De Wever
*
Op zaterdag 18 november wordt Bart De Wever voor de vijfde keer N-VA-voorzitter. Een goed moment, vond Joël De Ceulaer, voor een actuele doorlichting van het fenomeen dat De Wever onmiskenbaar is. Hij ging praten met vriend en vijand en brengt in vier ‘Open Brieven’ verslag uit van zijn zoektocht. Vandaag neemt hij ons mee naar het jaar 64 voor Christus. Naar het cynisme van Quintus Tullius Cicero, dat voortleeft in De Wever.
Beste Bart De Wever,
Mocht iemand vijf jaar geleden hebben voorspeld dat u op zaterdag 18 november 2017, over een dikke week dus, aan uw vijfde ambtstermijn als N-VA-voorzitter zult beginnen, dan zou u, zo stel ik mij voor, eens terdege met de ogen hebben gerold. U zou er, met een schampere grijns en een gevatte sneer, gehakt van gemaakt hebben – zowel van die voorspelling als van de onverlaat die de voorspelling durfde te doen. Dat u niet meer dan tien jaar voorzitter zou zijn, stond immers, zo verklaarde u op 3 maart 2012 in Gazet van Antwerpen, “in marmer gekapt”. Tien jaar, van 2004 tot 2014, vond u “genoeg”.
Maar zie: over een dikke week, op zaterdag 18 november dus, zult u desalniettemin voor de vijfde opeenvolgende keer op het schild gehesen worden als partijvoorzitter. Dat mag helemaal niet volgens de N-VA-statuten – twee termijnen zijn het maximum – maar voor u maakt de partij een uitzondering: u mag nu al voor de derde keer de statuten negeren en blijft nog tot en met de verkiezingen van 2019 in de cockpit.
De vraag die iedereen zich al een tijd stelt, is: hoe blijft u zo lang vers? Waarom zit er nog altijd geen echte sleet op het politieke fenomeen Bart De Wever? Wijlen sp.a-voorzitter Steve Stevaert was ook ooit God in Vlaanderen, maar toen hij een jaar na zijn grootste verkiezingsoverwinning werd uitgefloten door het publiek van Humo’s Pop Poll, wist hij dat zijn dagen geteld waren. Bij u is dat moment nog lang niet in zicht. Zelfs uitgefloten worden maakt u alleen maar sterker. U lijkt wel uit marmer gekapt. Uw tegenstanders bijten hun tanden stuk op u.
Dat is fascinerend. Vind ik. Vandaar deze brief, de eerste in een reeks van vier, die De Morgen tot en met woensdag zal publiceren. Waarna iedereen boos zal zijn: uw troepen omdat ze mij veel te kritisch vinden, de andere voorzitters omdat ze zich een beetje sip zullen afvragen waarom ik hén geen brieven schrijf. Het antwoord: dat komt nog wel, zodra ze tien jaar lang het politieke debat volledig gedomineerd hebben.
In elke brief zal ik een aspect van uw politieke persoonlijkheid doorlichten. Vandaag is dat uw communicatievernuft, en hoe u de meeste tegenstanders van het veld speelt: door snoeihard te zijn in uw kritiek óp anderen, maar wel overgevoelig te reageren op de kritiek ván anderen. U hebt, mijnheer De Wever, zowel de scherpste tong als de langste tenen. Als u wordt aangevallen, bent u eerst verontwaardigd, waarna u dubbel zo hard terugslaat. De Spaanse Partido Popular kan ervan meespreken. Uw partij kreeg het verwijt donkere wortels te hebben, u stak de Spanjaarden in de zak van Franco.
De handleiding van Cicero
Ik heb deze zoektocht niet in mijn eentje ondernomen: ik ben gaan praten met mensen die u goed kennen of gekend hebben, met academici en politieke waarnemers. Sommigen wilden off the record praten, anderen zal ik citeren. Ik had uiteraard graag ook uw entourage ontmoet: woordvoerder Joachim Pohlmann, en N-VA-directeur Piet De Zaeger. Helaas kregen zij van u geen toestemming om met mij te praten.
Zelf komt u in deze brieven uitvoerig aan het woord. Niet omdat ik u kon interviewen, want dat weigert u al jaren, maar omdat ik zo vrij ben geweest om uw columns nog eens grondig te herlezen. En het moet gezegd: uw teksten spreken nog altijd klare taal. Alleen jammer dat uw woorden en daden soms frontaal met elkaar botsen. De woorden lijken in marmer gekapt, de daden zijn flexibel – soms op het acrobatische af.
Voor u is dat geen nieuws. U kent uw eigen inconsequenties. En u vindt dat een politicus zich flinke bochten mag permitteren, zolang die maar leiden tot het grote doel: de macht veroveren en behouden. Tegen alle vrome voornemens in de marmeren partijstatuten drie keer opzijschuiven om voorzitter te blijven, is maar een minuscule overtreding.
Daarom neem ik u vandaag mee naar het jaar 64 voor Christus. U weet waarom: Marcus Tullius Cicero wilde toen consul worden en kreeg daarbij advies van zijn broer Quintus. De tips die Quintus zijn broer gaf, opgetekend in het boekje Commentariolum Petitionis, noemde u ooit “een electorale handleiding die vandaag niets aan relevantie en actualiteit heeft ingeboet, en zelfs bij de meest gehaaide spindoctor in de Wetstraat het schaamrood op de wangen zou laten verschijnen”. De centrale boodschap: “Macht moet veroverd worden, tegen elke prijs en met alle middelen.”
Voor de goede orde: het is niet mijn voornemen om u af te schilderen als een eendimensionale slechterik. Vriend en vijand zijn het erover eens dat u een politicus van een zeldzaam niveau bent. Ik citeer Louis Vos, uw oude promotor: “Ik vind Bart De Wever een van onze beste politici, van het kaliber van Hugo Schiltz. Hij zal, als het stof is gaan liggen, een belangrijke plaats in onze geschiedenis krijgen. Onder meer omdat hij het Vlaams-nationalisme en extreemrechts uit elkaar heeft gehaald.”
Ook Karl Drabbe, destijds uitgever van uw columns en een van de drijvende krachten achter de website Doorbraak.be, vindt u uniek: “Ik ken geen enkele politicus die kon wat De Wever heeft gedaan: vanuit het niets een ideologisch discours opbouwen, daarmee de eigen partij in handen nemen en vervolgens verkiezing na verkiezing winnen.”
En luister eens naar Stefaan Walgrave, politiek wetenschapper aan de UA. Die verdenkt u zelfs van totale onbaatzuchtigheid: “Ik ben ervan overtuigd dat De Wever een idealist is. Hij doet dit niet voor zichzelf, hij is een dienaar van het Vlaams-nationalistische ideaal. Je hoeft het niet met hem eens te zijn om hem te bewonderen als strateeg en als politicus.” Mooie complimenten, toch.
Scoren met Pim Fortuyn
En dan te bedenken dat u zichzelf ongeschikt achtte voor het politieke podium. Toen ik u in 2006 voor het eerst interviewde – toen kon dat nog – dacht u zelfs dat u beter in de coulissen kon blijven. “De strijd met de designpolitici ga ik niet aan, want dan ben ik bij voorbaat kansloos verloren”, zei u. “Ik heb niet het uiterlijk, noch de présence om in dat circus mee te spelen. Ik heb al dikwijls gedacht dat ik 30 jaar te laat geboren ben om aan politiek te doen. Eigenlijk zouden figuren zoals ik achter de schermen moeten werken, om teksten te schrijven voor de mediagladiatoren. Niet om zelf de arena te betreden.”
Dat van die teksten klopte wellicht. Dankzij welingelichte bronnen heb ik het ijzersterke vermoeden dat u in 2002 de ghostwriter was van De puinhoop van paars-groen, het boek waarmee uw toenmalige chef Geert Bourgeois – via uw pen dus – de eerste regering-Verhofstadt afbrandde. Pittig detail: u had zich laten inspireren door een bekende noorderbuur, want het verscheen een half jaar nadat wijlen Pim Fortuyn De puinhopen van acht jaar paars had gepubliceerd. In uw boek staan een aantal passages die u eens moet herlezen. Over “de steeds brutalere manier” waarop Guy Verhofstadt omging met de pers, bijvoorbeeld.
Er bestaat nog een ander amusant citaat van u over Verhofstadt, waarmee u in een column ’s mans vele inconsequenties aan de kaak stelde: “De Verhofstadt van de vroegere manifesten zou de Verhofstadt van vandaag op zijn gezicht slaan.” Dat, mijnheer De Wever, geldt in vele opzichten ook voor u. De Bart De Wever van de talloze columns van pakweg tien jaar geleden zou de Bart De Wever van vandaag bijwijlen ook op zijn gezicht slaan.
Mag ik twee veelzeggende voorbeelden geven?
Voorbeeld 1 is alom bekend, maar blijft interessant. In een column uit 2005 schreef u dat we in onze samenleving meer normen en waarden, en ook zelfbeheersing, nodig hebben. “In zo’n samenleving”, wist u, “zou het niet nodig zijn politici op te roepen om niet toe te geven aan de verkleutering van de audiovisuele media. Laat staan dat men voor zo’n oproep zou worden aangevallen door intellectuelen die ernstig genomen willen worden terwijl ze in luchtige tv-programma’s commentaar geven bij de zoektocht van Greet Op de Beeck naar twintig synoniemen voor het woord ‘vagina’.” U had het over Marc Reynebeau, toen jurylid in De slimste mens ter wereld, die het N-VA-principe om nooit mee te doen aan zulke flauwekul blijkbaar ooit eens had weggelachen.
Maar zie: zes jaar later was u zélf de hoofdvedette in De slimste mens ter wereld. De vagina bleef u bespaard, de anus niet. Eén van uw doldwaze opdrachten bestond erin om verschillende soorten stoelgang aan de correcte diersoort toe te wijzen. U deed dat, het moet gezegd, voortreffelijk. Beter dan Greet Op de Beeck met haar vaginavraag.
Voorbeeld 2. In een column uit 2006 haalde u uit naar het zelfbeklag van Vlaams Belang. Die partij had na de moord op Pim Fortuyn beweerd dat “het stigmatiseren van politieke bewegingen een voedingsbodem en legitimatie” kan vormen voor gekken om “geweld en zelfs moorden” te plegen. Lees: hou op met het Vlaams Belang te criminaliseren, want vroeg of laat slaat hier ook zo’n gek toe. Intellectueel oneerlijk en “onnozel”, vond u dat. “Er moet gescoord worden, de spelregels tellen niet.”
Maar zie: zeven jaar later was u ook die column blijkbaar glad vergeten. Na het relletje, begin 2013, over uw uitspraak dat behalve hoofddoek en keppel ook een homo-T-shirt niet toegelaten is achter een Antwerps loket, jammerde u dat al dat gestigmatiseer voor gekken de gedroomde voedingsbodem kon vormen voor geweld. U vreesde voor, en ik citeer: “een Fortuyn-scenario”. U deed krék hetzelfde als wat u destijds veroordeelde. En onlangs deed uw kroonprins Theo Francken het potverdorie ook. Na de nazi-karikatuur die was verspreid door Ecolo-jongeren, klaagde hij op tv over de criminalisering en zei hij, ik citeer: “Mijnheer Fortuyn is na een maandenlange hetze op links vermoord.”
De vraag is nu: mag ik dat onnozel en intellectueel oneerlijk noemen, of mocht alleen ú dat? Iets waar u anderen niet mee zou laten wegkomen, doet u vrolijk zelf – en dat geldt ook voor aspecten van het beleid dat u voert, van het begrotingstekort tot de selectieve manier waarop u mensenrechten denkt te kunnen toekennen: liever aan Catalanen dan aan Soedanezen, bijvoorbeeld. Maar daar kom ik maandag op terug.
Van Multatuli tot Armstrong
Het excuus voor uw soms opvallende inconsequentie zit verscholen in dat boekje uit 64 voor Christus. Volgens Quintus Tullius Cicero moest een politicus “grof, onbeschaamd opportunistisch en bot cynisch” zijn, wilde hij de macht veroveren. Een politicus die het zuiver wil spelen, mislukt. U gaf ooit het voorbeeld van de Nederlandse schrijver Eduard Douwes Dekker, alias Multatuli, die na de publicatie van zijn Max Havelaar opkwam bij de verkiezingen en maar negen (9) stemmen haalde, omdat hij, zo schreef u, als “zuivere idealist niet rekende op manipulatie maar op het heldere inzicht van de kiezer”.
U bent een Cicero, mijnheer De Wever, geen Multatuli. De politicus die heiliger wil zijn dan de paus vergeleek u ooit met de renner die zuiver wil rijden terwijl de rest van het peloton vol doping zit. U bent liever Lance Armstrong dan Edwig Van Hooydonck. Dat was De slimste mens dan ook voor u: politieke doping. Karl Drabbe herinnert zich nog hoe verbaasd u was toen u voor het eerst aan zo’n tv-quiz had deelgenomen: plots herkende in het Wijnegem Shopping Center iederéén u. U zag daar meteen de politieke meerwaarde van in. Politoloog Stefaan Walgrave sluit zelfs niet uit dat u tégen uw zin aan dat programma deelnam. “Hij deed niet mee om zichzelf in het zonnetje te zetten, maar omdat hij wist dat het zijn politieke doel kon helpen verwezenlijken.”
Alles wat u doet, is politiek. Zelfs dat fameuze dieet hebt u in de aanloop naar de vorige gemeenteraadsverkiezingen aangewend om te tonen dat u de kracht van verandering niet alleen beloofde, maar belichaamde. Niet dat u daarom op dieet bent gegaan, maar het paste in uw electorale tactiek. Die politieke missie hebt u altijd gehad. Toch zeker sinds u assistent geschiedenis was aan de KU Leuven. U bent geen historicus die de politiek instapte. U bent een politicus die geschiedenis heeft gestudeerd. Uit interesse, zeker, maar ook om uzelf te voeden met inzichten die u in de politiek kan gebruiken.
Uw promotor Louis Vos herinnert het zich nog. Hoe u, na eerst een ronduit “briljante” licentiaatsverhandeling te hebben geschreven over het ontstaan van de Volksunie, daar in een doctoraalscriptie op wilde doorgaan. U had uw materiaal verzameld, en had nog één jaar assistentschap te goed om alles op te schrijven. “Maar daar is het dus niet meer van gekomen”, vertelde Vos mij. “Op een dag, na vijf jaar hard gewerkt te hebben, stond De Wever voor mijn neus om een jaar verlof te vragen: de Volksunie had hem nodig, zei hij. Na dat jaar keerde hij terug om het proefschrift af te werken, maar dat is hem toen tot zijn en mijn spijt niet meer gelukt. Ik begreep wel dat hij op een bepaald moment alles op zijn politiek project moest zetten.”
Over de inhoud van dat politieke project zal ik het in mijn volgende brieven hebben.
Hier wil ik dieper ingaan op die retorische gespletenheid van u: die scherpe tong en toch die lange tenen. Want aan de combinatie van die twee dankt u volgens mij uw status.
Boksen tegen een danser
Aan uw scherpe tong hebben wij allemaal veel te danken. De terugkeer van de politiek, om maar iets te noemen. Toen u het publieke forum betrad, was het debat een tikje ingeslapen. Er was het Vlaams Blok waar iedereen boos op was, maar voorts trok haast elke partij naar het centrum. Het waren de paarse jaren, toen socialisten en liberalen nog nauwelijks van elkaar te onderscheiden waren. Toen alle partijen “het beste” wilden voor “iedereen”, en liefst nog wereldvrede ook – kumbaya nog aan toe.
U begreep dat politiek niet leeft van kumbaya, maar van verdeeldheid. Dat een politicus dingen moet zeggen waarmee ándere politici het oneens kunnen zijn. Toen ik onlangs Wouter Van Besien, Jinnih Beels en Tom Meeuws zag bij de voorstelling van Samen, de Antwerpse kartellijst van sp.a en Groen, had ik met hen te doen. Niet alleen vanwege de krukkige regie van de persconferentie (Quintus Tullius Cicero: “De campagne moet van begin tot het einde prachtig ogen. Er moet een indrukwekkende waardigheid van uitgaan, een schittering”), maar ook vanwege hun boodschap. Ze zijn alleen maar “voor”, ze willen alleen maar “positief” zijn, ze zijn dus “nergens tegen” en “tegen niemand”.
U zat vast ook in uw vuistje te lachen toen u dat zag. Nergens tégen zijn als politicus: dat is onmogelijk. Tenzij dat kartel nog wakker wordt, vecht u straks in Antwerpen een politieke strijd uit met mensen die helemaal niet aan politiek willen doen. Als was u een bokser die de ring betreedt en daar oog in oog staat met een tegenstander die aan jazzballet wil doen. Niet dat Van Besien een heilig boontje is – zijn partij leurt net zoals andere partijen met bezwarende dossiers van politieke tegenstanders, vraag dat maar aan Geert Versnick – maar zijn discours is nodeloos soft. Als u het in een debat tegen hem opneemt, is dat normaal gesproken knock-out in de eerste ronde.
Misschien overdrijft u allebei, Wouter Van Besien én u. U bent zo goed in de politieke polarisering dat u in één moeite door ook mensen tegen elkaar opzet; Van Besien wil zo graag mensen met elkaar verbinden dat hij pardoes vergeet om politiek te polariseren.
Over de nakende strijd over het burgemeesterschap heb ik het gehad met Guillaume Van der Stighelen, u welbekend als opiniemaker en oud-reclameman. “Die kartel-lijst is een cadeau voor De Wever”, zei hij. “Als Groen en sp.a apart naar de kiezer zouden gaan, dan had De Wever moeten nadenken. Nu maakt men het hem gemakkelijk om te reageren: ‘Ze willen ons terugpakken, de sossen willen op de bagagedrager van de groene fietsers terug naar hun postjes van vroeger.’ Een stem voor Vlaams Belang kan hij ook verkopen als een stem voor het kartel, omdat de N-VA daardoor verzwakt wordt. En voilà, zijn campagneplan is al klaar.”
Wat van u volgens Van der Stighelen zo’n sterk debater maakt, is dat u altijd gewoon uzelf kunt zijn. “De Wever hoeft zich nooit anders voor te doen dan hij is”, zegt Van der Stighelen. “Dat is een luxe voor een politicus, hij hoeft niet na te denken over de manier waarop hij overkomt. Dat doen de meeste andere politici wel constant, en dat zie je.”
Wat u volgens mij vooral typeert, is dat killersinstinct. Sommige politici trekken naar een debat met het voornemen om op hoffelijke wijze wat argumenten uit te wisselen met de tegenstrever. U trekt naar een debat met het voornemen om de tegenstrever koudweg af te maken, zoals Quintus Tullius Cicero dat destijds ook aan zijn oudere broer adviseerde: Marcus moest de tegenstander “raken waar het pijn deed”.
In uw boek Werkbare waarden vatte u het zo samen: “Fijnzinnigheid was niet zijn doel, wel de karaktermoord op Antonius en Catilina.” Quintus was “ongenadig” voor Catilina, schrijft u, en u citeert een van zijn oneliners over de tegenstrever van zijn broer: “Die man is zo brutaal en verdorven, zo geraffineerd en doortastend in het najagen van genot, dat hij erin slaagt kinderen te verkrachten terwijl ze nog op moeders schoot zitten.”
Zo laag zult u uiteraard nooit vallen – in het oude Rome ging het er een graadje ruwer aan toe dan vandaag – maar u verstaat zeer goed de kunst om iemand in de pan te hakken. Stefaan Walgrave vergelijkt u op dat vlak met Louis Tobback, ouderdomsdeken van de sp.a: “Tobback heeft dat killersinstinct ook, net zoals De Wever. Eerst schakelen ze hun tegenstander uit, tot die uitgeteld op de grond ligt. En dan springen ze erop en beginnen ze er nog wat op te dansen.”
Soldaten op het slagveld
Het jammere is nu dat u dat killersinstinct combineert met de gewoonte om vaak overdreven gekrenkt te reageren op kritiek. U bent er met uw partij in geslaagd om ‘critici’ te framen als ‘bashers’. En journalisten nemen dat over. Ik herinner mij nog dat ik in 2011 te gast was in De Ochtend op Radio 1, omdat ik een eerste Open Brief aan u had geschreven – ja, dat wordt een gewoonte. Ik kwam de studio binnen en het eerste wat presentator Gilles De Coster tegen mij zei, vóór we op antenne gingen, was: “Je gaat De Wever toch niet bashen, hè?”
Guillaume Van der Stighelen heeft dat ook al een tijdje in de gaten. “De Chinese generaal Sun Tzu schrijft in De kunst van het oorlogvoeren: de grootste overwinning is als je je vijand ervan overtuigt dat het verstandiger is om je niet aan te vallen. De Wever heeft het zover gebracht dat redacties hem sparen omdat ze zeker niet willen verdacht worden van bashing. Dat is, vanuit communicatieoogpunt gezien, geniaal. Kritiek uiten op het beleid van De Wever is vandaag niet goed voor je imago als journalist. Je bent dan links en dus fout. En journalisten zijn zeer imagogevoelig in tijden waarin mediagroepen consolideren en besparen. Zo is De Wever onaantastbaar geworden. Hij zou vandaag een crisis zoals het Visa-schandaal, dat destijds de socialistische burgemeester Leona Detiège de sjerp heeft gekost, overleven.”
Hoe raar is dat: u wordt gespaard, en toch bestaat de indruk dat u het hard te verduren krijgt in de media. U kunt als grootste partij volop de Calimero-kaart blijven trekken. De gevestigde orde is altijd tegen u, en dat is niet eerlijk – uw partij wordt onrechtvaardig behandeld door de linkse pers, door linkse wetenschappers, door wereldvreemde rechters, en door alle anderen die het niet met u eens zijn. Wie niet met u is, is tegen u. “Zelfs als hij niet wordt aangevallen, zal hij zich toch in die positie manoeuvreren”, zegt Stefaan Walgrave. “Hij creëert voortdurend conflict, alsof hij voortdurend wordt aangevallen. Vanuit die positie kan hij dan virtuoos terugslaan.”
U weet natuurlijk wat u doet, u kent het mechanisme: door de ‘outgroup’ aan te vallen, versterkt u de ‘ingroup’ – een biologische wetmatigheid waar u in uw columns geregeld naar hebt verwezen. Toen u onlangs De Morgen aanviel, tijdens een N-VA-familiedag, omdat Rachida Lamrabet en Chokri Ben Chikha hier ferm hadden uitgehaald naar Zuhal Demir, wist u best dat die aanval intellectueel oneerlijk en onnozel was. Een medium valt niet samen met de uitspraken die geïnterviewden doen, nogal wiedes. En toch haalde u uit naar deze ‘zogenaamde kwaliteitskrant’, omdat u wist: dat is goed voor de sfeer op mijn familiedag, het schept een band met de militanten. Zoals het uitjouwen van de tegenstander een band smeedt tussen fanatieke voetbalsupporters – zeker als de sterspeler van de eigen ploeg zich laat vallen en een schwalbe maakt.
Tegenover uw uitsluiting van de ‘outgroup’ staat een enorme loyauteit ten aanzien van mensen in uw ‘ingroup’ – die twee mechanismen gaan hand in hand. Dat bevestigt dan ook iedereen die u kent: u laat de mensen in uw omgeving niet vallen, ook niet bij zwaar weer. Van mandatenkampioen Koen Kennis tot de ooit stevig in opspraak gekomen Pol Van Den Driessche – u blijft hen verdedigen.
Als u voorzitter was geweest van sp.a of Open Vld, dan zou Tom Balthazar wellicht nog sp.a-kandidaat-burgemeester zijn in Gent en kon Geert Versnick gewoon voortwerken als provinciaal gedeputeerde voor Open Vld. En de kiezer zou u dat niet kwalijk nemen. Nog iets wat de andere partijvoorzitters blijkbaar niet begrijpen: de kiezer houdt van loyauteit – een voorzitter die loyaal is aan de eigen mensen, is dat misschien ook aan de kiezer. Ik weet niet of dat ook in dat boekje van Cicero staat, maar in elk geval werkt het volgens mij. Het is beter om te tonen dat je loyaal bent aan je kompanen, zoals soldaten die op het slagveld niemand achterlaten, dan om te doen alsof je de politicus met de properste handen bent. Rutten en Crombez hebben te veel Multatuli gelezen.
De noodzaak van kritiek
Maar terug naar uw relatie met de pers, een pijnpuntje dat ik toch even wil uitwerken. Laat ik nog eens citeren uit De puinhoop van paars-groen, over de man die toen de machtigste politicus van het land was: “Een journalist, die om begrijpelijke redenen anoniem wil blijven, vertelde me hoe hij er getuige van was dat een collega van hem, die een kritisch artikel had geschreven, door Guy Verhofstadt persoonlijk op straat werd aangesproken en uitgescholden voor leugenaar.” Dat schreef Geert Bourgeois, enfin: ú dus wellicht, over de lange tenen van de toenmalige premier.
En wat doet u zelf vandaag? Toegegeven: iemand persoonlijk op straat uitschelden, zult u niet gauw doen, daarvoor bent u te mensenschuw. Maar u doet het openlijk: u noemde een jonge reporter van Knack op televisie ooit “de slechtste journalist van Vlaanderen”, omdat hij het fameuze interview-zonder-antwoorden met u had gepubliceerd, wat uiteraard niet zijn verantwoordelijkheid was, maar die van zijn toenmalige baas, en dat was niemand minder dan uw eigen minister van Financiën Johan Van Overtveldt.
Of neem nu dat andere voorbeeld waar uw supporters graag naar verwijzen: hoe wijlen Steve Stevaert bij Gazet van Antwerpen commentaarschijver Roger Van Houtte liet opzijzetten. Dat verhaal klopt wellicht, maar opnieuw bent u geen haar beter. U hebt, las ik onlangs bij hoofdredacteur Karel Verhoeven, de voorbije jaren verschillende keren per mail “aangedrongen” op het “opzijzetten” van De Standaard-journalist Bart Brinckman. Toen dat niet lukte, besloot u weer om hem openlijk aan te vallen. Enfin, de lijst is lang, de enige twee media die nog genade vinden in uw ogen, zijn VTM en Het Laatste Nieuws.
Dinsdag, toen uw Facebook-account nieuw leven werd ingeblazen, zei u fijntjes dat uw “teleurstelling in de klassieke media” toch “groot” is. Bij uw troepen werd geknikt.
Het gevaar bestaat, mijnheer De Wever, dat u stilaan geïsoleerd raakt in de macht. Dat u denkt dat u boven kritiek verheven bent. Dat u de kritiek van pers en wetenschap en wie dan ook systematisch verdacht begint te maken. Iets om geweldig voor uit te kijken, vindt Stefaan Walgrave. “Die trumpiaanse aanval op de pers levert De Wever op korte termijn ongetwijfeld winst op, maar op lange termijn is het een gevaarlijke strategie. Ik vind het zorgwekkend dat de geloofwaardigheid van de media wordt aangetast. De media blijven het forum voor het publieke debat. Als het vertrouwen van het publiek in de media weg is, dan is die schade onherroepelijk.”
Laat ik besluiten met een zoveelste citaat uit een van uw eigen columns, in dit geval een stukje dat u op 23 december 2006 schreef over, alweer, Verhofstadt. Als premier stond die ook steeds minder open voor kritiek, terwijl kritiek volgens filosoof Karl Popper, met wie Verhofstadt dweepte, essentieel is. Dit schreef u daarover, lees nog even rustig mee: “De essentie van een open samenleving is vrije discussie en (positieve en negatieve) kritiek: op tradities die voortdurend op hun waarde moeten worden getoetst, maar ook en vooral op de regerende overheid. In die notie kritiek ligt het zwaartepunt van Poppers analyse. Dirk Verhofstadt verwoordde het ooit als volgt: ‘Willen we noodzakelijke vernieuwingen doorvoeren, dan is kritiek niet alleen gewenst, maar vooral noodzakelijk.’” Geef toe: een citaat om in marmer te kappen en boven uw bed te hangen. Naast dat portret van Cicero.
Tot zover, mijnheer De Wever, mijn bescheiden en voor kritiek vatbare bijdrage aan wat meer inzicht in uw communicatievernuft.
Maandag wil ik het over uw wereldbeeld en ideologie hebben. We beginnen dan met een uitstapje naar uw vrienden in Catalonië.
Tot dan.
Salutacions cordials,
*
T E O N T H O U D E N
OP ONZE VASTE SCHIJF
*
Wat heeft hoernalist Joël Ceuleer hier willen bereiken? Zijn eifgen superioriteut bewzijzn, of DeWever in de bloemetjes zetten?
Zelf heb ik niet anders of toch meestal gelezen dan bladzijden lang ontelbare keren het woordje ‘ik’.
Kortom: met zo’n vijanden als De Ceuleer hoeft niemand nog veel vrienden te hebben om aan de top te geraken. BDW krijgt van hem gratis niet alleen de lauwerkroon, maar meteen ook de tweede burgemeesterssjerp aangereikt…
*
Pssst.
Om naar recht te oordelen over de hoernalist Joël De Ceuleer…
Er steken kasten vol beeldmateriaal ter beschikking vnl over (dat zegt genoeg)… Flip DeWinter die voor U opengaan als U Googelt naar
Bij de Leugenpers, inzonderheid bij de TeeVee, moet er tot ver in de omtrek, geween en tanden geknars te horen zijn geweest, met President Trump op bezoek in China. We zagen daar een keizerlijke begroeting tussen twee wereldmachten! President Trump werd daar als een goddelijke afgezant ontvangen, een eer die hem zichtbar paste als gegoten. Het waren/zijn beelden die goed doen aan elk menselijk netvlies.
De Vrede is dus binnen handbereik!
De Verkochte Pers moestedat wel brengen: het was hun verdomde deontologische plicht. Ze werden ervoor betaald, ze konden niet anders. Maar de tegenzin droop er zò van af. Vooral toen Trump zijn voorgangers, inzonderheid de moslim-broeder Hoessein Barack Obama, de Hawaïaanse sociaal-democraat, met naam en toenaam door de mangel haalde. En juist dat typeert hem, Trump, zo goed: hij lukt daar waar al de andere voorgangers niet eens geprobeerd hebben. Stel U voor: praten met en zelfs zaken doen met de grootste erfvijand sedert de ontdekking van Amerika in 1492!
Arme BRT-Tanghe voor Het Nieuws deze avond. Arme Martine! Met van misprijzen de mondhoeken half-stok, met verstikte stem, het hoofd half afgewend, moeten toegeven en aflezen van de autocue dat Trump met kop en schouder boven God Obama uitsteekt: het is goed om voor het oog van de camera van haar stokje te gaan!
*
Trump in China: "VS en China kunnen samen wereldproblemen oplossen"
De Verenigde Staten en China kunnen samen globale kwesties oplossen die "groot gevaar" inhouden voor de veiligheid. Dat heeft de Amerikaanse president Donald Trump vandaag gezegd na een onderhoud met zijn Chinese ambtsgenoot Xi Jinping in Peking.
"Er is geen belangrijker onderwerp dan de Chinees-Amerikaanse betrekkingen. We hebben de capaciteit om wereldproblemen op te lossen voor nog vele, vele jaren", zei Trump aan Xi. "Mijn gevoel voor u is ongelooflijk warm. Er is geweldige chemie tussen ons en ik denk dat wij geweldige dingen voor zowel China als de Verenigde Staten zullen doen."
Noord-Korea
De Amerikaanse president kwam ook opnieuw terug op de Noord-Koreaanse crisis. "Ik geloof dat er een oplossing is, net als u", zei Trump tegen de Chinese president. "Maar de tijd dringt. We moeten snel handelen. Ik roep China op om erg hard te werken." China is namelijk verantwoordelijk voor zo goed als alle Noord-Koreaanse handel en kan dus druk uitoefenen op het regime van Kim Jong-un. Daarnaast moet ook "Rusland helpen om deze potentieel dramatische situatie te bedwingen".
Trump maakte vanmorgen ook gewag van een "choquerend" handelstekort van de Verenigde Staten met China. De schuld daarvan is volgens hem te zoeken bij de vorige Amerikaanse regeringen. "De VS moeten dringend hun beleid aanpassen omdat ze erg achterop zijn gaan hinken wat betreft handel met China en, eerlijk gezegd, met vele andere landen", aldus de Amerikaanse president. "Het is zonde dat de voorbije regeringen het zo ver hebben laten komen.
Vergeten we vooral de essentie niet! Dat bezoek en wat daar (eerder onverwacht blijkbaar) beklonken werd, herleidt de bestaande oorlogsdreiging met nucleair wapentuig tot zijn ware proporties. Noord Korea, in wezen de handpop van Iran, (****) de meest bedreigende tak van de veroverings-islam, moet, om het eigen gezicht te beschermen, gewoon intomen. Zonder zelfs ook maar één schot te lossen, want het verliest met China zijn grootste beschermheer.
En nu, na de wederzijdse vriendschaps-betuiguingen in het Rijk van de Hemelse Vrede, staat de tweede machtigste man ter wereld, de Russische President Poetin, reeds te waaien met de welkomstvlaggen. Hier zullen, naast vriendschapsbanden, vooral de wederzijdse zakelijke belangen aan bod komen. Wat zeker ook het geval is geweest met Peking… Wait and see!
Ja, heel zeker, terwijl het zwarte koekoeksjong Obama stilaan in de hoek gedrumd wordt als would-be kandidaat moslim-wereldveroveraar, klimt de ster van deze President als Vrede-Stichter als een raket en staartster iin de ruimte.
Ja Ja, laat de criticasters van Donald Trump maar na amper één jaar, de balans zo negatief mogelijk in mekaar knutselen, de waarheid achterhaalt dat wel.
*
(****) Noord-Korea als handpop van de Iraanse Ayatollahs: eerst werd in de Media daarover bericht, als zouden Iraanse atoom- en raket geleerden in opdracht van en op kosten van de Ayatollahs daar in het grootste geheim en als gasten mogen werken aan een gezamenlijk nucleair project. Zodat het land Iran zelf de handen in onschuld kon wassen, en onder Obama rijkelijk konden genieten van de handelsakkoorden met de rest van de wereld. Voor de islam drie enorme resultaten voor de prijs van één.
Maar al gauw werd daarover gezwegen, in de hoop dat het grote publiek die realiteit best zou vergeten. Zo dat Iran en de islam uit beeld verdween, en N-Korea als de enige maar kleinere en dus te verwaarlozen oorlog-stoker voor het oog van de wereld kon worden aangemerkt.
Aldus geschiedde. En aldus zal dat verder escaleren. Benieuwd hoe President Trump dat varkentje zal wassen… Feit is wel dat …
Kim Jong-un
als slippendrager van de islam stilaan geïsoleerd geraakt en een Derde Wereldoorlog in die richting met de dag minder waarschijnlijk wordt. Maar de Duivel slaapt nooit.
Wie zei daar ooit weer, dat het voor elke moslim onmogelijk is om recht door zee te gaan? Alles en iedereen bedotten (de Taqyilla) om de islam vooruit te helpen, is inderdaad de door de Koran/Hadith voorgeschreven Heilige Plicht.
Heb ik de lessen van willen arabist Hans Janssen goed onthouden, hé Ma?
Inderdaad, ‘en effet’ : ‘t is la Belgique de Papa sprèk de Frans comme il faut! Wat ‘n opluchting data aan die tweetaligheid tegenover die knappe Zuiderling lucht kan worden gegeven. En dat in de taal van Marianne Sausepanne!
Wat ’n knappe Griet, toch, die Cat-leen Cools! De zoveelste parel aan de kroon van de..BRT. Die Zuiderse Adonis werd niet afgebeten, niet afgeblaft, biet afgesnauwd, mocht altijd uitspreken met ronkende volzinnen, zeggen wat hij wouw zeggen, uitspreken zonder ook maar één keer e worden onderbroken.
Allez, tussen die twee hing er, toch vanwege het vinnige Cool-vlindertje, iets moois in de lucht. De onafhankelijkheid van Catalonia is dan ook heel wat spannender dan die van ons eigen volk. Die spanning was zelfs te zien in haar blouse…
*
Puigdemont strijdlustig: "Catalanen zullen staatsgreep niet accepteren"
"Ik ben er volledig van overtuigd dat de Catalanen deze staatsgreep niet gaan accepteren en dat ze gaan stemmen tegen Artikel 155 van de Spaanse grondwet." In Terzake klinkt de afgezette Catalaanse minister-president Carles Puigdemont zeker van zijn stuk: op 21 december zullen de separatisten de verkiezingen winnen.
In de aflevering, die om 20 uur uitgezonden werd, vertelde Puigdemont opnieuw dat hij het conflict nooit heeft willen importeren naar ons land. "Ik vraag niets aan de Belgische regering, ik ben naar Brussel gekomen omdat het een Europese kwestie is en de Europese instellingen niet mogen wegkijken", zegt Puigdemont in het duidingsprogramma, zo schrijft VRT NWS.
In de Europese Unie toont hij zich teleurgesteld. "Ik heb van kleins af aan Europa gezien als een plaats van vrijheid, met het recht op vrije meningsuiting. Europa was voor ons een bondgenoot. Dat ze vandaag hun basiswaarden laten vallen, maakt me triest."
Artikel 155
Maar Puigdemont maakt zich sterk dat hij de verkiezingen op 21 december zal winnen, ook al voorspellen de peilingen een hevige strijd. "Ik ben er volledig van overtuigd dat de Catalanen deze staatsgreep niet gaan accepteren en dat ze gaan stemmen tegen Artikel 155 van de Spaanse grondwet."
Eerder vandaag vernietigde het Grondwettelijk Hof de onafhankelijkheidsverklaring van Catalonië. "Sinds het nieuwe Catalaanse autonomiestatuut in 2016 is het Hof een partijpolitiek instrument geworden", hekelt hij.
Wij zullen haar en al haar bloedrode collega’s m/v en tussensoort gedenken in onze gebeden, als het ooit zo ver komt dat op alle schansen de Leeuwen dansen….
Want stilaan moet er toch ’n definitief einde komen aan de achteruitstelling van de Vlamingen. Mèt Coburgia als het kan, er zonder als het moet. De grote politieke partijen, die het Land naar de vernieling hebben geregeerd, zijn verworden tot nog slechts ’n schaduw van zichzelf. De tricolore bal ligt dus nu wel definitief in het kamp van de NV Arrogantie. Dit is de partij wier Staturen als eerste en voornaamste artikel de onafhankelijkheid van Vlaanderen is! In theorie althans. En ze doen dat ook met dezelfde ‘langzame haast’ als de boer die niet naar ‘Oavelgom’ kon gaan ‘omdat de Koaremont oop’n lag’.
Valt nu te bezien of ze die bal beter kunnen bespelen om die in het uiteindelijk doel te trappen dan de Rode Duivels! Wetende dat de doelwachter …’t is van moeilèk spreek de Vloms, als het ooit tot onderhandelingen komt. BDW spreekt, naar ’t schijnt, wel vloeiend de Baskische Taal, maar dat is een ander paar mouwen dan deze van de Catalaanse tea-shirt. Seffens blijft alleen nog een soort van romp-Spanje over…
De EU-Nazistaat en reus op lemen voeten die onlangs zonder verdoving het moslimland Kosovo heeft helpen afsnijden uit het Christelijk Servië, nadert zijn eindbestemming, ttz zijn ineenstorting. Om daarna hoogstwaarschijnlijk herboren te worden als een hechte Economische Unie van allemaal zelfstandige volkeren die leven in vrijheid en dus in welvaart.
Met liefst geen ‘(volks)-commissarissen meer zoals in de gewezen U.S.S.R., maar met charismatische Leiders die door de Burger op handen worden gedragen.
*
Het is dat soort ‘Leiders’ die niet (of bij hoge uitzondering) voorkomen langs de linker kant van het spectrum… Zoals President Trump, de man met beide voeten op Christus-Oude Westelijke fundamenten, het uitdrukt: elk land moet bestuurd worden op dezelfde manier als de vlot draaiende motor van een zaken-imperium.
Ja, dat ‘Midden-Oosten’!!!! Is net als ’n opdringerige minnares die tussen het echtpaar Ameria aks Adam en Europa, de Eva van het spel, het midden van het echtelijk bed komt opeisen!
Maar!
Ieder lid van de bevolking van dat deel van de aardkloot is al even gevaarlijk als hun voornaamste handelsproducten, pietrol en aardgas. Bedrieglijk ‘olie-producten’ genoemd. Meer hoeft de mensheid niet, om de hele wereld ofwel in brand te zetten, ofwel die om zeep te helpen door al te veel CO² uit te stoten.
Is er trouwens al één wetenschapper op het idee gekomen, dat zij uit eigenbelang de ondergrond van de halve planeet ondertussen compleet aan het leegzuigen zijn?
Onze Noorderburen deden hetzelfde in Groningen, op oneindig veel kleinere schaal. En zie: naar het einde toe klapt heel het landschap in elkaar als een lege ballon.
Zou het dan toch waar zijn, van al die profetieën, dat het einde der tijden dààr in die achterlijke uithoek zal beginnen? Dan wordt her daar hemelhoog en zo diep als de zee diep is, zo heet als in de hel…
*
Soemnieten (Soemers) en Sjiïeten (Schietters), welk verschil? Of zie ik dat verkeerd en zijn ze als het er op aankomt, in werkelijkheid één pot nat? Ik zou het haast voor zeker aannemen!. Wie is dan ‘Ottomaaan’, wie is ‘Moor’, wie is ‘Muzelman’? Je herkent ze enerzijds een uur ver tegen wind, zowel mannen als vrouwen. En anderzijds zijn het precies allemaal dezelfden zoals ze verkleed als karnaval-gangsters op straat komen. En vooral: ze zijn direct “beledigd’ als je geen buigingssje hebt gemaakt iedere keer als ze je voor de voeten liepen. Van de ergste gevallen zijn de lontjes dan ook even kort als die van de bommetjes waarmee ze zo graag en voor de lol een zo groot mogelijk publiek naar de andere wereld willen sturen.
Vooral opgepast voor hun opgroeiende jeugd. Die zijn hier geboren en getogen zeggen ze zelf en dat geeft hen ‘rechten’. En denken met 6 jaar dat ze reeds de meesters zijn in elk land waar ze naartoe zijn ‘gevlucht’..
*
Saudi Arabië: Libanon heeft ons de oorlog verklaard; Israël houdt enorme oefening
*
De luchtmachten van Israël, de VS, India, Griekenland, Polen, Duitsland, Frankrijk en Italië oefenen tot 16 december op een nieuwe grote oorlog in het Midden Oosten.
Na een onderschepte raketaanval uit Jemen en de dood van twee Saudische prinsen en andere hoge officials in slechts een etmaal tijd, plus een agressieve aanpak van dissidenten in het koninklijk huis, waarbij zo’n 10 prinsen onder huisarrest werden geplaatst, beschuldigt minister van Golfzaken Thamer al-Sabhan Libanon ervan Saudi Arabië ‘de oorlog te hebben verklaard’. Ondertussen is in Israël de grootste luchtmacht-oefening boven het land ooit begonnen, met ongeveer 50 vliegtuigen uit 9 landen. Onlangs hield het Israëlische leger al een massale oefening op een nieuwe oorlog met Hezbollah. Twee landen die officieel geen betrekkingen met elkaar hebben lijken daarom in steeds sneller tempo op een grote oorlog met Hezbollah en hun bazen in Iran af te stevenen.
Sinds bekend werd gemaakt dat de 32 jarige kroonprins Mohammed Bin Salman de nieuwe koning van Saudi Arabië wordt, is hij niet alleen begonnen met de eerste voorzichtige stappen om het aartsconservatieve islamistische land iets opener en vrijer te maken – zoals het besluit dat vrouwen volgend jaar onder bepaalde voorwaarden mogen autorijden -, maar is hij ook bezig om op internationaal vlak acties te ondernemen tegen de Shi’itische ‘maansikkel’ die onder leiding staat van de eeuwige aartsrivaal Iran, dat al jarenlang in het totaal ingestorte Jemen een proxy oorlog voert tegen de Saudi’s.
‘Oorlog verklaard door Iran en Libanon’
Libanon heeft weliswaar niet officieel de oorlog aan Saudi Arabië verklaard, en beide landen grenzen niet aan elkaar, maar toch is de bizarre uitspraak van minister al-Sabhan, die ‘agressie’ van de ‘Libanese partij van de duivel (Hezbollah)’ scherp veroordeelde en verklaarde de Libanese premier Saad al-Hariri hierop te hebben aangesproken – waarna deze vrijwel onmiddellijk aftrad -, een duidelijk signaal dat de gemoederen hoog zijn opgelopen, mede door de bloedige Syrische burgeroorlog, waar de Saudi’s met hun steun aan ISIS en Al-Qaeda al jaren recht tegenover Hezbollah, Iran en de Syrische regering van president Assad staan.
Ook de onderschepte ballistische raket die afgelopen weekend uit Jemen op de hoofdstad Riyadh werd afgevuurd, werd door de Saudi’s een ‘brutale daad van agressie’ van Iran genoemd die ‘als een oorlogsdaad kan worden opgevat’ (2).
Gemeenschappelijke aartsvijand veroordeelt Saudi’s en Israëliërs tot elkaar
Onder het alom bekende concept ‘de vijand van mijn vijand is mijn vriend’ zijn de Saudi’s uitgerekend in de armen gedreven van een buitengewoon onwaarschijnlijke bondgenoot: Israël, waar Hezbollah en Iran al geruime tijd eveneens als de allergrootste bedreiging worden gezien. Bin-Salman heeft in september vermoedelijk zelfs een geheim bezoek gebracht aan Israël, ondanks het feit dat het koninkrijk de Joodse staat niet eens erkent, en beide landen geen diplomatieke banden onderhouden omdat Saudi Arabië officieel Israël nog steeds van de kaart wil vegen.
Maar de gedeelde angst voor het tot de tanden toe bewapende Hezbollah en een vermoedelijk al binnenkort nucleair bewapend Iran hebben de twee bittere vijanden in ieder geval tijdelijk tot elkaar veroordeeld. De Israëliërs weten zich bij een nieuwe oorlog met Hezbollah in Libanon nu impliciet gesteund door het Soenitische blok, waar ook Egypte deel van uitmaakt (1). De afgelopen jaren, en ook nog vorige week, heeft de Israëlische luchtmacht al diverse succesvolle bombardementen uitgevoerd op militaire doelen van Hezbollah in Syrië, dat het belangrijkste doorvoerland voor wapens en raketten naar de Shi’itische terreurbeweging is.
Grootste luchtmachtoefening ooit boven Israël
Dat Israël bepaald niet alleen staat blijkt bijvoorbeeld uit ‘Blue Flag 2017’, de grootste internationale luchtmachtoefening die ooit boven het kleine landje werd gehouden. Zo’n 50 vliegtuigen uit 9 landen, waaronder India, de VS, Griekenland, Polen, Frankrijk, Italië en Duitsland simuleren een grote oorlog, waarbij er gebruik wordt gemaakt van echte doelen op de grond, zoals militaire konvooien en SAM luchtafweerraketten. ‘Blue Flag’ begon afgelopen zondag en wordt pas op 16 november beëindigd. (2)
Vorige week werd in Israël een anderhalve kilometer lange tunnel van de Palestijnse terreurgroep Hamas opgeblazen, compleet met terroristen erin. De tunnel leidde tot onder een klein Joods dorpje, waar de jihadisten een groot drama hadden kunnen aanrichten. Het geeft aan dat Israël bij een nieuwe oorlog hoogstwaarschijnlijk ook opnieuw tegen Hamas en andere Palestijnse terreurgroepen op de Gazastrook zal moeten vechten.
Het is klaar als een klontje syntex dat, als ‘het’ begint, Israël de eerste klappen zal moeten opvangen. Bij de Nazi’s was dat ook zo. Je zou kunnen zeggen, dat de Joden precies daarvoor op de wereld zijn, om als eersten door alle soorten aanvallers belaagd te worden. Dat zou dus de straf kunnen zijn voor de kruisiging van de Mensenzoon waarvoor ze eens in massa voor Sponsius Spinaedus (****) zwoeren ‘dat Zijn bloed over hen en hun kinderen mocht komen’.
*
De Stam van David is een volk van Nobelprijs winnaars. Vlamingen zijn een volk van schilders en schrijvers. Dat zijn 3 zaken die in de islam totaal verboden zijn. Daar mag men niet slim zijn, noch beelden willen maken.
Ook dàt kan een reden zijn voor de afgunst van anderen. Zij, het Joodse Volk, maken trouwens deel uit van een der oudste Beschavingen die we kennen. Hun tijdrekening gaat meer dan dubbel zo ver terug dan de Christelijke.
Daarom spreken we terecht van een Joods-Christelijk-humanistosche Beschaving. En geven juist daardoor het gedroomde voorwendsel aan de mo-slimmerds om ze te vernietigen. Daar waar het precies de rede, zou moeten zijn om ze ten allen prijze te verdedigen.
*
(****) is bedoeld Pontius Pilatus, de Romeinse landvoogd in Jeruzalem ten tijde van de Kruisdood van de Zachtmoedige. Deze intrigerende figuur zou afkomstig geweest zijn van een stadje in de bergen, Sutri genaamd, vooral bekend als feeëriek decor voor veel bekende klassieke Italiaanse films. Toen we nog in Italië woonden en volk moesten afhalen in Ciampino, konden we via de snelweg rijden, maar ook (met veel tijd) doorheen het landschap, de kronkelingen volgend van de Tiber. Dat kon alleen in de zomer, omdat de hele streek tot Rome in de winter maar al te dikwijls blank stond… Zo kwam we dan voorbij in dat Sutri. Om daar een pré-Romeins amfitheater(tje) te ontdekken, dat volledig in de rotsen was uitgehouwen, alsook een nog oudere ondergrondse rots-‘tempel’ toegewijd aan de god Mitras, een soort van eeuwenoude Perzische ‘God’ voor wie de wreedste ‘offergaven’ werden gebracht. Er zou zelfs een zeker verband bestaan met het Christendom die deze eredienst heeeft opgevolgd. Het woord ‘mijter’ zou daaraan herinneren. Best mogelijk, want op rotstekeningen werden afbeeldingen van hogepriesters gevonden met dat soort hoofddeksel dat hun waardigheid moest beklemtonen. Dat ‘tempeltje in Sutri is klein, donker, onverlicht, vuil en is slechts te bereiken via een kronkelweggetje tot diep in de omliggende bergen.
Deze grotten in de rotswand (tot voorkort nog bewoond!) waren/zijn zichtbaar van langs de grote weg en ware de reden van onze nieuwsgierigheid om daar een kijkje te gaan nemen…
Als de werkelijkheid de verbeelding overtreft, kan er dan misschien gezegd worden dat wij in ‘Utopia’ leven?
Voor Vlamingen is, sedert 1830, dit verhaal het zoveelste ontwaken uit nachtmerries zonder begin noch einde.. Maar deze keer zou het in principe moeten genoeg zijn, om de faling vast te stellen. De vis stinkt niet alleen in Laken aan de kop, maar de ontbinding is doorgedrongen tot alle vezels van het Openbaar Ambt. Daarvoor circuleert er al een tijdje het begrip ‘graaien’…
*
Belgische staat duikt zelf op in Paradise Papers
Bron: Belga
*
De Belgische Maatschappij voor Internationale Investering (BMI), die gecontroleerd wordt door de Belgische overheid en de Nationale Bank van België, is betrokken bij een postbusconstructie op de Britse Maagdeneilanden. Dat berichten De Tijd, Le Soir en Knack vandaag op basis van de Paradise Papers.
De BMI is voor 64 procent in handen van de Belgische staat. Toch blijkt de investeringsmaatschappij al twintig jaar betrokken te zijn bij een constructie op de Britse Maagdeneilanden, via een postbusvennootschap die alleen op papier bestaat. Die kreeg op het eiland Tortola het plaatselijke adres van het advocatenkantoor Appleby, van waaruit de Paradise Papers zijn gelekt.
"Vergissing"
De BMI verzweeg de constructie al die jaren in haar jaarrekeningen. Er werd alleen een adres in Vietnam vermeld, omdat via de Britse Maagdeneilanden wordt geïnvesteerd in een groot havenproject in het noorden van het Zuidoost-Aziatische land. De investeringsmaatschappij geeft toe dat haar jaarrekeningen niet correct waren. "Een vergissing", luidt het.
Vier jaar geleden werd boven op de constructie op de Maagdeneilanden een vennootschap opgericht in Hongkong, dat België sinds halverwege vorig jaar officieel als een belastingparadijs bestempelt.
Belastingjager bestuurder bij BMI
Hans D'Hondt, de grote baas van de belastingadministratie die zelf moet jagen op constructies in belastingparadijzen, was lang bestuurder bij de BMI. Hij zat ruim tien jaar in de raad van bestuur, tot in juni vorig jaar. Hij beweert dat niemand hem ooit verteld heeft dat het project via een postbusvennootschap op de Britse Maagdeneilanden liep.
*
Janssen Pharmaceutica, Nike en Ageas kostten de Belgische staat al miljarden door postbus op Bermuda
Volgens De Tijd is "de Belgische staatskas al voor miljarden euro's aan belastingen misgelopen door de duizenden constructies op Bermuda", waar de postbus van het advocatenkantoor Appleby gevestigd is. Zo zou Ageas, de grootste verzekeraar van ons land, een postbusconstructie hebben via (onder meer) Bermuda. Ageas zou er ruim 1,2 miljard euro aan verdiend hebben, zonder één euro belasting te betalen.
Ondanks belastingvoordeel
De groep Janssen Pharmaceutica op zijn beurt geniet in ons land al een groot belastingvoordeel en betaalt nog geen 3 procent belasting. Toch zou ze via Ierland miljarden versluizen naar een postbus op Bermuda. En ook het zwaar gesubsidieerde distributiecentrum van Nike in Laakdal betaalt via Bermuda amper belastingen in België, klinkt het.
Voorts blijkt uit de gelekte documenten hoe het Amerikaanse bedrijf Whirlpool zijn interne bank in België aanwendt in een constructie om zijn wereldwijde belastingfactuur te drukken.
Niettegenstaande al die poespas, is het relatief goed leven in dit land. Wat zou het dan niet zijn, als er noch ‘dotaties’, noch ‘transfers’, noch graaierij zouden bestaan, zaken die uiteraard liever vandaag dan morgen uitgeroeid moeten worden met wortel en tak.
Maar dat is een droom die pas zal kunnen bewaarheid worden, als we doen zoals de Catalanen en de ‘gevestigde orde’ vervangen door een… Forza Nuova…. Uit het Italiano te vertalen als De Nieuwe Kract.
Pas op: als we ons niet haasten zal de kans verwateren in het begrip ‘Nieuwe Wereld Orde’ en dan zijn we voor altijd gebetonneerd.
Steek ik nu mijn nek uit, denkt U? U denkt aan de ‘repressie’?!
Mis Poes!
We kunnen misschien beter kijken naar de overkant der Alpen, waar die Forza Nuova bestaat waar we nog veel kunnen van leren.. Niet alles, dat ook weer niet. Maar de bestraiaffing zoals bij Mussolini rn/of Hitler is een must aan het worden. Zelfs een appel stelen van de Staat staat gelijk met een halsmisdaad en wordt als dusdanig bestraft. Tot de dood er op volgt.
Wedden dat er op slag veel minder gegadigden zouden zijn om ‘mandatenop te nemen’?!
*
Als ik nog even ma? Want om bezig te zijn in de tuin is het veel te koud in Vlaanderen.
Bij E.J. Bron vond ik vandaag onderstaande afbeelding die als gegoten past bij de halsmisdaad van het stelen van de Staat van een appel…
De gemaakte afspraken tussen de Dames en Heren Hoernalisten moeten dus niet duidelijk geweest zijn. De VRT telde er (op hun telraam?) 184, maar rondde dat getal om welke redenen dan ook, af naar boven, op 200. De veel directer DM spreekt als naar gewoonte veel duidelijker taal (die in hun kraam past) van ’n honderdtal. Wat dus duidelijk voor de heldft gelogen is. Als ’t goed is, zeggen we dat altijd op deze blog heel duidelijk. Want doorgaans heeft men daar een steengoede pen, de beste sedert wijlen Louis Delentdecker die i, de goede oude tijd schreef in Het Nieuwblad…. Maar veel liever stellen wij hun partijdigheid duidelijk in de kijker. Nee, nee: inzake tegenwerking tegen de EU-Nazistaat zoveel mogelijk de zaken minimaliseren is de boodschap. Dat ligt er wel altijd vingerdik op.
Wat niet wegneemt, dat 200 een behoorlijk aantal is van de 700 sjerpendragers die Catalonia telt. Het is duizend keer erger dan dit leugentje uit bestwil dat acht gewezen democratisch gekozen ministers al in een Spaanse cel zitten.
Als voorbereiding, Rajoy in actie
*
Zaan-Cloot JU88 ligt onder niet politiek-correct moordend vuur. Is geraakt tot in het ruggenmerg van zijn ziel. En, wat erger is, in eigen voet geschoten door het bewimpelen van de eigen sacrosancte principes die in ronkende verklaringen zijn vastgelegd. Over heilige huisjes, als daar zijn vrije meningsuiting en vrijheid van vergaderen. Benieuwd naar diens uitvluchten als antwoord. En ook ’n beetje naar die van het Gentsse Liegebeest. Want die spreekt als een surrealist. Ceci n’est pas une pipe, weet U nog?
Ach die Burgemeesters! Het moet gezegd: zdie allemaal, 200 in getal, doen opsluiten zoals de zes in Madrid, zou moeilijk gaan, vermits onze penitentiaire instellingen reeds overvol zitten met luxe gevangenen, echte of would-be Jihadi’s.
*
Catalaanse burgemeesters aangekomen in Brussel: "Wij eisen dat de EU haar eigen verdragen respecteert"
*
Redactie - Bron: Belga
In Brussel is een honderdtal (?!) Burgemeesters uit de Spaanse regio Catalonië aangekomen om hun steun te betuigen aan de afgezette Catalaanse regering, van wie premier Carles Puigdemont en vier ministers in Brussel verblijven. Ze klagen ook het optreden van de Spaanse regering, het gerecht en de politie aan.
Omstreeks 14 uur stapte een honderdtal burgemeesters van de in totaal 900 gemeenten in Catalonië van de bus in het hart van de Europese wijk. Ze zijn naar Brussel afgezakt om hun solidariteit te betuigen met de afgezette regering van Puigdemont, die wordt beschuldigd van onder meer rebellie en het uitroepen van de onafhankelijkheid. Acht gewezen ministers zitten al in een Spaanse cel.
"Zevenhonderd Catalaanse burgemeesters riskeren de komende dagen en weken vervolgd te worden omdat ze voor de onafhankelijkheid zijn", zegt Europees parlementslid Jordi Solé, die eveneens burgemeester is van de gemeente Caldes de Montbui. "We zijn naar Brussel gekomen om uit te leggen wat er ons boven het hoofd hangt. Nochtans heeft onze regering enkel het verzoek van de Catalaanse kiezers gevolgd. Wij hoopten met het referendum op een dialoog, in de plaats daarvan kregen we echter politiegeweld en vervolgingen", aldus Solé.
De Catalaanse vertegenwoordiging hoopt dat Europa zich eindelijk ferm uitspreekt over de gebeurtenissen in Spanje. "Wij Catalanen hebben altijd in de Europese zaak geloofd en wij hebben ook onze rechten. Door wat nu gebeurt, voelen we ons echter in de steek gelaten. De uitspraken van Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker dat de Spaanse regering enkel de wet volgt, maken de ontgoocheling enkel nog groter. Maar het is niet nieuw dat de belangrijkste Europese instellingen aan de kant van Madrid staan."
Rustig
Volgens Ramon Tremosa, Balcells, Europees parlementslid binnen de Alde-fractie, verzaakt de Europese Unie aan de twee belangrijkste basisprincipes. "Wij eisen van de Europese Unie dat ze haar eigen verdragen respecteert. Het optreden van de Spaanse regering en de vervolgingen door het gerecht gaan in tegen het recht op vrije meningsuiting en het recht op vergadering.
Bovendien treedt de overheid ook het verbod op militair geweld tegen de eigen bevolking met voeten."
Aan de andere kant van het Schumanplein, gescheiden door de rotonde, verzamelden een dertigtal pro-Spaanse betogers. Ondanks wat heen-en-weergeroep bleef alles rustig.
Om 17 uur houden de Catalaanse burgemeesters een persconferentie in de Bozar.
Heeft U er ook op gelet dat het aantal anti-onafhankelijkheid lovers weeral verschilt naargelang de brond? De TeeVee spreekt van ‘een massa’ en DM spreekt van een30-tal.
Wetewa? Nu begin ik Guy Mathor te begrijpen met zijn gezegden over de Staasschulden: al wat Slinx is, is niet goed met cijfers. Ze weten in veel gevallen niet eens het verschil tussen ‘mijn’ en ‘dijn’… Erger dan Christus aan het kruis, hebben die gaten in handen en voeten…
*
Voor Madrid maar ook voor de EU zoals die verworden is tot Nazistaat, hangt er naar dit het einde toe van deze zaak, een ongelukkig visioen in de lucht. Het laat een dubieus persoon zien, die bezig is met putten graven…
Wie een put maakt voor een andere, valt er zelf in.
29 juli 1883 – Giulino di Mezzegra, 28 april 1945).
Dat is, kort en krachtig, wat Wikipedia aks openingszin schrijft over Il Duce.
*
Predappio (Noord Italië, Provincie Emilia-Romagna), werd door Mussolini grotendeels totaal vernieuwd. In dit zijn geboortedorp, bevindt zich ook zijn mausolea, even buiten het centrum, met de tombe die tot op heden als eerbetoon iedere dag ’n paar uur geflankeerd wordt door 2 in uniform gestoken ‘lijfwachten’. Dagelijks rijden daar hele bussen af en aan om de Duce als een heilige te begroeten, in tegenstelling tot Hitler, zijn kompaan, die niet eens ‘n graf (maar wel een opvolgster) heeft. Dit toerisme wordt ten zeerste geapprecieerd door de plaatselijke Horeca en de vele souvenirwinkels…
Deze laatste opmerking, om zijdelings te verwijzen naar het Assisi van St Franciscus, een al even klein stadje in Umbrië, waar dagelijks het mirakel van het toerisme welstand brengt voor de wijde omgeving… Waarmee ik geenszins Mussolini tot ‘De Eer der Altaren’ wil verheffen. Het is eerder de reflectie van in die twee gevallen ‘gewoon de voeten op de grond te houden’….
*
Toen voor Italië het einde van de oorlog naderde (nadat zij veranderd waren van kam), sloegen de restanten van het verslagen Duitse Leger op de vlucht naar Oostenrijk. Waarbij de Duce probeerde als verstekeling mee te reizen naar voor hem veiliger oorden. Maar hij werd verraden, door Moskou-getrouwe partizanen van de plaatselijke ‘Witte Brigade’ gevangen genomen en de volgende morgen in het geniep, zonder enige vorm van proces, standrechtelijk geëxecuteerd, samen met Claretta Petacci, zijn liefje die probeert hem tegen de kogels te beschermen door voor hem te springen.. Beiden dus ‘tegen de muur gezet’ in een gehuchtje, dicht bij de vrijheid (Como in Zwitserland). Dat vooral, wordt gezegd, omdat de lippen van doden voor de eeuwigheid verzegeld zijn….
*
De executie (in opdracht van het Kremlin?) vond plaats in in Giulino di Mezzegra, waarna hun dode lichamen half naakt dagenlang aan de voeten hingen te bengelen aan de luifel van een benzinestation in Milaan.
Tot op de dag van vandaag staan nog iedere dag verse bloemen op haar graf op het Campo Santo in Rome…
“Verre van partij te kiezen voor figuren uit het verleden, moeten wij onze eigen boontjes doppen.
en
“Mussolini was, met gaven en fouten, een echte Italiaanse man die naarmate zijn ster steeg, steeds moeilijker trouw kon blijven aan één enkele vrouw. Tot zijn sterfdag bleef hij officieel samen met vrouw en kinderen. Hoe gecompiceerd de Italiaanse ziel wel is, mag blijken uit het feit dat Rachele, zijn wettige echtgenote, achteraf tot aan haar dood zijn pensioen als regeringsleider heeft opgetrokken….
*
Eerst was het Hitler die Mussolini en meteen het fascisme van de samengebonden bundel pijlen (de faces), bewonderde wegens vnl diens doortastendheid. Maar achteraf werd het net andersom, naarmate de ster van de militair ingestelde Duitse Führer steeg aan het wereld-firmament. Wat Hitler niet lukte met Franco om Spanje aan zijn zijde te krijgen in de Tweede Wereldoorlog, lukte wel, met Italië, zij het met veel tegen-goesting. Il Duce, Mussolini wilde geen oorlog, hij wilde alleen een soort van magalomaan Romeinse Rijk Numero Due……
Ook op Elba, heet verbanningsoord van Napoleon, prijkt dit symbool weerszij de toegangspoort van de villa… Want in wezen was Buanaparte, als Corsicaan, ook ’n soort Italiaan!
*
Het fascisme is terug in Italië: Mussolini-fans marcheren door Rome
*
Fascistenleider Roberto Fiore is na twintig jaar ballingschap terug in Italië om extreemrechts een duw in de rug te geven. Onvrede over de immigratie motiveert zijn aanhangers. Die willen "de straten heroveren op de indringers".
*
Daar is hij: Roberto Fiore, de man die twintig jaar in het buitenland woonde nadat hij in Italië was veroordeeld wegens betrokkenheid bij een bomaanslag met 85 doden. Hij wordt geflankeerd door zestien zwaar getatoeëerde mannen met om hun linker bovenarm een gekleurde band waarop Servizio d'Ordine staat - ordedienst. Zij zijn vandaag uitverkoren om de grote leider van het Italiaanse neofascisme te beschermen, en met hem de ongeveer tweeduizend volgers die zaterdagmiddag 4 November 2017 achter hem aan marcheren in ordelijke rijen van acht, dwars door de straten van Rome.
"Boia chi molla", scanderen ze een gevleugelde uitspraak van Benito Mussolini - de beul voor hem die opgeeft. En verder: "Alles voor het vaderland", "Italië voor de Italianen" en "Stop de immigratie, stop de illegalen, gooi alle indringers het land uit". De honderden mannen en een handvol vrouwen die zaterdagochtend vanuit heel Italië naar deze door Mussolini gebouwde buitenwijk van Rome trokken, doen dat naar eigen zeggen om "de straten terug te veroveren op de indringers". Het gevolg: veel tatoeages, veel zwarte kleren, veel geheven rechter handpalmen en aan de overkant van de straat veel opgetrokken wenkbrauwen.
"Ons land wordt bezet door een leger dieven", zegt Luca Castellini, lid van een van de meest racistische hooligan-groeperingen ter wereld, de Brigate Gialloblu van de voetbalclub Hellas Verona. Hij is speciaal naar Rome gekomen om "de veiligheid van zijn kinderen te waarborgen", zegt hij, waarna hij zijn megafoon pakt en met zijn mondhoeken halfstok schreeuwt: "Pakistani, Bengalezen, Senegalezen, stuur ze terug naar hun eigen land!"
Deze mars op Rome is het geesteskind van Roberto Fiore, de extreemrechtse politicus die twintig jaar in ballingschap leefde wegens betrokkenheid bij een extreemrechtse bomaanslag in 1980. Pas toen het vergrijp in 1999 verjaarde, keerde hij terug naar Rome om het neofascistische Forza Nuova te stichten.
Schandalen
Fiore wilde eigenlijk een week eerder marcheren, omdat het toen, op 28 oktober, precies 95 jaar geleden was dat Benito Mussolini zijn zwarthemden opriep naar Rome te trekken om er een fascistische dictatuur te stichten. Maar dat was ontoelaatbaar, vonden 45 parlementariërs, de burgemeester van Rome en de minister van Binnenlandse Zaken, die Fiore uiteindelijk verplichtte de mars uit te stellen.
"28 oktober had ons allemaal een prachtige datum geleken", zegt Fiore daarover tegen zijn nukkige gevolg. "Vanaf die datum werden moerassen drooggelegd, waarin hele steden werden gebouwd. Een periode waarin ons vaderland herboren werd. Maar laten we vanaf nu 4 november als bijzondere datum zien, de dag waarop ons volk opnieuw wakker werd. Waarop we de invasie blokkeerden en begonnen aan de herovering van ons land."
Hoewel deze mars plaatsvindt in de rafel-randjes van het Italiaanse anti-migratie sentiment - veel militanter dan Forza Nuova wordt het niet - lijkt de brandstof die hun woede voedt ook steeds meer andere partijen voort te stuwen. Ook die andere partijen merken dat de kiezers genoeg hebben van de ruim 600.000 vluchtelingen die sinds 2014 in Italië arriveerden, waardoor ook die partijen zich steeds harder opstellen tegen migranten.
Toch zijn het vooral de (extreem)rechtse partijen die er electoraal van profiteren.
Gisteren (zondag 5/10) werden lokale verkiezingen op Sicilië gehouden. Nello Musumeci zou volgens de peilingen - de uitslag was bij het ter perse gaan nog niet bekend - een van de grote winnaars worden. Musumeci is verbonden aan de centrumrechtse coalitie van Silvio Berlusconi, maar heeft een verleden bij de neofascistische Nationale Alliantie. Een van zijn speerpunten: minder immigratie.
Of wat te denken van de kustplaats Ostia bij Rome. Lange tijd stond die vooral bekend vanwege haar stranden. Sinds de verkiezingen van gisteren is ze ook de stad waar, 72 jaar na de dood van 'Il Duche' Benito Mussolini, het Italiaanse fascisme weer een serieuze comeback maakte in de politiek. Ostia werd twee jaar geleden opgeschrikt door een enorm maffiaschandaal. Omdat vrijwel alle partijen betrokken bleken bij die corruptie, besloot de neofascistische partij CasaPound al haar pijlen op de gemeente te richten. De 32-jarige kandidaat Luca Marsella, die de afgelopen weken hard van leer trok tegen bijvoorbeeld Afrikaanse verkopers op het strand, haalt volgens de laatste peilingen meer dan 10 procent van de stemmen. Dat zou een van de grootste successen voor een neofascistische partij sinds 1945 zijn.
Gevechten
"Je kunt wat wij doen fascisme noemen", zegt Fiore zaterdagavond aan het einde van zijn patriottisch defilé en nog immer omringd door zijn potige ordedienst. "Maar ik noem het liever een nieuwe kracht, een ‘forza nuova’, die ons land weer wakker maakt en waarmee we de migratie stoppen. Het is aan ons om sterk te zijn. Het is aan ons om voorbereid te zijn. Het is aan ons om klaar te zijn voor de gevechten. Want de strijd tussen de voor- en tegenstanders van het vaderland is aan ons."
Denieuwe Forza Nuova van Roberto Fiore is wel niet de Forza Italia van de door het Vogelkoppeke (****) afgezette democratisch verkozen Premier Silvio Brlusconi, maar veel van hun ideeën (buiten het straatgeweld) zijn gelijklopend.
Dat de beste moge winnen, want in meerderheid zijn Italianen een werkzaam volk met een aangeboren gevoel voor schoonheid.
Voor ons is het een soort van eeuwig jongblijvende Venus, die haar best doet om ons als Vlamingen concurrentie aan te praten inzake gezonde vaderlandsliefde…
*
de beul voor hem die opgeeft.
Dit was/is, naar mijn gevoel, vele bruggen te ver. Het dateert dan ook uit de tijd van de S.A., de Sturm Abteilung der Nazi’s in Hitler-Duiutsland van het eerste uur. Die werd door Hitler zelf vakkundig vernield (zie De Nacht der Lange Messen) en vervangen door de S.S., de SchutzStaffel van de Nationaal Socialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP). In 1925, datum van oprichting was die eerder gericht op de persoonlijke bescherming van A.H., maar alras werd dat de elite-eenheid van d ganse Wehrmacht.
Maar in 1925 was er geen iskam-invasie, en nu wel. Dat is voorwaar het verschil van de differentie…
Mocht U enige gelijkenis zien in ‘het opruimen van onze straten’ van toen en van nu, gelieve dit dan voor Uzelf te houden. Want in Neurenberg werd de SS veroordeeld als een criminele bende moordenaars….
Vandaar onderstaande blanco afbeelding…
*
De jaren 1925 liggen ver achter ons en het straatgeweld is ondertussen meestal wat humaner geworden. Zou men toch denken. Als bewijs van deze verwachting (want meer is datniet) zou er kunnen verwezen worden naar de actualiteit, waar tot 700 Burgemeesters van Catalonië, via ’n afvaardiging van 200 van hen naar de Zetel van Het Kwaad in Bruxellabad zijn komen afzakken om hun Vrijheid te bepleiten. Slagen en verwondingen horen daar niet bij. Maar heel anders wordt het, als de tegenstanders een soort van gewelddadige primitievelingen zijn die op de knieën met de kont omhoog in groep aan het ‘bidden’ zijn voor ze U de keel afsnijden. En neen, veel Nobelprijs-winnaars zitten daar niet tussen.
*
“Vanaf die datum (28 Oktober 1922) werden moerassen drooggelegd, waarin hele steden werden gebouwd. Een periode waarin ons vaderland herboren werd”.
*
Ja, inderdaad. Daar is in een deel van het heerlijke Toscane een moerassig gebied bijna zo groot als Coburgia, dat tijdens het Fascisme werd drooggelegd: de Maremma, die heden ten dage een der vruchtbaarste gebieden is vn heel Italië. Wij reden daar tekens door, onderweg naar Port’Ercolo,. dat prachtige havenstadje aan de Middellandse Zee tussen geweldige rotsformaties, waar volgens de overlevering ooit Hercules op zijn zwerftochten voet zou aan land gezet hebben. Hercules in Italiano is… Ercolo.
*
(****) Met dat troetelnaampje is bedoeld de tengere figuur van Tjeef, Herman van Romp aa-aai. Die vloog als President van deze EU -Nazistaat van Bruxellabad speciaal naar Milaan, om Berlusconi te dwingen een stap opzij te zetten, om deze te vervangen door Mario Monti van de Brissels-Amerikaanse bankier GoldmanSachs… Groter fiascon staat er niet op het palmares van deze omhoog gevallen en nooit-verkozen ‘democraat” en Oud-Premier…
Berlisconi leidde maar drie Italiaanse Regeringen, waaronder een van de langste sinds WO II, samen met de … Lega Nord. Il Cavaliere is, als geslaagd zakenman, een der rijkste Italianen en wil thns opnieuw aan de Macht, om het land als een zaken-imperium te besturen. Ware daar net zijn hoge leeftid, ik zag hel nog lukken ook. … Hij is tevens een intieme vriend van de Poet…
Ialië is ook het land der mirakels, St Franciscus, Padre Pio, enz en inzake hoge ouderdom is daar de voorgaande President Giorgio Napolitano die in zijn functie gebeiteld bleef tot hij bijna 100 jaar oud werd…..
Hieronder vindt U de integrale tekst uit De Morgen, die bewijst dat hoernalisten met een beetje goede wil, ook verstandige mensen kunnen zijn.
Anders gezegd: de uitzonderingen bevestigen de algemene regel.
Om over na te denken, zoals uitgebeeld door De Denker (1881) van Auguste Rodin, de Franse beeldhouwer die volgens Wikipedia doet deken te gelijkerijd aan Michelangelo en aan Dante Allighieri. Mij persoonlijk doet het eerder denken aan de ‘Florentijnse Nachen’ (Florentina = Firenze, de bloemenstad) toen wij daar als verliefd koppel voor het eerst kwamen (lang voor we besloten in Italië te gaan wonen) en mijn vrouw absoluut een souvenir van ons beide wilde maken voor het geboortehuis van Dante zelf…Ja Ja, we waren toen jong, en we wilden wat…
“Making Memories’ heet zoiets dat altijd terugkomt tot zelfs misschien op iemands sterfbed….
*
Rik Torfs: "De doodstraf zal opnieuw worden ingevoerd"
De vragen van Proust
Ann Jooris en Fernand Van Damme
*
De Franse schrijver Marcel Proust beantwoordde ze ooit in een vriendenboekje, nu geeft De Morgen er een eigenzinnige draai aan.
Dertig directe vragen, evenzoveel openhartige antwoorden. Vandaag: professor kerkelijk recht Rik Torfs (61). Wie is hij in het diepst van zijn gedachten?
Hoe oud voelt u zich?
“Ik heb me nog nooit een bepaalde leeftijd gevoeld. Ik zou 120 kunnen zeggen omdat niemand dat wordt en er dus ook geen vergelijking mogelijk is. Leeftijd vind ik niet belangrijk. Het idee je jong te moeten voelen, zegt me eigenlijk ook niets. Bovendien kan een vorm van aftakeling maatschappelijke status verschaffen, een air van intelligentie die voorheen niet empirisch waarneembaar was.” (lacht)
2. Wat vindt u uw belangrijkste eigenschap?
“Ik ben ziekelijk geduldig. Kennen jullie de Franse uitdrukking: ‘la vengeance est un plat qui se mange froid’? Prachtig, vind ik. Maar soms is geduld ook een gebrek, wacht ik te lang tot het momentum gepasseerd is.”
3. Wat is uw grootste passie?
“Ik ben tegen passies. Vandaag moet iedereen een passie hebben, en dat is dan patatten bakken of zo. (lacht) Eigenlijk zou de mens stoïcijnser moeten leven. Ik wil gewoon aandachtig leven, zonder me al te veel te laten meeslepen. Misschien is aandacht een passie? Neen, toch niet, want aandacht vergt juist een receptieve instelling.
“Welke passie zou nu goed staan om te bekennen in een kwaliteitskrant? (proest het uit) Dit is toch echt een euvel van onze huidige tijd: velen leven voor hun imago, voor hun reputatie. La bella figura. Wat is nu het meest gewenste antwoord op deze vraag, denken ze dan.”
4. Wat beschouwt u als uw grootste prestatie?
“Niets. Hiervan ben ik 100 procent zeker: ik heb níéts gepresteerd. Ik heb altijd met plezier geleefd en gewerkt, maar ik heb niets gepresteerd waar ik om herinnerd zal worden. Wat ook betekent dat ik me tot nog toe van massamoorden heb onthouden. (schatert) Waarom moet je nu een grote prestatie geleverd hebben? Ik heb dat niet gedaan en vind dat ook niet erg.”
“Toen ik in de zomer van 1973 na een lange fietstocht van Knokke naar Zierikzee en terug aankwam in Retranchement en in het zinderende avondlicht koeien zag staan grazen op de met bunkers bezaaide weilanden. De voldoening van een dag lang fietsen en de gedachte dat in het leven alles mogelijk is, is altijd blijven hangen. In die herinnering zit iets proustiaans. Ik was toen 16. Je kunt geweldig goed denken op die leeftijd, maar je kunt het niet allemaal kaderen. Dat is iets heel schoons.
“Het echte geluk speelt zich af in het innerlijke, spirituele leven. Al de rest is vanitas vanitatum. Daarom heb ik altijd veel sympathie gehad voor mystici als Johannes van het Kruis of dichters als Paul Celan en C.O. Jellema.”
6. Welke kleine alledaagse gebeurtenis kan u blij maken?
“Planten die er een blad bij krijgen. Lichtinvallen. De ogen van een kat. Dan denk ik altijd: hier zit iets in wat ik bij collega Vermeersch al jaren vergeefs heb gezocht.”
7. Wat is uw grootste zwakte?
“Ik ben zoals alle mannen veel met mezelf bezig. Je hebt als man de neiging om jezelf als het middelpunt van de wereld te zien en dat maakt je niet gelukkig. We moeten tot meer onthechting komen – als het kan met een glas champagne in de hand.” (lacht)
8. Waar hebt u spijt van?
“Wat is de zin van spijt? Ik heb altijd voor de vlucht vooruit gekozen, dat is de enige weg.
“Toen de uitslag van de rectorverkiezing bekend werd gemaakt, dacht ik meteen: op naar iets anders. Ik schrijf nu columns voor Het Laatste Nieuws en uitvoerige artikelen voor Knack en Trouw. Ik ben geen schrijver, maar kan ook niet zonder schrijven. Schrijven is een vorm van intens leven en daar wil ik me nu volledig aan wijden.”
9. Wat is uw grootste angst?
“Ik ben een tegenstander van doodgaan, maar ben er niet bang voor. Wel vind ik de dood een constructiefout van de schepping. Dokter Le Compte hoopte 1.000 jaar te worden, voor mij mag het nog wat meer zijn, want ik hou enorm van het leven. Sommigen vinden het net goed dat het leven eindig is, want anders zouden we ons vervelen. Dat lijken me bijzonder saaie mensen, die gelukkig doodgaan. (lacht)
“Ik heb veel mensen zien doodgaan. Ik vind dat je mensen nabij moet zijn wanneer ze sterven, met niet meer ernst dan nodig is. Ik geloof enorm in geestesverruimende middelen en humor hoort daarbij, omdat humor het leven verruimt en ook een liefdesverklaring inhoudt. Iemand met wie je lacht of die je zelfs wat durft te bespotten op zijn doodsbed, die zie je graag. Wie ga je nooit met humor bejegenen? Mensen aan wie je een hekel hebt.”
10. Waarvoor wilt u vechten?
“Vrijheid vind ik de sleutel van alles. Hoe minder vrijheid, hoe minder ideeën. In die zin verzet ik me tegen de toenemende beknotting van onze vrijheden. De mensenrechten komen meer en meer op de helling te staan. Zo ben ik ervan overtuigd dat de doodstraf opnieuw zal worden ingevoerd; 53 procent van de mensen bij ons is voor de doodstraf. Afschuwelijk vind ik dat. Als dat percentage stijgt tot 70 procent, zullen de politici volgen. Ik geloof dus niet in de gedachte dat ethische vooruitgang duurzaam is. Dat is geen pessimisme, maar juist een aanvaarding van de mens zoals hij is.
“Ethisch gezien bestaan er geen definitieve verworvenheden. Etienne Vermeersch denkt van wel. De slavernij is toch afgeschaft, voert hij dan aan. Oké, denk ik dan, maar Cicero hield van zijn slaven en beschouwde hen als zijn vrienden. Kaderlid zijn van een multinational, dat is toch ook een vorm van moderne slavernij? Je moet alles in zijn context zien. Ik zou liever slaaf zijn bij Cicero dan kaderlid bij een multinational. Daar is Etienne wat te naïef in. Dat heb je met rationalisten, die denken dat door de rede alles in orde komt.
“Ik geloof niet in de ‘maakbaarheid’ van de wereld, wel in een soort verzachting ervan. Hoe zorg je ervoor dat mensen zich in de oorlog fatsoenlijk gedragen, vind ik een veel interessantere vraag dan: komt er ooit nog oorlog? Want die komt er.”
11. Wanneer hebt u voor het laatst gehuild?
“Wat is dat nu? Mannen moeten tegenwoordig kunnen huilen, vroeger moesten ze een autoband kunnen vervangen. Op de begrafenis van mijn ouders heb ik niet gehuild, omdat ik mijn verdriet al lang had kunnen kanaliseren. Tranen zijn niet altijd de meest hoogstaande vorm van verdriet.”
12. Wanneer schrok u van uzelf?
“Toen ik als De Reus van de Bende van Nijvel erop losknalde. (schatert)
“Ik word zelden heel kwaad. Behalve die ene keer in restaurant Le Procope, waar nog twee van de twintig gerechten te verkrijgen waren die op de menukaart stonden – wat ik aanvaardde in Roemenië na het Ceaușescu-regime, maar niet in Parijs. Het toilet was vies, je moest plassen van twee meter overbruggen en ik ben daar fysiek niet toe in staat. Enfin, het was vreselijk. Toen heb ik tegen de maître d’hôtel gezegd: slechter dan dit kan niet. Daar schrok ik zelf van.”
13. Bent u ooit door het lint gegaan?
“Als kind misschien, als volwassene denk ik van niet. In debatten ga ik zelden frontaal in de aanval, maar privé schuift iedereen natuurlijk weleens uit.”
14. Welke kunstvorm beroert u het meest?
“Kunst die je op eigen tempo tot je kunt nemen, zoals een gedicht of schilderij. Ik hou ervan de regie zelf in handen te hebben. Een schilderij kan mij wel tot tranen toe bewegen. Ik denk dan aan het werk van Piero della Francesca, het plafond van de Sixtijnse Kapel of Jagers in de sneeuw van Bruegel. Mijn favoriete schilderjaar is 1913, met zijn kubisten en futuristen, Der Blaue Reiter en late fauvisten. Ze symboliseerden de kracht van het oude Europa, voor het zichzelf liet ontploffen.
“Ik hou niet van kunst met een duidelijke, eenzijdige boodschap, er moet dubbelzinnigheid in zitten. Dubbelzinnigheid is het wezen van alles en de schoonheid van de mens.”
15. Hebt u ooit een religieuze ervaring gehad?
“Wat bedoelt u daar nu mee? Een verschijning van Maria of zo? (lacht)
“Ik ben heel religieus van nature en schaam me er niet voor om dat te zeggen. Het religieuze speelt in mijn leven een grote rol. Ik ga ’s zondags naar de mis. Omdat haast niemand dit nog doet, vertel ik het met des te meer plezier. Ik geniet er enorm van.
“Mensen als Etienne Vermeersch en Richard Dawkins vragen altijd om God te definiëren. Ik geloof persoonlijk in ons onvermogen om het essentiële op welke manier dan ook te vatten. Wat weten wij? Weinig. Astrofysici beseffen dat maar al te goed.
“Elke poging tot een definitie van God is een menselijke definitie. Alle concepten die wij als mensen proberen toe te passen op God zijn tot mislukking gedoemd. Als God ons echt overstijgt, kunnen we ook zijn eigenschappen niet benoemen. Vaak geeft Dawkins een definitie van God om vervolgens te zeggen dat hij niet bestaat. Die extreme bekendheid met God valt doorgaans enkel een atheïst te beurt. Ik ken hem niet.
“Voor mij is religie de onderliggende rivier van het leven, waaruit je vertrouwen kunt putten. Met de Kerk heb ik het soms moeilijk. Ik ken de donkere kanten van het systeem en kan ermee leven. Het transcendente van religie heeft me altijd aangesproken, als kind al. De gedachte aan God. De triniteit. Hoe die opvatting in elkaar zit, dat vond ik spannend, maar ook natuurlijk. Religie is niet enkel leer, maar is ook wat ze vandaag beleving en cultuurcontext zouden noemen. Als je belangstelling voor geschiedenis en kunst hebt, zal je minder makkelijk het religieuze als irrationeel afwijzen.”
16. Wat biedt u de ultieme ontspanning?
“Ik hou van wandelingen in de natuur. Ik ga elk jaar een paar dagen wandelen in het Zwitserse Nationale Park in Graubünden, waar de natuur doet wat ze wil. Ik vind ook ontspanning in het lezen van gedichten of filosofische teksten. Een glas champagne – maar dat drinken we nu niet – vind ik ook heel ontspannend.” (lacht)
17. Hoe voelt u zich in uw lichaam?
“Mocht ik eruit kunnen stappen, zou ik het zonder twijfel doen. Het idee een zuivere geest te zijn, lijkt me wel iets. (lacht) De cultus van het lichaam spreekt me niet zo aan.”
18. Wat vindt u erotisch?
“Het lichte verval. De kraaienpootjes van een vrouw als ze lacht, bijvoorbeeld. Jonge vrouwen hebben soms de neiging om op een vreselijke wijze op elkaar te lijken. Ze zijn nog niet getekend door de miserie die ze zichzelf zullen aandoen en die later hun schoonheid zal vormen. Het verval waar vrouwen aanvankelijk weerstand tegen bieden, vind ik ongelofelijk aandoenlijk. Erotiek is aandoenlijk. Een zuivere schoonheid, zonder onvolmaaktheid, zegt me weinig.”
19. Wat is uw goorste fantasie?
“Seks met een man, daar heb ik nooit van gedroomd. Zogezegd hebben heel veel mannen een homoseksuele fase, maar ik heb dat nooit gehad. Het kan nog komen.
“Wat mijn fantasie prikkelt, is een schijnbaar argeloze vrouw die niet voor de liefde openstaat. De knapste vrouw die ik ooit heb gezien, was in 1978, op de bus tussen Toledo en Madrid. Ineens stapte een 20-jarige kloosterzuster op in een nonnenhabijt. Een soort argeloze bruid van God. Die totale overgave en onbereikbaarheid vind ik begeerlijk. Veel meer dan iemand die in rare lingerie rondhuppelt. Ik ben niet in staat om zware fantasieën te hebben over een lichaam alleen.”
20. Welk dier zou u willen zijn?
“Een nijlpaard. Na de mug verantwoordelijk voor het grootste aantal slachtoffers in Afrika. Het nijlpaard trapt per ongeluk op alles, dat vind ik prachtig. Die onbeholpenheid. Een nijlpaard in de Leie, stel je voor! Al die mensen in Latem zouden eindelijk eens iets zien, in plaats van de tristesse van hun eigen huwelijk.”
21. Aan wie bent u schatplichtig?
“In de eerste plaats aan mijn ouders. Ze hadden aan de universiteit gestudeerd en hadden heel wat intellectuele bagage. Ook aan mijn meester van het vijfde studiejaar. Hij zei dat je met spreken en schrijven je kost kon verdienen, terwijl de meeste onderwijzers vooral vonden dat je het metriek stelsel moest beheersen. Later aan mijn leraar geschiedenis, een fantastische man. Hij was in die tijd al openlijk homo, zijn lessen mondden altijd uit in vrije discussie, zonder regels, maar iedereen hing aan zijn lippen.
“Je maakt een toevallige verschijning op de wereld, waarbij je steunt op wie vroeger was en hindernissen opwerpt voor wie later komt. Prachtig, toch.” (lacht)
22. Hoe was de relatie met uw ouders?
“Mijn ouders kregen mij pas op vrij late leeftijd: mijn vader was 45, mijn moeder 38. Ik heb eigenlijk een vrij rimpelloos parcours met hen afgelegd, de demonen waarmee ik moest afrekenen waren zeker niet mijn ouders. Ik heb me nooit tegen hen moeten afzetten.
“Ik kom uit een burgerlijk milieu, dat zeker, maar heb er toch plezier aan gehad.”
23. Aan wie heeft u leed berokkend?
“Aan de halve wereld. Gezien het schaarstebeginsel zijn er altijd mensen die je moet bestrijden. Ik heb waarschijnlijk veel mensen pijn gedaan.
“Ik sta zeer sceptisch tegenover mensen die de macht hebben. Mijn vader had dat ook: weinig respect voor machthebbers. Dikwijls is hun voornaamste eigenschap het feit dat ze de macht hebben. Dat is te weinig, vind ik.
“Ik geloof heilig in de ‘ijzeren wet van Michels’ dat macht corrumpeert. Daarom moet ze gedeeld worden. Gelukkig was ik al corrupt toen ik zelf aan de macht kwam. (lacht)
“We moeten allemaal goed beseffen dat we voorbijgangers zijn. Je moet nooit een stempel op iets willen drukken. Intens omhelzen wat je doet, volstaat.”
24. Welke eigenschappen waardeert u in anderen?
“Humor, want dat is een uiting van liefde, maar ook trouw. In die zin dat je iemand eventueel vijf jaar niet ziet en je elkaar na twee minuten toch terugvindt. Je kunt alleen trouw zijn aan iemand van wie je de slechte kanten kent, anders is het geen trouw.”
25. Hoe definieert u liefde?
“Cicero zei: idem velle, idem nolle. Hetzelfde willen en niet willen, dat is ware vriendschap. Voor een stuk is dat met liefde ook zo, maar dan moet er voldoende ruimte zijn. Er moet een connectie zijn, maar ook voldoende verschil. Ik vind dat zo’n moeilijk woord, liefde. Elke definitie is een verarming. Eigenlijk ben ik tegen definities. Vandaag wordt liefde te veel met een emotionele, en niet met een existentiële blik bekeken. Ik ben voorstander van een wat lelijker liefde.”
26. Hoe wilt u bemind worden?
“Ik kan, denk ik, alleen leven met mensen die me ongelofelijk met rust laten. Een symbiotische liefde vind ik afschuwelijk. Eigenlijk is dat geen liefde, maar je persoonlijkheid die wegvalt. Wat iemand in zijn diepste binnenste denkt en voelt, dat weet je nooit. In die zin ben ik ook een grote tegenstander van eerlijkheid. Zeg nooit alles wat je te binnen schiet, tenzij je een einde aan je relatie wilt maken. Lichte hypocrisie is noodzakelijk om te overleven.”
27. Welk maatschappelijk probleem kan u woedend maken?
“Ik heb een probleem met woede. Woede is een vorm van fascisme, een soort van totalitair denken waarbij je je verontwaardiging ziet als een argument dat alle argumenten overstijgt. Woede is ook een vorm van moralisme, een afsluiten van het debat.
“Vroeger hanteerde ik de term ‘herbergzaam meningsverschil’. Juist in het meningsverschil vind je voldoening omdat het je geest scherpt en je gevoelens dieper maakt. Maar woede, hoe kun je daarop reageren?
“Een maatschappelijk probleem hier in Vlaanderen is dat mensen vandaag nog in twee dingen geloven: in de wetenschap en in zichzelf. Dat wetenschapsfundamentalisme vind ik bijzonder beangstigend. Wetenschap overleeft bij gratie van systematisering en reductie, anders kun je niet tot resultaten komen. Maar als je de werkelijkheid reduceert tot wetenschap, zie je de volheid van het bestaan niet meer. In die zin vult verbeelding de werkelijkheid aan tot wat ze is.”
28. Hebt u zichzelf ooit betrapt op racistische gevoelens?
“Ik ken heel veel mensen van allerlei rassen en kleuren, privé en professioneel. We denken vaak in clichés over een volk, maar soms kloppen die vooroordelen ook wel, ook over Vlamingen trouwens. Maar is dat racistisch?”
29. Wat zoekt u op reis?
“Ik geloof in rituelen. Ik ga elk jaar naar Zwitserland, Straatsburg, het Zwarte Woud, Rome en Parijs, telkens in dezelfde periode. De herhaling vind ik mooi, het ontdekken van kleine verschillen. Maar je moet ook op nieuwe plekken komen. Een reis in lussen, zo is het leven in zekere zin ook.”
30. Hoe werkt u mee aan een betere wereld?
“Ik werk enkel tegen. Ik geloof niet in een betere wereld, ik vind de wereld oké in al zijn slechtheid. Het idee van de ideale samenleving met enkel deugdzame mensen met een kosmisch besef die geloven dat elke handeling die ze stellen alles uit evenwicht kan brengen, nee bedankt. Ik heb liever onvolmaakte mensen met wilde dromen, die kunnen alleen in een niet-perfecte wereld gedijen. Een betere wereld, stel je voor zeg!”
Het boek Mag God nog - Een vrijzinnige, een christen en een moslim in gesprek: Paul Cliteur, Rik Torfs en Khalid Benhaddou (red. Lisbeth Imbo, Borgerhoff & Lamberigts) wordt voorgesteld op 12/11 op de Boekenbeurs.
DOSSIERDE VRAGEN VAN PROUST
De Franse schrijver Marcel Proust beantwoordde ze ooit in een vriendenboekje, nu geeft De Morgen er een eigenzinnige draai aan. In 'De vragen van Proust' krijgen bekende en minder bekende medemensen een reeks persoonlijke en confronterende vragen voor de kiezen.
Mij kwam een bekende versregel uit mijn Sturm und Drang-periode voor de geest, waar Jacques Perk (1859-1881), veel te jong gestorven, dichtte, dat hij ’geboren was uit zonnegloren en een zucht van de ziedende zee’ voor de geest die ik niet meteen ’n plaats kan geven.
Zijn het ‘Verloren Dromen’ of de dwaaltochten, zoals van Ahasverus, de Wandelende Jood? Is het de Ziekte van
Diofgenes
dDe Griekse Wijsgeer uit de Oudheid die op klaarlichte dag met een lantaarn in een drukke straat rondliep, om ‘een mens’ te zoeken?
Kijk, door dit interview ken ik nu mensen met een veel hogere IQ dan mezelf, die ook niet gemakkelijk aan uit kunnen. Stof tot veel nadenken dus, in deze donkere novemberdagen. Zelfs al zijn mijn bedenksels van veel eenvoudiger structuur. Bijvoorbeeld: wat eten we deze middag? Of wat krijgt er voorrang om over te schrijven in mijn blogs? En ja, om al eens bovenstaand artikel opnieuw te herlezen.
Een gehele democratisch gekozen regering in een Europese Unie die als voorbeeld van democratie wil doorgaan voor de gehele wereld achter tralies. Het is niet meer van deze tijd en toch gebeurt het zelfs onder onze ogen. Op commando van Bruxellabad, de Jihad-hoofdstad van Europa. Sommigen werden in eigen land aangehouden en opgesloten, anderen, waaronder de President zelf met nog 5 Ministers, gevlucht naar ons land, in een Brusselse cel. M.a.w. het verhaal van de Bloedhond Alva van 500 jaar geleden, herhaalt zich. Ook toen was er het voorwendsel om rond de dis gezamenlijk naar een oplossing te zoeken. Maar na de soep en de patatten werden ze, Graaf Egmont en Graaf Hoorne, van hun stoel gelicht en naar de kerker geleid om enkeke dagen later op het schvot op de Brusselse Grote Markt te eindigen Alleen Graaf Willem van Oranje overleefde het conflict, door weg te blijven Voordien waren dus de historische woorden gevallen van de kant van Egmont en Hoorne: Vaatwel, Graaf zonder Land, waarop Willem de Zwijger zou geantwoord hebben: ‘Vaarwel, Graven zonder Hoofd’. We schreven toen 5 juni 1568 …
*
Onder Franco, dus 500jaar later, tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1938) waar toen oook Natie-Duitslabd een handje kwam toesteken met bombardementsvliegtuigen (Stuka’s JU88 uit de Junker Fabrieken) werd er lang niet meer onthoofd, maar werden executies uitgevoerd door middel van de wurgpaal (de garrote), waarbij een stalen pin in de nek van het stevig vastgebonden slachtoffer werd geslagen. Sedert 1978 is de doodstraf formeel afgeschaft, maar voor ‘rebellie’ tegen ’n dictatuur misschien nog altijd van toepassing. Want het gaat hier niet om Madrid alleen, maar om de ganse EU-Nazistaat.
*
Wees maar zeker: ook de jonge President Puigdemont en zijn Ministers kenen deze verhalen….
*
Brussels parket neemt onderzoek aanhoudingsbevel over van federaal parket
*
Het federaal parket heeft zaterdagmiddag de vijf internationale aanhoudingsbevelen uitgevaardigd door Spanje overgemaakt aan het Brusselse parket. Dat meldt het Brusselse parket.
Dat ze worden overgemaakt, komt omwille van de banden die de afgezette Catalaanse minister-president Carles Puigdemont en zijn vier voormalige regeringsleden hebben met Brussel.
Het federaal parket heeft vrijdag vijf Europese aanhoudingsbevelen ontvangen van de Spaanse autoriteiten. Naast dat voor de Catalaanse regeringsleider Carles Puigdemont, gaat het om de vier Catalaanse ministers Maria Serret, Antoni Comin, Llius Puig en Clara Ponsati.
De aanhoudingsbevelen kwamen er nadat de vijf donderdag niet voor de rechter in Madrid waren verschenen. De Catalaanse leider en de leden van zijn regering worden in Spanje vervolgd voor rebellie, misbruik van overheidsgeld en opruiing. Daarop staat een maximumstraf van 30 jaar.
Het parket van Brussel stelt dat de aanhoudingsbevelen momenteel worden onderzocht met medewerking van het federaal parket en het parket-generaal van Brussel.
Zodra de vijf betrokken personen zijn gevonden en voor de onderzoeksrechter gebracht, heeft die 24 uur de tijd om een beslissing te nemen. Hij kan beslissen om geen aanhoudingsbevel uit te schrijven, of dat wel te doen maar de personen eventueel voorwaardelijk vrij te laten.
Als de onderzoeksrechter een aanhoudingsbevel uitschrijft, komt het dossier bij de raadkamer, die binnen de twee weken moet beslissen of het Europese aanhoudingsbevel wordt uitgevoerd.
Tot 100 dagen
Minister van Justitie Koen Geens zei vrijdagavond dat het theoretisch en "in uitzonderlijke omstandigheden" tot 100 dagen kan duren voor de hele procedure is doorlopen. Die timing is symbolisch niet onbelangrijk, want op 21 december vinden er vervroegde verkiezingen plaats in Catalonië.
Indien één van de betrokken partijen het niet eens is met de beslissing van de raadkamer, kan die beroep aantekenen en wordt het dossier voorgelegd aan het hof van beroep. Dat heeft op zijn beurt vijftien dagen om een beslissing te nemen.
Een verder beroep bij het Hof van Cassatie is mogelijk indien één van de partijen het oneens is met de beslissing van het hof van beroep. Volgens het federaal parket moet Cassatie een beslissing nemen binnen de vijftien dagen.
In een Nederlandstalige tweet onderstreepte Puigdemont alvast dat hij zal meewerken met de Belgische justitie.
"Verenigd politiek front vormen"
Verder heeft Puigdemont vandaag ook opgeroepen tot een verenigd politiek front bij de verkiezingen van 21 december. Dit om de campagne naar onafhankelijkheid van Spanje voort te zetten en te protesteren tegen de gevangenneming van voormalige leden van de regionale regering. Tegelijkertijd tweette hij, in het Nederlands, dat hij de volledige medewerking biedt aan de Belgische justitie.
Puigdemont, die naar België uitweek nadat zijn regering was ontslagen na een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring, zei gisteren dat hij overweegt zich vanuit Brussel kandidaat te stellen bij de verkiezingen.
"Voor alle democraten is het moment gekomen om zich te verenigen. Voor Catalonië, voor de vrijheid van de politieke gevangenen en voor de Republiek", schreef hij vandaag op Twitter.
Premier Mariano Rajoy riep nieuwe verkiezingen uit nadat hij een week geleden de macht in Catalonië had overgenomen. Het markeert Spanje's ernstigste politieke crisis sinds de terugkeer van de democratie aan het eind van de jaren zeventig.
Politieke partijen in de rijke noordoostelijke regio die gezamenlijk willen optrekken, hebben tot dinsdag de tijd om een mogelijke coalitie te registreren.
Uiteraard schrijven we nu geen 500 jaar na 1975, datum van overlijden van Generalissimo Franco. Het is dus nog even wachten tot 2478.. Maar met de aan de gang zijnde islam-dreiging zou alles wel eens in ’n stroomversnelling kunnen geraken.
Ondertussen zullen Catalonia zowel als Vlaanderen wel blijven bestaan, zodat hun tirannen als ‘vreemde Meeseters in ’t Land, uit Madrid en uit Brussel wel altijd redenen zullen hebben om ‘repressies’ uit te voeren.
Tenzij natuurlijk, dat na de ‘klimaat-wende’ er eindelijk ook ‘n ‘n ‘wende(‘ komt voor de vrihheids-gedachte waarvoor Willem Tell toch het gedroomde model is…
‘Wahrheit und Dichtung’ vertaalt zich hiet in dit land als ‘Waarheid naar versluiering’ zoui beter passen. Alle neuzen in de van Overheidswege aangegeven richting. En wie dat niet doet, is net als in het verstoppertje spelen, ‘er aan’. Die wordt gebroodroofd en opgesloten (voor zijn eigen bestwil, namelijk in ‘Schirzhaft’) achter de tralies van het cordon sanitaire….
‘Cordon Sanitaire’ staat eigenlijk voor de zachtere vorm van het Nazisme zoals Nonkel Dolf, onzaliger gedachte, dat zag. ‘Cordon Sanitaire’ is inderdaad Anders Gaan Leven…
**
Koning Onbenul…
Overgeenomen van bij ‘tSCHELDT
*
Calf Dubbbel Nul (Calvo) van Groen- Linkx weet daar alles van want die is ’n Spaanse Catalaanees van origine…. Hij schreeuwt dit wel niet meer zo luid als naar gewoonte van de daken, maar loochenen doet hij het ook niet. Benieuwd welke kant die kiest!
Zo ziet U maar dat import-producten niet altijd helemaal koosjer zijn. Al spreken ze onze taal.Denk daarbij vooral ook aan dat Alamcy-babbelspraakwaterval ook van goren-slinxe signatuur, helemaal uit Turkije hier als Antwerpse baby aangespoeld.
Ja Ja, onze stromen en rivieren voeren inderdaad soms veel afval mee naar de zee. Afval dat zich onderweg lukraak vastzet aan de kleinste rietstengel die zich op zijn beurt heeft vastgezet in het spiegelbeeld van een of andere kathedraaltoren hoog boven het Vlaamse land… Alle grootsteden ter wereld zijn inderdaad als magneten voor vreemde luizen.
Waardoor in dit land betrokkenen de pretentie krijgen dat ze Vlaming zijn onder de Vlamingen..
*
Mythe en realiteit over economische
gevolgen voor Catalonië
*
De indruk wordt gewekt dat een onafhankelijk Catalonië op een economische chaos afstevent: bedrijven die nu al wegtrekken, niemand die er nog wil investeren, een onafhankelijke regio die niet kan rekenen op de voordelen van de EU-handel. Toch situeert het probleem zich eerder in het buitenland. Wie is er nog zeker van dat leningen aan Catalonië, aan andere regio’s of de Spaanse staat in deze woelige tijden worden terugbetald?
Over de toekomst van Catalonië is het koffiedik kijken. Het enige wat vast lijkt te staan, is dat we voor weken, maanden zoniet jaren weg zijn voor spanningen tussen Madrid en Barcelona. En dus onzekerheid. Ondertussen hebben al 1.700 bedrijven hun zetel uit Catalonië weggehaald. Het toerisme is met 20 procent afgenomen, al blijft het afwachten wat de gevolgen op lange termijn zullen zijn. Is Catalonië als rijkste regio van Spanje zichzelf aan het wurgen? Het valt nog te bezien.
Het is fout te denken dat de economie in de regio die zich onafhankelijk heeft verklaard is stilgevallen. Iedereen gaat nog altijd naar het werk, de winkels zijn open en het gros van de bedrijven blijft ter plaatse. Zo is er Biocat, een cluster van biotechbedrijven, die sterk aanwezig is in de omgeving van Barcelona. Die zal niet zomaar verhuizen naar Madrid. 60 procent van alle Europese onderzoeksmiddelen voor Spanje worden in Catalonië aangewend. Wat maakt dat Tesla, de bouwer van elektrische auto’s, sterk in de regio investeert. Die zal niet zomaar delokaliseren. De grote Seat-autoassemblagefabriek zal ook ter plaatse blijven. Tal van grote Catalaanse bedrijven halen meer dan 90 procent van hun omzet in het buitenland.
Zoals de farmareus Grifols. En het telecombedrijf Cellnex. Die zullen voldoende lobbyen bij verschillende instanties om niet afgesloten te worden van buitenlandse markten. En als zijn het niet doen, dan wel hun klanten. Bedrijven opereren in een internationale omgeving en ze weten dat de Spaanse overheid of de Europese Commissie hen niet zomaar van de buitenwereld kan afsluiten.
Infrastructuurwerken
Wat de negatieve impact op de economische groei betreft, zijn de Catalanen er wel gerust in. De Spaanse economie zal dit jaar 1,3 procent groeien, maar de Catalaanse meer dan 3 procent. Een percentage waar de meeste landen enkel van kunnen dromen. Zelf als daar door de crisis nog 1 procentpunt afvalt, zit Catalonië nog altijd gebeiteld. Wat ook vaak vergeten wordt, is dat Catalonië vanuit Madrid constant ondergefinancierd wordt. De hoofdstad belooft nieuwe infrastructuurwerken onder andere in de wegenbouw, maar daar komt niets van in huis. Het Catalaanse bedrijfsleven is daar woedend over en dat is één van de redenen waarom ook de ondernemers op zijn minst meer autonomie willen. Als buitenlandse multinationals niet meer durven investeren in Catalonië is dat vooral een gevolg van die gebrekkige infrastructuur en niet de huidige onzekerheid rond de toekomst van de regio los van Spanje.
Bron: ‘t Pallierke
*
T E O N T H O U D E N
OP ONZE VASTE SCHIJF
Als economist sluit ik mij volgaarne aan bij deze analyse. Temeer omdat Catalonia precies door te ondernemen en daarbij hard te werken, het welvarendste gedeelte van het Iberisch Schiereiland is. Vanzelfsprekend speelt het egoïstische Madrid, net als Coburgia ten opzichte van Vlaanderen, deze melkkoe niet graag kwijl.
*
En ondertussen en tegen beter weten in, draait de mallemolen verder richting Kerstmis. ‘TSCHELDT heeft daar een prachtige parodie voor gemaakt. De kaduke Sjarel Premier na zijn bezoek aan Rajoy: ‘tout va bier, Madame la Marquise’.
Want inderdaad staan die twee op gelijke voet in hun gang naar Canossa, namelijk op het punt om zonder eigen land te vallen… Voor ons, Vlamingen begint, na de sterren op ’n blauw veld, eindelijk de zon aan de horizon te verschijnen.
De spanning stijgt met het uur en nog altijd wordt het publiek onwetend gehouden, dat ht Coburgia vrij staat om deze gedreven jongeman politiek asiel te geven, want niet gebonden door het Verdrag van Maastricht dat aan de Eu Lidstaten verbiedt om aan elkaars onderdanen deze vrijgeleide te geven.
De ganse wereld en vooral Amerika zal dus en oervloede getoond worden,hoe dit on-land in elkaar steekt.
Het was Radio Klara die zaterdag morgen ophaalde hoe de vork aan de steel zat tussen Vlamingen en Walen. Door o.a. opte delven joe na de pprmpg ’14-’18 de Vlaminen zich begonnen re roeren, met als gevolg dat de Walen smeekten om terug bij Franskrijk te mogen aansluiten. Dat was in de jaren ’20, zoals bekend.
Aansluitend daarbij diepte VTM in het avondnieuws het verhaal op van Servië en Kosovo die uit elkaar gingen. Omdat namelijk op 17 Februari2/2008 de provincie Kosovo zich eenzijdig onafhankelijk verklaarde. Raar maar waar, met instemming van de Europese Unie.
Beide landen, Servie als miedermand, en Kosovo als vrijbuiter, zijn beden Lidstaat van de Unie. Begrijpe wie kan waarom er met 2 maten en 2 gewichten wordt gewerkt tegenover Catalonia.
Is dat omdat Catalonie oneindig veel groter is dan Kosovo? Of is het eerder omdat Kosovo voor 96% moslim is, en Catalonia voor ongeveer hetzelfde getal Katholiek is?
Waarom kon Kosovo dat ‘schaffen’ wat aan Catalonia ‘met alle middelen’ wordt othoden?
Wie het weet mag het luidop zeggen, al zal dat wel niet meteen poliriek correct zijn.
En neen, zoals U zelf zegt, samen met Sjhakespeare: tjere is sometjing rotten in the State of Danmark. En de stank komt van uit de Golf van Biskaje over de Pyreneêen helemaal tot in Bruxellabad.
*
Catalonië is veel meer dan enkel een Spaanse kwestie
*
Vincent Scheltiens is historicus aan de UAntwerpen. Hij schrijft onder meer over nationalisme en de contemporaine geschiedenis van Spanje.
Van bij het begin van de Catalaanse kwestie volgde Spaans premier Rajoy één strategie: die van intimidatie en repressie. In lijn daarmee worden Catalaanse independentisten nu vervolgd en opgesloten. Hun afgezette leider Puigdemont wacht hetzelfde lot zodra hij aan Spanje zou worden uitgeleverd. Op de koop toe werd nu ook bij het gerecht een verzoek ingediend om de radicaal linkse nationalisten van de CUP buiten de wet te stellen.
In tegenstelling tot wat het beweerde, gebruikt Madrid de overname van Catalonië middels artikel 155 helemaal niet om in een sereen klimaat de regioverkiezingen van 21 december voor te bereiden. Nu al rijst de vraag hoe democratisch die verkiezingen zullen zijn als politici achter de tralies verblijven.
Hoe het Catalaanse circus de regering op stelten zette
*
Een roodgloeiende telefoon in de Provence, een Vlaamse fixer en permanente politiebewaking. De vlucht van de ontslagen Catalaanse leider Carles Puigdemont naar Brussel zet de regering-Michel al een week onder enorme druk. Een reconstructie.
Jeroen Van Horenbeek en Roel Wauters
Maandag – Waar is Carles?
"Geen enkel lid van de regering mag contact opnemen met Puigdemont." Op de smartphone van alle regeringsleden loopt maandagmiddag een kort, vermanend bericht binnen. De afzender is premier Charles Michel (MR). Hij maakt zich zorgen.
Michel is een week met vakantie in het buitenverblijf van de familie in de Provence, niet ver van de Gorges du Verdon. Hij maakt er graag ritten met zijn motor. Maar ondanks de nazomerzon blijft hij thuis. Een paar uur eerder is hij opgebeld door vicepremier Kris Peeters (CD&V) met het nieuws: Puigdemont is op de vlucht geslagen – meer dan waarschijnlijk naar België.
Peeters is die ochtend gewaarschuwd door het hoofdkwartier van de Europese Volkspartij (EVP), het machtige christendemocratisch blok in het Europees Parlement waartoe de Duitse bondskanselier Angela Merkel, Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker én Spaans premier Mariano Rajoy behoren. De EVP doet dienst als informeel noodkanaal tussen de Spaanse en Belgische regering. De boodschap die Peeters meekrijgt: "Puigdemont heeft in het grootste geheim Catalonië verlaten. Zijn eindbestemming lijkt Brussel. Wat weten jullie?"
Eenmaal Michel ingeseind is door Peeters, start hij vanuit de Provence zijn eigen belmarathon: met zijn kabinet, de andere vicepremiers en diplomaten. Ook de Staatsveiligheid wordt ingeschakeld om Puigdemont op te sporen. Maar de verwarring blijft groot. Hij zou met de trein richting het Franse Rijsel onderweg zijn. Niemand weet wat de Catalaan precies van plan is.
Het wordt er niet beter op als de Spaanse media ’s middags lucht krijgen van zijn vlucht. Ze verspreiden het gerucht dat Puigdemont op uitnodiging van ‘Vlaamse politici’ naar Brussel trekt. Iedereen denkt meteen aan N-VA, in ons land de grote voorvechter van Catalaanse onafhankelijkheid. "Puigdemont wil politiek asiel aanvragen in België", kopt de toonaangevende Spaanse krant El País. In Spanje riskeert hij dertig jaar cel wegens rebellie. Het persagentschap Belga voegt daaraan toe dat er ‘een ontvangst’ bij N-VA gepland is.
Michel hangt die middag uren aan de telefoon. "Hij klonk bezorgd", zegt een regeringsbron. "Vooral omdat Jan Jambon en Theo Francken (de kopmannen van N-VA, JVH/RW) hun gsm niet meteen opnamen toen hij hen wilde opbellen." Een andere bron vertelt: "Na de stunt van Francken vorig weekend was iedereen op zijn hoede. We wisten niet meer hoe ver N-VA wilde gaan." In het weekend had Francken verklaard dat Puigdemont politiek asiel kon aanvragen in België. Hij voegde daar meteen aan toe dat zo’n aanvraag veel kans op slagen maakte omdat het Spaanse gerecht partijdig is. Madrid noemde die uitspraken "onaanvaardbaar". Ook binnen de regering-Michel werd luid gevloekt op de staatssecretaris.
Michel beseft maandagmiddag: als de geruchten rond Puigdemont en N-VA kloppen, dreigt een diplomatieke oorlog met Spanje. Een oorlog die heel de regering destabiliseert: de coalitie is diep verdeeld over de Catalaanse zaak. Voor N-VA is het zelfbeschikkingsrecht een heilig principe, terwijl MR en de andere partners CD&V en Open Vld een onafhankelijk Catalonië alleen willen erkennen met het fiat van Madrid, en dat zit er niet aan te komen. Bij de regeringsonderhandelingen zijn hier bovendien sluitende afspraken over gemaakt: nieuwe Europese staten kunnen alleen erkend worden als dat netjes binnen de grondwettelijke regels gebeurt. Als N-VA nu terugkomt op die afspraak, staat de coalitie op losse schroeven.
Michel probeert de situatie onder controle te krijgen. Hij blijft rondbellen en stuurt een dreigende sms uit naar zijn ploeg. Om zeker te zijn dat iedereen hem heeft begrepen: een ontmoeting met Puigdemont kan niet. De opluchting komt rond vijf uur. N-VA ontkent, na urenlang stilzwijgen, dat de Catalaanse leider op haar uitnodiging naar België is gekomen. Ondertussen heeft de Staatsveiligheid een signaal opgepikt: Puigdemont is vanuit Marseille met de trein gearriveerd in Rijsel, om daarna op gesprek te gaan bij advocaat Paul Bekaert in Tielt. 's Avonds checkt hij in bij Hotel Chambord aan de Europese wijk in Brussel.
Michel kan weer ademhalen. Hij drukt zijn collega’s op het hart om nu te wachten tot Puigdemont zelf communiceert over zijn bedoelingen.
Dinsdag – De Vlaamse link
"Opzij, opzij! Mijn tweede naam is Mozes!" Een grote, gezette man baant zich brullend een weg door de zee van journalisten in de Brusselse Press Club, dicht bij het Jubelpark. In het zog van de man volgt de frêle Puigdemont. Hij belegt dinsdagmiddag een persconferentie om voor het eerst meer uitleg te geven over zijn ophefmakende vlucht uit Catalonië.
Het is een circus. De vergaderzaal blijkt veel te klein om de verzamelde wereldpers te ontvangen. Voor de deur roepen Spaanse betogers zich de longen uit het lijf. Cameraploegen die te laat arriveren maken hun beelden van buiten, met hun lenzen door de vensters van de zaal gericht. In een verklaring van tien minuten benadrukt Puigdemont dat hij niet in Brussel is om politiek asiel aan te vragen. “Ik wil de Catalaanse problemen duidelijk maken aan de wereld vanuit het institutionele hart van Europa.” Als hij garanties krijgt voor een eerlijk proces, zal hij terugkeren.
Michel en zijn vicepremiers volgen elk apart de persconferentie via livestreams op het internet en Twitter. Een paar uur voor de start ervan hebben ze al een persmededeling opgemaakt. Daarin staat dat de Catalaanse minister-president "beschikt over dezelfde rechten en plichten als elke Europese burger, niet meer of niet minder. De regering zal toezien op het respect voor de rechtsstaat." Een formulering waar beide kampen binnen de regering zich in kunnen vinden. De N-VA verstaat hieruit dat Puigdemont beschermd wordt tegen de willekeur van Madrid. De andere partijen lezen dat de Catalaan geen speciale behandeling krijgt in ons land. Iedereen – een beetje – gelukkig dus.
In de originele persmededeling staat ook een passage voor het geval dat Puigdemont asiel aanvraagt. Daarin wordt kort de juridische procedure uitgelegd, meer niet. Na de uitspraken van Francken in het weekend wil Michel absoluut vermijden dat het weer lijkt alsof België partij trekt voor Catalonië en Puigdemont zelf heeft uitgenodigd in Brussel. De boodschap is duidelijk: de regering gaat zich geenszins bemoeien met de procedure.
"Michel wil – net zoals zijn vader Louis – graag dat België met veel respect behandeld wordt binnen Europa. Maar dan moet je altijd op de tippen van je tenen lopen. Je moet ervoor zorgen dat je niemand bruuskeert", zegt een diplomaat. "Door de uitschuiver van Francken en de mogelijke betrokkenheid van N-VA bij Puigdemonts vlucht dreigde België een paria te worden binnen Europa." Als blijkt dat Puigdemont geen politiek asiel wil aanvragen, schrapt Michel de passage volledig uit zijn perscommuniqué.
Er blijft dinsdagmiddag echter twijfel over de rol van N-VA in het Catalaanse circus. De uitleg van Puigdemont op zijn persconferentie – dat wat hij in Brussel komt doen "niets te maken heeft met de Belgische nationale politiek" – overtuigt niet iedereen binnen de regering. "Integendeel. Het had er alle schijn van dat die boodschap hem ingefluisterd werd om de boel te sussen. En ik keek dan naar N-VA", zegt een hooggeplaatste bron. Zowel binnen MR, CD&V als Open Vld blijft er argwaan. "Ik vroeg me toen nog steeds af waarom de partij die normaal gezien altijd binnen de minuut reageert, maandag een paar uur nodig had om te ontkennen dat zij Puigdemont had uitgenodigd of minstens geholpen", vertelt een minister.
N-VA ontkent. Niet dat Puigdemont een vriend is, zoals voorzitter Bart De Wever ’s avonds aan VTM Nieuws meegeeft. Daar is geen ontkennen aan: een paar dagen voor het Catalaanse referendum had Europarlementslid Mark Demesmaeker nog een werkvergadering met Puigdemont. En enkele dagen daarna belde Vlaams minister-president Geert Bourgeois hem op. De N-VA-ministers spreken wel tegen dat de partij Puigdemont heeft geholpen bij zijn vlucht. "Daar is geen sprake van", verzekert Jambon zijn collega’s meermaals. "We hebben geen contact."
Puigdemont blijkt tijdens de eerste dagen van zijn vlucht vooral hulp te hebben gekregen van de Europese Vrije Alliantie (EVA), de Europese groep die alle regionalistische partijen binnen de Unie samenbrengt. Hotel Chambord, waar Puigdemont overnacht, ligt vlak naast het hoofdkwartier van de EVA. De zaal in de Press Club wordt gereserveerd en vooraf geïnspecteerd door de politiek directeur van EVA, de Vlaming Günther Dauwen, en een adjudant van het Catalaanse Europarlementslid Ramon Tremosa. Dat bevestigt de uitbater van de zaal.
Dauwen is een EU-veteraan. Aan het begin van de eeuw was hij medewerker van Europarlementslid Nelly Maes (Volksunie, later Spirit). Daarna werkte hij zich op binnen de EVA. Tremosa is Europarlementslid voor de partij van Puigdemont. Dauwen en Tremosa zijn geen vreemden voor N-VA. De Vlaams-nationalisten zetelen sinds deze legislatuur weliswaar in de conservatieve fractie, maar ze zijn wel nog altijd lid van de koepel EVA (omdat EVA een fractie vormt met de groenen zijn de rechtse Vlaams-nationalisten daar vertrokken, JVH/RW). Binnen N-VA kent zowat iedereen Dauwen dus. Hij wordt er alom gerespecteerd.
Tremosa is een apart verhaal. Als liberaal leeft in openlijk onmin met zijn Europese kopman Guy Verhofstadt, die de Catalaanse onafhankelijkheidsstrijd niet steunt. Enkele weken terug nam Tremosa in het debat over het politiegeweld in Catalonië plaats naast onder meer Demesmaeker en Sander Loones. De N-VA blijft echter stellig: "Ons hart ligt bij de Catalaanse zaak, maar wij hebben Puigdemont niet uitgenodigd in Brussel of hem hier geholpen."
Op de Spaanse televisie is het allemaal live te volgen: acht ontslagen ministers van de Catalaanse regering van Puigdemont worden afgevoerd van het gerechtsgebouw naar de cel. Catalaanse protestanten proberen de politiecolonne nog tegen te houden. ‘Hijo de puta’, roept een man in een oranje poloshirt naar een agent van de Guardia Civil. Die haalt de schouders op.
Puigdemont volgt de gebeurtenissen vanuit een kamer in het Renaissance Hotel, dicht bij het Luxemburgplein. Voor de deur van het hotel staat een politiepatrouille op wacht. Sinds zijn aankomst geeft de Catalaanse leider zijn whereabouts door aan de federale politie. Voor zijn eigen veiligheid: iedereen wil vermijden dat een fanaticus een aanslag pleegt op Puigdemont. Tegelijk is het voor de regering een soort verzekering. Het lijkt donderdag nog slechts een kwestie van tijd voordat er een aanhoudingsbevel voor Puigdemont in de bus valt. "Stel je voor dat hij dan onderduikt. Of opnieuw op de vlucht slaat. We willen geen Jansen en Janssen-toestanden", zegt een politiebron. Puigdemont zelf houdt 's avonds een tv-toespraak. "Laat mijn ministers meteen vrij", eist hij.
Vanuit de regering blijft het intussen stil. Sinds maandag heeft Michel de communicatie naar zich toegetrokken. De richtlijnen vanuit de Provence zijn duidelijk: ik leid de communicatie en niemand anders. Ook over het Europees aanhoudingsbevel is al op voorhand een perscommuniqué opgemaakt. Justitieminister Koen Geens (CD&V) zal dat verspreiden zodra Spanje de procedure start. De boodschap daarin: dit gaat om een juridische procedure waarin de regering zich niet zal bemoeien. MR, CD&V en Open Vld proberen zo elke nieuwe rel te voorkomen.
N-VA moet dit communiqué met lange tanden aanvaarden. "Een partij die in twee regeringen zit kan niet even zeggen: we doen heel de gerechtelijke orde op de schop. Hoe oneens we het ook zouden zijn met een uitwijzing van Puigdemont. Als die dag komt, wordt het een heel moeilijke", reageert een partijlid.
Voorlopig is het afwachten. De behandeling van het aanhoudingsbevel voor Puigdemont zal naar alle waarschijnlijk nog weken, misschien zelfs maanden duren. Het Catalaanse circus blijft nog even in Brussel.
Vlaanderen, voorlopig nog altijd zonder eigen hoofdstad, telt zo wat hetzelfde aantal inwoners als Catalonia. Maar het zucht onder hetzelfde Eu-juk ongeveer als Barcelona. Want de EU = EVP en EVP = Merkel samen met o.a. onze Slinxe Tsjeven-Club. Om nog maar in het EU Parlement van de blauw-rode Ribetalen te zwijgen. En van de rood-blauwe Sossenpartijen die zichzelf nu als achterdoenders van het Clinton wijf sociaal-democrats noemen.
Gelukkig zijn daar Geert Wilders en Marine La Plume, want de Vlaamse Nationalisten die zichzelf op het voorplan dwingen, zijn meer schuim dan bier.
*
Ja, in deze tijd van het jaar kan het inderdaad vriezen of dooien. ’n Eurocedtje kan, net als een dubbeltje, aardig rollen. Maar dat rollen gaat meestal toch berg-af…. Waardoor de zelfvoldane blinkende kop van Sjarel Premier misschien wel eens lijkbleek zal uitslaan als die wakker wordt onder de Franse tricolore..
Vlaanderens uur ‘U’ nadert dus. Met reuzenschreden. Het wordt weer zoals weleer, de Vrije Herenigde Republiek der Lage Landen die zich uitstrekken van aan de Oostzee tot voorbij Het Kanaal, tot aan de Zoom (de Somme) aan Het Nauw van Kales.
*
Wat God verboden heeft, dat zal de Mens niet scheiden! Niet in Spanje en niet in Vlaanderen!
kan de haren niet mleer tellen sedert wanneer ik – voor maar één pint per week – lezer ben geworden van dat Antwerps satirisch weekblad. Het is als het zout op m’n patatjes en niet het zout dat in vele (verwaandeà) wonden wordt gewreven. Klinkt het niet, zo botse het0 Alleen de waarheid kwetst.
Langs deze bescheiden weg wens ik de Heer Murrath nog vele jaren. En dat hij vooral mag leven in de gloria!
Net als de schone Scheldestroom zelf die na vele eeuwen misschien wel eens van bedding is veranderd, stroomt dat water altijd maar verder naar de zee. Zo zal het levenswerk van deze Vlaamse keikop altijd verder blijven bestaan. Ad multos anos! En scholl, daar aan de oevers van de vliet!!!!!
*
‘Elk land heeft nood aan een satirisch blad’
Interview met hoofdredacteur Bert Murrath
*
De satirische fax- en e-mailkrant ’t Scheldt bestaat al meer dan 22 jaar. Voor de 82-jarige hoofdredacteur Bert Murrath wordt het ondertussen tijd om aan opvolging te denken. Een gesprek met de bezieler en oprichter van deze niet-conformistische krant, die kritiek op de traditionele media niet schuwt.
Bert Murrath -Satirisch Scheldt't Scheldt
Hoe bent u er toe gekomen om met ’t Scheldt te starten?
Murrath: ‘We begonnen in 1995 met ’t Scheldt als reactie tegen de eenzijdige berichtgeving van de pers in ons land; dat werkt zeer vergiftigend. Alles wat je tegenwoordig leest in de media is steeds hetzelfde en komt van één bron: Belga. Bijvoorbeeld Gazet Van Antwerpen; dat was vroeger een traditionele Vlaamse krant en is nu verworden tot een links schotschrift. Als je weet hoe ze daar wijlen Roger Van Houtte behandeld hebben… De oplage zakte van 300.000 naar 50.000, dan vraag je je toch af wat daar aan de hand is?’
Komt dat niet omdat de lezers tegenwoordig meer de kranten via internet en de sociale media lezen?
‘Nee. De mensen willen die vuiligheid niet meer in huis hebben.’
Wie was er betrokken bij de opstart?
‘We hadden in het begin hulp van meester Jan Verschueren uit Brasschaat, Jan Penris en Marcel Brocatus. Wij zijn ook verschillende sponsors dankbaar, zoals Fernand Huts en Marc Stoffels, die ons een eerste kleurenprinter bezorgde. Van de pastoor kregen we een fax. In het begin waren we uitsluitend een faxkrant. Eerst verscheen er elke dag één pagina, vervolgens 4 pagina’s en momenteel zitten we eenmaal per week aan 6 tot 8 pagina’s. Vanaf het begin maakten wij bekend dat alle medewerking aan het blad vrijwillig en zonder vergoeding zou zijn. Niemand wordt betaald. Wij hebben genoeg vragen gekregen om tegen betaling voor ons te schrijven, maar daar zijn wij niet op ingegaan. We konden het overigens ook niet. Wie bij ons schrijft doet dat uit vrije wil. Ik ben zeer dankbaar dat wij als medewerkers zeer goede journalisten hebben die schrijven onder pseudoniem én uitstekende cartoonisten.’
Stonden “Pan” en “Père Ubu” model voor ’t Scheldt?
Delphine Boël dus. Wij waren de eersten die over haar schreven.
‘Pan was dat wel. Père Ubu niet, maar ik had wel telefonisch contact met hen. Op een dag zei de 90-jarige uitgever me dat hij iets niet kon of wilde publiceren: “De koning heeft in Londen een buitenhuwelijkse dochter”. Delphine Boël dus. Wij waren de eersten die over haar schreven. Dat was het absolute hoogtepunt van ’t Scheldt. Het nieuws is later verder uitgebracht in het boek van Mario Danneels en daarna via andere media, maar allen, behalve De Morgen, die het verhaal in twijfel trok, zonder bronvermelding.’
Het niet vermelden van de bron is een wederkerende klacht
‘Een van de karakteristieken van ’t Scheldt is dat we zelden worden geciteerd en dit duidt al op de onbetrouwbaarheid en niet-correctheid van de pers.’
Wat heeft ’t Scheldt bereikt?
‘Wij hebben geen revolutie ontketend, maar wel een andere stem laten horen. Het belangrijkste is dat we al meer dan 20 jaar bestaan. Wij zijn geen blad dat op honderdduizenden exemplaren verschijnt. Er is te weinig humor bij de Vlamingen. Vlamingen kunnen met iedereen lachen, behalve met zichzelf. We kregen veel lezers en steun door de artikels van wijlen professor doctor Bob Smalhout. Hij schreef wekelijks in ’t Scheldt en was onze meest populaire schrijver. Hij was een non-conformist. Dat is het grootste kenmerk van ’t Scheldt: het non-conformisme.’
Waarom satire? En was het wel satire?
Als er in een land geen satirisch blad is, dan krijg je allemaal dezelfde eenheidskoek.
‘Eigenlijk kennen wij buiten ’t Scheldt geen echte satire in Vlaanderen. Satire is een sublieme vorm van literatuur, maar wel de moeilijkste. Als er in een land geen satirisch blad is, dan krijg je allemaal dezelfde eenheidskoek. Ik zei altijd tegen de redacteurs: “onze lezers moeten lachen”.’
Is satire niet een verpakking voor laagbijdegrondse kritiek of voor flauwe moppen?
‘Dat hangt af van de uitgever. Een satirisch blad zal altijd worden aangevallen als zijnde niet serieus.’
U hebt veel vijanden gemaakt met ‘t Scheldt, weinig vrienden..
‘Inderdaad, maar ’t Scheldt dient niet om vrienden te maken. Ooit heeft iemand in de beginperiode gezegd dat als je over alles schrijft wat verkeerd gaat, je dan op iedereen zijn tenen gaat trappen. We hebben proberen te vermijden om met iedereen in botsing te komen, wat zeer moeilijk was.’
Met wie is ‘t Scheldt dan niet in botsing gekomen?
‘Wij zijn niet in botsing gekomen met normale mensen.’
‘t Scheldt kwam misschien ook in botsing met velen omwille van de behoorlijk rechtse stempel. Sommigen zouden zelfs zeggen ‘extreemrechts’…
‘Als men het woord “rechts” uitspreekt, hechten velen daar het begrip “afschuwelijk, verderfelijk” enzovoort aan. Ik denk bij rechts aan “sociaal, rechtvaardig”. Wat is “extreemrechts”? Dit begrip wordt door sommigen gebezigd om mensen in de verdomhoek te plaatsen.’
Heeft Vlaanderen nood aan een satirisch blad?
De pers in Vlaanderen is een regimepers, dat heeft ’t Scheldt willen aanklagen.
‘Elk land heeft nood aan een satirisch blad om misstanden aan te klagen. In Engeland, Duitsland en Frankrijk zijn er satirische tv-programma’s. Die weten wat humor is. Daar kunnen politici ermee om dat ze erdoor gesleurd worden. De pers in Vlaanderen is een regimepers, dat heeft ’t Scheldt willen aanklagen. Dat aanklagen is gelukt, maar men kan het niet verdragen. Wij hebben in die 20 jaar nog nooit een rechtzetting moeten publiceren. Ik heb een drietal journalisten moeten weigeren omdat ik hen niet vertrouwde. Als er iets is wat een journalist niet mag zijn dan is het een politieke militant, want dan kan je hem niet meer geloven. Iemand met een politiek mandaat kan niet schrijven voor ons.’
Scheldt - satirisch - calvo't Scheldt
’t Scheldt kroonde in 2016 Kristof Calvo tot Koning Onbenul.
Ondertussen komt de journalistiek verder onder druk te staan.
‘Enkele weken geleden is er een artikel verschenen van Karel Anthonissen over het beroepsgeheim voor journalisten, dit is iets wat de voorpagina’s zou moeten halen. Er worden zware straffen mogelijk voor klokkenluiders. De discussie hierover zal nog starten. Vooral de journalisten van de periodieke pers hebben het moeilijk om te werken. Met de Vlaamse perskaart van de VJV heb ik toegang tot bijvoorbeeld het museum in Pompei en het Natuurhistorisch Museum van Caïro, maar hier weigeren het Antwerps stadsbestuur en Luc Luwel van Voka ons de toegang tot persconferenties.’
Waarom werken met schuilnamen?
‘In de jaren 90 ging ik naar Gazet Van Antwerpen en vroeg aan de hoofdredacteur of een journalist van die krant in ’t Scheldt mocht schrijven over een boek of een film die verschenen was. Het antwoord was: “als iemand dat doet dan vliegt hij buiten”. De auteurs worden beschermd door het gebruik van een pseudoniem.’
Hoe ziet de toekomst eruit voor ’t Scheldt?
‘De toekomst weet ik niet. Het wordt ondertussen tijd om aan opvolging te denken, maar voorlopig is er niemand om ’t Scheldt verder te zetten. Dat is bijvoorbeeld ook het geval met het Felix Timmermansgenootschap, dat wordt ook door één persoon gedragen. Ik ken één persoon, een dame, maar die wil het niet doen…’
*
T E O N T H O U D E N
OP ONZE VASTE SCHIJF
Wat zei ik daarjuist hierboven? Dat ‘tSCHELDT het zout is op mijn patatjes?
Correctie:
‘TSCHELDT is niet het zout op de patatjes, maar de heerlijkste patajes ter wereld zelf.
Wat U elke week meermaals op het bord krijgt opgediend is nooit platte puré, aangebrande frietjes of te hard/te zacht gekookte aardappelen, maar altijd tot in de kleinste vezels van het gerecht, precies ‘à point’.
Soms komt het wel wat hard aan, zoals de nieuwsgaring over het Antwerps Vlaams Belang van nà Karel Dillen. Maar wat dan nog! Als de waarheid niet al lachende kan/mag gezegd worden, dan is het de waarheid niet.
Voor wat mij betreft: elke Vlaamse politicus die tot de jaren van verstand is gekomen, zou verplicht op een duur ere-abonnement moeten inschrijven. Een betere spiegel voor hun ziel bestaat er niet. ‘tSCHELDT is niet voor mensen met een slecht karakter en een goed hart, maar het is lectuur voor uitsluitend mensen met een goed hart voor elke medemens.
*
Deze contradictie komt het best tot uiting in de stukjes geschreven door de persoon van Karel Anthonissen, die na alles (voor zijn Oversten) een geducht Hoofdinspecteur blijkt te zijn bij de Gentse BBI, dienst die de naam heeft de bloedhond van de Belastingen te zijn…. En ik, als gewezen Fiscaal Raadsman bij de Vlaamse Kleine Middenstand maar ook en de Gentse ‘betere klasse’, kan het weten…
Volledig akkoord (U hoeft het lij dus niet te zeggen) dat wat in het Rode KRUIS in Liberia (West-Afrika) is gebeurd iets te maken heeft met het Christelijk Geloof. Aftroggelarij van de naïeve medemens is van alle tijden. Dat, in tegenstelling tot de Rode Halve Maan, waar het symbool op zichzelf bijna de indruk wekt integraal deel uit de maken van dezelfde kwaadaardige islam. Wat niet het geval is met het Kruis, dat eerder doet denken aan barmhartigheid zoals verkondigd door de Zachtmoedige die gestorven is aan het Kruis. Of zie ik dat verkeerd, want niet politiek correct?
*
En ik die altijd begrepen heb, dat Het Rode Kruis iets te maken had met Zwitserland, het land van de ‘Conventie van Genève’ die zelfs wetten heeft gemaalt voor mensen die elkaar op de meest onmenselijke manier willen afslachten.
Geld, en al zeker niet de Dollar, heft geen reuk. Al is het natuurlijk des duivels zich dat te willen toe-eigenen op kap van de stervende medemens. Ja zelfs van hele bevolkingsgroepen. Als straf moeten die samen met hun nakomelingen tot in het 7de Geslacht, braden en sudderen in het hellevuur in alle eeuwen der eeuwen. Amen. Het is alleen zeer spijtig dat die eeuwigheid pass begint na hun dood.
Het spreekwoord van ons Ma daarover dat ik reeds ken van in de wieg (bij manier van spreken), was ‘God borgt maar scheldt niet kwijt’. In typisch West-Vlaams klinkt dat nog veel erger dan het al is. Want dat sloeg toen voornamelijk op de alom welig tierende ‘repressie’ zonder maat noch getal…
*
Rode Kruis verontschuldigt zich voor gesjoemel met Ebola-hulpfondsen
*
Het Rode Kruis heeft toegegeven dat er gesjoemeld is met geld dat bestemd was voor de bestrijding van de ebolacrisis in West-Afrika. Dat meldt de BBC.
In totaal verdween 5 miljoen dollar. Het geld werd onder meer versluisd via veel te hoog geprijsde hulpmiddelen, salarissen voor onbestaande medewerkers en valse facturen. Het meeste geld, zowat 2,7 miljoen dollar, verdween in Liberia. In Sierra Leona ging 2 miljoen dollar verloren, in Guinee ging 1 miljoen dollar in rook op, vooral via valse facturen. Het Rode Kruis heeft al laten weten de zaak diep te betreuren. De organisatie benadrukt ook dat het intussen strengere regels heeft opgesteld.
Via wereldwijde dergelijke organisaties kom ik terecht bij de vele NGO’s die bestaan, zeggen ze zelf, om de medemens te helpen en bij te staan. Met ‘medemens’ wordt dan heel zeker niet bedoeld de brave Christelijke huisvader, maar de naar hier te halen ‘verrijker’. Laat dat eens gezegd zijn.
Dat is voornamelijk geen liefdevolle ‘Caretas’, maar eerder een ‘jobcreatie’ voor Slinxe meelopers. Gewoon in het leven geroepen en in leven gehouden om Belastinggeld te versassen naar gelijkgezinden in verre vreemde landen. ’n Soort van ‘Gaat en onderwijs alle volkeren ter wereld’, maar dan geschoeid op vrijzinnige leest. God is immers al vele jaren niet meer overal, Hij is nergens eer. Wanbt goed gelukt (geschafft) afgeschaft om het met de woorden van Merkel te zeggen.
Controle op die geldstromen?
Die is ongeveer dezelfde als de bewaking van de bewakers.
Denk daarbij aan De Bende van Nijvel en het antieke Romeinse gezegde ‘Wie zal dan de bewakers bewaken’?
En neen, de letters PP staat niet voor PaardenPis! De P van de PP (Madrid) zal er niet in slagen een soort nieuwe Hertog van Alva –de bloedhond – naar onze contreien te sturen.. Al vergaat die van de goesting om dat wè te doen. Met P van de PP is bedoeld President Rajoy van de Partite Popular, zeer dicht verwant met de PS van Di Pipo. Zij het zonder homo te zijn. Zelfs niet eens ’n homo sapiens, da”s duidelijk….
Over de Costa del Sol, de Zonnekust dus, trekken zich donkere onweerswolken samen en in de verte rommelt het schribarend. Gewone donder of kanonnen-gedonderl, is de vraag. Misschien zelfs mitrailleurvuur als knetterende brandstapels zoals ten tijde van de onzalige Inquisitie? Wat komt er op ons af?
Wait and see: woorden die Louis De Funès in ‘La Grande Vadrouille’ ooit op slag wereldberoemd maakte.
*
Wie ook dreigt in dezelfde Spaanse mallemolen terecht te komen, en dat desnoods met zijn of haar leven zal bekopen, zijn de vele zonnekloppers richting Costa Brava. Gaan die dan maar liever naar de zon van Magniecosta. Is meteen stukken goedkoper.
Of het springtuig, de moordende trcuk of de dood en vernieling spuwende Kalasnikov nu van extremistische allochtone moslisms of van autochtone extremistische Spanjaarden, het resultaat blijft hetzelfde. Oorlogsslachtoffers zijn en blijven het. Met terugbetaling van alle kosten door de medeplichtige Overheid.
Mede dank zij de verdienstelijke beroemdheid van President Puigdemont, de opstandioge Catalaanse keikoppigaard, spelen onze Lage Landen opnieuw een sleutelrol zoals eeuwen geleden. Dat werkt zelfs bij Geert Burger(mannetje) van de NV Arrogantie. Het rustige provinciestadje Tielt, hartje West-Vlaanderen, vormt dus a.h.w. een ruim tegengewicht voor het kolossale hellegat dat Bruxellabad dank zij de EU-Nazistaat geworden is. Moet ons dat verheugen? Moet ons hart in onze borst nu van ‘eedle fierheid’ beginnen kloppen als Klokke Roeland? Ik denk het nie. Want in mijn hoofd spelen de namen van de Graven Egmont en Hoorne, die onder Alva ook meenden een sleutelrol te kunnen spelen in de vrijheidsstrijd om zich los te trekken van Spanje en Keizers Karel V in Extremadura, afscheid nemende van ‘zijn Rijk waar de zon nooit onderging’. Ze bekochten het door onthoofding op de Brusselse Grote Markt dat toen nog ’n echt verzopen moerrassig boeregat zou geweesdt zijn.
Ook toen werd op internationaal niveau politiek van de bovenste plank bedreven. Met in de hoofddrol
Filips II, de Spaanse koningszoon uit het Geslacht der Habsburgers van gezegde Keizer Karel V. ‘n Halve…. Gentenaar, geboren in de uitgangsbuurt ‘Het Parershol’. Zoals L.P. Boon het zo kernachtig op z’n Vlaams uitdrukte: door zijn moeder opgevist tussen de piss en de kak op de grond….
Waren de Graven Egmont e Hoorn misschien vergeten, dat het gevaarlijk is om samen met Hoge Heren kersen te eten?
*
Paul Bekaert, even de beroemdste advocaat ter wereld: “Nee, ik vertrouw het Spaanse gerecht voor geen haar”
Paul Bekaert zal de verdediging van de afgezette Catalaanse minister-president Carles Puigdemont op zich nemen.
In het Tieltse kantoor van meester Paul Bekaert (68) staat de telefoon al dagen roodgloeiend. Van Reuters tot ‘El Pais’: iedereen wil hem spreken. Momenteel is hij even één van de beroemdste advocaten ter wereld. Maar Bekaert neemt niet meer op. “Ik ben niet de woordvoerder van Carles Puigdemont”, zegt hij. “Ik ben gewoon zijn advocaat.”
“Jazeker, wij hebben elkaar hier ontmoet”, zegt advocaat Paul Bekaert in zijn West-Vlaamse kantoor. “Carles Puigdemont zat op de stoel waar u nu zit. Een charismatisch man, welbespraakt en zeer gedreven. Ik denk dat ze nog niet van hem verlost zijn in Spanje. En als ze hem laten aanhouden, dan maken ze van hem een martelaar.”
Moest ik het hebben, ik zou er veel geld voor over hebben om even ’n babbeltje te slaan met die andere Gentse naar de zon vliegende Icarus, die hier op deze blog steevast betiiteld wordt als ‘Het Gentsche Liegeveest’; de Heer Vrhfsdt, de Blauwe Konijnentand.
Ik zou hem namelijk hoogst persoonlijk de vraag willen stellen, waarom hij niet zoals in Kiev (Oekraïne), op de nachtelijke barricaden springt in de winterse vrieskou, om bij de omstaanders aan te dringen dat zij in opstand zouden komen tegen het Wettelijk Gezag om hun mensenrechten, waaronder het Recht op Zelfbestuur door straatgeweld af te dwingen. Of verschillen die ‘MMensenrchten’ of men al dan niet binnen de Schengen-Zone belastingen betaalt?
Wedden dat zijn breed uitgesponnen antwoord, vergezeld door breed gezwaai van allerlei ledematen als van een bronstige hengst, duurt tot het krieken van de volgende morgenzon?
ZHetstilzwijgen van het EU-Parlementis beangstigend. Waaruit er kan besloten worden dat eerstdaags er een JU88 met huilende sirenes en vuurspuwende boordwaens uit de wolken neerduikt met aan boord precisie-bommen zoals in Mei ‘40 ….
En ach, weet U, de Brusselse Grote Makrt is een voortreffelijk decor voor nieuwe onthoofdringen. In dit geval met het blote kromzwaard…
Parijs schroeft de menotten aan voor elke islmist die in het land de Franse lucht bezoedelt. Er zal veel volk komen naar kijken!
Geen woord daarover in onze Verkochte Lügenpresse. Blijkbaar laat bj uitzondering deze keer de regen in Parijs de straten van Bruxellabad kurkdroog. Precies of Parijs bestaat niet.
Raar hé?!!!
Gelukkig is daar de Nederlandse Vriend Xander om de Franse kroon van Macroon te ontbloten. Ook raar, want normaal begrijpt de doorsnee Chinees, of Nederlander geen woord Frans, buiten ‘Oui’ , ‘Non’ en nog eentje die we wel kunnen raden, maar niet prijsgeven. Want we willen het, net als Toon Hermans, proper houden.
*
Domkop toch die ik ben! Was even het Google vertaalprogramma uit het oog verloren. Daar zijn immers slechts ’n paar nano-seconden nodig om vele kilo’s teksten om het even in welke taal naar om het even wele taal uit te spuwen. De kwaliteit is er dn ook naar. De vooruitgang heeft inderdaad zijn prijs! Niet de kwaliteit is doorslaggevend, wel de hoeveelheid.
Robotologie, da’s volgens mij het juiste woord voor deze digitale diversiteit.
Lamartine en Victor Hugo, twee Franse schrijvers uit de goede oude tijd , moesten dat nog hebben kunnen beleven!
*
Frankrijk voerde een dag voor aanslag New York strenge anti-terreurwet in
*
Schijn bedriegt: De moslimmigrant die gisteren (*) in New York 8 mensen vermoordde stond bekend als een ‘zeer vriendelijke en gelukkige man die van Amerika hield’.
Sayfullo Saipov
*
Een dag voordat een ‘Allahu Akbar’ schreeuwende moslimmigrant uit Oezbekistan in New York 8 mensen vermoordde door met zijn kleine truck op voetgangers en een schoolbus in te rijden, ondertekende de Franse president Emanuel Macron een nieuwe anti-terreurwet waarmee het land permanent in de -sinds de islamitische ‘Charlie Hebdo’ aanslag in 2015 uitgeroepen- noodtoestand terecht komt, en iedereen met zelfs maar ‘verdachte ideeën’ kan worden afgetapt, opgepakt en gevangen gezet. Impliciete boodschap: het wordt dankzij de massa immigratie uit moslimlanden steeds onveiliger, met verstrekkende gevolgen voor het dagelijkse leven.
Een vriend van de door een agent neergeschoten Sayfullo Saipov verklaarde dat de terrorist ‘een heel vriendelijke en gelukkige man was die van Amerika hield, en altijd lachte’. Maar zoals zo vaak bleek dit slechts schijn, want Saipov had voor zijn aanslag, waarbij onder andere vijf Argentijnen en een Belg omkwamen, en drie andere Belgen gewond raakten, trouw gezworen aan ISIS.
President Trump twitterde dat het tijd wordt dat de Amerikaanse politici, die zijn strengere immigratiewetten voortdurend willen blokkeren, ophouden met politiek correct te zijn voor dit soort zaken. Hij heeft het ministerie van Homeland Security opdracht gegeven om immigranten ‘nog extremer’ te gaan controleren. (2)
Alleen Wilders wil strenger worden voor migranten
In eigen land kwam PVV leider Geert Wilders, de enige van de grote partijen die eveneens veel strenger wil zijn voor (moslim)migranten, vandaag weer eens hard in botsing met de Tweede Kamer, die klaarblijkelijk nog altijd in de sprookjeswereld leeft dat zulke aanslagen in Nederland niet kunnen en zullen voorkomen, en meer lijkt te geven om de rechten van potentiële terroristen dan om de veiligheid van ons volk.
Permanente noodtoestand
Waar dat toe kan – en uiteindelijk ook zal - leiden is al enige jaren te zien in Frankrijk, waar met de regelmaat van de klok een islamitische aanslag plaatsvindt, en waar al vele honderden wijken en delen van voorsteden worden beheerst door criminele en gewelddadige moslimmigranten. Met het ondertekenen van een nieuwe anti-terreurwet riep de Franse president Emanual Macron afgelopen maandag feitelijk permanent de (gedeeltelijke) noodtoestand in het land uit.
Willekeurige grenscontroles op 28,6% van Frans grondgebied
Regionale autoriteiten mogen voortaan naar believen veiligheidszones instellen rond bijvoorbeeld publieke evenementen. Iedere persoon en auto mag daar worden onderzocht. In 118 grensgebieden en op 373 havens, vliegvelden en stations kan de politie in een straal tot 20 kilometer willekeurige ID-controles houden. Dat omvat maar liefst 28,6% van het Franse grondgebied, en 67% van de bevolking. Critici zeggen dat vooral veel voorsteden met migranten hier last van zullen krijgen.
Moskeeën na haatpreken tot half jaar gesloten
Moskeeën kunnen na haatpreken van imams die het terrorisme goedkeuren of aanprijzen tot een half jaar worden gesloten. De imams zelf wacht een boete van € 7500,- per keer en kunnen een half jaar in het gevang belanden.
Verdachte personen zoals islamisten mogen vanaf nu zonder concrete beschuldigingen van misdaden preventief onder huisarrest worden geplaatst, tot een maximum van 1 jaar. Ook hun mobiele- en internetverkeer mag worden afgetapt. Tevens mogen de autoriteiten mensen de omgang met verdachte personen verbieden; overtreding betekent een boete van € 45.000,- en tot 3 jaar gevangenisstraf.
Van iedere persoon met ‘verdachte ideeën’ mag nu alles worden gecontroleerd
Er is nog wel een huiszoekingsbevel nodig om de woningen van verdachten overhoop te halen. Personen die openlijke sympathie tonen voor terroristen of terreurorganisaties mogen ondertussen urenlang worden vastgezet. De politie mag al hun documenten, bezittingen en elektronische gegevens in beslag nemen. Geradicaliseerde ambtenaren wiens werkterrein defensie of nationale veiligheid is worden overgeplaatst of ontslagen. Hetzelfde geldt voor soldaten.
Sowieso hebben de Fransen nu hun eigen ‘aftapwet’ ingevoerd, waarmee van iedere persoon met ‘verdachte ideeën of overtuigingen’ het telefoon- en emailverkeer mag worden onderschept, en al bijna diens persoonlijke gegevens -zoals reizen, geloofsovertuiging, politieke voorkeur, lidmaatschappen, gezondheid en seksueel gedrag- mogen worden opgevraagd en gecontroleerd.
Le Pen: Wet is een farce omdat de islam nergens wordt genoemd
Macron zei dat met de nieuwe wet terreur beter kan worden bestreden ‘zonder onze waarden en principes op te geven’. Front National leider Marine Le Pen uitte juist zware kritiek en noemde de wet ‘een farce’, omdat nergens expliciet de islam, het islamitische terrorisme of de islamitische ideologie wordt genoemd, ook al is voor iedereen duidelijk dat de wet vooral hierop gericht is. Mensenrechtenorganisaties vinden de wet juist veel te streng, omdat hiermee ‘de noodtoestand bevoegheden worden genormaliseerd.’
15.000 jihadisten in Frankrijk, 4000 kunnen op ieder moment aanslag plegen
Uit een peiling van Le Figaro blijkt dat 57% van de Fransen achter de nieuwe wet staat. 62% vindt dat de burgerlijke vrijheid ermee wordt ingeperkt, maar 85% denkt dat het wel hun veiligheid zal vergroten. Sinds de aanslag op het satirische magazine Charlie Hebo in 2015 vermoordden moslimterroristen al meer dan 230 mensen in Frankrijk. De laatste slachtoffers vielen op 1 oktober, toen een migrant uit Tunesië –die 7 verschillende identiteiten had- op het station van Marseille twee vrouwen doodstak.
De Franse autoriteiten houden op dit moment zo’n 15.000 jihadisten in Frankrijk in de gaten. 4000 van hen worden als zeer gevaarlijk beschouwd, omdat ze op ieder moment een aanslag kunnen plegen. Van de 1900 Franse jihadisten die voor ISIS vechten of vochten, kreeg een vijfde ieder al een half miljoen euro aan sociale uitkeringen.
(*) met ‘gisteren’ wordt bedoeld de nacht (onze tijd) van 31 Oktober op 1 November, ook wel eens Haloween-nacht genoemd. De nieuwe Franse Anti Islam Wet dateert dus van 30 Oktober….
De Oktober Revolutie door de Bolsjevisen van 1917 in Rusland dreigt dus de loef te worden afgestoken i beroemdheid!!!!!
*
T E O N T H O U D E N
OP ONZE VASTE SCHIJF
*
Feel sorry voor de sneer ivm de taalkennis van vreemde talen van vele Nederlanders. Vlamingen zijn veel… hi hu…. polyglotter, maar dat komt volgens mij vooral door eeuwenlange ‘vreemde meesters in het land’…. Onze ‘Lage Landen by der see’ zijn inderdaad altijd doorheen de eeuwen voor ‘Parijs’ een te annexeren gebied gebleken waar zij de klauwen niet konden van af houden.
Wat er ook van zij, Marine La Plume vindt dat Macroni-gedoe ‘une farce’. En gelijk heeft ze. Het regent wel in Parijs, maar deze keer druppelt het spijtig genoeg niet in Brussel. Integendeel, onze voormannen in de strijd voor het terugdringen van de is-lammerij, Geert Wilders en Filip DeWinter die samen bepaalde wijken (no-go zones) in het hellegat, de "jihadhoofdstad van Europa" en in het bijzonderMoulin du Ruisseau wilden ‘inspecteren’ werd op staande voet eveb erg als ‘n ‘Führerbefehl’ uit de Nazi-tijd, gewiib ‘verboten’. Het is een verbod door Francoise Schepmans (MR), nadrukkelijk Franstalige burgemeester van Molenbeek. Geen 'islamsafari dus in een smetteloos door de Coburger Regering ‘gezuiverde’ kanaal-zone!
Alsgroen licht richting islam-terroristen kan dat tellen!
Aandacht: die Macroni-Wet werkt in alle richtingen, precies omdat er nergens sprake is van de islam. Hij kan dus even goed tegen Marine La Plume of tegen ieder ander vrijheidslievende Franse onderdaan misbruikt worden.
Bedenking Als Geert en Filip nu maar niet moeten op de vlucht slaan om elders en buiten Europa politiek asiel aan te vragen…
Ja Ja, Bruxellabad is geen Parijs! Als Niet komt tot Iet, dan kent Iet zichzelve niet.
n. Want dan valt onvermijdelijk het woord medeplichtighei
Moderne tijden, moderne mogelijkheden om vroegtijdig in één klap ‘n einde te maken aan vele onschuldige mensenlevens. En neen, het was niet in Ispahan waar de tuinman wit an schrik was naartoe gevlucht, omdat hij bij hem thuis vroeg in de morgen in de tuin de Dood had ontmoet. Deze keer was het heel wat minder dichterlijk want de Dood haalde iedereen weg in in ‘the big apple’ aan de overkant van de Grote Plas.
Ja, natuurlijk is er verdriet en ergernis.
Maar de media kijkt als naar gewoonte de andere kant op. Is alleen geïnteresseerd in de gevolgen van de aanslag. Niet in de oorzaken ervad.
En meer zeg ik niet. Anders is dat haatzaaien en waar moet ik op m’n oude dag nog naartoe om politiek asiel te vragen.
Maar ik wil toch nog één zaak op scherp stellen. Roofzuchtige wolven die mensen bij bosjes verscheuren moeten doodeenvoudig als voorzorgsmaatregel worden afgemaakt. Ee moet met man en macht op ze gejaagd worden. Of minstens schandelijk massaal naar verre oorden worden verjaagd.
Gelooft het of geloof het niet: ook hier zouden de vele rood-groene NGO’s al even massaal tegen in opstand komen. Want ook zij zijn – uit eigenbelang - overtuigd dat Allahu de Grootste heeft…
*
Jonge moeder uit Staden omgekomen bij terreuraanslag Manhattan: "Dit verlies is ondraaglijk en niet te vatten"
*
Bij de aanslag in Manhattan, in de Amerikaanse stad New York, is gisteren ook een Belgische vrouw omgekomen. Drie andere Belgen raakten gewond. Het gaat om de vader, moeder en zoon van één gezin, die momenteel alle drie worden geopereerd. Dat meldt minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders, die geen details heeft over de ernst van de verwondingen.
Een van de slachtoffers van de aanslag in het New Yorkse Manhattan is A.D., een 31-jarige vrouw uit Staden. "Ik werd gisteravond gecontacteerd door het Presbyterian Hospital Lower Manhattan", aldus de echtgenoot van de vrouw, die het verlies ondraaglijk en niet te vatten noemt. "Zij vertelden dat er een aanslag geweest was en dat mijn vrouw daarbij overleden was. Zij zat op de fiets en werd blijkbaar verrast door het gevaarte dat van achteren kwam. Ze was op citytrip met haar twee zussen en haar moeder. Zij waren bij mijn vrouw op het moment van de aanslag, maar zijn gelukkig ongedeerd."
De man noemt zijn vrouw een fantastische echtgenote en de meest schitterende mama. Ze laat twee zoontjes na, eentje van drie jaar en eentje van drie maanden oud. Wanneer de jonge vrouw naar België kan worden overgebracht, is nog onduidelijk. De echtgenoot vraagt met aandrang de privacy te respecteren.
Vlaggen halfstok
"We zijn al aan het kijken om haar te repatriëren, samen met de andere gezinsleden. Het is wachten tot de Amerikaanse autoriteiten het stoffelijk overschot vrijgeven", liet burgemeester Francesco Vanderjeugd (Open Vld), die de familie persoonlijk kent, eerder weten. Inmiddels hangen ook de vlaggen in Staden al halfstok en is in woonzorgcentrum De Oever een rouwregister geopend.
"Ik ben op de hoogte sinds dinsdagavond omstreeks 23 uur. Het is onbeschrijflijk wat ik op dat moment voelde en nog altijd voel. Het is zo grof, dat iemand die daar op vakantie is en geniet van haar vrije tijd, net daar om het leven moet komen door zo'n daad", aldus de burgemeester. "Het is al de tweede keer op korte tijd dat we hier zoiets meemaken want tijdens de dodelijke raid op de Ramblas in Barcelona kon een gezin uit Staden maar net ontsnappen. Het is schrikwekkend hoe dichtbij het vaak komt en toont aan dat iedere kleine gemeente en gemeenschap kan getroffen worden."
Amerika heeft blijkbaar iets met het cijfer ‘eleven’ (11). Als dat geen duivels toeval is.
Eerst was er ‘Nine eleven’ (9/11), waar in feite elf/negen (11/9) mee bedoeld is, en nu is ‘eleven one’ (11/1) dat weer re begrijpen is als 1/11….
En ja, de maand November is inderdaad niet alleen in onze Westerse Beschaving de dodenmaand, maar in ‘De Steets’ heeft men van de 1ste November dat heidens ‘Haloween’-feest van gemaakt. Waarmee overal de gemaskerde halve duivels m/v als amusement op straat komen.
De aanvaller was dus ’n Oebeistaander die via de speciale gunstmaatregelen onder Obama de Moslim Broeder het land werd binnen geloodsd. Of moet ik eerder zeggen ‘binnen geloot’ als een van de 30.000 Mo-sslimmerds die sindsdien jaarlijks als één ondeelbaar contigent ‘verrijkers’ uitzonderlijk worden toegelaten.
Goed werk aan de winkel voor President Trump!!!!
Ziet U, er zijn altijd en overal oorzaken en gevolgen… Maar dat is weeral een niet politiek-correcte interpretatie van dat soort natuurwetten.
Auf Deutsch heisst dass ‘hineininterpretieren’….
En ja, de West-Vlamingen zijn tot in hun ziel en in de grond van het hart getroffen. Naast onze oprechte gevoelens van Christelijke deelneming, bied ik bij deze de geachte Familie ook de naam en het adres aan van een goede Advocaat die vertrouwd is met Staatszaken… Want inderdaad, het is de morele plicht van elke Staat zijn burgers met alle middelen te beschermen. Dat zou dus kunnen meebrengen, dat alle ‘eenzame wolven’ samen met hun geloofsgenoten hier te lande als Holoween-duivels stante pede het land worden uitgejaagd….
Zich wenden Hoogstraat in Tielt, bij Mter Paul Bekaert.
*
*
*
*
*
